Πάνε τώρα λίγες μέρες που δεν έκατσα να γράψω τίποτα. Αισθάνομαι αυτό το κενό που διαπερνά το νου και όχι το στομάχι. Άφησα επίτηδες τον εαυτό μου να πάει διακοπές.
Δεν θα νοιάζεσαι και δεν θα ακούς τίποτα. Και σε τέτοιες περιπτώσεις η λύση είναι πάντα μία. Δουλειά, δουλειά, δουλειά, δουλεία.
Τώρα όμως νιώθω την ανάγκη να γράψω. Ψάχνω θέμα. Πάρνηθα!! Τι άλλο; Μα όλοι με αυτό ασχολούνται . Γεμίζει την επικαιρότητα μέχρι την επόμενη καταστροφή!! Μέχρι να έρθει κάτι καινούργιο να γεμίσει τα κενά , όχι των ανθρώπων, αλλά των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Και μετά όλα αυτά που διαβάζουμε, ακούμε, γράφουμε, αισθανόμαστε, πονάμε θα χαθούν.
Μυστήρια τρένα είμαστε τελικά. Όσες παραμύθες και να μας πετάνε τα σαϊνια της επικαιρότητας εμείς τα κατεβάζουμε οι περισσότεροι αμάσητα, ή κάποιοι μασημένα και προχωράμε.
Ακούσαμε για τις καταστροφές των πυρκαγιών. Μα τώρα τις ανακαλύψαμε; Δεν έχουν ξανασυμβεί πυρκαγιές στην χώρα μας; Μα είναι σπάνια η χλωρίδα και πανίδα της Πάρνηθας και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Πολλά είδη δεν πρόκειται να ξαναβρεθούν, να ξαναγεννηθούν. Ξέρουμε πόσα είδη έχουν εξαφανιστεί εδώ και χρόνια από την χώρα μας; Γιατί ο πανικός;
Μην βιαστείτε όμως να με πετάξετε στην πυρά. Ούτε πυρομανής είμαι και πολύ περισσότερο ούτε καταπατητής. Απλά εκνευρίζομαι με την υπερβολή. Ακούω ειδήμονες επί ειδημόνων να λένε πως καταστραφήκαμε και ένα σωρό λόγια για να μας πείσουν ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε την πρωτεύουσα και να φύγουμε μακριά καθώς έρχονται όλα τα δεινά.
Τα λέω όλα αυτά για να τονίσω ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να δείξουμε απέναντι σε κάθε καταστροφή που συναντούμε, είναι η περισυλλογή και η εκτίμηση των καταστάσεων με ψυχραιμία και λογική.
Να σώσουμε έστω αυτά που έχουμε. Έχω ας πούμε μια απορία : Έχω μάθει ότι το οικοσύστημα κρατάει μια ισορροπία για να μπορεί να πορεύεται . Όλα είναι έτσι τοποθετημένα ώστε να μπορεί να συμβιώνουν τα είδη το ένα δίπλα στο άλλο. Αν κάποιο είδος από κάποια αιτία αρχίζει να μεγαλώνει αυτό συνήθως γίνεται σε βάρος κάποιου άλλου είδους. Υπόθεση, αν κάποια είδη από τις καμένες περιοχές βρήκαν καταφύγιο στις μη καμένες περιοχές, αυτές θα μπορέσουν να κρατήσουν την ισορροπία τους; Το οικοσύστημα θα ξαναβρεί την ισορροπία του;
Υπάρχουν ενέργειες προς αυτήν την κατεύθυνση; Η αναδάσωση είναι κάτι αναγκαίο; Μήπως θα προκαλέσει μεγαλύτερες ζημιές; Καθώς απ’ ό τι ξέρω η φύση έχει την ιδιότητα όπως είπαμε και παραπάνω να προσπαθεί να ισορροπήσει και σ’ αυτήν την προσπάθεια του έχει αρωγό την αναγέννηση του. Μήπως τελικά πρέπει να αφήσουμε την ίδια την φύση να κάνει την δουλεία της όπως ξέρει αυτή και όπως μας έχει αποδείξει ότι ξέρει να κάνει καλύτερα;
11 σχόλια:
Κι εμένα με κουράζει η υπερβολή. Και κυρίως όταν προέρχεται από άσχετους που λένε ό,τι πιο εντυπωσιακό τους έρχεται στο μυαλό (αναδάσωση τώρα!) για να πετυχαίνουν μεγάλη ακροαματικότητα...
Καλημέρα Σοφία
όπως τα λές! Με εκνευρίζει αφάνταστα όταν λέγονται ειδήσεις χωρίς να έχει μπεί κανένας στον κόπο να ψάξει να βρεί την αλήθεια. Αλλά βέβαια ποιός νοιάζεται γι'αυτήν; Το θέμα είναι να πουλήσει και αν είναι και λιγάκι τραβηγμένη δεν τρέχει τίποτα!!!
Το παιχνίδι των εντυπωσιασμών είναι γνωστό, τι το συζητάς...
Και πουλάει.
Οι πολλοί, η μάζα αν θέλεις, δέχεται άκριτα ό,τι της σερβίρουν και το χρησιμοποιεί και ως επιχείρημα για να στηρίξει άποψη: "το είπε ο Τάδε!"
"Μα ναι, το άκουσα στην τηλεόραση, έτσι είναι!"
Η ψυχραιμία και η κριτική σκέψη είναι χαρίσματα σπάνια.
Και δεν κάνουν ντόρο.
Οπότε, γιατί;
Γλυκειά μου Καπετάνισσα
χαίρομαι που σε ξαναβλέπω εδώ.
Έχεις δίκιο ίσως κακώς να το ανακίνησα και εγώ τι θέμα αυτό, αλλά αγανάκτησα. Όπου και να κοιτούσα τις τελευταίες μέρες ακούω διαβάζω βλέπω τα ίδια. Λόγια, λόγια λόγια χωρίς νόημα χωρίς ουσία. Κανένας ούτε ενημέρωσε ούτε μπήκε στον κόπο να σκεφτεί τις λένε αυτά.
Σόρυ αλλά είπαμε αγανάκτηση!
Σώπα μωρέ George αγαπημένε που θα απολογείσαι κιόλας!
Τους καημούς και την αγανάκτησή μας βγάζουμε στο κάτω-κάτω.
Πες-πες, μπορεί να λυτρωθούμε.
Ή έστω, να νιώσουμε πως έχουμε συνοδοιπόρους στην πορεία της σκέψης μας.
Καπετάνισσα μου πιστεύω πως είμαστε πολλοί οι συνοδοιπόροι μα δεν το μαρτυράμε. :))))
Έχεις απόλυτο δίκιο. Τα ΜΜΕ μονοπωλούν την Πάρθνη επειδή εκτός από τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες πρέπει να γεμίζουν με λίγο τρομο το ημίωρό τους.
Το δικό μου ερώτημα βέβαια είναι πόσο τελικά ενδιαφέρονται οι πολίτες; Πόσο βοηθούν το περιβάλλον και πόσο το φροντίζουν; Όχι στις δηλώσεις του, όχι στις κραυγές αγωνίας εκ των υστέρων (που τόσα ελατήρια τις ξυπνούν). Πόσο δείχνουν έμπρακτα την αγωνία τους στην καθημερινότητά τους (ανακύκλωση, οχήματα στο κέντρο της πόλης και οικολογική συνείδηση κίνησης);
Διάβασα εδω: biostore-aloa.blogpost.com/2007/06/blog-post_29.html και είδα πως έχεις δίκιο. Είμαστε του πανικού οι ΄Ελληνες, μα σου καίγεται η καρδιά με τόση μαυρίλα. Δεν είχε τίποτε άλλο το Λεκανοπέδιο, καλέ μου George.
Το 'χαμε ζήσει το βουνό, οι βόλτες μας ολοχρονίς.
Μας κανάκεψε...
Και οι δημοσιογράφοι επικεντρώνονται στο γεγονός αυτό καθ΄αυτό, για να υπερτονίσουν την αναλγησία των υπευθύνων, των δραστών.
΄Ολα ξαναγίνονται George, εκτός από την αγάπη (όπως και αν αυτή εκφράζεται) και αυτήν πρέπει να διαφυλάξουμε.
Γλαρένιες αγκαλιές
Δείμε
είμαι βέβαιος οτι τις απαντήσεις στα ερωτήματα σου τις έχεις δώσει μόνος σου και μάλιστα με αρνητικές προθέσεις.
Δυστυχώς τίποτα δεν κάνουν και για τίποτα δεν ενδιαφέρονται. Ένα κάποιο ενδιαφέρον που μπορούν να δείχνουν κάποιοι συνήθως είναι για το θεαθήναι.
Σε αυτό όμως προσωπικά θεωρώ οτι την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν όσοι μας ενημερώνουν, καθώς δεν μας ενημερώνουν. Όπως η ενημέρωση είναι μόνο για την λάμψη και οι αντιδράσεις τον πολιτών περιορίζονται στην αντίδραση της λάμψης.
Ποιός ανέφερε αυτό που έγραψα, δηλ. αν το οικοσύστημα που απέμεινε καταφέρει να βρεί την ισσοροπία του και με τι συνέπειες; Φοβάμαι πως αν αυτό ερωτηθεί σε ειδικούς επιστήμονες θα απαντήσουν τόσο αόριστα και συγκεχυμένα που δεν θα μπορέσει ο πολίτης να καταλάβει καλά καλά. Αποτέλεσμα είναι οτι δεν πουλάει και άρα τέτοιου είδους ερωτήσεις απαγορεύονται.
Γλαρένια μου
δεν θα διαφωνήσω πως εσείς που είσαστε κοντά στις καμένες περιοχές μεγαλύτερη πληγή προκαλεί η συναισθηματική φόρτιση του γεγονότος. Ασφαλώς και εγώ το ίδιο θα αντιδρούσα. Προσπαθώ όμως εδώ να τονίσω οτι αν το δούμε το θέμα καθαρά τεχνοκρατικά και εξιδικευμένα (όσο θα μπορούσα με βάση τις γνώσεις μου) να πώ οτι κανείς δεν ασχολείται με την ουσία του θέματος. Και δυστυχώς χωρίς να θέλω να φανώ μάντης κακών μηνυμάτων οτι οι περισσότερες αποφάσεις για την διόρθωση του καμένου αποτελέσματος θα είναι προς μια κατεύθυνση που όχι μόνο δεν θα βοηθήσουν αλλά ίσως και να βλάψουν απλά και μόνο γιατί δεν θα πουλάνε.
Σαν παράδειγμα θα αναφέρω οτι θα ήθελα πολύ να μάθω (που δεν θα γίνει ποτέ) αν τα καμένα εδάφη δοθούν για βόσκηση, αν υπάρξει κάποια μελέτη προς την κατεύθυνση του αν οι ζωικοί οργανισμοί που βρήκαν καταφύγιο στις άκαυστες περιοχές μπορούν να επιβιώσουν εκεί ή θα πρέπει να γίνει κάποια διαχείριση (μεταφορά αλλού ή κάτι άλλο).
Φοβάμαι πως τέτοιου είδους σκέψεις δεν γίνονται ποτέ απο τους αποφασίζοντες καθώς δεν πουλάνε.
Εδώ: elafini.blogspot.com/2007/07/blog-post_04.html
η καλή μας φίλη elafini, έχοντας δραστηριοποιηθεί και η ίδια, κάνει συνεχή ενημέρωση πάνω στο επίπονο έργο του συμμαζέματος των αποκαϊδιών.
Εσύ έχεις και τη γνώση και την κρίση.
Γλαρένιες αγκαλιές
Γλαρένια μου φοβάμαι πως και πάλι θα είμαι αιρετικός. Αποσαφηνίζω. Καλά όλα αυτά που λέγονται αλλά φοβάμαι πως μέσα στις ανακοινώσεις του WWF υπάρχουν και σημεία που είναι περισσότερο για την είσπραξη κάποιων χρημάτων που δεν ξέρω πως θα διατεθούν. Καλή η WWF αλλά γενικά όλες οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προχωράνε δράσεις που θα τους εξοικονωμήσουν χρήματα για την επιβίωση τους, ενώ η σκέψη προχωρά προς μια κατεύθυνση του απαγορεύεται που προσωπικά δεν με βρίσκει σύμφωνο πάντα. Δεν θεωρώ οτι όλα πρέπει να μπούν σε μια γυάλα για να μείνουν ζωντανά αλλά και απλησίαστα απο τους πολίτες.
Δημοσίευση σχολίου