Λιγότερο από μια στιγμή μάτια αν κοιταχτούνε μπορεί να φύγει μια ζωή ποτέ να μην λησμονηθούνε
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006
Ήθελα να σχολιάσω λίγο τις μέρες που ζούμε. Έχω λάβει και δώσει δεκάδες ευχές. Επίσης έχω διαβάσει άλλες τόσες που αντάλλαξαν άλλοι μεταξύ τους, και μου έχει δημιουργηθεί η απορία. Άν το ένα δέκατο απο όλες αυτές τις ευχές έπιαναν άραγε θα υπήρχε δυστυχία λύπη και στεναχώρια στον κόσμο;
Τι γίνεται μήπως τελικά ανταλλάσουμε ευχές με πολύ μεγάλη ευκολία και κυρίως ευχές που απλά έχουμε ανάγκη να τις πούμε χωρίς όμως και να τις πολυπιστεύουμε;
Η δική μου ευχή για τον καινούργιο χρόνο που μας πλησιάζει θα είναι να "πιάσουν" οι ευχές όλων των άλλων. Για να δούμε θα γίνει τίποτα.
Πάντως επειδή έχω καιρό να βάλω λουλουδάκι χάρισμα σας άλλο ένα.
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 22, 2006
Καλά Χριστούγεννα
Έτσι λοιπόν για σήμερα θα μεταφέρω μόνο τις ευχές μου.
Εύχομαι οι γιορτές των Χριστουγένων να σας βρούν όλους μέσα στην χαρά. Το βλέμμα σας να ακτινοβολεί την ζωή και να φεγγοβολάει στα μάτια όλων των ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα σας. Οι λύπες και οι στεναχώριες σας να συντρίβονται στην πανοπλία της ευτυχίας σας.
Χρόνια καλά γεμάτα Αγάπη Χαρά και Ευτυχία
Σάββατο, Δεκεμβρίου 16, 2006
Τρίτη, Δεκεμβρίου 12, 2006
Ημέρες Χριστουγέννων
Οι μέρες απαιτούν σίγουρα κάτι χαρούμενο. Σαν καλοί χριστιανοί λοιπόν μην ξεχνάμε οτι έχουμε την γέννηση του Χριστού. Του Υιού του Θεού μας. Γέννηση , εικόνα μικρού παιδιού, αγάπη. Σημαντικό ειδικά στην εποχή μας.
Τώρα βέβαια μάλλον θα σας στεναχωρήσω. Δεν ξέρω αλλά ενώ πάντα λαχταρώ τόσο πολύ να έρθουν τα Χριστούγεννα, και καρτερώ να περάσω κάπως πιό χαρούμενα απο τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, εντελώς αναίτια μου βγαίνει μια μελαγχολία. Ανεξήγητη και αφόρητη. Πάντα τέτοια εποχή κάτι θα συμβεί που θα κλέψει το γέλιο απ’ τα χείλη μου. Δεν ξέρω αν κάνω κάτι στραβό, μα ότι και αν έχω επιχειρήσει να αλλάξω , αντικρύζω στο βάθος αυτήν. Την μελαγχολία.
Γράφω αυτό τώρα που ακόμα είμαι σε καλύτερη διάθεση. Το κάνω προσπαθώντας να την ξορκίσω. Δεν ξέρω αν πετύχει, αλλά δυστυχώς μέσα γνωρίζω με απόλυτη ακρίβεια ότι στο τέλος πάλι αυτή θα νικήσει.
Σάββατο, Δεκεμβρίου 09, 2006
Παρατηρητής ανθρώπων
Μου άρεσε να παρατηρώ απλές καθημερινές κινήσεις ανθρώπων, και στην σκέψη μου ρίζωνε η ιδέα να προσπαθήσω να καταλάβω, τι σκέφτονται εκείνη την στιγμή ο κάθε ένας απο τους ανθρώπους που έβλεπα. Παρατηρούσα την γιαγιά που έβγαζε το πορτοφόλι με κάθε προφύλαξη για να πληρώσει τον μανάβη ή τον παπού που κοιτούσε καχύποπτα τον ψαρά, κοιτώντας με απορία αν του έβαλε άραγε φρέσκα ψάρια. Την μητέρα να σέρνει το παιδάκι της απο το χεράκι προσπαθώντας να το απομακρύνει απο την βιτρίνα του παιχνιδοπωλείου, καθώς αυτό έχει καθίσει μπροστά της και μαγεμένο με αυτά που βλέπει μονολογεί « μαμά αυτό θα μου πάρεις στην γιορτή μου καθώς και εκείνο πίσω απο το κόκκινο αυτοκινητάκι και ........».
Προσπαθούσα και μονολογούσα στο μυαλό μου. Άραγε πως μεγάλωσε η γιαγιά και φοβάται τόσο μην την κλέψουν το πορτοφόλι. Ή για τον παπού γιατί έχει την απορία αν τα ψάρια που αγόρασε είναι φρέσκα. Για την μαμά ήξερα πως μάλλον οικονομικό ήταν το θέμα, καθώς το παιδάκι δεν μπορεί να έχει την αίσθηση του χρήματος. Μόνο καμμιά φορά υπήρχαν κάποιες ποιό σκληρές μαμάδες που οδηγούσαν την σκέψη μου στην απορία μα καλά δεν ήτανε ποτέ παιδιά αυτές,. Δεν θα μπορούσαν να το αφήσουν έστω λιγάκι να χαζέψει την βιτρίνα το παιδάκι;Πολλές φορές μάλιστα έβαζα τον εαυτό μου στην δύσκολη θέση να ανακαλύψει την πνευματική κατάσταση κάποιων ανθρώπων. Αναρωτιόμουν πήγε άραγε σχολείο ο παππούς ή η γιαγιά; Αναρωτιόμουν άν έπαιρνα ένα παππού απο το χέρι και τον έβαζα μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή, και του έλεγα τώρα μπορείς να βρείς ότι θέλεις μέσα στο ίντερνετ, πώς θα αντιδρούσε; Ακούω την φωνή τους να λέει τι είναι αυτό παιδάκι μου, δεν είναι για μένα. Πώς θα μπορούσες να τους εξηγήσεις ότι είναι ένα εργαλείο που μπορείς να διασκεδάδεις , να δουλέψεις , να επικοινωνήσεις και τόσα άλλα.
Πέμπτη, Δεκεμβρίου 07, 2006
Εξήγηση στην καπετάνισσα
Δευτέρα, Δεκεμβρίου 04, 2006
Ένα κείμενο - λίγα λόγια
"Ένας διαρκής αγώνας ήταν η ζωή, έτσι ένιωθε. Αγώνας για την επιβίωση, δίχως περιθώρια να ξαποστάσεις, μόνο να κάνεις αυτά που πρέπει να κάνεις, γιατί έτσι σου λέει η φωνή που σε καθοδηγεί και σιγομουρμουρίζει μέσα σου: Μόνος. Είσαι μόνος, μη βασίζεσαι στους άλλους, εσύ είσαι διαφορετικός. Κι έτσι απο μικρός ακόμα, ο Τέγος δεν έπαιζε με τ' άλλα παιδιά, μόνο σπάνια, με μερικά παιδιά. Δεν έκλαιγε άμα πονούσε, άμα κρύωνε ή πεινούσε, δε γέλαγε με τ' αστεία τους ούτε με τα πειράγματα τους. Μόνο κοιτούσε τον κόσμο με τα αδιαπέραστα μάτια του κι ένιωθε το πείσμα να τον κυριεύει. Πείσμα βουβό. Ή μήπως ήταν η φωνή; "
Τατιάνα Αβέρωφ "Το ξέφωτο"
Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006
Ας ξεκινήσω λοιπόν με το μπλόγκ της Αλεξάνδρας. Ένα μπλόγκ με όμορφες ιστορίες. Διηγήματα που πάντα άν τα κοιτάξεις καλά κάτι έχουν να σου πούν. Τα πιό όμορφα μάτια της μπλογκόσφαιρας. (προσωπικά εκμυστηρεύομαι πως τα _ _ α _ ω) (Αυτολογοκρίνομαι Αλεξάνδρα καθότι μιλάω σε παντρεμένη γυναίκα)
Η πρώτη φίλη που σχολίασε δικά μου κείμενα. Με πέτυχε σε μια περίοδο της ζωής μου αρκετά έντονη και θλιμμένη. Πιστεύω όμως ότι και η ίδια ήταν στην ίδια μοίρα. Δεν είναι άλλη απο την φίλη μου την Παιδίσκη ερωμένη. (και η πρώτη καθημερινή καλημέρα στο msn)
Ματιά και λόγια μαχαιριές στο μυαλό μου, " Καπετάνισσα" το όνομα της. Λόγια στιλέτα κατευθείαν στο στόχο. Δεν νομίζω ότι μπορώ να πώ κάτι άλλο, το μόνο ίσως, πως έχει ένα χάρισμα κριτικό σαν την καταγωγή της, την Λεβεντογέννα Κρήτη. (εγώ συγγενικούς δεσμούς με αυτήν την τοποθεσία)
Αλκυόνη. Ποιός είναι αυτός που δεν γνώρισε τα σχόλια της. Προκαλεί με τα παιχνιδίσματα της φαντασίας της και την φαντασία της ψυχής της. Άτυχη όμως βρε παιδί μου. (κάποτε έλεγα πως την τύχη την κάνουμε εμείς, τώρα δεν ξέρω αν ισχύει)
Γιώργος Κ. Ο ποιητής που νομίζω πρόσφατα βραβεύτηκε για κάποιο ποίημα του. Συνέχισε Γιώργο.
Μεθυσμένα χρώματα. Τι να πώ. Στην αρχή νόμισα πως έχω να κάνω με κάποιο επιστήμονα που έχει εμμονές στην δουλειά του. Εν συνεχεία διαπίστωσα οτι είναι καταπληκτική μαγείρισσα ή τουλάχιστον γράφει ωραίες συνταγές μαγειρικής. (Ελπίζω κάποτε να δοκιμάσω τα γλυκά σου) Σημαντικό της αρέσουν και τα λουλούδια.
Convinsed η ζωόφιλος που ποστάρησε εδώ. Είχε μιά καταπληκτική σύγκριση με ζωάκια και παιδάκια.
Μαράκι. Η πιστή σύντροφος κάθε αρσενικού. Παρόλα που το δικτυακό της αμόρε ο ασκαρδαμυκτί τώρα τελευταία λοξοκοιτάζει την Παιδίσκη αυτή παραμένει κυρία και δεν τον αλλάζει με τίποτα.
Candy's τετραδιάκι. Αυτές είναι κόκκινες φράουλες (Παιδίσκη ακούς;) Όμορφο μπλόγκ με ηθικές προτάσεις .!
Ένα ανώνυμο συνεφάκι. Σε ξέρω ή όχι; Ακόμα αναρωτιέμαι. Μου μιλάς σαν να με γνωρίζεις. Σε ακούω σαν να σε ξέρω. Πάντως βρίσκεις στόχο πάντα. (Έχω και mail που μπορείς να χρησιμοποιήσεις αν θέλεις). Μου προκαλείς την φαντασία.
Sofi-k εκείνος ο πλάτωνας ήταν καταπλητκτικός.
Κυκλάμινο του Βουνού. Δεν μπόρεσα να σε γνωρίσω στα καλά σου. Μάλλον σε δύσκολη στιγμή με την μπλογκόσφαιρα σε πέτυχα. Πάντως τα λόγια και η ματιά σου αγγίζουν πολλούς του χώρου.
Carrie & Bridget οι νεαρές δαιμόνισσες του μπλόγκ. Δυστυχώς μεγάλωσα νωρίς ;-)
Επίτηδες άφησα τον ασκαρδαμυκτί. Προσπάθησα τρείς φορές να αφήσω ποστ στο μπλόγκ του και ποτέ δεν τα κατάφερα. Εδώ δεν με έχει επισκεφτεί αλλά δεν πειράζει. (ίσως είναι καλύτερα καθώς έχει μαγέψει όλες τις γυναικίες καρδιές και ζηλεύω) Δεν του έφτανε το μαράκι που του είναι πιστή σαν βράχος , έβαλε στο μάτι και την Παιδίσκη . (άλλο που δεν θέλει και αυτή :-) )
Ελπίζω να μην ξέχασα κανένα. πάντως αν έγινε και αυτό συγχωρήστε με καθώς όπως λέγανε και οι αρχαίοι μας πρόγονοι "το γήρας ουκ έρχεται μόνο". Οσονούπο με κλεισμένα τα 40 μάλλον δικαιολογούμαι.
Σας ευχαριστώ όλους για την παρέα σας.
Τρίτη, Νοεμβρίου 28, 2006
Τα έκανα σαλάτα
Κυριακή, Νοεμβρίου 26, 2006
Αα!!!!!! Για όσους δεν το μάθανε η Αλκυόνη βάζει καράβι για κρουαζιέρα αναψυχής.
Αυτό είναι το σκυλάκι μου σε νεαρή ηλικία. Το χρωστάω σε μια φίλη. Είναι αρκετά χαριτωμένος και ο μοναδικός σκύλος που έχω δεί να στέκεται πολλές ώρες της ημέρας στα δύο πόδια. Μάλλον άνθρωπος ήθελε να γεννηθεί αλλά του βγήκε να ανήκει στους τετράποδους φίλους μας.
Τρίτη, Νοεμβρίου 21, 2006
Θέλω να γράψω αλλά αισθάνομαι οτι σταμάτησε η έμπνευση μου. Δεν ξέρω ποιό θέμα να αγγίξω. Βέβαια ποτέ δεν αισθάνθηκα οτι έχω ικανότητα στην συγγραφή. Άσε δε που είμαι και ανορθόγραφος. Τι να πείς; Ίσως κάποιος να ρωτούσε και τότε γιατί το παιδεύεις αυτό το "άθλημα". Θα του απαντούσα ότι δεν ξέρω ούτε εγώ γιατί μου βγήκε αυτή η ανάγκη. Τέλος πάντων ας μην σας κουράσω παράπανω. Σκέφτομαι απλά να σας χαρίσω λίγα λουλούδια ακόμα.
Κυριακή, Νοεμβρίου 19, 2006
Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006
Για σένα
Σάββατο, Νοεμβρίου 11, 2006
Σύνθεση
Ανοίγοντας τα μάτια μου αντίκρυσα την φωτογραφία σου -εκείνη που είχαμε τραβήξει στην προπέρσινη εκδρομή μας στον Βόλο- που πάνω της αντανακλούσε μία ηλιαχτίδα που είχε καταφέρει να τρυπώσει μέσα απο τις γρύλιες του παντζουριού. Είχε καταφέρει να τρυπώσει και αντανακλούσε πάνω στο τζάμι προσπαθώντας να τραβήξει το βλέμμα μου πάνω σου.
Αισθάνθηκα να δέχομαι την καθημερινή εσωτερική μου σφαλιάρα. Ένιωσα την ανάγκη να αναπνεύσω, καθώς και η ατμόσφαιρα απο την κατανάλωση του τόσου αλκοόλ και των τσιγάρων που με συντρόφευσαν όλη την νύχτα είχαν ελατώσει το οξυγόνο του δωματίου.
Ανακάθισα στο κρεβάτι τράβηξα το συρτάρι του κομοδίνου και βάλθηκα να μυρίζω την κολόνια που απο μικρό παιδάκι έκρυβα εκεί. Η οσμή του λεμονιού διείσδυσε στα ρουθούνια μου και επιτάχυνε το πρωϊνό μου ξύπνημα, προσκαλώντας στον νού μου στιγμές της παιδικής μου αθωότητας. Τότε που κάθε Κυριακή πρωί τρέχαμε να πλυθούμε και να γεμίσουμε τα μαλιά μας με κολώνια, πριν ξενικήσουμε για το κυριακάτικο εκκλησιασμό μας, κάτω απο την καθοδήγηση του πατέρα και την αγωνία της μητέρας μας να πάμε όσο το δυνατόν νωρίτερα. Ήρθαν στον νού μου οι φωνές της "γρήγορα να μην χάσουμε το ευαγγέλιο". Η εσωτερική φώτιση, ήρθε στο νού του σήμερα.
Ξεπερνώντας τις σκέψεις μου σηκώθηκα και οδηγήθηκα στην κουζίνα. Έπρεπε επειγόντως να φτιάξω ένα καφέ μήπως καταφέρω να ξεπεράσω τον φοβερό πονοκέφαλο που είχε αρχίσει να γίνεται ανυπόφορος. Γυρνώντας απο την κουζίνα το βλέμμα μου έπεσε πάνω στον καθρέπτη του χώλ. Η εικόνα που αντίκρυσα με έκανε να σταματήσω απότομα και να τρέξω προς το μπάνιο, μήπως και καταφέρω να συμμαζέψω αυτό το φάντασμα που αντίκρυσα μπροστά μου.
Μετά απο κανένα δεκαπεντάλεπτο επέστρεψα στην κουζίνα. Το βλέμμα μου έπεσε πάλι στον καθρέπτη. Ναι μάλλον κάτι είχε γίνει απο την προσπάθεια που κατέβαλλα στο μπάνιο. Η όψη μου άρχισε πάλι να θυμίζει την καθημερινή μου εικόνα.
Αφού ήπια δύο γουλιές καφέ, έτρεξα να ετοιμαστώ, καθώς διαπίστωσα ότι ήδη θα έφτανα με δεκάλεπτη καθυστέρηση στο γραφείο. Ευτυχώς το ντύσιμο μου είναι πλέον τόσο κλασικό που δεν δυκολεύτηκα καθόλου για να βρώ τι θα φορέσω. Παρόλα αυτά είχα αρχίσει να συνέρχομαι απο το χθεσινό ξενύχτι και η διάθεση μου, έπαιζε με τα έντονα αισθήματα που μου κράτησαν συντροφιά όλη νύχτα. Προσπαθώντας να τραβήξω απο την ντουλάπα μου το μπλέ μου πουλόβερ, έπεσε στο πάτωμα το κόκκινο μαντήλι που φορούσα στην ξένοιαστη εποχή της εφηβείας. Χωρίς δεύτερη σκέψη το τύλιξα στο λαιμό μου. Είχα αποφασίσει οτι θα το προσθέσω ως αξεσουάρ της αμφίεσης μου για σήμερα. Η όψη μου ίσως θύμιζε το φάντασμα εκείνης της τάξης των δεκαεπτά μου χρόνων, μα δεν με ένοιαζε.
Έφτασα στο γραφείο με δεκάλεπτη καθυστέρηση και με μία εμφάνιση που ήταν έξω απο αυτήν που με είχαν συνηθίσει.
Μία υπογραφή σας παρακαλώ ακούστηκε η φωνή του προϊσταμένου μου.........
Υ.Γ. Η ιστορία αυτή συνθέθηκε απο τους τίτλους των post της φίλης μου Αλεξάνδρας(Ελπίζω να με συγχωρέσει για αυτήν την "κλεψιά μου") .
Τετάρτη, Νοεμβρίου 01, 2006
Διαφωνώ άρα υπάρχω; (εσωτερική αναζήτηση)
Ε λοιπόν αυτό εγώ δεν το δέχομαι. Θεωρώ οτι η μή αντίδραση μας δεν οφείλεται στην αχρηστοσύνη μας αλλά στην μιζέρια μας που μας έχουν καταδικάσει όλοι όσοι ελέγχουν την διατύπωση της μαζικής άποψης. Δεν είναι δυνατόν με τον καταιγισμό απόψεων που δεχόμαστε απο όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να διαμορφώσουμε άποψη αντικειμενική και δίκαιη. Τι να πρωτοακούσεις τις απόψεις απο τις εφημερίδες διαφορετικών αποχρώσεων, που τώρα τελευταία μάλιστα γίνεται και μεγάλος λόγος για πληρωμένες ειδήσεις , τα κανάλια επίσης διαφορετικών πεποιθήσεων και ενδείξεων, τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ που σχεδόν πάντα λένε την μισή αλήθεια; Πώς μπορεί κάποιος να διαμορφώση εμπεριστατωμένη άποψη για ένα θέμα όταν ακούει αντιφατικά πράγματα χωρίς να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης; Με ποιά παιδεία, με την ευρύτερη έννοια , την παιδεία του εύκολου πλουτισμού, της αρπακόλας, ή του ωχαδερφισμού;
Τελικά είναι στραβός ο γυαλός ή στραβά αρμενίζω;
Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2006
Μιά όμορφη μέρα
Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006
Απέναντι πλευρά
Δευτέρα, Οκτωβρίου 23, 2006
Τι τίτλο να βάλω τώρα;
Είμαι σχετικά καινούργιος νομίζω, σε αυτό το «άθλημα» και κάποιες στιγμές δεν ξέρω καν αν έπρεπε να είμαι εδώ. Ξεκίνησα γιατί βρέθηκα σε μία στιγμή της ζωής μου που είχα την ανάγκη να εκφράσω την μεγάλη αγάπη που ένιωθα και νιώθω ακόμα, και δεν μπορούσα να βρω άλλο τρόπο, (μία αγάπη που ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχει) αλλά βρέθηκα να συνομιλώ με άτομα που πολλές φορές με έχουν τσακίσει την συναισθηματική μου ισορροπία.
Διαπίστωσα ότι υπάρχουν αρκετά άτομα με πολύ όμορφο συναισθηματικό κόσμο που ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Νόμιζα ότι είναι δυσεύρετοι τέτοιοι άνθρωποι. Τελικά μάλλον φοβόμαστε να φανερωθούμε(βάζω και τον εαυτό μου σ'αυτούς).
Γνώρισα, όσο είναι δυνατόν αυτό, άτομα με αξιολογότατη γραφή και σκέψη. Μαγεύτηκα. Έτσι πλέον έχω πιάσει τον εαυτό μου να παθαίνει στέρηση αν περάσουν κάποιες ώρες και δεν ψάξω πάλι όλα τα blog που έγραψα, που πέρασα και με άγγιξαν. Άγγιγμα άλλες φορές συναισθηματικό και άλλες διέγερση του αισθητηρίου της σκέψης μου. Μάλιστα ένας λόγος είναι και ότι δεν αισθάνομαι ότι μπορώ να συγκριθώ με αυτά τα άτομα ως προς τον τρόπο γραφής.
Μάλιστα χθες διαπίστωσα και το πόσο δεμένοι πρέπει να είναι κάποιοι άνθρωποι που γνωρίστηκαν μέσα στα blog, διαβάζοντας μια τραγική ιστορία με το ατύχημα που είχε ένας άνθρωπος των blog («απουσία»= Μαρίνα). Το διάβασα σε ένα άλλο blog(Το κυκλάμινο του βουνού) και μου έκανε εντύπωση ότι είχαν δημιουργηθεί ενοχές για κάποιο σχόλιο ως προς την απουσία άνευ λόγου, των σχολίων της Μαρίνας.
Τελικά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι παρά τις προσπάθειες που κάνουν κάποιοι για να μας αποδείξουν το αντίθετο.
Κυριακή, Οκτωβρίου 22, 2006
Απορίες
Πέμπτη, Οκτωβρίου 19, 2006
Κανόνες Μονογαμίας
Τα πιο βασικά πράγματα που πρέπει να θυμάσαι πριν απατήσεις μια γυναίκα.
1. Oταν σου παρουσιαστεί το ιδανικό σενάριο απιστίας (μόνος στην καμπίνα, μία Βραζιλιάνα θέλει να μάθει τι θα πει greek lover) κανείς δεν πρέπει να το μάθει.
2. Πάντα θα το μάθει κάποιος.
3. Αν σε πιάσουν, ο νόμος είναι πάντα με το μέρος της γυναίκας σου. Δεν θα χάσεις μόνο τα μισά υπάρχοντά σου. Τα άλλα μισά θα βρεθούν κατεστραμμένα στον κάδο των σκουπιδιών μπροστά στο σπίτι σου. Ή, ακόμα χειρότερα, μπορεί να μη βρεθούν ποτέ.
4. Κι αν δεν είσαι παντρεμένος; Κανένας νόμος δεν σε δένει με την γκόμενά σου.
5. Ναι, τα επαγγελματικά ταξίδια είναι μοναχικά κι εσύ χρειάζεσαι επειγόντως σεξ. Κάνε τηλεφωνικό σεξ με την καλή σου και χρέωσέ το στην εταιρεία.
6. Ή, απλώς, κάνε στον εαυτό σου αυτό που θα ήθελες να σου κάνει κάποια άλλη.
7. Ο χρόνος που θα περάσεις απατώντας είναι πολύ μικρότερος από αυτόν που θα ξοδέψεις για να τον προστατέψεις, γλιτώσεις, δικαιολογήσεις, διορθώσεις. Φρόντισε τουλάχιστον να αξίζει τον κόπο.
8. Σε σκανάρει. Δεν μασάς: ξέρει ότι είσαι λογοδοσμένος. Είναι κολακευτικό, προκλητικό, αλλά πρέπει να θυμάσαι πως το κάνει για να ανεβάσει το δικό της Εγώ, όχι το δικό σου. Αν τσιμπήσεις στο δόλωμά της, ξέρει πως θα είναι για πάντα ανώτερη από την αγαπημένη σου. Μέσα της δεν νιώθει τίποτα λιγότερο από απέχθεια για την ανδρική σου αδυναμία. Κι αυτό πρέπει να σε εκνευρίσει αληθινά.
9. Σύμφωνα με τη σαρία, τον αρχαίο ισλαμικό νόμο, οι μοιχοί πετροβολούνται μέχρι θανάτου. Αυτήν ακριβώς την τύχη θα έχει η φήμη σου. Οι φίλοι που έκανες ενώ ήσασταν ζευγάρι θα εξαφανιστούν. Και οι φίλοι που είχες ως εργένης έχουν εξαφανιστεί από καιρό.
10. Ετοιμάζεσαι να πας με μία γυναίκα, που θέλει να πάει με έναν άνδρα, που απάτησε μία γυναίκα.
11. Εμπνεύσου από τους πειρασμούς για να περάσετε καλύτερα με τη γυναίκα σου.
12. Είσαι στο πάρτι του γραφείου και η μελαχρινή κούκλα που αποφεύγεις μήνες σου κάνει τη μεγάλη επίθεση. Σκέψου αμέσως πως πάσχει από αφροδίσιο νόσημα.
13. Το τηλεφωνικό, το cyber ή το SMS sex είναι απιστία μόνο αν η γυναίκα σου πιστεύει πως είναι. Συνήθως όμως έτσι πιστεύει.
14. Η πρώην σου έχει όρεξη για κουβέντα κι άλλα τέτοια ύποπτα. Πέντε λεπτά συζήτησης είναι αρκετά για να καλύψουν όλες τις μεγάλες αλλαγές στις ζωές σας. Εκεί απλώς λες «συγγνώμη, η σύζυγός μου είναι στην άλλη γραμμή».
15. Πάλεψε με τον πειρασμό σου σαν να ήταν η μάχη της ζωής σου. Η νίκη επί του ύπουλου οργάνου ανάμεσα στα πόδια σου είναι ο απόλυτος θρίαμβος του άνδρα επί της φύσης. Η εικόνα είναι η εξής: είσαι εσύ εναντίον του πέους σου κι έχει ανεβάσει τους ρυθμούς του για τη μάχη. Καλή σου τύχη!
Σάββατο, Οκτωβρίου 14, 2006
Ξέσπασμα.
Θεωρώ ότι πολλά στραβά της καθημερινότητας μας κρύβονται στις απόλυτες θεωρήσεις που σχεδόν όλοι μας κρύβουμε μέσα μας. Αν κάποιος κάνει οτιδήποτε που είναι κόντρα στην δική μας θεώρηση θα τρέξουμε να τον «λιθοβολήσουμε» και να τον χαρακτηρίσουμε χωρίς να έχουμε αναλύσει αν πράγματι είναι έτσι. Χωρίς να μπούμε ποτέ στον κόπο να το ερευνήσουμε. «Ρέ μήπως κάτι έχει να μας πεί και μάλιστα να έχει και δίκαιο;». Μπά τέτοιες εκφράσεις μάλον δύσκολα περνάνε απο τον νού μας.
Τέλος πάντων ας μην συνεχίσω άλλον τον λίβελλο μου.
Πέμπτη, Οκτωβρίου 12, 2006
Δέν γίνεται αλλιώς
Θέλω να κλάψω μα δεν μου βγαίνει ούτε ένα τόσο δά δάκρυ. Τι κρίμα να νιώθεις τόση λύπη , να πονάς τόσο πολύ και να μην μπορείς να κλάψεις να σου φύγει αυτή . Φανταστείτε πόσο οδυνηρό είναι αυτό. Μα δεν γίνεται αλλιώς.
Δευτέρα, Οκτωβρίου 09, 2006
Ο Θεός μας δίνει ότι μπορούμε να αντέξουμε
'Ο θέος λέει μας δίνει ότι μπορούμε να αντέξουμε'. Δεν κρύβει κάτι όμορφο αυτό; Δηλαδή ένας άνθρωπος που μπορεί να περάσει ένα σωρό ασθένειες και προβλήματα γίνεται γιατί κάποιος τον έχει ξεχωρίσει και τον έχει επιλέξει οτι αυτός θα μπορέσει να αντέξει και να μην λυγίσει. Πρέπει να νιώθει σημαντικός και δυνατός. Είναι ο εκλεκτός. Σκεφτείτε τι όμορφο που είναι αυτό.
Βέβαια θα μπορούσε να πεί κανείς οτι πράγματι είναι τόσο όμορφο άρα και δύσκολο να είναι αληθινό. Δεν ξέρω αν είναι έτσι. Δεν μπορώ πάντως και να διαφωνήσω, καθώς και εγώ την έχω χρησιμοποιήσει αυτήν την έκφραση, περί μη αληθινού. Είναι καμμιά φορά που ακούς κάτι που μπορεί να διαφωνείς ή και να συμφωνείς αλλά δυστυχώς δεν έχεις τα κατάλληλα επιχειρήματα για να το υποστηρίξεις.
Δεν θέλω όμως να πώ πολλά. Θέλω απλά να ζητήσω απο όλους όσους το διαβάσετε να μπείτε στον κόπο να αντιληφθείτε πόσο όμορφη ήταν αυτή η έκφραση.
""""Ο Θεός μας δίνει ότι μπορούμε να αντέξουμε"""""
Σε ευχαριστώ Ιωάννα.
Σάββατο, Οκτωβρίου 07, 2006
Κρίμα
"Δεν την αφήνω την πληγή
που μ' άνοιξες να γιάνει
γιατί 'ναι το μοναδικό δώρο
που μου 'χεις κάνει."
Πέμπτη, Οκτωβρίου 05, 2006
Τρίτη, Οκτωβρίου 03, 2006
Στη χώρα του ποτέ.
Κάποια μέρα είχε πάει με την μαμά του στο πάρκο. Εκεί συνάντησε ένα άλλο παιδάκι που έπαιζε αμέριμνο, ήταν κοριτσάκι. Όπως όλα τα ετερώνυμα ελκύστεικε και αυτό απο τις χαριτωμένες κινήσεις του κοριτσιού. Απαφάσισε να το πλησιάσει για να το προτείνει να παίξουν μαζί. Το κοριτσάκι αφού τον κοίταξε απο την κορυφή ώς τα νύχια του είπε οτι δεν θα είχε αντίρηση να παίξει μαζί του, αρκεί να παίξουν με τα δικά της παιχνίδια. Το αγοράκι το σκέφτηκε προς στιγμή αλλά αμέσως απάντησε θετικά γιατί είχε μεγάλη επιθυμία για παιχνίδι.
Έτσι και έγινε. Άρχισαν λοιπόν να παίζουν με κάτι κούκλες που είχε μαζί του το κορίτσι, και να παριστάνουν τις καλές νοικοκυρές και τους καλούς νοικοκύρηδες. Αφού αυτό έγινε για ώρα άρχισε το αγοράκι να προβάλλει δειλά - δειλά τις αντιρήσεις του για το παιχνίδι με τις κούκλες. Μέχρι που αφού έβλεπε οτι το κοριτσάκι συνέχιζε να παίζει αγνοόντας τις δικές του επιθυμίες αποφάσισε να της πεί πως δεν θέλει πλέον να συνεχίσει να παίζει μαζί της.
Τότε το κοριτσάκι εκνευρισμένο γιατί το αγοράκι της χάλασε το παιχνίδι της, έβγαλε απο την τσάντα της ένα πιστόλι που είχε κλέψει κρυφά απο την τσέπη της στολής του πατέρα της. Το κράτησε στο χέρι της αμφιταλαντευοντάς τι να κάνει με αυτό. Προς στιγμή πέρασε απο το νού της να κάνει αυτό που είχε δεί να γίνεται κατά κόρον στην τηλεόραση. Να το γυρίσει προς το μέρος του μικρού αγοριού και να το απειλήσει πως αν δεν συνεχίσει θα τον πυροβολήσει. Όμως ξαφνικά αφού φάνηκε πως της ήρθε μια ιδέα για την οποία καμάρωνε αποφάσισε να γυρίσει το πιστόλι στον εαυτό της λέγοντας στο μικρό αγόριπώς "αν δεν συνεχίσεις να παίζεις μαζί μου θα πυροβολήσω τον εαυτό μου".
Το αγόρι χλώμιασε. Ένιωσε μόνο και απροστάτευτο. Έμεινε μαρμαρωμένο και δεν ήξερε πως έπρεπε να αντιδράσει. Δέν του είχε τύχει ποτέ να πρέπει να αντιδράσει μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, για αποφάσεις που καθόριζαν την μετέπειτα ζωή του. Έτσι η πρώτη του αντίδραση ήταν να βάλει τα κλάματα, ώστε να προκαλέσει το ενδιαφέρον ανθρώπων που πιθανώς να ήταν εκεί κοντά και τον άκουγαν. Τίποτα όμως καθώς με το παιχνίδι είχαν απομακρυνθεί αρκετά απο τους γονείς του που ήταν στην μεριά του πάρκου, και είχαν βρεθεί σε ένα μέρος που δεν περνούσαν απο εκεί οι άνθρωποι.
Έτσι αφού απέτυχε με το πρώτο του τέχνασμα, προχώρησε στην ύστατη λύση που είχε.
Σκέφτηκε πως αν προλάβαινε να φύγει τρέχοντας θα ξέφευγε απο την δύσκολη θέση που είχε βρεθεί. Έτσι λοιπόν πετάχτηκε πάνω και άρχισε να τρέχει προς το μέρος των γονιών. Όταν πλέον είχε απομακρυνθεί μερικά βήματα του φάνηκε πως άκουσε ένα θόρυβο σαν να ήταν πυροβολισμός. ..............
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006
Χωρίς τίτλο
Απόψε θέλω να προτείνω το μπλόγκ ενός ανθρώπου που έχει δυνατή γραφή. http://stagones-drosias.blogspot.com/ Δές τε το αξίζει.
Μετά απο αυτό. Σήμερα μπόρεσα να ηρεμήσω λιγάκι. Η χθεσινή ήταν μια απαίσια μέρα.
Πάντως το "κόλλημα" μου δεν βλέπω να φεύγει.
Που είσαι νιότη που έδειχνες πως θα γινόμουν άλλος.
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 27, 2006
Εξομολόγηση
Κατάλαβα οτι είμαι περισότερος αδύναμος απ’ ότι πίστευα για τον εαυτό μου.
Θεωρούσα τον εαυτό μου τουλάχιστον άνθρωπο με σύνεση και λογική. Γελάστηκα υπάρχουν άλλοι πολύ πιο λογικοί απο μένα. Άνθρωποι που μπορούν να κοντρολάρουν καλύτερα τις καταστάσεις . Ούτε αυτό δεν είμαι ικανός να κάνω σωστά.
Λυπάμαι. Για μένα .
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 23, 2006
Αναμνήσεις
Ακούγωντας το «Και συ θα φύγεις» του Τόλη Βοσκόπουλου .
Ξέρω οτι τώρα πλέον ούτε διαβάζει αλλά και ούτε γράφει κάποιος σχόλια εδώ.
Ως συνήθως. Απόμεινα μόνος που τόσο πολύ ζητούσα τον τελευταίο καιρό. Τι να κάνεις η ζωή μας κύκλους κάνει που λέει και η Χαρούλα. Κάποτε ίσως καταλάβουν αυτοί που πρέπει να το κάνουν.
Να πώ πάντως για αυτόν που έγραφε οτι είναι προτιμότερη η αλήθεια απο το ψέμα. Απο μικρός έμαθα δυστυχώς να λέω αλήθειες και ας είναι πικρές. Πάντως είναι κρίμα που δεν συνεχίζεις την γραφή σου.
Εσένα πάντως φίλε αναγνώστη τι άλλο να σου πώ παρά μονάχα καλή τύχη στα όνειρα σου.
Παράξενο και όμως αληθινό
Ανακοίνωσα οτι θέλω να αλλάξω το περιεχόμενο του blog μου. Δεν σημαίνει οτι θα σταματήσω να γράφω . Ούτε το περιεχόμενο του θα αλλάξει ύφος . Το μόνο που θέλω είναι να γράφω για ότι απασχολεί την σκέψη μου. Να περιγράφω πράγματα που ακούω σκέφτομαι κουβεντιάζω και γενικά καθε τι που μπορεί να βρίσκω ενδιαφέρον.
Έτσι λοιπόν σήμερα σαν θέμα θέλω να αναφερθώ σε ένα περιστατικό που άκουσα μόλις πριν λίγο ακούγοντας ειδήσεις.
Το θέμα .
Κάπου σε μία επαρχιακή πόλη της Εlλάδας ένας γαμπρός βρήκε μια πρωτότυπη ιδέα να εκδικηθεί τις απιστίες της συζύγου του (για κάποιες ώρες). Έτσι λοιπόν αφού έγινε ο γάμος μέσα σε χαρούμενη ατμόσφαιρα και ακολούθησε η καθιερωμένη γαμήλια γιορτή αποφάσισε να κάνει ένα δώρο έκπληξη σε όλους τους προσκεκλημένους. Εν μέσω συγγενών και φίλων πρόβαλε σε μεγάλη οθόνη τις ερωτικές περιπτύξεις της συζύγου του με πολλούς ερωτικούς παρτενέρ ταυτοχρόνως. Σόκ . Μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με καρδιακά προβλήματα ο πατέρας του γαμπρού και η νύφη. Υποσημείωση το περιστατικό των αρψτικών συμπλεγμάτων της νύφης έγινε κατά την διάρκεια του αραβώνα τους.
Ερώτημα : Πώς την βρίσκεται την αντίδραση του γαμπρού; Θα μπορούσατε να αντιδράσετε έτσι και εσείς;
Άποψη μου. Ίσως και να της χρειαζότανε της νύφης. Αλλά πάλι τέτοιο ρεζίλι σαν χοντρο μου φαίνεται. Άραγε αναρωτήθηκε ότι ίσως να φταίει και ο ίδιος. Πώς νέκρωσαν έτσι τα συναισθήματα του προς την μελλοντική σύντροφο του; Μου φαίνεται πολύ δύσκολη πάντως και η δική του αντίδραση. Προφανώς πρέπει να ήταν πολύ βαρειά πληγωμένος ο εγωισμός του. Τι να πείς τελικά η ζωή κρύβει πολλά που θα δούμε και θα ακούσουμε.
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 21, 2006
Εκλογές
Μας ζαλίζανε με τις εκλογές. Άντε ας γίνουν να ησυχάσουμε. Τι κακό σε αυτόν τον τόπο, η μοναδική περίοδος που παρατηρείς συνεχή εγρήγορση και κινητικότητα είναι η περίοδος των εκλογών. Δεν έχει σημασία το θέμα των εκλογών, -Νομαρχιακές ,Δημοτικές,Βουλευτικές,Ευρωεκλογές- εκλογές να είναι και οτι να ‘ ναι. Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις εργάτες να δουλεύουν με απίστευτη ταχύτητα. (Αναρωιτέμαι παίρνουν κανένα επίδομα επιπλέον; ) Είναι τόσο μεγάλη η κινητικότητα που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι θα γινότανε αν συνεχίζαμε με τους ίδιους ρυθμούς όλο τον χρόνο; τι θα μπορούσαμε να πετύχουμε;
Άσε βέβαια το άλλο κακό. Φοβάσαι να χαιρετήσεις τους γνωστούς σου. Δεν προλαβαίνεις να πείς καλημέρα και αμέσως σε πλησιάζουν για να σου προτείνουν το καλύτερο «παιδί». Τόση καλοσύνη μάλλον δεν την αντέχω. Κανένας δεν μιλάει για τυχόν ικανότητες που μπορεί να έχει.
Έλεος αφήστε τους πολίτες να ψηφίσουν με κριτήριο το ποιός είναι ικανός να προσφέρει κάτι σε αυτόν τον τόπο.
Αφήστε να ασκήσουν ελεύθεροι το δικαίωμα του ψηφίζειν. Δικαίωμα είναι μην το μετατρέπεται σε δοσοληψία.
Έλεος.
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 16, 2006
Κομμάτια μιας μέρας
Συ μου χάραξες πορεία
εσύ γλυκειά μου αμαρτία
Πως την έπαθα δεν ξέρω
ξέρω μονο οτι υποφέρω
όλη νύχτα πάνω στο κρεβάτι μου
να ζητάω για φαντάσου τα παράνομα φιλιά σου
και να μην μπορώ να κλείσω μάτι.
-------
Καθε φορά που ανοίγει δρόμος στην ζωή
μην περιμένεις να σε βρεί το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά κάθε πρώι
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόγχια του πιαστείς κανείς
δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρές την άκρη της κλωστής
και αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι.
--------
Φύγε και άσε με να απομείνω μόνος μου.
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 15, 2006
Απομόνωση
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 13, 2006
Ερωτήματα
Πάλι μόνος εδώ μαζί σου. Τελικά ποιοί είναι αυτοί που γράφουν και διαβάζουν αυτά τα blog. Άνθρωποι μόνοι; καθημερινοί τύποι; ή ανοήτοι ρομαντικοί μιας άλλης εποχής; Αναρωτιέμαι πέρνοντας αφορμή απο το πόσα άτομα είδαν το προφίλ μου. Βρέθηκαν 270 άνθρωποι να μπούν να δούν το προφίλ μου και μόλις ένας να μπεί στον κόπο να απαντήσει σε αυτά που γράφω. Τι ψάχνανε; Τι πίστεψαν θα βρούν; Τι ήταν αυτό που τους οδήγησε εδώ; Άραγε διάβασαν αυτά που γράφω; Τι κρίσεις έκαναν;
Πολλά τα ερωτήματα. Συμφωνώ. Έστω και οι μισές απαντήσεις θα μου έφταναν για να ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω ή να σταματήσω.
Ασάφειες
- Τα μάτια σου. Είναι παράξενα. Αναδύουν το άρωμα του έρωτα. Αυτό, το θέλω μα δε θέλω. Το μυστήριο που χρειάζεται για να καλυφθεί η αγάπη. Το σύννεφο που σκεπάζει τον ήλιο.
- Αποκλείεται είναι πάντα σταθερά σε αυτά που θέλω. Δεν διαλέγουν αυτά αλλά ο νούς μου. Αυτός κουμαντάρει την ζωή μου. Και την καρδιά μου επίσης.
- Κι αυτός τι λέει;
- Τίποτα.
Τι άδικο να μην μπορώ να δώ τα μάτια σου. Εκεί φαίνονται όλα. Λαχταρώ να τα δώ να μου μιλούν. Είμαι βέβαιος ότι έχουν πολλά να πούν. Απο εκεί πηγάζει ο έρωτας.
Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 11, 2006
Περί πολέμου
Το παιχνίδι του ήλιου με τα σύννεφα
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 09, 2006
Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 08, 2006
Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 07, 2006
Κυριακή, Σεπτεμβρίου 03, 2006
Χαλαράάάάάάάάάάάάά΄.
Η ελληνική ψυχή δυστυχώς απέτυχε αυτή την φορά. Δέν πειράζει όμως. Την επόμενη φορά ίσως σταθούμε πιο τυχεροί και ψύχραιμοι. Μην στεναχωριέσται παιδιά εμείς θα ξαναπάμε να πιούμε το καφεδάκι μας αραγμένοι στις πολυθρονάρες μας, διηγούμενοι τα κατωρθώματα σας.
Καφεδάκι ή για την ακρίβεια το φραπεδάκι μας. Τον δικό μας καφέ. Απ' ότι γνωρίζω ένα είδος καφέ που δεν πίνεται πουθενά αλλού στον κόσμο, παρά μονάχα στην Ελλαδίτσα μας. Αφορμή για αναζήτηση. Εφευρέτης του ο Δημήτριος Βακόνδιος, το 1957 στην διάρκεια της Διεθνούς Εκθέσεως της Θεσσαλλονίκης. Λόγω του οτι δεν έβρισκε ζεστο νερό για να κάνει τον καφέ του δοκίμασε το κρύο νερό και του προέκυψε ο Φραπέ. Η ευρηματικότητα μας ορισμένες φορές είναι τόσο απλή που μετά απορούμε πως και δεν το είχε σκεφτεί κανένας άλλος μέχρι τότε. Τελικά ο φραπέ πρέπει να είναι δεμένος με την ζωή του Έλληνα. Γελάμε και είμαστε χαρούμενοι, με το φραπεδάκι το περνάμε. Θλιμένοι και στεναχωρημένοι πάλι στον φραπέ το ρίχνουμε. Ακόμα και όταν θέλουμε να ερωτευτούμε τον καφέ επικαλούμαστε - (Πάμε για ένα "καφεδάκι";)-. Ταιριάζει με την ψυχολογία μας τελικά. Αργά, απολαυστικά και χαλαρά. Φοβάμαι μάλιστα καμιά φορά οτι αν συμβεί νέα κατοχή θα πουλάμε την ψυχή μας για ένα φραπέ.
Τελικά μήπως η διαφήμιση ενός ουίσκι που ωριμάζει αργά μέσα σε δρύινα βαρέλια με τους εργάτες να παίζουν με τις τάπες των βαρελιών, έχει γυριστεί στην Ελλάδα; Μάλιστα μου είρθε το σκηνικό. Παραλία, ήλιος, τραπεζάκι, καρεκλίτσα, "χυμένοι" πάνω της και στην προέκταση του χεριού μας το ποτήρι με τον φραπέ.
Περιμένουμε να ωριμάσει το ουίσκι που έχουν παρασκευάσει οι βοηθοί μας, οι Αλβανοί και γενικά κάθε φυλή οικονομικού μετανάστη που υπάρχει στην Ελλαδίτσα μας.
Λοιπόν πολύ έγραψα πάω για φραπέ.
Έρωτας – Μίσος – Μοναξιά - Ενοχές – Πάθος – Μυστήριο.
Στην ζωή πρέπει να βάζεις πολλά για να κερδίζεις και πολλά.
Πρέπει να κοιτάμε μπροστά χωρίς να ξεχνάμε αυτά που πέρασαν.
Πιο καλή η μοναξιά απο σένα που δεν φτάνω.
Έρωτας απόλυτα δεμένος με το πάθος.
Μίσος αντίθετο του έρωτα που πολλές φορές λειτουργεί συμπληρωματικά του.
Ενοχές για κάτι που κάναμε ή γι’αυτό που δεν καταφέραμε ποτέ να κάνουμε.
Μυστήριο δίνει το σασπένς στην ζωή μας.
Σεπτέμβρης μήνας Φθινοπωρινός. Μήνας περισυλλογής και κατάθλιψης τις περισσότερες φορές.
Πέμπτη, Αυγούστου 31, 2006
Ένα παιδί μετράει τ' άστρα...... ακόμα
Το μόνο λοιπόν που μου μένει είναι να συνεχίσω την ακρόαση (παρεπιμπόντως τώρα ακούω το "δεν σε κρίνω που δεν μ' αγαπάς η καρδιά είναι δική σου, εγώ φεύγω απο τα όνειρα σου και καλή τύχη όπου κι' αν πάς", να συνεχίσω να μετράω τ' άστρα περιμένοντας να δώ κάποιο να κατρακυλά για να κάνω μια ευχή, και ταξιδεύοντας στο άγνωστο και την προσμονή.
Τετάρτη, Αυγούστου 30, 2006
Υπάρχει φιλία μεταξύ ανθρώπων διαφορετικού φύλλου;
Δεύτερο για σήμερα. Μπήκα όμως στον πειρασμό. Διάβασα σε πολλά blog ερωτήσεις και θέματα σχετικά με την φιλία. Μου δημιουργήθηκε λοιπόν η επιθυμία να προσπαθήσω να εξειδικεύσω λιγάκι το θέμα, και απλά να περιμένω σχόλια.
Θέμα " Υπάρχει αληθινή φιλία μεταξύ ανθρώπων διαφορετικού φύλλου. Μήπως στο πίσω μέρος του μυαλού τους είτε αρσενικού είτε θυληκού κρύβεται κάτι άλλο; ¨οταν διαπιστώνονται οι αληθινές προθέσεις τους μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει φιλία;"
Μπείτε στον κόπο να αφήσετε τα σχόλια σας.. Μπορεί κάτι ωραίο να βγεί απο αυτό.
"Έτσι χωρίς θέμα" (ίσως Μαρία Ρεζάν)
Απο την άλλη πάλι δίνω μόνος μου την απάντηση και λέω: οτι αν γινότανε έτσι ίσως να είχαν χαθεί βασικά συστατικά της ανθρώπινης φύσης μας. Αγάπη, Φαντασία, Συναίσθημα, Λαχτάρα και πολλά ίσως που τώρα δεν μου έρχονται.
Πάντως ομολογώ οτι έχω πιάσει και εγώ τον εαυτό μου καιρό τώρα να ζητάω ακριβώς το ίδιο. Η διαφορά βέβαια με αυτό που διάβασα είναι οτι εγώ έχω την σύντροφο μου που μου προσφέρει απλόχερα την αγκαλιά της. Παρόλα αυτά αισθάνομαι την ανάγκη να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Υπάρχει άραγε εξήγηση;
Επίσης τώρα τελευταία αισθάνομαι να μεγαλώνω και το μυαλό μου αρνείται να συμβιβαστεί στην ιδέα. Μήπως είναι αυτή η εξήγηση;
Όποιος έχει καμμιά καλή απάντηση ευπρόσδεκτη. Θα με βοηθήσει να βγώ απο διλήματα ή ίσως να μου προκαλέσει και άλλα.
Τρίτη, Αυγούστου 29, 2006
Τρίτη πρωϊ. Άχαρη μέρα. Ανούσια. Τέλμα. Υπάρχει τέτοια ανία που έχω φτάσει σε μεγάλο τέλμα. Τελικά όταν δεν έχεις κάτι να ασχοληθείς δεν περνάει η μέρα σου. Αλλά και τι να γράψω. Επικρατεί μια τέτοια ηρεμία εδώ λές και έχουμε πεθάνει. Ανούσια μέρα. Τίποτα ενδιαφέρον. Τέλος για σήμερα δεν υπάρχει ουτε η διαθεση να συνεχίσω να γράφω.