Ξέσπασμα.

Εκνευρίζομαι πολύ με την έννοια του απόλυτου στην ζωή μας. Είναι δυνατόν όλα τα πράγματα να είναι άσπρα μαύρα. Το γκρίζο δεν παίζει πουθενά; Τα υπόλοιπα χρώματα που πάνε; Δεν μπορώ με τίποτα να χαρακτηρίζω ανθρώπους ώς καλούς ή κακούς. Θεωρώ ότι όλοι μας μπορούμε να έχουμε την καλή και την κακή μας στιγμή. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα, νομίζω καθημερινά, που έχουμε συναντήσει ανθρώπους που τους έχουμε χαρακτηρίσει ώς καλούς να βγάζουν ένα πρόσωπο τόσο κακό που μπορεί να μας τρομάξει. Μάλιστα απορούμε και λέμε και την έκφραση « δεν το περίμενα αυτό απο σένα’. Γιατί δεν είναι άνθρωπος αυτός; Δέν έχει δικαίωμα απο την ώρα που πιστεύει οτι θίγεται να αντιδράσει;
Θεωρώ ότι πολλά στραβά της καθημερινότητας μας κρύβονται στις απόλυτες θεωρήσεις που σχεδόν όλοι μας κρύβουμε μέσα μας. Αν κάποιος κάνει οτιδήποτε που είναι κόντρα στην δική μας θεώρηση θα τρέξουμε να τον «λιθοβολήσουμε» και να τον χαρακτηρίσουμε χωρίς να έχουμε αναλύσει αν πράγματι είναι έτσι. Χωρίς να μπούμε ποτέ στον κόπο να το ερευνήσουμε. «Ρέ μήπως κάτι έχει να μας πεί και μάλιστα να έχει και δίκαιο;». Μπά τέτοιες εκφράσεις μάλον δύσκολα περνάνε απο τον νού μας.
Τέλος πάντων ας μην συνεχίσω άλλον τον λίβελλο μου.