Μαστορέματα

Θυμάμαι από μικρό παιδί τον πατέρα μου να λέει:
«Έλα εδώ να δεις πως θα διορθώσω την βρύση, να ξέρεις να τα κάνεις και εσύ» , « Φέρε το κατσαβίδι να φτιάξουμε μια προέκταση καλωδίου» και πολλές άλλες παρόμοιες εκφράσεις που πάντα είχαν να κάνουν με τα μαστορέματα του σπιτιού. Έτσι λοιπόν μου έγινε βίωμα, πως ότι μπορώ να κάνω μόνος μου πρέπει να το επιχειρώ. Με αιτία αυτά και για να αποδείξω στον εαυτό μου ότι τα χέρια μου πιάνουν για τα καλά αποφάσισα να καταπιαστώ με τις δουλειές του σπιτιού της ανδρικής έκδοσης. Αποφάσισα λοιπόν να αλλάξω τα πλακάκια του μπαλκονιού (τουλάχιστον θα είναι στον εξωτερικό χώρο και δεν θα φαίνονται σε περίπτωση μαλακίας) , να βάψω τους τοίχους και στο τέλος τα κάγκελα.
Έτσι λοιπόν μια και δύο πήρα τα απαραίτητα σύνεργα και ξεκίνησα για μαστοριλίκια.
Μετά από ένα μήνα επιτέλους μπορώ να πω πως πλέον είμαι ένα βήμα από το τέλος. Κατάφερα με μεγάλη επιτυχία όπως λένε οι περισσότεροι να περαστούν υπέροχα τα πλακάκια, να βαφούν οι τοίχοι και περίπου να ολοκληρωθούν τα κάγκελα (μεγάλο μανίκι αυτά τα κάγκελα, δύο εβδομάδες μου φάγανε).
Επιτέλους πατέρα ελπίζω να με καμαρώνεις καθώς κατόρθωσα να κάνω πράγματα που εσύ δεν είχες κάνει μέχρι τώρα. Και όπως λες και εσύ : «Η θέση του πατέρα είναι δύσκολη. Το παιδί ή θα πάει προς τα πάνω καταφέρνοντας περισσότερα ή προς τα κάτω μην μπορώντας να κάνει ούτε αυτά που έκανες εσύ.»
Τι λες λοιπόν τα κατάφερα?