Κυριακή, Νοεμβρίου 29, 2009

Γραμμα - τι – καίς Ανορθόγραφες

Ξαστέρωσε και απόψε. Παρόλα αυτά δεν έχει κρύο. Ο καλός καιρός συνεχίζετε. Ο χειμώνας μοιάζει ακόμα αργοπορημένος.

Έχει ερημιά. Οι δρόμοι είναι άδειοι. Δεν κυκλοφορεί κανένας. Ίσως να φταίει το προχωρημένο της ώρα. Ακόμα όμως και οι σκοτεινιές γωνιές των δρόμων που συνήθως είχαν κάποιο σταματημένο αυτοκίνητο με ένα “παράνομο” ζευγαράκι σήμερα είναι αδειανές. Και όχι δεν άλλαξε το στέκι τους. Έχουν χρόνια που χρησιμοποιούν την περιοχή.

Παράνομος – παρανομία. Αυτός που παραβιάζει τους νόμους. Με ποιό μέτρο? Το ανώριμο ή το όψιμο της ηλικίας ή μόνο τους γραπτούς και άγραφους νόμους? Αλήθεια αυτός που αγαπά αυτούς που οι άλλοι τους λένε περιθωριακούς και παράνομους είναι και αυτός παράνομος?

Άρχισα πάλι τις γραμματικές. Χαμογελώ με την σκέψη των μεταμεσονύκτιων γραμματικών.

Τώρα μου ήρθε ιδέα. Ένα γράμμα. Ναι ένα γράμμα. Στο προηγούμενο είχα ζητήσει ένα χαμόγελο. Τώρα θέλω ένα γράμμα. Αφήστε ένα γράμμα μαζί με το σχόλιο σας. Ένα γράμμα της ελληνικής ή λατινικής αλφαβήτας. Ή γιατί όχι ? Ένα γράμμα όπως εσείς το θέλετε. :)

Παρασκευή, Νοεμβρίου 27, 2009

Να με προσέχεις σου είπα μα εσύ νομίζω πως το ξέχασες ήδη.

Ο καιρός περνούσε χωρίς νόημα. Χωρίς σκέψεις. Απλά η μέρα εναλλάσσεται με νύχτα όπως τραγουδά και ο αγαπημένος μου Νιόνιος. Όλα είναι στην θέση τους. Τα βιβλία στα ράφια τα δεκάδες CD στην θήκη τους και τα συναισθήματα καλά κρυμμένα μέσα μου. Φτάνει είχα πει εδώ και λίγους μήνες στον εαυτό μου. Κι όμως είναι στιγμές που το ένα δευτερόλεπτο είναι ικανό να σε ταρακουνήσει και να αρχίσεις να βλέπεις διαφορετικά τα γεγονότα που περνάνε γύρω σου. Είναι το ελάχιστο, που μπορεί να σου προσφέρει το γέλιο, το άγνωστο και να φέρει την προσμονή, την φωτεινή αχτίδα που είχες χάσει καιρό τώρα. Δεν ξέρω ποιό είναι αυτό το κάτι. Δεν ξέρω αν είναι κάτι. Δεν ξέρω ούτε αν πρέπει να είναι κάτι. Είναι τόσα τα άγνωστα και τα ανείπωτα που δεν ξέρεις αν πρέπει να αφήσεις την φαντασία στο ταξίδι της ή να την σταματήσεις πριν ακόμα κάνει το πρώτο βήμα.

…………………………………………

Έχει αρκετό καιρό που έπαψα  να συνομιλώ με τα πρέπει και μη. Μοιάζουμε μαλωμένοι αν και κάποιες στιγμές μου τραβάνε μια σπρωξιά έτσι για να μην φεύγω και πολύ μακριά τους.

………………………………………………

Αμπελοφιλοσοφίες που λέω να μην συνεχίσω. Λέω απλά να σας χαρίσω ένα χαμόγελο. Ναι ένα χαμόγελο. Θέλω όσοι μπουν εδώ και διαβάσουν αυτές τις λέξεις να το εγκαταλείψουν με ένα χαμόγελο στα χείλη. Και γιατί όχι! Και με ένα χαμόγελο στην ψυχή. Ναι, άλλωστε όλα για αυτήν δεν τα κάνουμε? Όλοι μας αυτήν θέλουμε να κάνουμε να γελάσει. Βέβαια το θέμα είναι οτι εγώ μπορεί να έχω όλη την καλή διάθεση να θέλω να αφήσετε όλοι ένα χαμόγελο εδώ, αλλά  δεν ξέρω πως μπορώ να το πετύχω αυτό. Να σας πω ανέκδοτα? Να σας κάνω αστείες γκριμάτσες? Να σας χαρίζω απο ένα τριαντάφυλλο? Να σας χαστουκίζω? :) Ειλικρινά δεν ξέρω πως να το καταφέρω. Αλήθεια. Μήπως έχετε εσείς  κάτι στο νους σας που θα μπορούσε να προσφέρει ένα χαμόγελο. Γράψτε το ! Θα το χαιρόμουν πολύ να ακούσω τι θα ήταν αυτό το κάτι.

Το τραγούδι χαρισμένο σε όποιον αντέχει να το ακούσει. :)

Κυριακή, Νοεμβρίου 15, 2009

Αμαρτία, σε ζητώ!

Ο έρωτας με έρωτα περνάει …………………………

Μύθος ……………… πραγματικότητα ……………

 

album_pic[1]

αμαρτία……………

πάθος ………………  

πόθος …………………

αγάπη ………  

μίσος ……………

μοναξιά ………………

ερημιά ……………

λέξεις ………

αντήχηση ………

σιωπή.

μερικές λέξεις για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Για όποιον έχει ανάγκη να τις νιώσει. Μπορείς να τις κάνεις ζευγάρια, να τις συνθέσεις, να τις διαιρέσεις, να τις αναλύσεις, να τις χωρίσεις, να τις αντιμεταθέσεις, και στο τέλος να φτιάξεις το παραμύθι σου.

Το όνειρο που οδηγεί στην αμαρτία. 

Παρασκευή, Νοεμβρίου 13, 2009

Ένα δευτερόλεπτο

4098585324_d1d2fd236b_b
Η κακή συνήθεια του καπνίσματος με οδήγησε στο μπαλκόνι. Έχει κρύο απόψε. Χειμώνας πλησιάζει. Η ανεμελιά του καλοκαιριού είναι πλέον ανάμνηση και το πολύχρωμο γήινο φθινόπωρο βαδίζει στην τελευταία του στροφή. 
Γύρισα το κεφάλι ψηλά στον ουρανό. Δεκάδες λάμψεις στραφτάλιζαν. Μικρές λάμψεις που αναβόσβηναν   στιγμιαία. Έχει αστροφεγγιά απόψε. Οι παλιοί λένε πως θα κάνει παγωνιά. Να, ευθεία εμπρός μου διακρίνω τον σχηματισμό του χαρταετού. Μικρή άρκτο, μου μάθανε πως λέγεται. Κοίταξα και για άλλους σχηματισμούς. Μπα δεν διέκρινα τίποτα άλλο. Ποτέ δεν ασχολήθηκα με την αστρονομία. Γύρισα  το κεφάλι στην γη. Χώμα, που στεγάζει τα όνειρα. Φευγαλέα σκέψη που δεν έχει συνέχεια. Κρύο, πολύ τελικά. Τελευταία μεγάλη ρουφηξιά να γεμίσουν τα πνευμόνια δηλητήριο. Να ζαλιστεί ο νους.
Επιστροφή στην ζεστή αγκαλιά του σπιτιού. Ένα  βήμα από το  κρύο. Ένα δευτερόλεπτο και όλα είναι ζεστά. Ένα δευτερόλεπτο απέχει το κρύο από την ζέστη. Ένα δευτερόλεπτο η απλωσιά από το στένωμα. Ένα δευτερόλεπτο η χαρά από  την λύπη.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 06, 2009

Μάγκας

Σήμερα λέω να πούμε δυο κουβέντες για τον Μάγκα:

Ερμηνεία του Μάγκα από το Βικιπαίδεια

Ο μάγκας, συνήθης κοινωνικός χαρακτήρας της προπολεμικής περιόδου, στυλιζαρισμένη μορφή της περιοδολόγησης του ρεμπέτικου και του μεσοπολέμου ήταν κυρίως άντρας των λαϊκών αστικών στρωμάτων που χαρακτηριζόταν από υπερβολική αυτοπεποίθηση ή έπαρση, καθώς και από ιδιάζουσα εμφάνιση ή συμπεριφορά. Συνηθισμένα στην εμφάνιση του μάγκα ήταν το μακρύ μουστάκι, τα μυτερά παπούτσια με γυρισμένες μύτες, το καβουράκι, το παντελόνι με ρίγα και το κομπολόι. Στη μέση φορούσαν τυλιχτό ζωνάρι, κυρίως για να κρύβουν τα μικρά όπλα -μαχαίρια και πιστόλια- που κουβαλούσαν. Περπατούσαν με ιδιόρρυθμο τρόπο, σα να κουτσαίνουν - από κει και το κουτσαβάκης, φορώντας μόνο το ένα μανίκι απ' το σακάκι.

Οι μάγκες εμφανίστηκαν ως κουτσαβάκηδες γύρω στα 1870 και έδρασαν περίπου μέχρι το 1892, οπότε ο τότε διευθυντής της αστυνομίας Μπαϊρακτάρης τους κυνήγησε αλύπητα. Εκτός από τη φυλάκιση και το κούρεμα με την ψιλή, έδωσε εντολή να τους κόβουν το μισό μουστάκι (υποχρεώνοντάς τους να ξυρίσουν και το άλλο μισό - θανάσιμη προσβολή για τους μάγκες της εποχής). Τους έκοβε επίσης τις μύτες απ' τα παπούτσια και το μανίκι που κρεμόταν. Το 1896 πάντως, κατά τους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, οι κουτσαβάκηδες επιστρατεύτηκαν απ΄την αστυνομία, προκειμένου να κατασταλεί η ξενόφερτη εγκληματικότητα.

Αργότερα, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο τύπος του μάγκα γνώρισε καινούργια αναβίωση, αυτή τη φορά συνδεμένος με την κουλτούρα της ρεμπέτικης μουσικής.

Η ελληνική λαϊκή μουσική έχει αφιερώσει αρκετά τραγούδια της στην περιγραφή και τις συνήθειες του μάγκα (βλ. Του Βοτανικού ο Μάγκας, Ε ντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ, Πούσουν μάγκα το Χειμώνα, ή Μάγκας βγήκε για σεργιάνι κ.ά.). Για την ετυμολογία της λέξης υπάρχουν αρκετές απόψεις:

από τη μάγκα = ενωμοτία άτακτων πολεμιστών (Αλβ.)
από το Λατινικό mango, -onis ( Ν. Ανδριώτης)
από το manika κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη με την ερμηνεία ότι υπήρχε η συνήθεια να δίνονται σε ευγενείς ιππότες τα μανίκια των κυριών της αυλής.

Σήμερα ο ίδιος όρος εφαρμόζεται, μεταφορικά, για τον λαϊκό παληκαρά, άτομο που επιδεικνύει προκλητικά ή επιθετικά τη δύναμή του στον κοινωνικό περίγυρο. Χρησιμοποιείται καμιά φορά και υποτιμητικά σε φράσεις όπως "κάνει το μάγκα", "τζάμπα μάγκες".

Συνθετικές λέξεις: "βαρύμαγκας", "ψευτόμαγκας"

 

Ο Μάγκας μέσα από τα λόγια της  Μαριώ

 

Εγώ κρατάω την ερμηνεία της Μαριώς και λέω να ρίξω και μια γυροβολιά. Βέβαια όπου λέει “Θεσσαλονικιός” βάλτε “Μακεδόνας” και είστε  μέσα.

Κυριακή, Νοεμβρίου 01, 2009

La vie dans les bois (η ζωή στο δάσος )

4065294724_bc92901826_o[1] 

Σήμερα τριγυρνώντας σε έναν ορεινό οικισμό της περιοχής μου (Νομός Ημαθίας) ανακάλυψα σκαρφαλωμένο πάνω σε μια καρυδιά ένα σκίουρο. Ευτυχώς η μηχανή αυτή την φορά ήταν στα χέρια μου και έτσι πρόφτασα να τον αποθανατίσω και να του δώσω τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που η μοίρα, του είχε φυλαγμένη για αυτόν. Το παράξενο πάντως ήταν για μένα. Πίστευα τόσα χρόνια πως οι σκίουροι ήταν αποκλειστικά καφετί. Ορκίζομαι μάλιστα ότι πριν από 4-5 χρόνια είχα δει ένα ζευγάρι σκίουρων σε δάσος στην περιοχή της αγαπημένης μου Φλώρινας και εκείνοι ήταν σίγουρα μέσα στα πρότυπα που ήξερα για τους σκίουρους. Καφεκόκκινοι με φουντωτή ουρά.

Τούτος όμως με ξάφνιασε. Αγνοούσα βλέπεις ότι υπάρχουν μαύροι με άσπρη κοιλιά. Όπως όμως παρατηρείται στην φωτογραφία, είναι κατάμαυρος με άσπρουδερή κοιλιά και φουντωτή ουρά. Αν παρατηρείται στα μπροστινά του πόδια κρατάει ένα καρύδι που άρπαξε από το κλαδάκι που κρέμεται από πάνω του.

Παρακάτω σας παραθέτω μερικές πληροφορίες που βρήκα στο νετ για τους σκίουρους και τις βρήκα ενδιαφέρουσες.

Σκίουρος ή αλλιώς βερβερίτσα. Τα πιο συνηθισμένα είδη σκίουρου είναι ο Σκίουρος Αλεπού (S. niger), ο Ανατολικός Γκρι Σκίουρος (S. carolinensis), ο Δυτικός Γκρι Σκίουρος (S. griseus), ο Σκίουρος Ντάγκλας (Tamiasciurus douglasii) και ο Αμερικάνικος Κόκκινος Σκίουρος (T. hudsonicus).

Οι σκίουροι είναι γενικά έξυπνα και επίμονα ζώα. Σε κατοικήσιμες περιοχές έχουν την κακή συνήθεια να τρώνε από ταΐστρες πουλιών, να σκάβουν σε γλάστρες είτε για να θάψουν είτε για να βρουν καρπούς και να φτιάχνουν φωλιές σε φιλόξενες γι’ αυτούς περιοχές, όπως σοφίτες.

Οι σκίουροι καμιά φορά μπορούν να αποτελέσουν πραγματική επιδημία γιατί μασούν φαγώσιμα και μη φαγώσιμα αντικείμενα. Το συνήθειο αυτό διατηρεί τα δόντια τους αιχμηρά και τα φθείρει ώστε να πέσουν (τα τρωκτικά αλλάζουν συνεχώς δόντια).

Οι σκίουροι είναι παμφάγοι, τρώνε μια μεγάλη ποικιλία τροφών φυτικής προέλευσης, συμπεριλαμβανομένων καρυδιών, καρπών, φρούτων, μυκήτων, καθώς και εντόμων, αυγών ακόμη και μικρών θηλαστικών, πουλιών, βατράχων και ψοφιμιών.

Να και ένα χαριτωμένο βίντεο που βρήκα στο νετ με πρωταγωνιστή ένα σκίουρο.