Ένας Δαυλός που μου δόθηκε απο την Γλαρένια

Και εκεί που καθόμουνα αμέριμνος και έπινα τον καφέ μου ξαφνικά περνάει μια καλοστεκούμενη κυρία απο δίπλα μου και μου βάζει στο χέρι ένα δαυλό।

Ξαφνιάστηκα! Τι έγινε αναρωτιόμουνα; Είναι πλέον τόσο πολλοί οι εμπρηστές που δεν βρίσκουν τι να κάψουν(καθώς τα κάψανε όλα πλέον) και θα αρχίσουν και να καίνε και ανθρώπους τώρα; Αλλά απο την άλλη αν είχε σκοπό να με κάψει δεν θα μου έδινε τον δαυλό στο χέρι, αλλά μάλλον θα την πέταγε κάτω απο την καρέκλα ώστε να καταφέρει να με ξεκουνίσει κιόλας!

Τελικά παρά τις σκέψεις μου η πραγματικότητα λέει οτι κρατάω ένα δαυλό στα χέρια μου και ήδη έχω αρχίσει να αγχώνομαι! Ερχονται στο μυαλό μου τα τρία κακά που μας μαθαίναν στο σχολείο। Πύρ, γυνή και θάλασσα। Σκεφτόμουν λοιπόν οτι απο την θάλασσα μόλις γύρισα και κατόρθωσα να βγώ αλώβητος, απο τις γυναίκες πάντα καμένος νιώθω άντε τώρα να δώ πως θα τα βγάλω πέρα με το πύρ। Δύναμη που την έχει η άτιμη। Λίγη ώρα την κρατάω στα χέρια μου και ήδη άρχισε να με πυρώνει και έχει και μια ζέστη απόψε। Πυρώνει είπα; Πιστεύω πως μόνο μία γυναίκα μπορεί να προκαλέσει την ίδια πύρωση σ'ένα άντρα και το αντίστροφο।

Ξαφνικά στο μυαλό μου έρχονται όλοι οι πυρομανείς της αρχαιότητας। Πρώτος και καλύτερος ο Νέρων που δεν δίστασε να βάλει φωτιά σε μια ολόκληρη πόλη। Μάλιστα για να μην τον ξεχνάμε στην σημερινή εποχή του χαρίσαμε το όνομα του σε πρόγραμμα καψίματος που όλοι όσοι ασχολούμαστε με τους Η/Υ το έχουμε χρησιμοποιήσει।

Δεύτερος πυρομανής μάλλον κάπως νεώτερος που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο μελομένος που αποφάσισε να κάψει όλους τους κ...ούς των ανθρώπων που κρατάνε την τύχη αυτής της χώρας στα χέρια τους। Μήπως να καίγαμε και τα χέρια όλων αυτών που τους ψηφίζουν για να μας κυβερνάνε? Καλά μια σκέψη έκανα।

Τώρα μόλις έκανα το λάθος να αφήσω ανοικτή την τηλεόραση και άκουσα τις ανοησίες περί του πράσινου καίει το πράσινο και περί άλλοθι που ψάχνουν κάποιοι και ξενέρωσα τόσο που νομίζω πως αν κρατήσω λίγο ακόμα τον δαυλό στα χέρια θα κάψω ότι υπάρχει δίπλα μου και στο τέλος θα μπώ και εγώ σ'αυτό το γαϊτανάκι της φλόγας σαν αυτοπυρπολούμενος।

Με συγχωρείς Γλαρένια που κόβω τόσο απότομα την πάσα για την φωτιά αλλά δεν αντέχω άλλο με αυτά που ακούω। Μάλιστα τον δαυλό σκέφτομαι να τον θάψω στην αμμουδιά της επόμενης παραλίας που θα βρεθώ για να μην καταλήξει σε λάθος χέρια πάλι.

Πάντως για την εξιλέωση μου έψαξα και βρήκα την φωτό με τον μοναδικό Γλάρο που κατάφερα να φωτογραφίσω.