Πάνε τώρα λίγες μέρες που δεν έκατσα να γράψω τίποτα. Αισθάνομαι αυτό το κενό που διαπερνά το νου και όχι το στομάχι. Άφησα επίτηδες τον εαυτό μου να πάει διακοπές.
Δεν θα νοιάζεσαι και δεν θα ακούς τίποτα. Και σε τέτοιες περιπτώσεις η λύση είναι πάντα μία. Δουλειά, δουλειά, δουλειά, δουλεία.
Τώρα όμως νιώθω την ανάγκη να γράψω. Ψάχνω θέμα. Πάρνηθα!! Τι άλλο; Μα όλοι με αυτό ασχολούνται . Γεμίζει την επικαιρότητα μέχρι την επόμενη καταστροφή!! Μέχρι να έρθει κάτι καινούργιο να γεμίσει τα κενά , όχι των ανθρώπων, αλλά των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Και μετά όλα αυτά που διαβάζουμε, ακούμε, γράφουμε, αισθανόμαστε, πονάμε θα χαθούν.
Μυστήρια τρένα είμαστε τελικά. Όσες παραμύθες και να μας πετάνε τα σαϊνια της επικαιρότητας εμείς τα κατεβάζουμε οι περισσότεροι αμάσητα, ή κάποιοι μασημένα και προχωράμε.
Ακούσαμε για τις καταστροφές των πυρκαγιών. Μα τώρα τις ανακαλύψαμε; Δεν έχουν ξανασυμβεί πυρκαγιές στην χώρα μας; Μα είναι σπάνια η χλωρίδα και πανίδα της Πάρνηθας και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Πολλά είδη δεν πρόκειται να ξαναβρεθούν, να ξαναγεννηθούν. Ξέρουμε πόσα είδη έχουν εξαφανιστεί εδώ και χρόνια από την χώρα μας; Γιατί ο πανικός;
Μην βιαστείτε όμως να με πετάξετε στην πυρά. Ούτε πυρομανής είμαι και πολύ περισσότερο ούτε καταπατητής. Απλά εκνευρίζομαι με την υπερβολή. Ακούω ειδήμονες επί ειδημόνων να λένε πως καταστραφήκαμε και ένα σωρό λόγια για να μας πείσουν ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την πρωτεύουσα και να φύγουμε μακριά καθώς έρχονται όλα τα δεινά.
Τα λέω όλα αυτά για να τονίσω ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να δείξουμε απέναντι σε κάθε καταστροφή που συναντούμε, είναι η περισυλλογή και η εκτίμηση των καταστάσεων με ψυχραιμία και λογική.
Να σώσουμε έστω αυτά που έχουμε. Έχω ας πούμε μια απορία : Έχω μάθει ότι το οικοσύστημα κρατάει μια ισορροπία για να μπορεί να πορεύεται . Όλα είναι έτσι τοποθετημένα ώστε να μπορεί να συμβιώνουν τα είδη το ένα δίπλα στο άλλο. Αν κάποιο είδος από κάποια αιτία αρχίζει να μεγαλώνει αυτό συνήθως γίνεται σε βάρος κάποιου άλλου είδους. Υπόθεση, αν κάποια είδη από τις καμένες περιοχές βρήκαν καταφύγιο στις μη καμένες περιοχές, αυτές θα μπορέσουν να κρατήσουν την ισορροπία τους; Το οικοσύστημα θα ξαναβρεί την ισορροπία του;
Υπάρχουν ενέργειες προς αυτήν την κατεύθυνση; Η αναδάσωση είναι κάτι αναγκαίο; Μήπως θα προκαλέσει μεγαλύτερες ζημιές; Καθώς απ’ ό τι ξέρω η φύση έχει την ιδιότητα όπως είπαμε και παραπάνω να προσπαθεί να ισορροπήσει και σ’ αυτήν την προσπάθεια του έχει αρωγό την αναγέννηση του. Μήπως τελικά πρέπει να αφήσουμε την ίδια την φύση να κάνει την δουλεία της όπως ξέρει αυτή και όπως μας έχει αποδείξει ότι ξέρει να κάνει καλύτερα;