Πώ-πώ κεσάτια σήμερα! Δεν έκανε σεφτέ απο το πρωί. Τόσος κόσμος πέρασε απο το σταθμό και δεν πλησίασε κανείς ως εδώ να πιεί έστω ένα ποτήρι νερό. Είναι μέρες που δεν τους προλαβαίνω και ορίστε τώρα που βαρέθηκα να κάθομαι.

Δύο χρόνια σε τούτο το σημείο έχει περάσει ένα σωρό κόσμος. Οι περισσότεροι βιαστικοί. Έρχονται λίγα λεπτά πριν έρθει το τρένο τους και βιάζονται να φύγουν. Τρέχουν για να προλάβουν τις δουλειές τους. Δεν ευκαιρούν να πιούν ούτε ένα καφεδάκι. Έτσι όπως έγινε η σημερινή ζωή τι να σου κάνουνε και αυτοί. Καθημερινό τρέξιμο και αναζήτηση των απαραίτητων. Τουλάχιστον αυτοί που έρχονται εδώ σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν. Βλέπεις οι άλλοι οι παραλήδες δεν πλησιάζουν προς τα εδώ. Έχουν τις αυτοκινητάρες τους να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Εδώ έρχονται μόνο όσοι ψάχνουν ένα φθηνό μεταφορικό μέσο ή τίποτα φοιτητές που ζητούν την φθηνή μετακίνηση.

Τις προάλες τώρα που θυμήθηκα πέρασε απο εδώ μια όμορφη κυρία που μου έκανε εντύπωση με την ηρεμία της. Γλαρένια νομίζω την λέγανε. Ήρθε πολύ νωρίτερα απο την ώρα αναχώρησης του τρένου που χρειαζόταν. Έκατσε εδώ στο τραπεζάκι που βρίσκεται κάτω απο τον πλάτανο. Εκείνη την ημέρα είχε έναν όμορφο ζεστό ήλιο που δεν ήταν να κάτσεις μέσα στο μαγαζί. Είχε στα χέρια της ένα βιβλίο που έκανε πως διάβαζε αλλά είμαι βέβαιος πως δεν διάβασε ούτε αράδα. Η ματιά της γυρνούσε πότε στον πλάτανο που την "σκέπαζε" και πότε στους υπόλοιπους επιβάτες που πηγαινοέρχονταν στον σταθμό. Μάλιστα κάποια στιγμή την είδα να κοιτάζει επίμονα την παλιά ατμομηχανή που είναι σταματημένη λίγο παρακάτω απο εδώ για να θυμίζει τις παλιές εποχές. Μου παρήγγειλε ένα βαρύγλυκο ελληνικό και ενθουσιάστηκε όταν της είπα οτι εδώ ο ελληνικός καφές ψήνεται στην χόβολη και αργεί λίγο παραπάνω να σερβιριστεί. Έκανε ένα νόημα με τον ώμο της και σιγομουρμούρισε ένα "δεν πειράζει έχω αρκετό χρόνο" και παρέμεινε να κοιτάει τριγύρω.

Έκατσα και εγώ να την παρατηρώ για ώρα. Είχα καθίσει σην μέσα μεριά του μαγαζιού και μια και δεν είχε πολύ δουλειά μπορούσα να την παρατηρώ για μερικά λεπτά. Πολυάσχολη γυναίκα, όση ώρα κάθησε δεν σταμάτησε το κινητό της. Όλο χτύπαγε και την άκουγα να δίνει οδηγίες. Βέβαια δεν κατάλαβα με τι μπορεί να ασχολείται καθώς όλο για ρούχα και λουλούδια μιλούσε. Ότι και να έκανε πάντως σίγουρα είχαν ανάγκη την γνώμη της.

Ήπιε τον καφέ της και με πλήρωσε με καλό μπουρμπουάρ. Στο τέλος φεύγοντας μου ζήτησε να μάθει τι ώρα ανοίγω το πρωί καθώς σκέφτεται να έρχεται νωρίς το πρωί για καφέ.