Τρίτη, Οκτωβρίου 20, 2009

Ήθελε να ζήσει

Το είχε αποφασίσει καιρό τώρα. Σήμερα όμως ήρθε η ώρα τις σκέψεις του να τις κάνει πράξη.

Σηκώθηκε την ίδια ώρα όπως κάθε πρωί και κατευθύνθηκε στο μπάνιο. Κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέπτη. Έμεινε να τον κοιτάζει. Στα μάτια του είχαν σχηματιστεί μαύροι κύκλοι. Μόλις είχε σηκωθεί από τον ύπνο μα αν τον έβλεπε κανείς θα πίστευε πως δεν είχε κοιμηθεί ούτε ένα δευτερόλεπτο. Πράγματι έτσι ήταν. Όλο το βράδυ πάλευε με την απόφαση που είχε πάρει.

Έριξε κρύο νερό στο πρόσωπο του ελπίζοντας η δράση του κρύου να καταφέρει να περιορίσει τους μαύρους κύκλους και να κρύψει τα σημάδια της αϋπνίας. Γέμισε το πρόσωπο του με αφρό και αφού πήρε ένα καινούργιο ξυράφι ξυρίστηκε όπως έκανε κάθε πρωί.

Φόρεσε το κουστούμι που φορούσε καθημερινά στο γραφείο. Με την άκρη των ματιών του είδε την γυναίκα του που μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι. Έβαλε την κολόνια του που δεν έλεγε να αποχωριστεί ποτέ και ήταν πια έτοιμος να ξεκινήσει για την δουλειά. Οι μυρωδιές πάντα έπαιζαν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Συνέδεε στο μυαλό του όλες τις καταστάσεις που βίωνε με μυρωδιές. Τις χαρές με το άρωμα του τριαντάφυλλου και τις λύπες με τον ανθό της γαρδένιας. Για τις στιγμές αγωνίας, όπως αυτή που τον είχε κατακλύσει αυτήν την στιγμή είχε στο νου το άρωμα της κανέλλας. Ερέθιζε το μυαλό το γεμάτο σπιρτάδα άρωμα της.

Προσπάθησε να φαίνεται ατάραχος και προχώρησε στο δωμάτιο των παιδιών. Έσκυψε και τα φίλησε στο μάγουλο όπως κάθε πρωί. Η γυναίκα του μόλις έβγαινε από το μπάνιο την ώρα  που κατευθύνθηκε για την εξώπορτα. Γεια, καλή ημέρα να έχεις της είπε με το βλέμμα χαμηλωμένο. Δεν ήθελε να δει τα μάτια του. Όσο και καλά να το είχε προσχεδιάσει τα μάτια του είχαν αρχίσει να γεμίζουν επικίνδυνα.

Έκλεισε την εξώπορτα και προχώρησε στο αυτοκίνητο. Μόλις έκατσε στην θέση του οδηγού, άφησε να βγει από μέσα του ένα γεμάτο ουφ! Ένιωσε ξαφνικά να βρέθηκε σε άλλη διάσταση. Η βαριά ατμόσφαιρα άρχισε να αλλάζει. Η αϋπνία που φαινόταν στα μάτια του υποχώρησε αμέσως. Έβαλε μπρός και ξεκίνησε. Έστριψε στην πρώτη στροφή και χάθηκε μέσα στην κεντρική λεωφόρο. Όμως η κατεύθυνση του δεν ήταν αυτή που ακολουθούσε καθημερινά. Πήρε την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Το είχε αποφασίσει. Δεν άντεχε πια. Ένιωθε την ζωή του να φεύγει μέσα από τα χέρια του. Έπρεπε να αντιδράσει. Έπρεπε να βρει ένα τρόπο να το σταματήσει αυτό. Δεν άντεχε άλλο την μιζέρια που βίωνε. Ήθελε να ζήσει. Έπρεπε να ζήσει. Δεν θα το συγχωρούσε ποτέ στον εαυτό του να μην αντιδρούσε. Είχε αφήσει να περάσουν πολλά. Φτάνει όμως. Έπρεπε να βάλει ένα τέλος σε αυτήν την μιζέρια όσο και να τον πλήγωνε η απόφαση του.

Τα άφησε πίσω όλα. Δεν πήρε τίποτα μαζί του, παρά μόνο τις αναμνήσεις του. Ήθελε να ξαναγεννηθεί. Έφευγε μόνος για ένα προορισμό που δεν ήξερε καν. Δεν τον ένοιαζε που θα πάει και τι θα κάνει. Ήθελε απλά να ξεφύγει.   

17 σχόλια:

ELENI είπε...

ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ! ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!!!

She είπε...

Moυ θυμίζει την φυγήhttp://anasasblog.blogspot.com/2009/10/blog-post_04.html

ειδικά όταν ένας φίλος με είχε ρωτήσει "προς τα που γέρνει ο δικός σου ζυγός;;"

Οταν δεν αντέχεις κάτι, όταν δεν έχεις πλέον να προσφέρεις τίποτα, όταν νιώθεις άδειος, τελειωμένος, εγκλωβισμένος, συμβιβασμένος...φεύγεις!

Marouli είπε...

Να φυγεις ναι γτ και να κατσεις δεν ειναι και το καλυτερο αλλα οταν κανεις το βημα να φτιαξεις οικογενεια πρεπει να το σκεφτεις πολυ καλα γιατι οκ αλλα τα παιδια..

Παντως θελει πολυ δυναμη για κατι τετοιο.. Και εγω θα εφευγα..

Moonlight είπε...

Δεν παίρνεις απόφαση να φτιάξεις οικογένεια και μετά να σηκωθείς μια μέρα να φύγεις.
Δεν μπορείς να σκέφτεσαι τόσο εγωιστικά από τη στιγμή που ενώνεσαι με ένα άλλο άνθρωπο, και ειδικά από τη στιγμή που αποφασίζεις μόνος σου να φέρεις στον κόσμο ένα πλάσμα που δεν έφταιξε σε τίποτα και θα πρέπει να ζήσει μετά χωρίς εσένα.
ΑΙΣΧΟΣ.

She είπε...

Kαλά moonlight, μην συγχίζεσαι.

Φεύγεις και παίρνεις και τα παιδιά μαζί σου. Είναι απλό.

D.Angel είπε...

Eπρεπε από καιρό να μάθει να κάνει πράξη τα θέλω του!
Φιλιά πολλά καλέ μου George
Να σαι καλά

Lilith είπε...

Αν είναι άνθρωπος που δεν ξέρει τι θέλει, δε θα το βρει όσο και να φεύγει κυνηγημένος μια ζωή.
Έπρεπε να το σκεφτεί διπλά όταν έκανε οικογένεια και ήθελε να διαιωνίσει και το ανασφαλές είδος του.
Η ελευθερία ήταν από τη μέρα της γέννησής του αναφαίρετό του δικαίωμα. Μόνος του έβαλε το όπλο στον κρόταφό του και μόνος του έφτιαξε την φυλακή του.
Και ο άνθρωπος που φτιάχνει φυλακές, θα τις φτιάχνει όπου και να πάει. Απλά θα αλλάζουν μορφές και θα καμουφλάρονται κατάλληλα για να μοιάζουν με ελευθερία.

Καλό σου απόγευμα.

Global Greek είπε...

εγωιστάκος ο ήρωάς σου Γιωργο μου, να καθοταν να μιλούσε με την οικογένειά του, να εξηγούσε κι ας έφευγε μετά αφού δεν αντέχει άλλο... Η φυγή δεν είναι λύση πάντα... Φιλιά και καλησπέρα:-)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Παιδιά, τα πράγματα είναι πιο απλά απ' όσο νομίζουμε. Το έλεγε κι ο αρχαίος Σωκράτης: αυτή η κωλοζωή είναι έτσι φτιαγμένη που ό,τι και να κάνεις είσαι χαμένος!
Με άλλα λόγια μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!
Ούτε η φυγή είναι λύση, και μάλιστα στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, ούτε και να αναμένεις παθητικά την ώρα που θα δεις ανάποδα τα μαρούλια...

Aristodimos είπε...

Στην φυγή δεν κρύβεται πάντοτε και η λύση...
Νομίζω οτι η καλύτερη πράξη ειναι η κατάματα αντιμετώπιση του προβλήματος και η συζήτηση...

Την καλησπέρα μου

Αρης

Aristodimos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
fish eye είπε...

θα συμφωνησω με τον Αριστοδημο απο απανω..

δεν ειναι σιγουρο πως στην φυγη ειναι η λυση..

απο την αλλη ο καθενας ξερει.. κι εγω μαζι του ειμαι..

Ανώνυμος είπε...

Καλέ μου George,
Δεν υπάρχει δρόμος να τον πάρει μακριά από τον εαυτό του, αυτό είναι το πρόβλημα.
Ο συμβιβασμός είναι κάτι που αφορά εμάς όχι τους άλλους κι είναι επιλογή μας..

Καλό σου βράδυ

marianaonice είπε...

Πόσοι άραγε δεν θέλουμε να φύγουμε από τη μίζερη ζωή μας??
Μα λίγοι το τολμούν!
Ζήλεψα αυτό το ουφ μέσα στο αυτοκίνητο!!
Ποσο βάρος έφυγε από μέσα του...
:(

Osiris είπε...

Εγώ θα συλλυπηθώ, όσους έρχονται αμέσως μετά(στη θέση τους) να αναλάβουν τα "λερωμένα τ'άπλυτα τα παραπεταμένα", όσων άφησαν πίσω τους...
Εκεί να δεις δράμα!!!
Μπούχαχαχααα :)))
Αλλά θα μου πεις, ποιος τους είπε να αναλάβουν ή να πάνε να ζήσουν στα ερείπια μιας τσακισμένης σχέσης;


In any case...περαστικά σε όλους!
;)

Καλό βράδυ man.
Cya

Artanis είπε...

Δειλός!!!
Και εγωϊστής επίσης...

(Τώρα βέβαια, μπορεί και να έχεις τίποτε άλλο κατα νου εσύ, και όχι την υπόθεση ενός άντρα που απλά εγκαταλείπει την οικογένειά του...)
Καλημέρα από ΝΖ...

A.G.Selena είπε...

Και γιατί να φύγεις?
Αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου τι πιο όμορφο από το να την αλλάξεις μαζί με τα αγαπημένα σου πρόσωπα.Τα άλλα είναι δικαιολογίες.

Κι αν φύγεις μετά τι?

Ή που θα γυρίσεις κάποια στιγμή και τότε θα είσαι περιττός,άκαιρος.
Θα έχεις καταστρέψει ότι όμορφο υπήρχε για σένα και δε θα υπάρχει πλέον χώρος για έναν λυποτάκτη.

Ή που δε θα γυρίσεις.Μα θα γυρίζεις κάθε βράδυ στον ύπνο σου.
Θα είσαι μόνος ακόμα και αν έχεις κι άλλους δίπλα σου.Μισός γιατί θα λείπει κάτι πολύ συμαντικό.

Ή που θα μάθεις να φεύγεις συνέχεια στα δύσκολα.Και θα αφήνεις πίσω σου συνέχεια πτώματα.

Θυμωμένα φιλιά...