Τρίτη, Ιουλίου 28, 2009

Ριμάδα ψυχή

Αφήνω το νερό να κυλά πάνω μου

όπως κυλά η σκέψη σου στην ψυχή μου

Κρύο νερό να παγώνει το σώμα

να παγώνει τον χρόνο

να σταματά τις θύμησες

που τρέχουν στα όνειρα μου

Μια θάλασσα τα μάτια σου

που γλυκοφέγγει του δειλινού το χάδι

Έρημη άφησες την ψυχή μου

σαν την δαιμονισμένη να γυρνά

στου κόσμου τα χαλάσματα

Στον στεναγμό από το δάκρυ

κρεμάστηκαν τα όνειρα μου

Τα 'δε ο ήλιος μόνα τους

και στο ταξίδι τα έβαλε

στο άγνωστο να πάνε.

6 σχόλια:

nelly είπε...

Τα αισθηματικα, δεν ειναι προβληματα.
:)

(ρημαδα, με "η", με ολο το θαρρος,ε?)

George είπε...

νελλυ μου
με αρέσει η άποψη αυτή, αν και μπορώ να βρω χιλιάδες λόγους να την αντικρούσω. Δεν θα το κάνω όμως. Την κρατώ καθώς την βρίσκω αντιδραστικά όμορφη.
Την δική μου ριμάδα την θέλω με "ι". (πάντως ούτε ο ορθογραφικός έλεγχος μου την βγάζει λάθος) :)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πωπω... ο Γιώργος μας υποφέρει και θα κολλήσουμε στη γραμματική τώρα;

Αν της ζητήσεις συγγνώμη; λέω εγώ τώρα...
εκτός και αν την πίκρανες πολύ οπότε...
να περιμένω και άλλον ποιητικό οίστρο
:-)

Γράφεις ωραία και σου το έχω ξαναπεί

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

George είπε...

Γλαρένια
Όπως ίσως διαπιστώσεις απο την ώρα αυτού του σχολίου, οι μεταμεσονύχτιες ανησυχίες μου συνεχίζονται.
Γραμματική πάντως δεν έχει. Δεν μου κόλλησε λέξη σήμερα. :)
Φτάνουν και οι συγνώμες καθώς με κούρασαν. Ποιητικό οίστρο πάντως μπορείς να περιμένεις. Βλέπεις αυτό έρχεται μόνο χωρίς προειδοποίηση. Οπότε ποτέ κανείς δεν ξέρει.
Ναι αναγνωρίζω οτι μου το έχεις ξαναπεί αν και πιστεύω οτι δεν γράφω ωραία, απλά γράφω με την καρδιά μου. :)
Την καλημέρα μου λοιπόν.

Artanis είπε...

Το κομμάτι αυτό είναι πολύ όμορφο και ευαίστητο...
Συγγνώμη, μόλις το είδα...
Και καλό απόγευμα επίσης...
Φιλιά...

George είπε...

Artanis μου
δεν ξέρω αν είναι ωραίο. Είναι απλά μερικές σκέψεις μου. Μερικές στιγμές μου.
Καλό σου απόγευμα!