Παρασκευή, Δεκεμβρίου 25, 2009

Πέρασαν τα Χριστούγεννα?

Τελικά το μπαλκόνι έγινε το καταφύγιο μου. Πάλι έξω ήμουν για τσιγάρο. Καλά μην νομίσετε ότι δεν καπνίζω και μέσα, αλλά να κάποιες στιγμές θέλω να πάρω και τον αέρα μου. Ευτυχώς σήμερα ο καιρός είναι καλός. Έχει μια όμορφη ζέστη σήμερα. Δεν ξέρω αν είναι αληθινή ζέστη ή απλά έτσι θέλω εγώ να το αισθάνομαι.

Βρέχει. Μια όμορφη βροχή. Αργά και σε σταθερό ρυθμό. Μου ήρθε στο νου ότι η βροχή είναι ευτυχία. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν την διάβασα ή την άκουσα απλά να την λέει κάποιος αυτήν την φράση. Ευτυχία όμως γιατί?? Μάλλον το λένε επειδή ξεπλένει. Ναι ξεπλένει το χώμα. Παρασέρνει ότι πρόσκαιρο υπάρχει πάνω στο χώμα. Ότι δεν έχει αφομοιωθεί από αυτό. Ότι δεν μπόρεσε να ριζώσει μέσα του. Ότι δεν είναι ισχυρά δεμένο με αυτό. Ευτυχία λοιπόν το ξέπλυμα?? Ναι θα μπορούσε. Ευτυχία να αισθάνεσαι ότι ξαναγεννιέσαι. Ότι ξεκινάς πάλι από την αρχή. Οτι έχεις γυρίσει την σελίδα και αντίκρισες μια νέα λευκή σελίδα που έχεις το δικαίωμα να γεμίσεις με ότι και όπως εσύ επιθυμείς. Με τις σκέψεις σου με τα γράμματα σου.

Ευτυχία γιατί ………

όλα είναι δρόμος, όλα είναι ταξίδι, πάντα υπάρχει η ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.

Γεμίστε αγάπη και προχωρήστε. Μην γυρνάτε πίσω το κεφάλι. Μόνο εμπρός είναι η ευτυχία.

 

“  Αν κάποτε στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο γρασίδι μίας τάφρου, στη μουντή μοναξιά του δωματίου σου, ξυπνήσεις ξεμέθυστος πια, ρώτα τον άνεμο, ρώτα το κύμα, το πουλί, το ρολόι, κάθε τι που φεύγει, κάθε τι που στενάζει, κάθε τι που κυλάει, που τραγουδάει, που μιλάει- ρώτα “τι ώρα είναι;”

Κι ο άνεμος, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σου απαντήσουν: “είναι η ώρα της μέθης!”

Για να γίνεις ο μαρτυρικός σκλάβος του χρόνου, μέθα, μέθα αδιάκοπα!

Αλλά με τι; – Με κρασί, με ποίηση, με αρετή – με ότι θέλεις. Αλλά μέθα!… “

Baudelaire

 

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 21, 2009

Όσο υπάρχει ουρανός

πες οτι είδα μια λάμψη

πες μ’ οδήγησε μια αστραπή

όλα γύρω μου έχουν αλλάξει

και απ’ το τέλος γυρνώ στην αρχή

πες μ’ οδήγησε μια αστραπή

όπου και αν πας να θυμάσαι

όσο υπάρχει ουρανός να πετάς

όσο υπάρχει ζωή μην φοβάσαι

θα ‘χεις λόγο για να ξεκινάς

όσο υπάρχει ουρανός να πετάς

όταν μου φεύγει το θάρρος

σε θυμάμαι να χαμογελάς

το χαμόγελο γίνεται φάρος

και τη βάρκα μου εσύ οδηγάς

σε θυμάμαι να χαμογελάς

όπου κι αν πας να θυμάσαι

όσο υπάρχει ουρανός να πετάς

όσο υπάρχει ζωή μη φοβάσαι

θα ‘χεις λόγο για να ξεκινάς

όσο υπάρχει ουρανός να πετάς

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 18, 2009

Όλα περνούν και προσπερνούν.

Παγωνιά απόψε. Ότι ζωντανό μπορέσει να επιβιώσει απόψε έξω είναι σίγουρα ανθεκτικό είδος. Τα πάντα παγώνουν. Ακόμα και τα χνώτα μοιάζουν να παγώνουν στον αέρα. Παγωνιά αλλά είναι της εποχής σκέφτεσαι και το προσπερνάς. Όλα στην εποχή που ζούμε προσπερνιούνται τόσο εύκολα.

Προσπερνάς τον ζητιάνο που τείνει το χέρι για να βγάλει ένα πιάτο ζεστού φαγητού.

Προσπερνάς το παιδάκι που κλαίει γιατί δεν μπόρεσε να πάρει το ονειρεμένο δώρο του Αι Βασίλη.

Προσπερνάς το νεαρό κορίτσι που μόλις χώρισε και το δάκρυ έφυγε μόνο του στο πρόσωπο.

Προσπερνάς τον μαθητή που ένιωσε άσχημα με το βαθμολόγιο που κρατά στο χέρι του.

Όλα περνούν και προσπερνούν, τρέχοντας να βρουν το χθες που άργησε να έρθει και ξαφνικά γίνεται αύριο.

Όλα περνούν και προσπερνούν…………

 

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 11, 2009

Το σαλταρισμένο γράμμα στον Αι Βασίλη.

Γυρνώ σε διάφορα μπλόγκ και βλέπω οτι πολλοί στείλατε γράμμα στον Αι Βασίλη. Έτσι λοιπόν ζήλεψα και εγώ είπα για πρώτη και τελευταία φορά να του στείλω και εγώ ένα γράμμα.

Ορίστε λοιπόν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή να προσπαθώ να του γράψω δύο λέξεις.

Άγιε μου Βασίλη

πάνε χρόνια που έπαψα να σου γράφω γράμμα. Βλέπεις την τελευταία φορά με έκρινες αυστηρά και δεν μου έφερες εκείνο το φρούριο με τα στρατιωτάκια και τους ινδιάνους. Μάλιστα τότε θυμάμαι πως μου είχες φέρει μια μάλλινη μπλούζα και έκτοτε δεν ξαναφόρεσα ποτέ μου τέτοια μπλούζα. Πέρασαν όμως χρόνια και είπα να το ξεχάσω αυτό και να σου γράψω και πάλι ένα γράμμα. Ελπίζω φέτος να μην αμελήσεις το δώρο μου. Βέβαια σου λέω προκαταβολικά οτι σκέφτομαι να σου ζητήσω οτι δεν σου έχω ζητήσει τόσα χρόνια.

Αρχίζουμε λοιπόν. Πάρε χαρτί και μολύβι για να σημειώνεις μην τυχόν και τα ξεχάσεις. Βλέπεις δεν ξεχνώ οτι είσαι πια πολύ μεγάλος για να τα θυμάσαι όλα.

Πρώτον επειδή τώρα τελευταία μου το είπε και ο γιατρός αλλά εδώ και χρόνια μου το έχουν και άλλοι  τόσες πολλές φορές που πλέον με κούρασε είναι να μου φέρεις την χαλαρότητα. Βέβαια αυτήν την προτιμώ με μορφή καλού κρασιού από τα καλύτερα σε παρακαλώ για να μην με ζαλίσει. Επίσης ένα κουτί πούρα Αβάνας κατά προτίμηση Bolivar - Belicosos Finos .

Τώρα επειδή η χαλαρότητα δεν πάει ποτέ με άγχος για τα χρήματα όπως καταλαβαίνεις θα ζητήσω να μου φέρεις το λαχείο που θα κερδίσει τον πρώτο λαχνό του Πρωτοχρονιάτικου λαχείου. Αααα μην ξεχάσεις να είμαι ο μοναδικός νικητής έτσι??? Μην τα μοιράζομαι και με κανένα άλλο και με ρίξει στην μοιρασιά.

Τέλος για να μην μακρυγορώ θέλω να μου φέρεις νέα πρόσωπα και καινούργιες εμπειρίες στην ζωή μου. Από αυτές που ξυπνάς το πρωί και λες τώρα άραγε σε ποιά χώρα να βρίσκομαι??? Να κοιτάξω δίπλα μου να δω με ποιά κοιμήθηκα χθες βράδυ??? Να σκέφτεσαι με ποιά θέλεις να πιείς τον καφέ σου το πρωί και με ποιά το απόγευμα.

Κλείνοντας θα σε παρακαλούσα όταν φύγεις με το καλό μετά τα δώρα που θα μου φέρεις, να πάρεις μαζί σου μερικές σακκούλες που θα σε αφήσω δίπλα στην πόρτα (βλέπεις τζάκι δεν αξιώθηκα να κάνω ακόμα). Μην σκιάζεσαι δεν θα είναι τα σκουπίδια αλλά μερικά άχρηστα υλικά που δεν θα τα χρειάζομαι πιά. Ανθρωπιά, αγάπη, συμπόνια, λησμονιά, χαρά, λύπη, μίσος, δάκρυ, και όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος.

Υ.Σ. Αν δεν μπορέσεις να μου φέρεις όλα αυτά που περιγράφω σε αυτό το γράμμα μου σε παρακαλώ να μην ξεχάσεις να μου φέρεις εκείνο τον τηλεφακό που ζήτησα για την νέα μου φωτογραφική μηχανή και εκείνη την όμορφη ψυχούλα που μου χρωστάς καιρό τώρα.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 07, 2009

πέρασαν πέντε μήνες και εγώ είμαι αλλού

είναι κάποιες φράσεις που μπορούν να στοιχειώσουν την ζωή μας……………
μπορείς να πεις χιλιάδες σ’ αγαπώ και ένα που δεν πρόλαβες να πεις να νιώσεις οτι το ήθελες τόσο μα τόσο πολύ αλλά  πλέον να μην μπορείς να το προφέρεις………
μπορεί να γελάς να προσφέρεις χαρά μα ένα γέλιο που δεν μπόρεσες να χαρίσεις να σε τυραννάει γιατί δεν το πάλεψες παραπάνω………
ερωτεύεσαι το αύριο και πλάθεις όνειρα για το σήμερα μα μια θύμηση απο το παρελθόν να σε κάνει να δακρύζεις ………
πέρασαν μήνες δώδεκα και νόμισες πως οι τελευταίοι πέντε δεν ήρθαν ποτέ ………
πόσα χρόνια να θέλει ακόμα να πεις  το σ’ αγαπώ με την ψυχή σου και όχι να κρύβεσαι απο τον εαυτό σου?
 http://www.youtube.com/watch?v=64YLsESxgww

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 04, 2009

βάρυνε σήμερα το σύννεφο, πήρε το μωβ του χρώμα και  όλα μοιάζουν άχρηστα.

Μαυροκόκκινο το μέσα!

 

purple_night_lightning_storm[1]

black-red-heart-flames[1] 

StreakyBlackRed[1]