Δευτέρα, Δεκεμβρίου 26, 2011

Άγιο Βασίλη

Άγιε μου Βασίλη
την φετινή χρονιά θέλω να μου φέρεις όσα έχεις ξεχάσει να μου φέρεις όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και πίστεψε με είναι τόσο πολλά.

Και να ξέρεις τους κουραμπιέδες για φέτος θα τους φάω μόνος μου.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 23, 2011

Η Σαλονίκη μου

Η Θεσσαλονίκη είναι πάντα μια απο τις πόλεις που λατρεύω στην κυριολεξία. Βλέπεις είναι τόσο πολλές οι αναμνήσεις μου από αυτήν την πόλη, και μάλιστα αναμνήσεις εφηβικές, που δύσκολα σβήνουν από την μνήμη μου.
Παρόλα αυτά όμως στην πόλη ερχόμουν για λίγες στιγμές, που είτε είχαν να κάνουν  με την επίσκεψη στην αγορά της είτε με επίσκεψη σε νοσοκομεία της, είτε με επίσκεψη σε φίλους και συγγενείς.
Αυτή την φορά λοιπόν αποφάσισα αφού μου δόθηκε η αφορμή να μείνω μια ολόκληρη εβδομάδα.
Έτσι χθές αποφάσισα να την περπατήσω λιγάκι και να προσπαθήσω να δέσω τις στιγμές με τις παλιές εφηβικές μου αναμνήσεις.
Τζίφος. Απογοήτευση. Η πόλη αυτή άλλαξε και δυστυχώς δεν βρήκα τα παλιά θετικά στοιχεία της. Έγινε πρωτεύουσα των Βαλκανίων. Πολυπολιτισμική πρωτεύουσα με όλη την σημασία της λέξης. Διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές λαλιές, διαφορετικές διάλεκτοι. Όλα μοιάζουν τόσο διαφορετικά.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 11, 2011



Η μελαγχολία της βρόχινης μέρας είναι. Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.

Κυριακή, Νοεμβρίου 06, 2011

και επειδή όλα όσα παρακολουθούμε να γίνονται στην πολιτική σκηνή της χώρας μας με πικραίνουν λέω να αντιδράσω και να σας χαρίσω αυτό

Ελπίζω να σας αρέσει


Υ.Γ. Για την ακρίβεια το έκανα αυτό απλά για να γράψω κάτι αφού είχα καιρό να γράψω :-)

Παρασκευή, Οκτωβρίου 14, 2011

πέρασαν μήνες, από την τελευταία φορά που έγραψα ένα κείμενο ένα μικρό σχόλιο........

Κοιτώ πίσω στον χρόνο και βλέπω ένα παιδί να κοιτά κρυφά από την γωνία. Παραφυλάει στην γωνία του σπιτιού και βγάζει το κεφάλι του σιγά-σιγά να δει τον ξένο. Κοιτούσε προς την μεριά μου. Προσπαθούσε να καταλάβει ποιος είναι αυτός ο άγνωστος που βρέθηκε έτσι ξαφνικά στην γειτονιά του.

-Τι κάνει εδώ; Γιατί ήρθε; Μοιάζει με κάποιο που έζησε παλιά εδώ.
-Μπα δεν είναι αυτός, εκείνος είχε φύγει μακριά. Ποτέ δεν άκουσε κανένας για αυτόν. Είχε ακούσει την ιστορία που έλεγαν οι μεγάλοι,  πως άνοιξε η γη και τον κατάπιε.
-Ετούτος είναι αλλιώς. Είναι γέρος. Τα μαλλιά του είναι ασπρισμένα  και γέρνει εμπρός. Ναι, δεν είναι αυτός.
-Μα ποιος είναι τελικά; Τι θέλει εδώ; Γιατί στέκεται και με κοιτά; Και το πρόσωπο του είναι τόσο χαραγμένο. Γεμάτο ρυτίδες. Λες και το όργωσαν για να το σπείρουν.

...........................................................................................    

Πέμπτη, Οκτωβρίου 13, 2011