Κυριακή, Οκτωβρίου 29, 2006

Μιά όμορφη μέρα

Μόλις επέστρεψα απο την εκδρομή μετά της οικογενείας στον Βόλο. Είχα ανάγκη μάλλον την πολυκοσμική ηρεμία του. Ένιωσα πολύ ωραία. Νομίζω πως αναζωογονήθηκα για να αντέξω στον δύσκολο εργασιακό μήνα που βρίσκεται προ των πυλών. Το τοπίο πανέμορφο. Θάλασσα καλοκαιρινή, γαλήνια και όμορφη. Όμορφη πόλη ο Βόλος. Μου άρεσε αρκετά. Άνετη κίνηση και κόσμος που ξέρει να διασκεδάζει. Δεν ξέρω αν είναι έτσι καθημερινά αλλά είχε πολλή «κίνηση». Η παραλία της – τεράστια και όμορφη- έσφιζε απο ζωή. Πολλοί είναι η αλήθεια μου φάνηκαν επισκέπτες όπως και εγώ. Βέβαια τα ουζερί και τα κουτούκια δεν μπόρεσα να τα κρίνω καθώς δεν είχα τον χρόνο να τα γυρίσω. Τέλος πάντων ένιωσα όμορφα και νομίζω ότι αυτό μου φτάνει.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 25, 2006

Απέναντι πλευρά


«Η πιό όμορφη από τις θάλασσες
είναι αυτή όπου δεν έχουμε ακόμη ταξιδέψει.

Το πιό όμορφο παιδί
δεν έχει ακόμη μεγαλώσει.

Τις πιό όμορφες απο τις μέρες μας
κανείς δεν τις έζησεν ακόμη.

Κι ότι πιό όμορφο θα’θελα να σου πώ
δεν το είπα ακόμη.»

Δευτέρα, Οκτωβρίου 23, 2006

Τι τίτλο να βάλω τώρα;

Τελικά τι γίνεται με αυτά τα blog δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Διαπίστωσα από την απλή ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία μέχρι και την ανάγκη για σεξουαλική εκτόνωση.
Είμαι σχετικά καινούργιος νομίζω, σε αυτό το «άθλημα» και κάποιες στιγμές δεν ξέρω καν αν έπρεπε να είμαι εδώ. Ξεκίνησα γιατί βρέθηκα σε μία στιγμή της ζωής μου που είχα την ανάγκη να εκφράσω την μεγάλη αγάπη που ένιωθα και νιώθω ακόμα, και δεν μπορούσα να βρω άλλο τρόπο, (μία αγάπη που ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρχει) αλλά βρέθηκα να συνομιλώ με άτομα που πολλές φορές με έχουν τσακίσει την συναισθηματική μου ισορροπία.
Διαπίστωσα ότι υπάρχουν αρκετά άτομα με πολύ όμορφο συναισθηματικό κόσμο που ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Νόμιζα ότι είναι δυσεύρετοι τέτοιοι άνθρωποι. Τελικά μάλλον φοβόμαστε να φανερωθούμε(βάζω και τον εαυτό μου σ'αυτούς).
Γνώρισα, όσο είναι δυνατόν αυτό, άτομα με αξιολογότατη γραφή και σκέψη. Μαγεύτηκα. Έτσι πλέον έχω πιάσει τον εαυτό μου να παθαίνει στέρηση αν περάσουν κάποιες ώρες και δεν ψάξω πάλι όλα τα blog που έγραψα, που πέρασα και με άγγιξαν. Άγγιγμα άλλες φορές συναισθηματικό και άλλες διέγερση του αισθητηρίου της σκέψης μου. Μάλιστα ένας λόγος είναι και ότι δεν αισθάνομαι ότι μπορώ να συγκριθώ με αυτά τα άτομα ως προς τον τρόπο γραφής.
Μάλιστα χθες διαπίστωσα και το πόσο δεμένοι πρέπει να είναι κάποιοι άνθρωποι που γνωρίστηκαν μέσα στα blog, διαβάζοντας μια τραγική ιστορία με το ατύχημα που είχε ένας άνθρωπος των blog («απουσία»= Μαρίνα). Το διάβασα σε ένα άλλο blog(Το κυκλάμινο του βουνού) και μου έκανε εντύπωση ότι είχαν δημιουργηθεί ενοχές για κάποιο σχόλιο ως προς την απουσία άνευ λόγου, των σχολίων της Μαρίνας.
Τελικά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι παρά τις προσπάθειες που κάνουν κάποιοι για να μας αποδείξουν το αντίθετο.

Κυριακή, Οκτωβρίου 22, 2006

Απορίες

Συζητούσα πρόσφατα με μία φίλη για το πώς εκφράζεται η αγάπη. Έλεγα λοιπόν οτι η έκφραση της είναι συγκεκριμένη σχεδόν σ' όλους τους ανθρώπους. Γίνεται με την ματιά γεμάτη επιθυμία, με το συνεχές πλησίασμα των δύο χωρίς λόγο και αιτία, με το άγγιγμα των σωμάτων, αλλά και το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον σε όλες τις στιγμές της ζωής τους. Μου απάντησε οτι συμφωνεί αλλά προσέθεσε οτι καμμιά φορά μπορεί να εκδηλωθεί και χωρίς αυτά. Απορώ είναι δυνατόν να μην επιδιώκεις να δείς κάποιον και να τον αγαπάς; Είναι δυνατόν να προσπαθείς να βρείς τρόπους ώστε να μην είσαστε ποτέ μόνοι και να λές οτι τον αγαπάς; πώς εξηγείται αυτό; Κρυφή αγάπη; Γίνεται, χωρίς να δείχνουμε το σημάδι της αγάπης μας να λέμε οτι αγαπάμε τον άλλον;

Πέμπτη, Οκτωβρίου 19, 2006

Κανόνες Μονογαμίας

Αντιγραφή απο την ιστοσελίδα του Men’shealth:
Τα πιο βασικά πράγματα που πρέπει να θυμάσαι πριν απατήσεις μια γυναίκα.

1. Oταν σου παρουσιαστεί το ιδανικό σενάριο απιστίας (μόνος στην καμπίνα, μία Βραζιλιάνα θέλει να μάθει τι θα πει greek lover) κανείς δεν πρέπει να το μάθει.

2. Πάντα θα το μάθει κάποιος.

3. Αν σε πιάσουν, ο νόμος είναι πάντα με το μέρος της γυναίκας σου. Δεν θα χάσεις μόνο τα μισά υπάρχοντά σου. Τα άλλα μισά θα βρεθούν κατεστραμμένα στον κάδο των σκουπιδιών μπροστά στο σπίτι σου. Ή, ακόμα χειρότερα, μπορεί να μη βρεθούν ποτέ.

4. Κι αν δεν είσαι παντρεμένος; Κανένας νόμος δεν σε δένει με την γκόμενά σου.

5. Ναι, τα επαγγελματικά ταξίδια είναι μοναχικά κι εσύ χρειάζεσαι επειγόντως σεξ. Κάνε τηλεφωνικό σεξ με την καλή σου και χρέωσέ το στην εταιρεία.

6. Ή, απλώς, κάνε στον εαυτό σου αυτό που θα ήθελες να σου κάνει κάποια άλλη.

7. Ο χρόνος που θα περάσεις απατώντας είναι πολύ μικρότερος από αυτόν που θα ξοδέψεις για να τον προστατέψεις, γλιτώσεις, δικαιολογήσεις, διορθώσεις. Φρόντισε τουλάχιστον να αξίζει τον κόπο.

8. Σε σκανάρει. Δεν μασάς: ξέρει ότι είσαι λογοδοσμένος. Είναι κολακευτικό, προκλητικό, αλλά πρέπει να θυμάσαι πως το κάνει για να ανεβάσει το δικό της Εγώ, όχι το δικό σου. Αν τσιμπήσεις στο δόλωμά της, ξέρει πως θα είναι για πάντα ανώτερη από την αγαπημένη σου. Μέσα της δεν νιώθει τίποτα λιγότερο από απέχθεια για την ανδρική σου αδυναμία. Κι αυτό πρέπει να σε εκνευρίσει αληθινά.

9. Σύμφωνα με τη σαρία, τον αρχαίο ισλαμικό νόμο, οι μοιχοί πετροβολούνται μέχρι θανάτου. Αυτήν ακριβώς την τύχη θα έχει η φήμη σου. Οι φίλοι που έκανες ενώ ήσασταν ζευγάρι θα εξαφανιστούν. Και οι φίλοι που είχες ως εργένης έχουν εξαφανιστεί από καιρό.

10. Ετοιμάζεσαι να πας με μία γυναίκα, που θέλει να πάει με έναν άνδρα, που απάτησε μία γυναίκα.

11. Εμπνεύσου από τους πειρασμούς για να περάσετε καλύτερα με τη γυναίκα σου.

12. Είσαι στο πάρτι του γραφείου και η μελαχρινή κούκλα που αποφεύγεις μήνες σου κάνει τη μεγάλη επίθεση. Σκέψου αμέσως πως πάσχει από αφροδίσιο νόσημα.

13. Το τηλεφωνικό, το cyber ή το SMS sex είναι απιστία μόνο αν η γυναίκα σου πιστεύει πως είναι. Συνήθως όμως έτσι πιστεύει.

14. Η πρώην σου έχει όρεξη για κουβέντα κι άλλα τέτοια ύποπτα. Πέντε λεπτά συζήτησης είναι αρκετά για να καλύψουν όλες τις μεγάλες αλλαγές στις ζωές σας. Εκεί απλώς λες «συγγνώμη, η σύζυγός μου είναι στην άλλη γραμμή».

15. Πάλεψε με τον πειρασμό σου σαν να ήταν η μάχη της ζωής σου. Η νίκη επί του ύπουλου οργάνου ανάμεσα στα πόδια σου είναι ο απόλυτος θρίαμβος του άνδρα επί της φύσης. Η εικόνα είναι η εξής: είσαι εσύ εναντίον του πέους σου κι έχει ανεβάσει τους ρυθμούς του για τη μάχη. Καλή σου τύχη!

Σάββατο, Οκτωβρίου 14, 2006

Ξέσπασμα.

Εκνευρίζομαι πολύ με την έννοια του απόλυτου στην ζωή μας. Είναι δυνατόν όλα τα πράγματα να είναι άσπρα μαύρα. Το γκρίζο δεν παίζει πουθενά; Τα υπόλοιπα χρώματα που πάνε; Δεν μπορώ με τίποτα να χαρακτηρίζω ανθρώπους ώς καλούς ή κακούς. Θεωρώ ότι όλοι μας μπορούμε να έχουμε την καλή και την κακή μας στιγμή. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα, νομίζω καθημερινά, που έχουμε συναντήσει ανθρώπους που τους έχουμε χαρακτηρίσει ώς καλούς να βγάζουν ένα πρόσωπο τόσο κακό που μπορεί να μας τρομάξει. Μάλιστα απορούμε και λέμε και την έκφραση « δεν το περίμενα αυτό απο σένα’. Γιατί δεν είναι άνθρωπος αυτός; Δέν έχει δικαίωμα απο την ώρα που πιστεύει οτι θίγεται να αντιδράσει;
Θεωρώ ότι πολλά στραβά της καθημερινότητας μας κρύβονται στις απόλυτες θεωρήσεις που σχεδόν όλοι μας κρύβουμε μέσα μας. Αν κάποιος κάνει οτιδήποτε που είναι κόντρα στην δική μας θεώρηση θα τρέξουμε να τον «λιθοβολήσουμε» και να τον χαρακτηρίσουμε χωρίς να έχουμε αναλύσει αν πράγματι είναι έτσι. Χωρίς να μπούμε ποτέ στον κόπο να το ερευνήσουμε. «Ρέ μήπως κάτι έχει να μας πεί και μάλιστα να έχει και δίκαιο;». Μπά τέτοιες εκφράσεις μάλον δύσκολα περνάνε απο τον νού μας.
Τέλος πάντων ας μην συνεχίσω άλλον τον λίβελλο μου.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 12, 2006

Δέν γίνεται αλλιώς

Θέλω να κλάψω μα δεν μου βγαίνει ούτε ένα τόσο δά δάκρυ. Τι κρίμα να νιώθεις τόση λύπη , να πονάς τόσο πολύ και να μην μπορείς να κλάψεις να σου φύγει αυτή . Φανταστείτε πόσο οδυνηρό είναι αυτό. Μα δεν γίνεται αλλιώς.

Δευτέρα, Οκτωβρίου 09, 2006

Ο Θεός μας δίνει ότι μπορούμε να αντέξουμε

Τον τίτλο του συγκεκριμένου post τον δανείζομαι απο μια διαδικτυακή φίλη. Σε μιά κουβέντα μαζί της, μου τον ανέφερε και απο εκείνη την στιγμή με απασχόλησε. Ομολογώ οτι δεν την είχα ξανακούσει αυτή την έκφραση, ίσως και να την είχα ξεχάσει.
'Ο θέος λέει μας δίνει ότι μπορούμε να αντέξουμε'. Δεν κρύβει κάτι όμορφο αυτό; Δηλαδή ένας άνθρωπος που μπορεί να περάσει ένα σωρό ασθένειες και προβλήματα γίνεται γιατί κάποιος τον έχει ξεχωρίσει και τον έχει επιλέξει οτι αυτός θα μπορέσει να αντέξει και να μην λυγίσει. Πρέπει να νιώθει σημαντικός και δυνατός. Είναι ο εκλεκτός. Σκεφτείτε τι όμορφο που είναι αυτό.
Βέβαια θα μπορούσε να πεί κανείς οτι πράγματι είναι τόσο όμορφο άρα και δύσκολο να είναι αληθινό. Δεν ξέρω αν είναι έτσι. Δεν μπορώ πάντως και να διαφωνήσω, καθώς και εγώ την έχω χρησιμοποιήσει αυτήν την έκφραση, περί μη αληθινού. Είναι καμμιά φορά που ακούς κάτι που μπορεί να διαφωνείς ή και να συμφωνείς αλλά δυστυχώς δεν έχεις τα κατάλληλα επιχειρήματα για να το υποστηρίξεις.
Δεν θέλω όμως να πώ πολλά. Θέλω απλά να ζητήσω απο όλους όσους το διαβάσετε να μπείτε στον κόπο να αντιληφθείτε πόσο όμορφη ήταν αυτή η έκφραση.
""""Ο Θεός μας δίνει ότι μπορούμε να αντέξουμε"""""

Σε ευχαριστώ Ιωάννα.

Σάββατο, Οκτωβρίου 07, 2006

Κρίμα

"Δεν την αφήνω την πληγή

που μ' άνοιξες να γιάνει

γιατί 'ναι το μοναδικό δώρο

που μου 'χεις κάνει."

Πέμπτη, Οκτωβρίου 05, 2006

Τι να γράψω εγώ;

«Περνάω καλά»

Τρίτη, Οκτωβρίου 03, 2006

Στη χώρα του ποτέ.

Στη χώρα του ποτέ, ήταν κάποτε ένα μικρό αγοράκι και έπαιζε με τα παιχνίδια του. Έπαιζε όμορφα και ήσυχα όπως όλα τα μικρά παιδιά που ζούν μέσα στην αθωότητα τους, προστατευμένα στην αγκαλιά των δικών τους ανθρώπων. Είχε όμορφα παιχνίδια. Συνήθως οι γονείς του φρόντιζαν να του αγοράζουν παιχνίδια με ιδαίτερη προσοχή που να ανταποκρίνονται στην ηλικία του, ώστε να το διαπαιδαγωγούν αλλά και να προάγουν την καλοσύνη και την εξυπνάδα του. Ήθελαν να αναπτύξει όμορφα και ευγενικά συναισθήματα απέναντι στην ζωή. Να τον κάνουν ένα καλό άνθρωπο και χρήσιμο πολίτη της κοινωνίας μας.
Κάποια μέρα είχε πάει με την μαμά του στο πάρκο. Εκεί συνάντησε ένα άλλο παιδάκι που έπαιζε αμέριμνο, ήταν κοριτσάκι. Όπως όλα τα ετερώνυμα ελκύστεικε και αυτό απο τις χαριτωμένες κινήσεις του κοριτσιού. Απαφάσισε να το πλησιάσει για να το προτείνει να παίξουν μαζί. Το κοριτσάκι αφού τον κοίταξε απο την κορυφή ώς τα νύχια του είπε οτι δεν θα είχε αντίρηση να παίξει μαζί του, αρκεί να παίξουν με τα δικά της παιχνίδια. Το αγοράκι το σκέφτηκε προς στιγμή αλλά αμέσως απάντησε θετικά γιατί είχε μεγάλη επιθυμία για παιχνίδι.
Έτσι και έγινε. Άρχισαν λοιπόν να παίζουν με κάτι κούκλες που είχε μαζί του το κορίτσι, και να παριστάνουν τις καλές νοικοκυρές και τους καλούς νοικοκύρηδες. Αφού αυτό έγινε για ώρα άρχισε το αγοράκι να προβάλλει δειλά - δειλά τις αντιρήσεις του για το παιχνίδι με τις κούκλες. Μέχρι που αφού έβλεπε οτι το κοριτσάκι συνέχιζε να παίζει αγνοόντας τις δικές του επιθυμίες αποφάσισε να της πεί πως δεν θέλει πλέον να συνεχίσει να παίζει μαζί της.
Τότε το κοριτσάκι εκνευρισμένο γιατί το αγοράκι της χάλασε το παιχνίδι της, έβγαλε απο την τσάντα της ένα πιστόλι που είχε κλέψει κρυφά απο την τσέπη της στολής του πατέρα της. Το κράτησε στο χέρι της αμφιταλαντευοντάς τι να κάνει με αυτό. Προς στιγμή πέρασε απο το νού της να κάνει αυτό που είχε δεί να γίνεται κατά κόρον στην τηλεόραση. Να το γυρίσει προς το μέρος του μικρού αγοριού και να το απειλήσει πως αν δεν συνεχίσει θα τον πυροβολήσει. Όμως ξαφνικά αφού φάνηκε πως της ήρθε μια ιδέα για την οποία καμάρωνε αποφάσισε να γυρίσει το πιστόλι στον εαυτό της λέγοντας στο μικρό αγόριπώς "αν δεν συνεχίσεις να παίζεις μαζί μου θα πυροβολήσω τον εαυτό μου".
Το αγόρι χλώμιασε. Ένιωσε μόνο και απροστάτευτο. Έμεινε μαρμαρωμένο και δεν ήξερε πως έπρεπε να αντιδράσει. Δέν του είχε τύχει ποτέ να πρέπει να αντιδράσει μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, για αποφάσεις που καθόριζαν την μετέπειτα ζωή του. Έτσι η πρώτη του αντίδραση ήταν να βάλει τα κλάματα, ώστε να προκαλέσει το ενδιαφέρον ανθρώπων που πιθανώς να ήταν εκεί κοντά και τον άκουγαν. Τίποτα όμως καθώς με το παιχνίδι είχαν απομακρυνθεί αρκετά απο τους γονείς του που ήταν στην μεριά του πάρκου, και είχαν βρεθεί σε ένα μέρος που δεν περνούσαν απο εκεί οι άνθρωποι.
Έτσι αφού απέτυχε με το πρώτο του τέχνασμα, προχώρησε στην ύστατη λύση που είχε.
Σκέφτηκε πως αν προλάβαινε να φύγει τρέχοντας θα ξέφευγε απο την δύσκολη θέση που είχε βρεθεί. Έτσι λοιπόν πετάχτηκε πάνω και άρχισε να τρέχει προς το μέρος των γονιών. Όταν πλέον είχε απομακρυνθεί μερικά βήματα του φάνηκε πως άκουσε ένα θόρυβο σαν να ήταν πυροβολισμός. ..............