Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006

Τελικά κάτι δεν πάει καλά σήμερα με το Blogger. Έκανα μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσω να γράψω ένα πόστ. Ελπίζω βέβαια οτι στο τέλος θα το δεχτεί να το δημοσιεύσει. Συνεχίζω.
Ήθελα να σχολιάσω λίγο τις μέρες που ζούμε. Έχω λάβει και δώσει δεκάδες ευχές. Επίσης έχω διαβάσει άλλες τόσες που αντάλλαξαν άλλοι μεταξύ τους, και μου έχει δημιουργηθεί η απορία. Άν το ένα δέκατο απο όλες αυτές τις ευχές έπιαναν άραγε θα υπήρχε δυστυχία λύπη και στεναχώρια στον κόσμο;
Τι γίνεται μήπως τελικά ανταλλάσουμε ευχές με πολύ μεγάλη ευκολία και κυρίως ευχές που απλά έχουμε ανάγκη να τις πούμε χωρίς όμως και να τις πολυπιστεύουμε;
Η δική μου ευχή για τον καινούργιο χρόνο που μας πλησιάζει θα είναι να "πιάσουν" οι ευχές όλων των άλλων. Για να δούμε θα γίνει τίποτα.
Πάντως επειδή έχω καιρό να βάλω λουλουδάκι χάρισμα σας άλλο ένα.

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 22, 2006

Καλά Χριστούγεννα

Έχω μέρες να γράψω και άρχισα να παρουσιάζω σημάδια στέρησης. Σκέφτομαι οτι είναι μέρες γιορτών και άρα θα έπρεπε να περιοριστώ στην μετάδοση ευχών.
Έτσι λοιπόν για σήμερα θα μεταφέρω μόνο τις ευχές μου.
Εύχομαι οι γιορτές των Χριστουγένων να σας βρούν όλους μέσα στην χαρά. Το βλέμμα σας να ακτινοβολεί την ζωή και να φεγγοβολάει στα μάτια όλων των ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα σας. Οι λύπες και οι στεναχώριες σας να συντρίβονται στην πανοπλία της ευτυχίας σας.

Χρόνια καλά γεμάτα Αγάπη Χαρά και Ευτυχία

Σάββατο, Δεκεμβρίου 16, 2006

Τρίτη, Δεκεμβρίου 12, 2006

Ημέρες Χριστουγέννων

Πλησιάσαμε αρκετά πιά στα Χριστούγεννα, και είπα και εγώ να βάλω κάτι για αυτήν την γιορτή που καιρό τώρα όλοι την έχουμε στο μυαλό μας.
Οι μέρες απαιτούν σίγουρα κάτι χαρούμενο. Σαν καλοί χριστιανοί λοιπόν μην ξεχνάμε οτι έχουμε την γέννηση του Χριστού. Του Υιού του Θεού μας. Γέννηση , εικόνα μικρού παιδιού, αγάπη. Σημαντικό ειδικά στην εποχή μας.
Τώρα βέβαια μάλλον θα σας στεναχωρήσω. Δεν ξέρω αλλά ενώ πάντα λαχταρώ τόσο πολύ να έρθουν τα Χριστούγεννα, και καρτερώ να περάσω κάπως πιό χαρούμενα απο τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, εντελώς αναίτια μου βγαίνει μια μελαγχολία. Ανεξήγητη και αφόρητη. Πάντα τέτοια εποχή κάτι θα συμβεί που θα κλέψει το γέλιο απ’ τα χείλη μου. Δεν ξέρω αν κάνω κάτι στραβό, μα ότι και αν έχω επιχειρήσει να αλλάξω , αντικρύζω στο βάθος αυτήν. Την μελαγχολία.
Γράφω αυτό τώρα που ακόμα είμαι σε καλύτερη διάθεση. Το κάνω προσπαθώντας να την ξορκίσω. Δεν ξέρω αν πετύχει, αλλά δυστυχώς μέσα γνωρίζω με απόλυτη ακρίβεια ότι στο τέλος πάλι αυτή θα νικήσει.

Σάββατο, Δεκεμβρίου 09, 2006

Παρατηρητής ανθρώπων

Πάντα ένα χαρακτηριστικό που είχα συλλάβει τον εαυτό μου να κάνει είναι να κάθομαι και να παρατηρώ τους ανθρώπους. Όχι για να κουτσομπολεύω αν ο άλλος είναι ωραίος ή άσχημος , κοντός ή ψηλός. Όχι, άλλα είχα στο νού μου. Μάλιστα πολλές φορές λειτουργούσαν σαν ασπρόμαυρες εικόνες στην σκέψη μου.
Μου άρεσε να παρατηρώ απλές καθημερινές κινήσεις ανθρώπων, και στην σκέψη μου ρίζωνε η ιδέα να προσπαθήσω να καταλάβω, τι σκέφτονται εκείνη την στιγμή ο κάθε ένας απο τους ανθρώπους που έβλεπα. Παρατηρούσα την γιαγιά που έβγαζε το πορτοφόλι με κάθε προφύλαξη για να πληρώσει τον μανάβη ή τον παπού που κοιτούσε καχύποπτα τον ψαρά, κοιτώντας με απορία αν του έβαλε άραγε φρέσκα ψάρια. Την μητέρα να σέρνει το παιδάκι της απο το χεράκι προσπαθώντας να το απομακρύνει απο την βιτρίνα του παιχνιδοπωλείου, καθώς αυτό έχει καθίσει μπροστά της και μαγεμένο με αυτά που βλέπει μονολογεί « μαμά αυτό θα μου πάρεις στην γιορτή μου καθώς και εκείνο πίσω απο το κόκκινο αυτοκινητάκι και ........».
Προσπαθούσα και μονολογούσα στο μυαλό μου. Άραγε πως μεγάλωσε η γιαγιά και φοβάται τόσο μην την κλέψουν το πορτοφόλι. Ή για τον παπού γιατί έχει την απορία αν τα ψάρια που αγόρασε είναι φρέσκα. Για την μαμά ήξερα πως μάλλον οικονομικό ήταν το θέμα, καθώς το παιδάκι δεν μπορεί να έχει την αίσθηση του χρήματος. Μόνο καμμιά φορά υπήρχαν κάποιες ποιό σκληρές μαμάδες που οδηγούσαν την σκέψη μου στην απορία μα καλά δεν ήτανε ποτέ παιδιά αυτές,. Δεν θα μπορούσαν να το αφήσουν έστω λιγάκι να χαζέψει την βιτρίνα το παιδάκι;Πολλές φορές μάλιστα έβαζα τον εαυτό μου στην δύσκολη θέση να ανακαλύψει την πνευματική κατάσταση κάποιων ανθρώπων. Αναρωτιόμουν πήγε άραγε σχολείο ο παππούς ή η γιαγιά; Αναρωτιόμουν άν έπαιρνα ένα παππού απο το χέρι και τον έβαζα μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή, και του έλεγα τώρα μπορείς να βρείς ότι θέλεις μέσα στο ίντερνετ, πώς θα αντιδρούσε; Ακούω την φωνή τους να λέει τι είναι αυτό παιδάκι μου, δεν είναι για μένα. Πώς θα μπορούσες να τους εξηγήσεις ότι είναι ένα εργαλείο που μπορείς να διασκεδάδεις , να δουλέψεις , να επικοινωνήσεις και τόσα άλλα.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 07, 2006

Εξήγηση στην καπετάνισσα

Σου είπα καπετάνισσα πως θα το εξηγήσω σε πόστ.

Σου είπα ευχαριστώ, γιατί έτσι το ένιωσα πως πρέπει.

Χάρηκα με κάτι απλό και αθώο. Αισθάνθηκα όμορφα, γιατί είδα ότι με τίμησες με το όνομα μου στην λίστα των ανθρώπων που διαβάσες ή που διαβάζεις. Μου φάνηκε όμορφο και εξαιρετική τιμή για μένα να μπώ στην λίστα μιας σκέψης όμορφης , με λόγια σταράτα, σκληρά όταν πρέπει μα και καλοσυνάτα συνάμα. Μιας φαντασίας που μοιάζει παραλύρημα κάποιες φορές και άλλες σε αγκαλιάζουν σα το λιμάνι που ψάχνουμε όλοι στην θαλασσοταραχή.

Εγώ έβαλα κάποια ονόματα ανθρώπων που πιστεύω αξίζουν όλοι όσοι επισκεφτούν το δικό μου μπλόγκ μιάς και δεν θα βρούν τίποτα σημαντικό και όμορφο να τους δώσω την ευκαιρία να δούν αλλού αυτό το κάτι αληθινά ωραίο. Δεν προσδοκούσα να προσθέσει κανείς το δικό μου στην δική του λίστα. Δεν πίστευα και ούτε τώρα πιστεύω πως αξίζει κάποιος να το κάνει. Ίσως γι' αυτό με άγγιξε τόσο. Ομολογώ ότι το είδα και σε ένα μπλόγκ της Παιδίσκης Ερωμένης μα εκεί πιστεύω μπήκε καθώς όπως λέει ήμουν ο πρώτος (και ήταν η πρώτη) που σχολίασε ποστ της.

Είμαι βέβαιος ότι μπορεί και άλλοι να σκεφτούν οτι αφού του δίνει χαρά ας τον βάλουμε και εμείς. Όχι δεν το σχολίασα για να αποκτήσω δημοσιότητα, δεν το επιθυμώ. Προτιμώ να λέω τις σκέψεις μου καθισμένος στην γωνιά μου, απόμερος, με λίγους ανθρώπους που νιώθουν την ανάγκη να με δούνε. Άλλωστε στην ηλικία μου ίσως να μην προλαβαίνω να απαντώ σε όλους και να παρεξηγούμε.

Ευχαριστώ λοιπόν και πάλι καπετάνισσα.
Α ! παραλίγο να το ξεχάσω.
Χάρισμα σου στέλνω ένα λουλούδι που τόσο πολύ μ'αρέσουν.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 04, 2006

Ένα κείμενο - λίγα λόγια


"Ένας διαρκής αγώνας ήταν η ζωή, έτσι ένιωθε. Αγώνας για την επιβίωση, δίχως περιθώρια να ξαποστάσεις, μόνο να κάνεις αυτά που πρέπει να κάνεις, γιατί έτσι σου λέει η φωνή που σε καθοδηγεί και σιγομουρμουρίζει μέσα σου: Μόνος. Είσαι μόνος, μη βασίζεσαι στους άλλους, εσύ είσαι διαφορετικός. Κι έτσι απο μικρός ακόμα, ο Τέγος δεν έπαιζε με τ' άλλα παιδιά, μόνο σπάνια, με μερικά παιδιά. Δεν έκλαιγε άμα πονούσε, άμα κρύωνε ή πεινούσε, δε γέλαγε με τ' αστεία τους ούτε με τα πειράγματα τους. Μόνο κοιτούσε τον κόσμο με τα αδιαπέραστα μάτια του κι ένιωθε το πείσμα να τον κυριεύει. Πείσμα βουβό. Ή μήπως ήταν η φωνή; "
Τατιάνα Αβέρωφ "Το ξέφωτο"

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006

Τώρα τελευταία έχω παρατηρήσει κάποια μπλόγκ που ο ένας αφιερώνει στον άλλο ποιήματα. Θέλησα λοιπόν και εγώ να γράψω κάτι για όλους εσάς τους δικτυακούς μου συνοδοιπόρους. (Μην αφήνεστε στην λέξη, αυτήν θέλησα, αυτήν έβαλα, δεν την λογοκρίνω όπως μου είπε η φίλη μου η Αλεξάνδρα).
Ας ξεκινήσω λοιπόν με το μπλόγκ της Αλεξάνδρας. Ένα μπλόγκ με όμορφες ιστορίες. Διηγήματα που πάντα άν τα κοιτάξεις καλά κάτι έχουν να σου πούν. Τα πιό όμορφα μάτια της μπλογκόσφαιρας. (προσωπικά εκμυστηρεύομαι πως τα _ _ α _ ω) (Αυτολογοκρίνομαι Αλεξάνδρα καθότι μιλάω σε παντρεμένη γυναίκα)
Η πρώτη φίλη που σχολίασε δικά μου κείμενα. Με πέτυχε σε μια περίοδο της ζωής μου αρκετά έντονη και θλιμμένη. Πιστεύω όμως ότι και η ίδια ήταν στην ίδια μοίρα. Δεν είναι άλλη απο την φίλη μου την Παιδίσκη ερωμένη. (και η πρώτη καθημερινή καλημέρα στο msn)
Ματιά και λόγια μαχαιριές στο μυαλό μου, " Καπετάνισσα" το όνομα της. Λόγια στιλέτα κατευθείαν στο στόχο. Δεν νομίζω ότι μπορώ να πώ κάτι άλλο, το μόνο ίσως, πως έχει ένα χάρισμα κριτικό σαν την καταγωγή της, την Λεβεντογέννα Κρήτη. (εγώ συγγενικούς δεσμούς με αυτήν την τοποθεσία)
Αλκυόνη. Ποιός είναι αυτός που δεν γνώρισε τα σχόλια της. Προκαλεί με τα παιχνιδίσματα της φαντασίας της και την φαντασία της ψυχής της. Άτυχη όμως βρε παιδί μου. (κάποτε έλεγα πως την τύχη την κάνουμε εμείς, τώρα δεν ξέρω αν ισχύει)
Γιώργος Κ. Ο ποιητής που νομίζω πρόσφατα βραβεύτηκε για κάποιο ποίημα του. Συνέχισε Γιώργο.
Μεθυσμένα χρώματα. Τι να πώ. Στην αρχή νόμισα πως έχω να κάνω με κάποιο επιστήμονα που έχει εμμονές στην δουλειά του. Εν συνεχεία διαπίστωσα οτι είναι καταπληκτική μαγείρισσα ή τουλάχιστον γράφει ωραίες συνταγές μαγειρικής. (Ελπίζω κάποτε να δοκιμάσω τα γλυκά σου) Σημαντικό της αρέσουν και τα λουλούδια.
Convinsed η ζωόφιλος που ποστάρησε εδώ. Είχε μιά καταπληκτική σύγκριση με ζωάκια και παιδάκια.
Μαράκι. Η πιστή σύντροφος κάθε αρσενικού. Παρόλα που το δικτυακό της αμόρε ο ασκαρδαμυκτί τώρα τελευταία λοξοκοιτάζει την Παιδίσκη αυτή παραμένει κυρία και δεν τον αλλάζει με τίποτα.
Candy's τετραδιάκι. Αυτές είναι κόκκινες φράουλες (Παιδίσκη ακούς;) Όμορφο μπλόγκ με ηθικές προτάσεις .!
Ένα ανώνυμο συνεφάκι. Σε ξέρω ή όχι; Ακόμα αναρωτιέμαι. Μου μιλάς σαν να με γνωρίζεις. Σε ακούω σαν να σε ξέρω. Πάντως βρίσκεις στόχο πάντα. (Έχω και mail που μπορείς να χρησιμοποιήσεις αν θέλεις). Μου προκαλείς την φαντασία.
Sofi-k εκείνος ο πλάτωνας ήταν καταπλητκτικός.
Κυκλάμινο του Βουνού. Δεν μπόρεσα να σε γνωρίσω στα καλά σου. Μάλλον σε δύσκολη στιγμή με την μπλογκόσφαιρα σε πέτυχα. Πάντως τα λόγια και η ματιά σου αγγίζουν πολλούς του χώρου.
Carrie & Bridget οι νεαρές δαιμόνισσες του μπλόγκ. Δυστυχώς μεγάλωσα νωρίς ;-)
Επίτηδες άφησα τον ασκαρδαμυκτί. Προσπάθησα τρείς φορές να αφήσω ποστ στο μπλόγκ του και ποτέ δεν τα κατάφερα. Εδώ δεν με έχει επισκεφτεί αλλά δεν πειράζει. (ίσως είναι καλύτερα καθώς έχει μαγέψει όλες τις γυναικίες καρδιές και ζηλεύω) Δεν του έφτανε το μαράκι που του είναι πιστή σαν βράχος , έβαλε στο μάτι και την Παιδίσκη . (άλλο που δεν θέλει και αυτή :-) )

Ελπίζω να μην ξέχασα κανένα. πάντως αν έγινε και αυτό συγχωρήστε με καθώς όπως λέγανε και οι αρχαίοι μας πρόγονοι "το γήρας ουκ έρχεται μόνο". Οσονούπο με κλεισμένα τα 40 μάλλον δικαιολογούμαι.
Σας ευχαριστώ όλους για την παρέα σας.