Τετάρτη, Οκτωβρίου 21, 2009

Ήθελε να ζήσει Νο2

Δεν πρόλαβε να φύγει μακριά όταν άρχισε να χτυπά το τηλέφωνο. Κοίταξε το νούμερο που φαινόταν στο καντράν. Ήταν μια φίλη του που είχε γνωρίσει λίγο καιρό πριν. Δεν την ήξερε τόσο καλά μα τον είχε εντυπωσιάσει με την ωριμότητα της σκέψης της ενώ τον μάγευε ότι κατόρθωνε να μαντεύει τις σκέψεις του και να του απαντάει πριν καν αυτός αρθρώσει λέξη. Αποφάσισε να απαντήσει παρά το σχέδιο που έλεγε ότι δεν έπρεπε να μιλήσει με κανέναν.

Σταμάτησε στην δεξιά πλευρά του δρόμου και απάντησε στο τηλέφωνο.
- Παρακαλώ είπε.
-Γύρνα πίσω τώρα άκουσε την φωνή της φίλης του. Δεν έχεις δικαίωμα να το κάνεις αυτό. Όχι έτσι. Αυτό είναι φυγή και θα σε κυνηγάει μια ολόκληρη ζωή. Θα στοιχειώσει μέσα σου και δεν θα φύγεις ποτέ. Θα τριγυρνάς δίπλα τους χωρίς να μπορείς να πλησιάσεις. Έτσι καις το τελευταίο χαρτί της ζωής σου. Καις το δικαίωμα να ζήσεις ελεύθερος. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να ζήσεις όπως το σκέφτεσαι.
Άκουγε χωρίς να μιλάει. Στο μυαλό του μπερδεύτηκαν πολλά. Προσπαθούσε να καταλάβει το πόσο δίκιο είχαν τα λόγια της. Επαναλάμβανε μέσα του τα λόγια της. Καμένο χαρτί, στοιχειώσει,  δικαίωμα,  γύρνα πίσω τώρα. Λόγια που τα λες εύκολα μα έχουν βαρύ φορτίο. Προσπάθησε να τα αντισταθμίσει με το θέλω να ζήσω, μιζέρια, μόνος. Το μυαλό του μπερδεύτηκε παραπάνω. Ένιωθε το αίμα να ανεβαίνει με πίεση στο κεφάλι του και να πλημμυρίζει όλο τον χώρο. Ένιωθε τις δυνάμεις του να χάνονται. Ένιωθε τις αισθήσεις του να χάνονται. Τα αγαπημένα του αρώματα έπαψαν να οσφραίνουν. Αστραπιαία στο μυαλό του στριφογύρισαν τα λόγια κατακραυγής που θα είχε να αντιμετωπίσει. Αίσχος! Κυρίαρχη λέξη που ειπώνεται τόσο εύκολα. Δεν μπορεί ο κόσμος να νιώσει την αιτία. Δεν μπαίνει σε τέτοιο κόπο. Είναι τόσο εύκολο να αναθεματίζεις. Το να ψάξει ο καθένας μέσα του και να προσπαθήσει να κάνει δική του την αντίδραση σίγουρα είναι δυσκολότερο. Ο κόσμος αρκείται στο εύκολο και γρήγορο. Δίκη, καταδίκη, κρέμασμα με συνοπτικές διαδικασίες. Όχι. Το αποφάσισε αστραπιαία. Όχι. Έπρεπε να συνεχίσει. Προτιμούσε να καταδικαστεί παρά να καταδικάσει ο ίδιος τον εαυτό του.
Έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς να περιμένει να ακούσει τίποτα άλλο. Το απενεργοποίησε και το πέταξε στο διπλανό κάθισμα. Έβαλε μπρος και ξεκίνησε με φόρα.
Το μόνο που άκουσε ήταν ο συριγμός από τα λάστιχα του φορτηγού και ένιωσε τις λαμαρίνες να τρυπάνε το κορμί του.
Άλλοι είπανε πως ο οδηγός του φορτηγού ήταν πιωμένος. Άλλοι πως έτρεχε και τα φρένα του φορτηγού δεν έπιασαν για να μπορέσει να σταματήσει. Κάποιοι είπαν πως σίγουρα είχε κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Η κηδεία του έγινε με κάθε τιμή και όλους τους συγγενείς και φίλους να εκθειάζουν τις αρετές του αδικοχαμένου και το πόσο αγαπούσε την οικογένεια του. Σωστός οικογενειάρχης που υπεραγαπούσε την γυναίκα του και τα παιδιά του. Δούλευε σε δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Κρίμα. Κρίμα. Νέος άνθρωπος. Έφυγε άδικα.
Την ώρα που τον κατέβαζαν στην τελευταία κατοικία του ένας τρελός που περιφέρονταν στα κοιμητήρια πήγε κοντά και άρχισε να γελά. “πάει αυτός, γλύτωσε” “Άντε και του χρόνου άλλος”. Οι συγγενείς ανήσυχοι με τις βλακείες που έλεγε ο τρελός, τον απομάκρυναν από τον χώρο φωνάζοντας του. Αίσχος, αίσχος.


Υ.Σ.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι οτι και αυτή και η προηγούμενη ανάρτηση είναι απλά κείμενα που έχουν σκαρωθεί απο την φαντασία μου. Στοιχεία πραγματικότητας μπορεί να βρουν πολλοί αλλά δεν είναι απαραίτητο να στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα. Είναι απλά κείμενα. Το συγκεκριμένο κείμενο δεν ήταν στις σκέψεις μου αλλά πραγματοποιήθηκε αφού διάβασα τα σχόλια σας. Αν κάποιος αισθανθεί οτι απαντώ σε  σχόλιο του το ξεκαθαρίζω οτι το κείμενο αυτό δεν έχει τέτοιο σκοπό. Απλά μπορεί να πήρα κάποια στοιχεία απο τις απαντήσεις σας για να μπορέσω να πλέξω το κείμενο. Δεν είναι απάντηση και πολύ περισσότερο δεν είναι κριτική σε απόψεις που γράφτηκαν στα σχόλια σας. Να ξεκαθαρίσω οτι τα σχόλια σας είναι διαφορετικά αλλά τόσο αληθινά που ειλικρινά με άγγιξαν και ομολογώ οτι με συγκίνησαν κιόλας καθώς ένιωσα οτι όλοι το θεωρήσατε οτι είναι κάτι που έχω αποφασίσει να κάνω και προσπαθήσατε να με παροτρύνετε είτε για το ναι είτε για το όχι. Ξεκαθαρίζω λοιπόν οτι απλά είναι δύο κείμενα. Τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω.
Έτσι λοιπόν ευχαριστώ όλους σας για τις απαντήσεις. Την Ελένη, την Ανάσα, το Μαρούλι, το Σεληνόφως, την Ανάσα ξανά, το Αγγελάκι, την Lilith, το γκλομπαλάκι, τον φίλο ασκάρ, τον φίλο Άρη, την Φεγγαρένια, την Αλατοπιπερίτσα, την Μαριάννα και τον φίλο Όσιρις.

38 σχόλια:

D.Angel είπε...

Α πα πα πα πα
Τι είναι αυτά βρε πρωί πρωί ακόμα δεν άνοιξα τα μάτια μου;;;;
Φτου φτου φτου μακριά από μας!
Ελα ν ανεβαίνουμε σιγά σιγά ε;;;;
Φιλιά

George είπε...

Αγγελάκι μου
οκ ! μια χαρά με βρίσκω! Απλά συμβαίνει πάντα το εξής:
Στις περισσότερες ιστορίες που σκαρώνει ο νους ο πρωταγωνιστής πάντα στο τέλος τον σκοτώνω. Αυτή την φορά λοιπόν είχα αποφασίσει να του την χαρίσω και να τον αφήσει να ζήσει έστω και με μια φυγή στην πλάτη του.
Δυστυχώς όμως τελικά με την καινούργια ιστορία προτίμησα να τον σκοτώσω καθώς φοβάμαι οτι με την φυγή του δημιούργησε προβλήματα.
Όπως βλέπεις λοιπόν τον καθάρισα και αυτόν.
Τώρα νιώθω πιο ήρεμος :))))
Την καλημέρα μου

Moonlight είπε...

Μα δεν σου θυμώσαμε Γιωργάκη! Απλά κι εγώ, το είδα σαν ένα κείμενο που (άνετα) θα μπορούσε να είναι εμπνευσμένο από πράγματα που συμβαίνουν συχνά γύρω μας... Και απλά κατέθεσα μια άποψη για αυτού του είδους τις πράξεις!

George είπε...

σεληνόφως μου
ασφαλώς και δεν υπονόησα οτι μου θυμώσατε, απλά ένιωσα οτι δεν το εκλάβατε ως κείμενο απλά. Το έγραψα με το σκεπτικό οτι σε αυτήν την ζωή όλα είναι πιθανά.
Η άποψη σου ασφαλώς και είναι σεβαστή. Μην παρεξηγείς οτι χρησιμοποίησα απλά την λέξη που ανέφερες. Έγινε για την πλοκή του κειμένου.
Τώρα όμως θα σου θυμώσω. Δεν μου αρέσει το Γιωργάκης. Μου θυμίζει πρωθυπουργό. :)
Την καλημέρα μου.

Artanis είπε...

Πάει κι αυτός!!!
Καλά είσαι απίστευτος...Ωστε έτσι...
Τεσπά, δική είναι η ιστορία, ό,τι θες την κάνεις...
καλημέρα από ΝΖ...

George είπε...

Αρτανις μου
:) ... :)
ναι τελικά δεν μου επιζεί κανένας! Στο τέλος να δεις θα ξεμείνω απο πρωταγωνιστές :))))

Την καλημέρα μου στην ΝΖ

next_day είπε...

Υπέροχο το κείμενο σου...για όσα λες στο ΥΓ δεν μπορώ να έχω άποψη..θα σε διαβάζω όμως συχνά τώρα που σε βρήκα!
Φιλί γλυκό!

Lilith είπε...

Δεν φαντάστηκα ότι ήταν προσωπική σου ιστορία. Η απάντησή μου, απευθυνόταν στη σκέψη η οποία υπήρξε αφορμή για το κείμενο. :)
Γιατί, η φυγή είναι πάντα η εύκολη λύση. Και πίστεψέ με, δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ μας που να μην το έχει σκεφτεί.
Υπάρχει διαφορά όμως ανάμεσα στην σκέψη και στην πράξη.
Και για μένα - παρόλο που δεν πιστεύω ότι υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό από την ελευθερία - αυτό που έχει σημασία, είναι να είσαι αξιοπρεπής. Απέναντι στον εαυτό σου και στους άλλους. Και όπως είπε και ο πειρατής στο προηγούμενο ποστ... τα "λερωμένα τ' άπλυτα τα παραπεταμένα" οποιασδήποτε πράξης μας, μόνο ΕΜΕΙΣ έχουμε την υποχρέωση να τα μαζέψουμε!

Στην υγειά της Ελευθερίας, λοιπόν!
Της ελευθερίας του να έχεις όσο χρόνο σου χρειάζεται για να αποφασίσεις, ποιος είσαι, ποιος θέλεις να είσαι και πώς θα πράξεις.
Πρόσεξε όμως... ΠΡΙΝ το πράξεις! :)

George είπε...

επόμενη μέρα
ήδη έκανα την εμφάνιση μου στο δικό σου και σου άφησα εκεί ένα μήνυμα. Το μπλόγκ σου είναι υπέροχο και σίγουρα θα σου έρχομαι. :)
Φιλί και απο μένα.

fish eye είπε...

βρε γιατι τον πεθανες τον ανθρωπο;
ειχε τοσα ακομη να ζησει, να δει, να χαρει..

η γνωμη μου ειναι η εξης..
για το θεμα της μιζεριας, ξεδιπλωνουμε το μεσα μας.. εχουμε αυτη την υποχρεωση..

κι οταν σιγα σιγα αρχιζουμε και νοιωθουμε εσωτερικα δυνατοι, αφου αρχισουμε να κανουμε πραγματα για τον εαυτο μας και μονο που δε θα αφορουν κανεναν μα κανεναν αλλον..

τοτε ψαχνουμε να βρουμε τι και αν ακομη κατι μας φταιει και παιρνουμε τις σωστες αποφασεις..

φιλιααα

next_day είπε...

Καλέ μου, μόλις το είδα και σου απάντησα!! Αν και με έβαλες σε σκέψεις!! χαχαχα!!! θα τα λέμε συχνά!
Φιλί γλυκό!

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΗ είπε...

Pantos ego se kapoia fasi kai meta eksexasa oti itan en itan alithini

D.Angel είπε...

Κακιασμένε!Χα χα χα χα

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Το γυρίζουμε ταινία σπάσει ταμεία; Ή μήπως να κάνουμε μια συμφωνία με το Χατζηνικολάου να δίνει δώρο το DVD τις Κυριακές;
Γράφεις ωραία... σκηνοθεσία εγώ
:-)
Είδες για να χάσω επεισόδιο τι έπαθα τώρα;
Διάβάσα εξ' αρχής την ιστορία για τον βαλτωμένο κυριούλη, με το άδοξο τέλος.
΄Ομως θα συμφωνήσω με τη Φεγγαραγκαλιασμένη. Θα προτιμούσα να του έδινες την ευκαιρία να ζήσει την ένταση, τη δράση, την απογείωση

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Θα μπορούσε να πάει ένα ταξίδι μακρυά από όλους και όλα κι όχι να τον πεθάνεις τον άνθρωπο πριν την ώρα του!
Ωραία γραφή ωστόσο!
Τα φιλιά μου!

Moonlight είπε...

ixera oti tha to eleges, alla lew, pws tha to pw glyka glyka to "giwrgo"? ara, na ti faw ti glyka mou sti mouri! GIWRGO tha se lew apo twra kai na paei! :p (nwris nwris to niwtheis to "giwrgakis" prwthypourgiko!)

Ανώνυμος είπε...

Το άρχισες τόσο όμορφα με τη φυγή…εμένα μου άρεσε… και μετά τον καταδίκασες σε τέτοιο θάνατο τον πρωταγωνιστή σου… έλεος Γιώργο μου… χαχαχαχαχα

Είπαμε… να κοιμάσαι πιο αργά για να μη βλέπεις τέτοια όνειρα…

Γλυκά φιλάκια!

A.G.Selena είπε...

Δε θεώρησα ότι το έγραψες για σένα.
Ως απλό κείμενο το εξέλαβα κι εγώ.
Εμμένω στην άποψή μου.

Το τέλος σου με λύτρωσαι.Κακία?
Μπορεί.Αλλά δε δέχομαι και δε συμπονώ κανέναν ο οποίος κάνει κάτι τέτοιο.Όχι γιατί δεν τον κατανοώ.Απλά γιατί αυτός δεν κατανοεί την σοβαρότητα και την δειλία της πράξης του.

Όπως οι γονείς μου τόσο χρόνια με δύσκολα,με εύκολα,με χαρές,με λύπες είναι μαζί.Έτσι θεωρώ κι εγώ πως πρέπει να είναι μία οικογένεια από τη στιγμή που επιλέγουμε να την κάνουμε τη ρημάδα.

Φιλιά... :)

Υ.Σ.:Το φιλιά θυμωμένα που έγραψα πρίν δεν ήταν για σένα.Θυμωμένα με αυτό που διάβασα...

George είπε...

lilith μου
έγραψα οτι πρόκειται απλά για κείμενα καθώς αισθάνθηκα οτι μερικοί νομίσανε πως έγινε απο μένα. Απλά ήθελα να δω αντιδράσεις και να ακούσω τις απόψεις σας.
Τώρα εδώ μου βάζεις ένα θέμα που δεν ξέρω κατά πόσο θα συμφωνήσω. Το θέμα της αξιοπρέπειας. Ενώ λοιπόν κατά τά λοιπά συμφωνώ με σένα σε αυτό νομίζω πως θα διαφωνήσω. Γιατί η φυγή πρέπει να χαρακτηριστεί οτι έχασε την αξιοπρέπεια του? Φοβάμαι πως είμαι απο την απέναντι πλευρά. Μήπως αν έμενε έχανε την αξιοπρέπεια του λίγο λίγο και καθημερινά? Γιατί η φυγή είναι έλλειψη αξιοπρέπειας?
Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.
Την καλησπέρα μου

George είπε...

Φεγγαρένια μου
τελικά σκοτωμένος μου δημιουργεί λιγότερα προβλήματα. Βλέπεις οι νεκροί δεν μιλάνε και δεν αντιδράνε. :)
Η εσωτερική αναζήτηση σε έναν άνθρωπο που επέλεξε την φυγή πιστεύεις πως δεν έγινε?
Μήπως είναι απλά η λιγότερο οδυνηρή λύση για αυτούς που μένουν?
Αυτοί που μένουν είναι βέβαιο οτι κάποια στιγμή βρίσκουν την ισσοροπία τους. Βρίσκουν τον δρόμο ακόμα και μέσα απο τις δυσκολίες της έλλειψης του άλλου.
Αυτός άραγε βρίσκει τον δρόμο του?
Καταφέρνει να ζήσει ώς ήθελε όταν έφυγε??
Εγώ απάντησα ήδη αρνητικά για αυτόν. Εσύ???
Την καλησπέρα μου.

George είπε...

επόμενη μέρα μου
σου ξανααπάντησα και εγώ. Θα τα λέμε. :)
Ένα φιλί γιατί έμαθα πως συνοδεύεσαι και φοβάμαι μην παρεξηγηθώ. :)

George είπε...

Αγανακτισμένη (είσαι απο Κύπρο αν κατάλαβα καλά?) καλωσήρθες εδώ, έστω και σε ένα τέτοιο πόστ που δημιούργησε αντιπαραθέσεις αλλά είμαι βέβαιος πως είναι γόνιμες.
Ομολογώ βέβαια πως δεν κατάλαβα καλά το σχόλιο σου. Θέλεις να πεις οτι σου έμοιασε με αληθινή ιστορία?
Θα ήθελα τις απόψεις σου για το θέμα.
Την καλησπέρα μου.

George είπε...

Αγγελάκι μου
ευχαριστώ χεχεχεχεχε

George είπε...

Γλαρένια μου
αν έχω εσένα σκηνοθέτη είμαι βέβαιος για την εμπορική επιτυχία και μου δίνεις δύναμη να το επιχειρήσω.
Ελπίζω ο Χατζηνικολάου να πληρώνει καλά. :)
Όσο για τον κυριούλη τον καθάρισα και ησύχασα. Όχι που θα με παίδευε και με τρίτο κεφάλαιο. :)
Για τα λοιπά σε παραπέμπω στο σχόλιο που άφησα στην Φεγγαρένια.
Φιλί και μια αγκαλιά. (βρε αλήθεια όλα καλά με το μάτι?)

George είπε...

Τόνια μου
αν τον κρατούσα ζωντανό θα έπρεπε να του αφιερώσω και τρίτο επεισόδιο και νομίζω πως δεν θα τον άντεχα παραπάνω με τόση μιζέρια που τον δέρνει.
Καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται. :)
Την καλησπέρα μου με ένα φιλί.

George είπε...

Σεληνόφως μου
άσε να πάει! Αυτό το Γιωργάκης με σκοτώνει. Με φαντάζεσαι εμένα Πρωθυπουργό??? Μπρρρρρρρρρρ!!!!
Με τίποτα ούτε για πλάκα. Πως να τα βγάλω πέρα με τον Πάγκαλο όταν καλά-καλά ούτε ένα άνθρωπο δεν μπόρεσα να φυγαδεύσω απο το σπίτι του?
:)
Την καλησπέρα μου.

George είπε...

Κοραλλένια μου
εσύ ελπίζω να μην με εγκαταλείψεις ποτέ. Να έχω ένα στήριγμα και εγώ. Όσο για το σκοτωμό καλά να πάθει ο άτιμος. :)
Α!!! τα όνειρα δεν φταίει η ώρα που κοιμήθηκα αλλά, όπως λέει και μια φίλη μου, ο άνθρωπος με τον οποίο κοιμάσαι. Δεν έρχεσαι να κοιμηθούμε παρέα (ναι θα είμαι καλό παιδί :) τι? δεν με πιστεύεις? :) ) μπας και καταφέρω να βλέπω τέτοια όνειρα? Μάλιστα τώρα που δεν μας ακούει κανείς νομίζω πως δεν θα δω καθόλου όνειρα.
Την καλησπέρα μου.

George είπε...

Σελένα μου
με φοβίζεις! Είσαι η μόνη που χάρηκε τόσο με τον χαμό του πρωταγωνιστή μου και μάλιστα το λες και ανοικτά.
Για να σε προσέχω λιγάκι παραπάνω:)
Τώρα μιλάς για δειλία? Είσαι βέβαιη? Προσωπικά θεωρώ οτι χρειάζεσαι πολύ πολύ μεγάλη δύναμη να το κάνεις. Είναι τρομερά δύσκολο να εγκαταλείπεις πίσω σου ότι έχτισες τόσα χρόνια σε συναισθήματα απλά και μόνο για να κυνηγήσεις ένα χαμένο σου όνειρο. Θέλει πολύ μεγάλο κόπο να το κάνεις. Το εύκολο είναι να παραμείνεις στην ασφάλεια που δημιούργησες και να συμβιβαστείς. Κάτι που πολύ φοβάμαι πως κάνουμε όλοι μας. Συμβιβασμός. Λέξη με πολλή μεγάλη πίκρα. Πίστεψε με. Πολλοί μα πάρα πολλοί που παραμένουν φοβάμαι πως το κάνουν απλά γιατί συμβιβάστηκαν. Έβαλαν τα όρια τους και αποφάσισαν πως δεν έχουν την δύναμη να ξεκινήσουν πάλι απο την αρχή. Να κυνηγήσουν το όνειρο τους και να το πετύχουν.
Φταίω ίσως εγώ με το κακό μου κείμενο που δεν κατόρθωσα να δείξω οτι αυτός έφυγε οχι γιατί ήταν δειλός αλλά γιατί είχε δύναμη.
Έτσι τουλάχιστον τον φαντάστηκα. Συγχώρεσε με αλλά προφανώς δεν κατόρθωσα να το δώσω με τα κείμενα μου. Πάντως αν πρόσεξες λίγο πριν τον πατήσει το φορτηγό είπε ένα ΟΧΙ και αποφάσισε να συνεχίσει. Απλά δεν πρόλαβε. Είναι το τίμημα για το όνειρο που κυνηγούσε. ο πλήρωσε με την ζωή του.
Τα θυμωμένα φιλιά σου πάνε. Κράτα τα. :)
Εγώ τα λάτρεψα!
Σου τα ανταποδίδω με μεγάλη αγάπη.

Korallenia είπε...

Ενδιαφέρουσα η πρόταση σου Γιώργο μου…αλλά να σου πω ένα μυστικό για μένα! Έχει πολλά χρόνια που κοιμάμαι μόνη μου και μου αρέσει πάρα πολύ!
Πιστεύω ότι ο ύπνος είναι καθαρά προσωπική ανάγκη για τον καθένα μας… και εμένα μου αρέσει να έχω ολόκληρο το διπλό κρεβάτι μονάχα για εμένα και με δυο τρία μαξιλάρια…να στριφογυρίζω όποτε θέλω…να ανασαίνω όπως γουστάρω…
Εκτός κι αν δεν θέλεις απλά να κοιμηθούμε? Χαχαχαχαχαχαχα
Σε πειρά-ζω! Χαχαχαχαχα
Φιλάκια!

George είπε...

Κοραλλένια μου
χμ! μου εξάπτεις την φαντασία μου τώρα! Ώστε έχεις πολλά χρόνια να βρεθείς με ένα άντρα στο κρεβάτι σου? Χμ! Αυτό είναι μεγάλο προτέρημα για σένα :) Είμαι βέβαιος οτι θα έχεις ξεχάσει οτι η δασύτριχη αντρική αγκαλιά είναι πιο τρυφερή απο τα μαξιλάρια σου και μπορεί να σου προσφέρει μεγαλύτερες στιγμές ευτυχίας.χεχεχεχε!
το μόνο δύσκολο που μου βάζεις είναι οτι πρέπει να βρω ένα κρεβάτι τριπλό! Ε και αν δεν βρω στην ανάγκη ενώνουμε το διπλό με ένα μονό :)))))

A.G.Selena είπε...

Όχι καλέ μου.Προς Θεού.Δε χάρηκα που πέθανε.Όμως χάρηκα που δεν πρόλαβε να πληγώσει τους ανθρώπους που τον αγαπούσαν έτσι επειδή αυτός ξύπνησε μια μέρα στραβά και θυμήθηκε ένα όνειρο και είπε να το κινηγήσει.

Αν δεν θέλει κάποιος συμβιβασμούς στη ζωή του δεν πρέπει να κάνει οικογένεια.Κι αν αποφασίσει να την κάνει τελικά, δεν έχει το δικαίωμα να φεύγει έτσι απλά,χωρίς έστω μία εξήγηση.Ναι οκ.Χωρίζουν οι άνθρωποι.Και καλά κάνουν όταν υπάρχουν προβλήματα μεγάλα και άλυτα.Και είναι και καλύτερο για τα παιδιά,γλυτώνουν από μία αρρωστημένη κατάσταση.Όχι όμως έτσι.Αφού τα έκανες οφείλεις να είσαι εκεί και να είσαι σωστός!!!

Άλλωστε όταν κάποιος αποφασίζει να πετάξει μια ζωή για ένα όνειρο τότε για πιο συναίσθημα μιλάμε?

Κι εκείνα τα παιδιά?Μήπως θα έχει την απαίτηση μετά να τον καταλάβουν?Μήπως να τον συγχωρήσουν?Μήπως να του φέροντε σαν να μην έγινε τίποτα?

Και τι πατέρας θα είναι αυτός?
Μπαμπάς μέσω αλληλογραφίας?

Κι αν τελικά είχε προλάβει να φύγει.Κι αυτή η κηδεία γινόταν χρόνια αργότερα ποιός θα ήταν εκεί με καθαρή αγάπη,με πόνο απώλειας,με δάκρυα λύπης και όχι πικρίας και "γιατί"?

Μπορεί μόνο εγώ να τα βλέπω έτσι.Ίσως να ακούγομαι και σαν εξωγήινος.Όμως εγώ έτσι τα βλέπω.

Συγγνώμη αν σε κούρασα...
Φιλιά θυμωμένα(αφού μου πάνε) :Ρ

George είπε...

Σελένα μου
όχι δεν είσαι καθόλου εξωγήινος. Και ειδικά σε αυτό το μπλόγκ μπορείς να λες και να πράτεις αυτό που πιστεύεις. Θα μου επιτρέψεις πάντως να έχω λιγάκι διαφοροποιημένη άποψη.
Ερώτηση : Τα παιδιά άν βλέπαν έναν πατέρα να είναι συμβιβασμένος αλλά καθόλου ευτυχισμένος τι πρότυπο θα είχαν?
Αν βλέπαν οτι υποχώρησε μπροστά στον φόβο της ανασφάλειας τι θα έκαναν στον εαυτό τους?
Η αλήθεια είναι οτι το κείμενο δεν πέτυχε να δώσει αυτό που έπρεπε ή να το πω διαφορετικά για οικονομία γραφής δεν άγγιξα όλες τις παραμέτρους του θέματος. Δεν περιέγραψα καθόλου τις σκέψεις του για τα παιδιά γιατί δεν ήθελα να προβληματίσω με αυτό το θέμα. Ήθελα να προβληματίσω με το θέμα φυγής και το αν είναι κάτι που συμβαίνει ή και ακόμα πως στέκεται κανείς σε ένα τέτοιο θέμα.
Μάλιστα για να καταλάβεις στο πρώτο κείμενο διάβασε το σχόλιο της Ανάσας. Έχει ένα λίνκ απο δική της ανάρτηση. Εκεί λοιπόν είχα εκφράσει μια αντίρρηση και τις είχα ζητήσει να βάλει μια ζυγαριά. Εδώ με την δική μου ανάρτηση προσπάθησα να δώσω την δική μου ματιά στο θέμα. Κυρίως με το θέμα φυγής. Χωρίς να θέλω να αγγίξω υπόλοιπα θέματα. Θα μου πεις βέβαια οτι αυτά είναι αλληλέγγυα. Συμφωνώ αλλά έχω μια απορία. Αν έβαζα τον ήρωα να φεύγει μαζί με τα παιδιά η φυγή θα είχε άλλη αξία?
Αν έβαζα ως ήρωα την γυναίκα που εγκαταλείπει τον σύζυγο παίρνοντας και τα παιδιά της μαζί τότε δεν θα ήταν φυγή?
Μην επικεντρώνεσαι στο θέμα παιδιά.
Δες το ως την φυγή για το κυνήγι ενός ονείρου. Εκεί έχεις αντιρρήσεις?
Ξεκομμένο όμως απο το θέμα τον παιδιών.
Τώρα μάλιστα μου βάζεις στο νου και μια ακόμα σκέψη. Η φυγή όλης της οικογένειας για το κυνήγι ενός ονείρου κοινού. Έ τι λες? Τότε δεν θα αφήσουν πίσω τους (γονείς) που θα τους αγαπάνε και που ίσως να τους έχουν και ανάγκη για να επιβιώσουν???

Ανώνυμος είπε...

Χμ..ξεκίνησε για την φυγή και κατέληξε στην μεγάλη απόδραση..
Δεν είμαι σίγουρη ποιο από τα δύο είναι χειρότερο..

Καλό σου βράδυ George
ΥΓ. Άσε και κανένα καραβάκι να επιπλέει..:)

George είπε...

Αλατοπιπερίτσα μου
με μπερδεύεις και δεν θέρω τι φταίει. :)
Ειδικά η υποσημείωση σου ομολογώ δεν την κατάλαβα. :)
Πάντως είμαι βέβαιος πως για να το γράφεις εσύ κάτι ξέρεις παραπάνω. :)
Καλό σου βράδυ.

Ανώνυμος είπε...

Ναι, αλλά ήθελε να ζήσει!!!
:)
Φιλιά

George είπε...

Τόνια μου
ήταν μίζερος και δεν τον άντεχα. Εγώ είμαι κοινός άνθρωπος και κρίνω με συνοπτικές διαδικασίες. Κρίνω κατακρίνω εκτελώ. :)
Πάει αυτός: Στην υγεία του επόμενου. :)
Φιλί.

A.G.Selena είπε...

Τα παιδιά έχουν ανάγκη και τους δύο.
Θεωρείς καλύτερο πρότυπο δηλ.το φεύγω όποτε μου καπνίσει?
Θα μπορούσες να μην αναφέρεις παιδιά λοιπόν και να πετύχεις τον στόχο σου χωρίς να υπάρχει θέμα.
Ναι αν έφευγε μαζί με τα παιδιά και τη γυναίκα του θα είχε άλλη αξία.Κινηγάει το όνειρο μαζί με πρόσωπα αγαπημένα...
Αν έβαζες ως ήρωα τη γυναίκα ίσως να το σκεφτόμουν αλλιώς.Ναι ρατσιστηκό.Ναι δεν είναι σωστό.Αλλά μια γυναίκα για να φύγει κάτι παίζει στην υπόθεση.
Αν έβαζες να φεύγουν όλοι μαζί θα ήμουν πολύ χαρούμενη.Όσο για τους γονείς...Όταν θέλεις να κάνεις κάτι τέτοιο.Φροντίζεις να τους έχεις καλυμένους με κάποιο τρόπο.Δεν τους πετάς τους ανθρώπους.Το λέω γιατί υπάρχουν και τέτοια γαϊδούρια?,μπα,προσβάλλω τα γαϊδούρια.

Εν πάσει περιπτώσει.
Θεωρώ πως δεν υπάρχουν παιδιά.Και ο τύπος είναι δυστυχισμένος.
ΝΑΙ!Τότε καλά έκανε και έφυγε.
Γιατί αν έμενε θα ήταν άδικο και για τους δύο.Δε συμφωνώ με το να φύγει σαν κλέφτης.Χρωστάει εξηγήσεις.Τότε θα ήταν σωστός για μένα.

Είπα να τα πω μαζεμένα γιατί θα με βρίσουν οι υπόλοιποι αναγνώστες σου :)

Φιλιά πολλά και καληνύχτα!

George είπε...

καλή μου Σελένα
ασφαλώς και δεν θεωρώ καλύτερο πρότυπο το φεύγω όποτε μου καπνίσει.
Το να πώ πάντως περισσότερα λόγια για το τι συμβαίνει και φεύγει είναι κάτι που θα έπρεπε να γράψω ολόκληρο βιβλίο.
Τα υπόλοιπα περί φυγής της γυναίκας και το ότι τότε σίγουρα κάτι συμβαίνει θα έλεγα να μην το σχολιάσω. Πάντως να γνωρίζεις πως και όταν ένας άνδρας φεύγει σίγουρα και τότε κάτι συμβαίνει. :)
Σήμερα πάντως σκέφτομαι να ανεβάσω κάτι άλλο ώστε να ξεμπερδεύω με αυτόν τον τύπο. :)
Ένα φιλί με μια όμορφη καλημέρα απο μένα.