Παρασκευή, Οκτωβρίου 09, 2009

Χαραυγή.

Είχε  αρχίσει να σουρουπώνει. Ο ήλιος είχε δύσει εδώ και λίγη ώρα! Η κάψα της ημέρας παραχωρούσε την θέση του στο υγρό πούσι της νυχτιάς. Το γερασμένο του κορμί δεν άντεχε ούτε αυτό το ελάχιστο δροσερό πούσι. Προχώρησε προς την καρέκλα που είχε κρεμάσει την ζακέτα του από την προηγούμενη νυχτιά. Έσυρε τα βήματα του και αφού φόρεσε την πλεχτή ζακέτα, το τελευταίο πράγμα που είχε απομείνει από εκείνη, προχώρησε προς την εξώπορτα. Βγήκε και κάθισε στο σκαμνάκι που είχε πάντα τοποθετημένο δίπλα από την εξώπορτα. Ένα σκαμνάκι που βρίσκονταν πάντα στην ίδια θέση. Ακριβώς δίπλα στην είσοδο. Στέκονταν εκεί χειμώνα καλοκαίρι, μέρα και νύχτα. Ήταν αυτό που σε καλωσόριζε πριν μπεις στο γέρικο σπίτι. Αυτό το σπίτι που είχε ζήσει  δύο πολέμους και όμως έστεκε εκεί καρτερικά και για τους επόμενους. Το σκαμνάκι το είχε φτιάξει ο γέροντας πριν πολλά χρόνια όταν αργοπερπάτησε ο μεγάλος του γιός. Το είχε σκαλίσει με ότι πιο περίτεχνο σχέδιο είχε μπορέσει να σκαρώσει το μυαλό του. Είχε σχεδιάσει πάνω του την χαραυγή και τον ήλιο που ανέτελλε δειλά από το λημέρι του. Ήθελε έτσι να είναι όλη η ζωή του πρωτότοκου γιού του.Χαραυγή. Στην άλλη πλευρά ήταν γεμάτο με αστέρια και θάλασσα. “Να είναι γεμάτα τα όνειρα του με αστέρια και να τον ταξιδεύουν σε μέρη  ονειρικά και απάτητα” έτσι είχε δικαιολογήσει την απόφαση του στην καλή του.

Πέρασαν όμως τα χρόνια. Το γέρικο κουφάρι του είχε μείνει μόνο του να σέρνεται δεξιά και αριστερά. Τα αστέρια και ο ήλιος είχαν ξεθωριάσει αλλά το σκαμνάκι ήταν εκεί. Δεν το αποχωρίζονταν ποτέ. Πάντα εκεί στην ίδια θέση. Περίμενε τον ερχομό του γιού του και ας ήξερε πως δεν θα ερχόταν ποτέ. Όταν έχασε την σύντροφο του, αυτήν που έζησε σχεδόν όλα τα χρόνια της ζωής του είχε πιστέψει πως ίσως  τότε να τον ξανάβλεπε. Μάταια όμως. Δεν είχε έρθει  ποτέ. Στην κηδεία της γυναίκας του κοιτούσε συνέχεια την πόρτα της εκκλησίας καρτερώντας να τον δει να ξεπροβάλλει έστω και την τελευταία στιγμή. Μάταια όμως. Δεν είχε ανοίξει ποτέ η πόρτα.

Πάει καιρός που δεν είχε πάρει ένα μήνυμα του. Δύο λόγια , λίγες λέξεις.

Ο γέροντας καθόταν όλη την μέρα σε μια παλιά πλαστική καρέκλα δίπλα στο σκαμνάκι. Και το βλέμμα του καρφωμένο στην ίδια πάντα κατεύθυνση. Στον δρόμο, που έφτανε μετά από ένα μακρύ φιδίσιο στριφογύρισμα στο χωριό του. Καρτερούσε. Ήθελε να τον δει να ξεπροβάλλει. Να έχει μια τελευταία εικόνα του.

Το πρωινό τον φώναξε ο ταχυδρόμος να του δώσει το γράμμα, μα ο γέροντας δεν σηκώθηκε από την  καρέκλα  του. Αναγκάστηκε να πλησιάσει. Τότε είδε τα γουρλωμένα μάτια του στην ίδια πάντα κατεύθυνση. Μέχρι την τελευταία πνοή του δεν έπαψε ποτέ να καρτερά.  

59 σχόλια:

Moonlight είπε...

likes...

Uid είπε...

Δεν μπορώ καν να σχολιάσω...
Με έκανες "χώμα".
Πολύ "χώμα", όμως.

Το βρίσκω υπέροχο κείμενο.
Και πολύ αληθινό.

Που χάνονται οι άνθρωποι άραγε;
Πού κάνουν λάθος;
Είναι τόσο απλό το να δίνεις το χέρι και να ξεχνάς.
Να συγχωρείς!
...Όμως απο την άλλη, μοιάζει να είναι και ακατόρθωτο.

Άνθρωπος!
Δυνατός στα πολύπλοκα και τα δύσκολα, μα τόσο αδύναμος να αντιδράσει στα πολύ απλά και τα εύκολα.

Συγχαρητήρια George.
Καλή σου μέρα.

Fair Winds man

Artanis είπε...

Κρίμα...
Και πόσες τέτοιες ιστορίες...
Καλημέρα από ΝΖ, καλό Σ/Κ να έχεις...

fish eye είπε...

ευαισθητο μου πλασμα εσυ, τι ομορφα που γραφεις.. και ποσο αληθινα..
ρεαλιστικοτατο κειμενο..

καλημερα και καλο σ/κ george..
(φιλια στα δαχτυλακια;)

*βρηκες σε ποια ανηκουν;)))

korallenia είπε...

Ένα πραγματικά υπέροχο κείμενο… «Να είναι γεμάτα τα όνειρα του με αστέρια και να τον ταξιδεύουν σε μέρη ονειρικά και απάτητα»

Μια πανέμορφη μελωδία…

Να είσαι καλά Γιώργο μου.

Μια μεγάλη αγκαλιά από εμένα!

ΥΓ Τα ερωτευσιμα δακτυλάκια πολύ μου άρεσαν!

Κράμα είπε...

Καλημέρα
φιλιά πολλά

George είπε...

σεληνόφως μου
χαίρομαι αν σε αρέσει!
Την καλημέρα μου.

George είπε...

φίλε μου Όσιρις
δεν ξέρω αν είναι ωραίο κείμενο αλλά εσύ έβαλες την σωστή διάσταση του γιατί. Άνθρωποι. Αυτό εξηγεί τα πάντα. Είναι η φύση μας τέτοια να ξεχνάμε, να αδιαφορούμε και να δημιουργούμε μικρόκοσμους.
Και όσο εμείς θέλουμε να φτιάξουμε ένα δικό μας μικρόκοσμο τόσο αμελούμε οτι εμείς ίσως αποτελούμε ένα κομμάτι του μικρόκοσμου κάποιου άλλου.
Άνθρωποι λοιπόν που όσα χρόνια να περάσουν αυτή η ιδιότητα μας δεν αλλάζει.
Μια όμορφη καλημέρα να έχεις.

George είπε...

Καλή μου Artanis
δεν ξέρω αν η λέξη κρίμα μπορεί να δώσει το συναίσθημα του γεράκου. Ίσως να γέλαγε ή ίσως να καμάρωνε.
Μια όμορφη καλημέρα σε σένα και να περάσεις όμορφα (αν και είμαι βέβαιος οτι περνάς όμορφα ;)

George είπε...

Φεγγαρένια μου
ευχαριστώ για τα λόγια σου αν και νομίζω γνωρίζεις οτι θεωρώ πως η ευαισθησία είναι ελάττωμα και όχι προτέρημα.
Δυστυχώς έμεινα να είμαι ερωτευμένος με τα δαχτυλάκια και να μην γνωρίζω σε ποια ανήκουν.
Την καλημέρα μου
και να περνάς όμορφα.

George είπε...

Κοραλλένια μου
το σχόλιο σου το χαίρομαι ιδιαίτερα καθώς γνωρίζω ότι σε τυραννάει μια ίωση και παρόλα αυτά έκανες τον κόπο να αφήσεις εδώ ένα σχόλιο. Σε ευχαριστώ!
Μια μεγάλη αγκαλιά και από μένα και ένα φιλί για περαστικά. Ε! και αν κολλήσω επιμένω πως δεν πειράζει. :)
Τα δαχτυλάκια όπως έγραψα και στην φεγγαρένια τα ερωτεύτηκα απο την στιγμή που τα είδα στον μπλόγκ της. Ναι είναι τρομερά. Και τα άτιμα είναι πολύ ερωτεύσιμα.
Την καλημέρα μου.

George είπε...

Εβίτα μου
σε ευχαριστώ! Όπως διαβάζω στο δικό σου τελικά πάνε όλα καλά. Σε χαίρομαι.
Μια καλημέρα και πολλά φιλιά και απο μένα

επί λέξει είπε...

Με βρίσκει η ανάρτησή σου σε μια περίεργη φάση της ζωής μου, καθώς ο πατέρας μου βρίσκεται πολύ κοντά στο να περάσει στην απέραντη αντίπερα όχθη.Είναι από τα πιο ωραία κείμενα που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό!

Καλή σου μέρα.

George είπε...

φίλε αα
σε κάτι τέτοιες στιγμές μου δημιουργείται αμηχανία. Δεν ξέρω αν πρέπει να πώ λόγια παρηγοριάς καθώς πιστεύω πως οτι και να πεις είναι λάθος. Ο πόνος που νιώθει ο καθένας ενεργεί διαφορετικά. Άσε που σε τέτοιες στιγμές προβληματίζομαι αν ο άρρωστος θέλει να συνεχίσει για λίγο ακόμα στον κόσμο του ή αν τελικά επιθυμεί να αναπαυθεί.
Με συγχωρείς αν είναι σκληρά τα λόγια μου αλλά δεν μου αρέσει να πάψω να είμαι αληθινός και να γράψω κάτι διαφορετικό απο την σκέψη μου και τα συναισθήματα μου.
Λυπάμαι ειλικρινά για την κατάσταση που βρίσκεται ο πατέρας σου. Εύχομαι αν γίνεται να γίνει τελείως καλά και να στέκεται στα πόδια του.
Και σε σένα εύχομαι να γίνει οτι ακριβώς έχεις εσύ στο μυαλό σου.

Μια καλημέρα και απο εμένα.

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Θα ,ρθει άραγε ποτέ ο καιρός που τα μάτια μας θα πάψουν να είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας;...Ακόμα και νεκρά θα μας προδίδουν!

Πολύ τρυφερό κείμενο,Γιώργο μου!...

φιλί απαλό σαν...δάκρυ...

σου εύχομαι ένα σαββατοκύριακο γεμάτο συγκινήσεις :)

Ανώνυμος είπε...

Η αναμονή και αυτά που σκαλίσαμε το σκαμνάκι των ονείρων, που κάναμε για τους αγαπημένους μας, δίνει νόημα στην ζωή μας.
Κι η πίστη πως κάποτε θα επιστρέψουν.
Οι αγαπημένοι.
Και τα όνειρα.
Ιδανικοί και ανάξιοι εραστές των ανεκπλήρωτων επιθυμιών, περιμένουμε..

Υπέροχα ζωγράφισες την αναμονή και την πίκρα της George..
Ένα πικραμύγδαλο για τα δάκρυα που προκάλεσες..σ' ευχαριστώ.

Καλό ΣΚ

D.Angel είπε...

Μ εντυπωσιάζεις σήμερα!
Μπράβο George με τις ευαισθησίες σου! Ευχομαι να μην βρεθείς ποτέ σ αυτή τη θέση όμως!Ποτέ!
Φιλιά πολλά και καλό Σ/Κ

Aristodimos είπε...

Ομως τα βράδυα - τα ατέλειωτα βράδυα δεν έχουν μυρωδιές
φιλόξενα όμως είναι στη μοναξιά.....

Τεράστια νοσταλγία, αισθητή η απουσία
μονη παρηγοριά το περπάτημα του φεγγαριού στον
ορίζοντα των ματιών μας!

Και είναι εκεί
όλα τα φεγγάρια που περνούν,
χαμένα στη προσμονή του ερχομού...

Καλό Σ/Κ

Αρης

George είπε...

ψυχούλα μου
όχι μάτια μου δεν θα έρθει ποτέ αυτή η ώρα. Πάντα τα μάτια μας θα προδίδουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Πάντα. Μα δε είναι και τόσο κακό αυτό. Όμορφο μου μοιάζει και ας παίζουν τον ρόλο του εφιάλτη.
φίλι σαν δάκρυ? Όχι δεν θέλω τέτοιο. Απο τ' άλλο ! Εκείνο το πονηρο θέλω!
:)
Σαββατοκύριακο γεμάτο συγκινήσεις? Χμ! Μακάρι να ακουστούν οι ευχές σου.

George είπε...

μικρή κόκκινη αλατοπιπερίτσα μου
είναι τόσο όμορφα τα λόγια σου, που δεν θέλω να τα συμπληρώσω με κάτι άλλο που ίσως να τα ασχημήνω.
Θα σταθώ μόνο στο πικραμύγδαλο για τα δάκρυα που προκάλεσα όπως λες. Πιστεύω πως δεν αξίζουν δάκρυα. Δεν πρέπει να πέρνουν την μορφή της χαράς. Την ασχημαίνουν. Ένα χαμόγελο λοιπόν και μια αγκαλιά. Ένα φιλί πάνω στα δάκρυα για να τα κάνει αποτύπωμα στο πρόσωπο που προσπάθησαν να χαράξουν. :)

George είπε...

Αγγελάκι μου
έμεινα να κοιτάζω περισσότερο δύο λέξεις σου. Με εντυπωσιάζεις και Ποτέ.
Δεν έχω πρόθεση να εντυπωσιάζω. Προτιμώ την αθέατη γωνίτσα μου. Οι προβολείς με ενοχλούν. :) Θαμπώνουν τα μάτια μου και εγώ θέλω να βλέπω. :)
Τώρα το Ποτέ μου δημιούργησε τον αντίλογο. Μα τι σε κάνει να πιστεύεις οτι δεν το ένιωσα? Ίσως να περίμενα τον χαμένο μου γιό αλλά να είσαι σίγουρη πως ίσως και τα δικά μου μάτια να έμειναν καρφωμένα στην προσμονή.
Μιά καλησπέρα μου και ένα φιλί.

George είπε...

φίλε μου Άρη
τι όμορφα τα περιέγραψες!
Τα φεγγάρια που φωτίζουν την προσμονή του αύριου της χαράς και της λύπης. Τα μαύρα φεγγάρια της νοσταλγίας.
Όμορφα! Πολύ όμορφα λόγια!
Σε ευχαριστώ.
Ένα όμορφο σ-κ να έχεις και ένα ακόμα ομορφότερο απόγευμα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

George μου, πολύ συγκινητικό το κείμενό σου, που μετά το σχόλιο του aa (epekeina) έγινα χώμα...
Να σημειώσεις πως δε συνηθίζω να διαβάζω σχόλια, κάτι που σήμερα έκανα, προσπαθώντας να ανιχνεύσω το λόγο που σε ώθησε να γράψεις αυτό το κείμενο.

Καλό σου Σ/Κ1

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

George είπε...

Καλή μου Γλαρένια
αλήθεια βρήκες τον λόγο? :)
Το σχόλιο του αα είναι αλήθεια οτι ήταν ωραίο και τα έβαλα και λίγο με τον εαυτό μου που απάντησα ίσως με σκληρά λόγια. Μα δεν ήθελα να γράψω κάτι που δεν θα ήμουν εγώ.
Πως είσαι εσύ? Ελπίζω να είναι όλα καλά.
Καλό σ-κ να έχεις και μια ομορφότερη νέα εβδομάδα.
Φιλί και αγκαλιά καλή μου!

She είπε...

Για όσους ξεχνάμε πολλές φορές τους γονείς μας μέσα στη φούρια στις υποχρεώσεις, στα τρεξίματα στην καθημερινότητα... Ένα τηλεφώνημα, μια καλή κουβέντα, ένα καφεδάκι με τη μαμά και τον μπαμπά δεν θα μας κάνει κακό. Μπορούμε να βρούμε τον χρόνο να το απολαύσουμε μαζί τους τώρα που τους έχουμε κοντά μας..

Μπράβο Γιώργο. Εξαιρετικό. ))

ΑΝΤΙΓΟΝΑΚΙ είπε...

Παντα με φοβιζε η σιωπη μετα το καληνυχτα.....
Καλο βραδακι!!!!!

George είπε...

Ανάσα μου
ναι έτσι ακριβώς. Και είναι τόσο ανέξοδο καμιά φορά. Δεν θέλουν ίσως ούτε πολλά λόγια. Μια καλησπέρα και μια αγκαλιά θα τους είναι αρκετή.
Ένα καφέ βρε παιδί μου τι ψυχή να έχει να τον αφιερώσουμε σε αυτούς?
Τίποτα. Το αμελούμε. Θα τους δούμε και αύριο και μεθαύριο. Να τελειώσουμε πρώτα με την τάδε δουλειά την τάδε υποχρέωση. Και έρχεται το αύριο και τότε συνηδητοποιούμε πως πια είναι πολύ αργά. Το αύριο έγινε χθες!

Καλά να περνάς Ανάσα μου.

George είπε...

Αερικό μου
δεν σου έχω πει ποτέ πως το όνομα σου το έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές στο παρελθόν προσωποποιημένο σε πίκρα. :)
Να μην σε φοβίζει τίποτα. Μονάχα η σιωπή της καρδιάς είναι αυτή που αξίζει να φοβάσαι. Αυτήν. Πες την καληνύχτα σου και ας έχει η πλάση σιωπή. Είναι η σιωπή για την προσμονή της καινούργιας μέρας που έρχεται.
Καλό βράδυ και απο μένα.

Ανώνυμος είπε...

Μου θύμισε το
"Η αγάπη άργησε μια μέρα"
Σαφώς στην προκειμένη, άργησε χρόνια.
Μα δεν ξέρω αν αξίζει να εμμένουμε σε κάτι που εκ προοιμίου μοιάζει έξω από μας.
Πολύ όμορφο
Τα φιλιά μου

George είπε...

Τόνια μου
χμ! Λες οτι δεν αξίζει ε? Με τι σφουγγάρι σβήνεις την αγάπη? Λες τελικά η αγάπη να μην είναι αγάπη? Αλήθεια Τόνια μου η αγάπη τι πιστεύεις? Ξεχνιέται? Σβήνεται? Τελειώνει?

Προκαταβολικά να πώ οτι είμαι απο αυτούς που πιστεύουν οτι η αληθινή αγάπη δεν σβήνεται ΠΟΤΕ. Μένει μέσα μας ακόμα και όταν προσπερνιέται και στην ανάμνηση της τρυπάει ακόμα τα συναισθήματα. Σβήνει μόνο όταν σβήνουμε και εμείς.
Ίσως να κάνω λάθος αλλά παραμένω σε αυτήν την κατεύθυνση.
Φιλιά και απο μένα.

Lilith είπε...

Τι είναι αυτό που ωθεί έναν άνθρωπο να φέρει μια καινούρια ψυχή σ' αυτόν τον κόσμο;
Μάλλον η ανάγκη του να δώσει και να πάρει αγάπη.
Και τι γίνεται αν δεν του έρθουν τα πράγματα όπως τα υπολόγισε και αυτός έχει βασίσει όλη του τη ζωή σ' αυτό;
Φεύγει ανολοκλήρωτος.
Και... ξανάρχεται για να ολοκληρώσει.
Όσες φορές χρειαστεί! :)

Καλημέρα!

fish eye είπε...

γιωργο, διαβαζοντας το τελευταιο σχολιο σου θελω να σου πω..
η πραγματικη αγαπη ναι δε σβηνεται ποτε, ποιος ομως εχει ξεκαθαρισει τα ορια του ερωτα, της αναγκης, της εξαρτησης, των απωθημενων,
του εγωισμου και της αγαπης;

μπηκα σε βαθια νερα;)

φιλι κυριακατικο, λαμπερο

Vassilis είπε...

κάτι μου λέει πως η ψυχή του από εκεί που βρίσκεται, ακόμα καρτερά ...

George είπε...

lilith μου
θα διαφωνήσω ως προς το να πάρει αγάπη. Η ανάγκη να φέρεις μια καινούργια ψυχή στην ζωή νομίζω πως είναι η ανάγκη να αφήσεις κάτι απο τον εαυτό σου σε αυτήν την ζωή. Η ανάγκη να δημιουργήσεις μια νέα ζωή. Η υπέρτατη χαρά της δημιουργίας. Μάθαμε οτι ο Θεός μας έπλασε κατ' εικόνα και ομοίωση και έτσι θέλουμε να νιώσουμε και εμείς αυτήν την χαρά. Της δημιουργίας. Να φτιάξουμε κάτι κατ' εικόνα και ομοίωση. Εκεί νομίζω οφείλεται η ανάγκη της δημιουργίας μιας νέας ζωής.
Τώρα αν ξανάρχεται όσες φορές χρειαστεί δεν το ξέρω :)
Μια καλησπέρα απο μένα.

George είπε...

Φεγγαρένια μου
έχει η αληθινή αγάπη όρια?
Η αγάπη δεν σβήνει όλα τα όρια?
Αν βάζεις εγωισμούς,απωθημένα εξαρτήσεις έχασες την αγάπη. Η Αγάπη νομίζω είναι η μόνη που καταφέρνει να παραμερίζει τους ίδιους μας τους εαυτούς. Αν αγαπήσεις κάποιον αληθινά και εισπράξεις και αληθινή αγάπη τότε όλα μεταμορφώνονται. Οι εγωισμοί μας χάνονται οι εξαρτήσεις μας είναι μόνο για να μας ευχαριστήσουν και οι ανάγκες μας μπλέκονται σε τέτοιο σημείο που δεν ξεχωρίζουμε ποιανού ανάγκη είναι τελικά. Σου έχει τύχει να λες δεν θέλω αυτό αλλά αφού το θέλεις εσύ εντάξει ας το κάνουμε και μετά να εισπράτεις το όχι καλή μου αφού δεν το θέλεις δεν θα το κάνουμε και εν συνεχεία να μαλλώνεις για κάτι που δεν θέλεις? :)
Κάπως έτσι συμβαίνει με την αγάπη.
Ε! Τι λες? Συμφωνείς?

Με αρέσουν τα βαθιά νερά:)
Απο μένα ένα φιλί και ένα χάδι. Δεν ξέρω αν είναι λαμπερό σαν το δικό σου μα σίγουρα θα έχει θέρμη. ;)

George είπε...

Φίλε Βασίλη
και μένα έτσι μου βγαίνει. Οτι ακόμα προσμένει αν και πλέον δεν βιάζεται καθόλου να τον δεί. Είμαι βέβαιος πως πλέον θέλει να τον δει όσο το δυνατόν αργότερα.

Η τρελή είπε...

George!!!!
Καταπληκτική διήγηση! Και τόσο αληθινή, χωρίς κατ' ανάγκη να προσμένεις το παιδί σου.....μπορεί να προσμένεις την χαμένη αγάπη, το όνειρο που ποτέ δεν εκπληρώθηκε...και που πάντα με τα μάτια ορθάνοιχτα θα ελπίζεις να το δεις από τη γωνιά του δρόμου, να σε γεμίσει χαρά....!
Καλησπέρες τρελές!

ΥΓ.Πάντως τόχεις το συγγραφικό.....σου πάει!

George είπε...

Τρελίτσα μου
ο πονοκέφαλος μου έχει γίνει πια ανυπόφορος αλλά κάνω κουράγιο να αφήσω ένα σχόλιο για το σχόλιο σου. Ελπίζω να βγαίνει άκρη καθώς η ημικρανία μου έχει χτυπήσει κόκκινο παρά τα χαπάκια που την τάϊσα.

Έτσι ακριβώς! Η σκέψη μου την ώρα που το έγραφα ήταν ακριβώς αυτό που ανέφερες. Το ήξερα οτι σε κάποιο μυαλό θα έφερνε αυτήν την σκέψη το κείμενο μου. Το περίμενα.
Καλησπέρες δυστυχώς ημικρανικές.
Καταρέωωωωωωωωωωωωωω
Καλά να περνάςςςςςς

xristina είπε...

Αμάν κι εσύ βρε George...με εκανες χάλια. Ανατριχιαστικά περιγραφικό,θα έλεγα...χάλια έγεινα τώρα. τέλος πάντων...καλησπέρα και ........τα δαχτυλάκια δεξιά, ΤΕΛΕΙΑ!!!!!!

xristina είπε...

και επειδη σε συμπαθω,θα σου πω το μυστικο για να φυγουν οι ημικρανίες...και δεν κανω πλάκα. Η ημικρανια για να περασει, θελει καφείνη, και ο καφές με την μεγαλύτερη ποσότητα καφείνης ειναι ο γαλλικός(οσο κι αν σου κάνει εντυπωση-δες το στο internet)...γιατρος μας το ειχε πει, δυο ατομα "συγγενικα" υπεφεραν απο ημικρανίες...το αντιμετωπήσαμε μια χαρα...και που εισαι? χωρις ζαχαρι και γαλα. ποιες, δεν σου κανω πλακα. μην κολήσεις στην ωρα, πιες. ξαναλέω ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΠΛΑΚΑ.ρωτα και γιατρο, το ιδιο θα σου πει.καλησπέρα και καλη εβδομάδα.

George είπε...

Χριστινάκι μου
συγνώμη που σε άγγιξε τόσο το κείμενο και να σε στεναχωρήσει. Δεν είχα πρόθεση να στεναχωρήσω κανέναν. Για τα δαχτυλάκι συμφωνώ και εγώ οτι είναι τέλεια αλλά να συμπληρώσω πως αφορμή να τα βρω ήταν η Φεγγαρένια που τα πρωτο-ανακάλυψε.

Τις θεραπευτικές ιδιότητες του καφέ για την ημικρανία τις ήξερα εν μέρει. Ήξερα γενικά για τον καφέ αλλά δεν ήξερα για τον γαλλικό. Μάλιστα τον θεωρούσα οτι είναι αυτός που έχει την μικρότερη καφεϊνη. Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου και να είσαι βέβαιη οτι θα τις χρειαστώ. :)
Ελπίζω ωστόσο να μην είναι σύντομα. Βλέπεις το χθεσινό ήταν τρομερά έντονο και θέλω να πιστεύω οτι δεν θα έρθει σύντομα πάλι.
Την καλημέρα μου και μια αγκαλιά.

Matriga είπε...

Kαλημέρα George
Πολύ ωραία γραφή από μια ευαίσθητη ψυχή. Πέρασε όποτε θέλεις γιατί σου έχω κέρασμα τα λαλάγγια ;)

Καλή εβδομάδα :))

George είπε...

καλή μου μαρτίγκα
σε ευχαριστώ πολύ πολύ και για τα λόγια που συνοδεύουν το σχόλιο σου για το κείμενο μου αλλά και για τα υπέροχα λαλάγγια που δεν ήξερα και γνώρισα στο μπλόγκ σου. Ήδη σου άφησα σχόλιο εκεί.
Έτσι μάλιστα απέδειξες και το πώς είναι αληθινά οι ευαίσθητες ψυχές.
Την καλημέρα μου.

xristina είπε...

καλημερα. κι εγω ετσι νομιζα, οτι εχει την μικροτερη ποσοτητα καφεινης. φαντασου οτι πολλοι τον πινουν επειδη πιστευουν οτι ειναι ο ποιο ελαφρυς. καλημερα με φιλία.

George είπε...

Χριστινάκι μου
ναι το ίδιο πίστευα και εγώ αν και δεν είμαι λάτρης του. Συνηθίζω το φραπεδάκι με τον ελληνικό χειμώνα καλοκαίρι. :)

Τώρα εκείνο το καλημέρα με φιλία με μπέρδεψε λιγάκι. Βρε μπας και ήθελες να γράψεις με φιλιά? :)

Matriga είπε...

George, καλό μεσημέρι.
Το μεγαλείο της ψυχής σου είναι μεγάλο και βλέπεις και τους άλλους σημαντικούς. Δεν έκανα κάτι, αλλά εσύ με έκανες να νιώσω σημαντική. Σ' ευχαριστώ :)

George είπε...

μαρτίγκα μου
τα λόγια σου είναι άκρως τιμητικά για μένα αλλά νιώθω οτι δεν τα αξίζω. Δεν έκανα απολύτως τίποτα. Αντίθετα εσύ φρόντισες να μου εμπλουτίσεις τις γνώσεις και να με κάνεις να σκέφτομαι πως να είναι στην γεύση αυτά τα λαλάγγια αλλά συνάμα να θέλω να επισκεφτώ την Μεσσηνιακή γη. Ελπίζω κάποτε να τα κάνω και τα δύο.

Μια καλησπέρα μου και μια αγκαλιά για τα όμορφα λόγια σου.

Μάτα είπε...

Τι να σου πω,με έκανες να κλάψω...
Κάπως έτσι θα αισθάνεται κι ο μπαμπάς μου όταν μου λέει πως κάθε φορά που ανοίγει η πόρτα στο πατρικό μου στην Ελλάδα περιμένει να δει εμένα...
Φιλιά!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πολύ ωραία η ιστριούλα και υπέροχα γραμμένη.
Ευχάριστη έκπληξη απ' τον Γιώργο που δεν μας είχε πολυσυνηθίσει σε τέτοια κείμενα...

George είπε...

Μάτα μου
ένα δάκρυ είμαι βέβαιος πως είναι καλό. Θα το θυμηθείς πιο συχνά και την επόμενη φορά θα πας με ένα λόγο παραπάνω να τον δείς.
Τα λόγια σου πάντως συγκίνησαν και μένα.
Να περνάς καλά και άντε χτύπα του και ένα τηλέφωνο.

George είπε...

φίλε μου ασκάρ
μην ανησυχείς το επόμενο θα είναι στα γνωστά μου μέτρα :)
Σκέφτομαι ρε συ να γράψω ένα κείμενο για την καινούργια μου φίλη. Ναι βρε αυτήν που μόλις μας περιέγραψες στο μπλογκ σου. Την νέα υπουργό Τίνα Μπιρμπίλη.
:)

xristina είπε...

George...φιλία ήθελα να γράψω. Απλά... επειδη δεν ηθελα να συνδιάσεις: μια συγγεκριμένη μου ανάρτηση(λογο ιδιας λέξης), με αυτά που σου ειπα. φοβηθηκα ,μηπως το παρεις σαν ειρωνία, γι αυτο σου μιλησα για φιλία. καταλαβένεις τι θελω να πω...δεν μιλησα με "διφορούμενα" και ειρωνια. αυτά,καλησπέρα πάλυ...σε ζάλισα. και να πώ οτι...ο σύζηγος ειχε χρόνια ημικρανίες και ετσι το αντιμετωπήσαμε. ξανακαλησπέρα.

Matriga είπε...

George, μπορεί να κατάγομαι από τη μεσσηνιακή Μάνη, αλλά σου λέω πως παρόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί, δεν είναι ότι καλύτερο... η φύση είναι όλα τα λεφτά! Να την επισκεφτείς το συντομότερο. Kαλημέρα καλέ μου και ταπεινέ φίλε :)

George είπε...

χριστίνα μου
μην ανησυχείς και δεν παρεξηγούμαι με τέτοια. Ότι έχεις να πεις πέστο και μην σκέφτεσαι πως θα το πάρω. Αν το πάρω στραβά θα στο πώ.
Μια όμορφη καλημέρα για σένα.

George είπε...

Μαρτίγκα μου
είναι αλήθεια οτι σχεδόν όσους γνώρισα απο εκεί δεν μου άφησαν και τις καλύτερες εντυπώσεις. Παρόλα αυτά έμαθα να μην κρίνω τους ανθρώπους απο τον τόπο καταγωγής ή την φυλή τους. Θεωρώ οτι παντού υπάρχουν καλοί και κακοί.
Δεν σου κρύβω οτι θέλω εδώ και μια πενταετία να επισκεφτώ εκείνα τα μέρη αλλά όλο και κάτι συμβαίνει και το αναβάλλω. Ελπίζω λοιπόν να καταφέρω όσο το δυνατόν συντομότερα να το κάνω.
Μια όμορφη καλημέρα και για σένα.

Matriga είπε...

Δεν σ΄ αδικώ για τη γνώμη που έχεις για κείνους... παρότι είμαι αίμα τους, δεν μου κάνουν ;)
Σου εύχομαι να καταφέρεις να πας κάποια στιγμή :)

George είπε...

Μαρτίγκα μου
θα επιμείνω στο να μην κρίνω με βάση καταγωγή αλλά με το θέμα άνθρωπος. Είμαι βέβαιος οτι και σε εκείνα τα μέρη έχει σωστούς ανθρώπους. Δεν γίνεται να είναι όλοι σκάρτοι. :)
Θα πάω καθώς το θέλω να πάω. Που θα μου πάει? Θα κάτσει κάποια στιγμή. :)

Uid είπε...

Την καλησπέρα μου!

Cya

George είπε...

φίλε Όσιρις
την καλησπέρα και απο μένα.