Σάββατο, Μαρτίου 31, 2012

η ζωή δεν θέλει τίτλους


................το γυμνό κορμί σου με τύλιξε σαν μετάξι και άφησε στο νου τις θύμισες του γιασεμίου και της χαράς το δάκρυ...........


Πέμπτη, Μαρτίου 15, 2012

Μάνα γερνάω ......

είναι η πρώτη φορά που πλησιάζει η άνοιξη και εγώ γελάω. Συνήθιζα τόσα χρόνια στην αρχή της άνοιξης εγώ να στεναχωριέμαι και να κλείνομαι στον εαυτό μου. Να κάνω την κριτική του χειμώνα και καθώς αυτός ήταν πάντα λειψός εγώ να πέφτω στην μαύρη κατάθλιψη. Και φέτος! Αχ φέτος! Τίποτα απόλα αυτά. Κριτική κομμένη, θλίψη να με κοιτάει απο μακριά και μαυρίλα να έχει γίνει φωτεινή και λαμπερή.
Χαρά, χαμόγελο και σκέψη μηδέν.

Τι γίνεται γιατρέ μου; Θα γίνω καλά ή δεν έχω πλέον καμιά ελπίδα;
Πάντως είναι αλήθεια πως μου λείπεις ....................

Παρασκευή, Μαρτίου 02, 2012

Στου καφενείου την είσοδο

Την προσοχή μου κάτι που είπαν πλάγι μου 
διεύθυνε στου καφενείου την είσοδο. 
Κ' είδα τ' ωραίο σώμα που έμοιαζε 
σαν απ' την άκρα πείρα του να τώκαμεν ο Ερως - 
πλάττοντας τα συμμετρικά του μέλη με χαρά· 
υψώνοντας γλυπτό το ανάστημα· 
πλάττοντας με συγκίνησι το πρόσωπο 
κι αφίνοντας απ' των χεριών του το άγγιγμα 
ένα αίσθημα στο μέτωπο, στα μάτια, και στα χείλη. 




Κωνσταντίνος Π. Καβάφης