Τετάρτη, Μαρτίου 07, 2007

Σε ευχαριστώ melomenne!

Ο φίλος melomennos μου έδωσε τις λέξεις άλογο,ανεμοκάραβα,χρυσοπλάτινο φεγγάρι, χαχαλιά και ζουμπούλι και με προσκάλεσε να συνεχίσω το νέο παιχνίδι του μπλοκοχωριού. Έτσι λοιπόν σκάρωσα την παρακάτω ιστορία. Ελπίζω να πέτυχε τον στόχο της.
Η ώρα ήταν περασμένη. Το σπίτι όμως δεν μπορούσε να με χωρέσει. Περπάτησα μέχρι την άκρη του άσπρου βράχου. Στην άκρη του γκρεμού του. Είχα τόσα μέσα στην σκέψη μου που ένιωθα την ανάγκη να ηρεμήσω. Κάθισα στην πέτρα που κάποια δύναμη την είχε τοποθετήσει εκεί σαν κάθισμα για τον επισκέπτη του βράχου. Κοίταζα τον μικρό όρμο που σχηματιζότανε στα πόδια του βράχου. Ένα μικρό ζουμπούλι ξεπηδούσε από την βάση της πέτρας. Το πήρα απαλά στην χαχαλιά μου προσπαθώντας να μην τσαλακώσω την όψη του. Το χρώμα του έπαιρνε παράξενες αποχρώσεις κάτω από το χρώμα του φεγγαριού.
Ένα φεγγάρι που άπλωνε το φως του παντού. Ένα χρώμα ροδοκόκκινο. Αντανακλούσε στα νερά της θάλασσας. Είχε πανσέληνο. Τότε θυμήθηκα τα λόγια του γέρου καπετάνιου που έλεγε πως το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου έπαιρνε μια παράξενη όψη. Ήταν καιρός πλέον να το δω και εγώ. Βλέπεις ο Αύγουστος ήταν πλέον από μέρες κοντά μας. Οι αποχρώσεις του φεγγαριού αυτήν την εποχή, ήταν από τις πιο ερωτικές όλου του χρόνου.
Βάλθηκα να το κοιτώ, για να δω και εγώ τον ιριδισμό του. Τότε ήταν που διέκρινα το μυστικό του. Δεν ήταν το ίδιο φεγγάρι. Ήταν ένα χρυσοπλάτινο φεγγάρι που είχε πάρει την θέση του κανονικού. Αυτό ήταν το μυστικό του λοιπόν. Άλλαζε. Έφευγε το παλιό και έδινε την θέση του σ' αυτό.
Μικρά φωτάκια διακρίνονταν στο βάθος της γαληνεμένης θάλασσας. Ήταν οι αντανακλάσεις από τα μικρά ψαροκάικα που μοχθούσαν για την καθημερινή τους καλάδα. Τα φωτάκια διακρίνονταν να έχουν σχηματίσει κύκλο. Γρι-γρι σκέφτηκα. Σίγουρα γρι-γρι είναι. Οι λάμπες αυτές που χρησιμοποιούσανε για να προσελκύσουνε τα ψάρια, μαγνήτιζαν και την θωριά των ταξιδευτών των ονείρων. Των ρομαντικών που αγνάντευαν την θάλασσα.
Ένα γλυκό αεράκι έκανε την εμφάνιση του. Ένιωσα το κορμί μου, να το διαπερνά ένα ρίγος. Λίγο νωρίτερα είχα ακούσει στο ραδιόφωνο πως ο άνεμος θα μεγάλωνε την ένταση του. Και νάτος. Ένας ελαφρύς λεβάντες έκανε την εμφάνιση του. Οι καραβιές του ανέμου άρχισαν να έρχονται με περισσότερη ορμή. Έβλεπα τα μικρά φωτάκια να μεγαλώνουν. Είχε αρχίσει η επιστροφή των ψαροκάικων. Προσπάθαγαν να προλάβουν να φωλιάσουν στην αγκαλιά του λιμανιού. Να κρυφτούν από το μένος του ανέμου. Πλησίασαν αρκετά και πλέον σχηματίζονταν η μορφή τους την ώρα ακριβώς που τα ανεμοκάραβα άρχισαν να παίρνουν την θέση τους στην απεραντοσιά της θάλασσας.
Έπρεπε να φύγω πλέον. Έπρεπε και εγώ να βρω το δικό μου λιμάνι. Βάδιζα προς το μικρό σπιτικό μου όταν ένας παράξενος θόρυβος αντήχησε στα αυτιά μου. Προς στιγμή νόμιζα πως ο άνεμος έπαιζε μαζί μου το παιχνίδι της φαντασίας. Προσπάθησα να αφουγκραστώ καλύτερα την μιλιά του μήπως καταφέρω να ξεδιαλύνω καλύτερα τους ήχους,. να απομονώσω αυτούς που έφερνε το αγέρι και ποιοι ήταν αληθινοί και όχι πονήματα της φαντασίας μου. Μα να, τώρα πλέον άρχισε να γίνεται ξεκάθαρος. Παράξενος θόρυβος. βαρύς και τραχύς. Ένας μπουχός σκόνης διακρίνονταν να πλησιάζει προς το μέρος μου. Είχα χρόνια να αντικρίσω κάτι παρόμοιο. Ανεμοστρόβιλος σκέφτηκα. Εδώ όμως; Στο μικρό Ασπροβράχι; Δεν είχε εμφανιστεί ποτέ κάτι τέτοιο. Η λογική απομάκρυνε την σκέψη αυτή, και έψαχνε να βρει το αίτιο του μπουχού. Είχε πλησιάσει πλέον αρκετά που άρχισα να νιώθω και ένα τρέμουλο της γης. Η λογική της σκέψης είχε αγγίξει τα όρια της όταν άρχισαν να έρχονται εικόνες μιας άλλης ξεχασμένης εποχής. Όχι πολύ μακριά από το σήμερα. Μιας εποχής νοσταλγικής και τρυφερής. Τώρα πλέον άρχισε να ξεδιαλύνεται το μυστήριο. Ήταν καλπασμός αλόγου. Μάλιστα τα πρώτα οπτικά ερεθίσματα άρχισαν να διακρίνουν πλέον την μορφή του. Ένα άσπρο άλογο έτρεχε προς το μέρος μου. Όλα ήταν ξεκάθαρα πια. Η σιλουέτα του αναβάτη ήταν ορατή. Το λυγερό κορμί της Μαριλένας θα το αναγνώριζα μέσα από χιλιάδες άλλες μορφές. Επέστρεφε από τον απογευματινό περίπατο της στην κόψη των βράχων. Έτρεχε και αυτή να πάει στην ζεστασιά του σπιτικού μας. Πρόλαβε και πέρασε σαν αστραπή λίγα μέτρα μακριά μου. Την διέκρινα την ώρα που ξεπέζεψε και έβαλε το άλογο στον στάβλο. Έτρεξα να προστατευθώ και εγώ από την ορμή του ανέμου που πλέον είχε δείξει όλο το μεγαλείο του. Χώθηκα γρήγορα στο σπίτι και έτρεξα να αγκαλιάσω την γλυκιά μου Μαριλένα.

Και επειδή δεν θα ήθελα να σταματήσει σε εμένα το συνεχίζω προσκαλώντας την maika τον φοίνικα την mayamaya, την αλήτισσα τα μεθυσμένα χρώματα και την marillia να συνεχίσουν το παιχνίδι με τις λέξεις : αδυσώπητος έρωτας, κιτρινισμένα γράμματα, φθοροποιός χρόνος, χαμόγελο και ταξίδι του ονείρου (μάλλον μικρές φρασούλες είναι. Άντε θέλω ιστορίες. ;-)

27 σχόλια:

marilia είπε...

Οοο!!! Τι ιστορία!!! Υπέροχη!

Σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση! Μ' αρέσει αυτό το παιχνίδι, όμως μου 'βαλες δύσκολα. Έχω και κάποιες... άγνωστες λέξεις... ;) Χμ...

Καληνυχτοφιλί!

annamaria είπε...

Ξεπηδηξαν ομορφες εικονες!!
Μπραβο σου, πολυ ομορφο !

MaYaMaYa είπε...

μαγικο! καλέ εγώ παντα έχω την ιδια απορία με όλους...πως το κάνετε αυτό με τις λεξούλες? εγώ ειμαι πεζός άνθρωπος, δώστε μου ορολογίες χωρις συναισθηματική βαρύτητα και τα πάω χάρμα...τώρα πρέπει να ξεσκονίσω τον Φυτράκη μου! Eυχαριστώ για την πρόσκληση/πρόκληση, μετα το σαββ/κο όμως γιατι εχω συνεδριο και το μυαλό ταξιδεύει περα στους περα κάμπους...

τα φιλιά μου, τη φιλία μου και μια μεγάλη καλη-μέρα!

melomenos είπε...

με εντυπωσίασες!
περίμενα κάτι όμορφο απο σένα αλλά αυτό ξεπέρασε μια απλή ιστορία!

με εξέπληξε που χρησιμοποίησες τα ανεμοκάραβα όπως πραγματικά είναι και όχι σαν πλοία! αλήθεια την ήξερες την λέξη ή έτσι σου βγήκε;
ήταν υπέροχο κείμενο μπράβο σου...
καλημέρα σου

Alkyoni είπε...

ανεμοκάραβα!!!
:)φιλί

soulmates είπε...

george xeirokrotw dunata!!!
taxidepsa mazi sou!!!
evge!!!
ta filia mou!!

Άγνωστη είπε...

Θα συμφωνήσω με τους υπολοιπους ήταν όντως υπέροχο ποστ... μπράβο

Αλητισσα είπε...

Εξαιρετικο Γιωργο ηταν σα να ημουν εκει..
Ευχαριστω για την "προκληση" μου αρεσουν οι φρασουλες..
Ισως αργησω λιγο ειμαι "καπως" αυτο τον καιρο δεν θελω να γραψω..
Ομως θα το κανω σιγουρα, για σενα..

nyctolouloudo είπε...

έτσι είναι, όταν ο άνθρωπος μπορεί να γράψει ζωγραφίζει τότε...
εμένα γιατί με προσκάλεσες;
δεν έχεις καταλάβει ό,τι είμαι οπαδός του πεζικού και όχι του ναυτικού ή της αεροπορίας;
και με τι λέξεις; αδυσώπητος έρωτας !!! που να την χώσω εγώ αυτή; και με τι γράμμα αρχίζει;

τα φιλιά μου μικρέ μου!

George είπε...

marilia
ευχαριστώ που την βρήκες υπέροχη. Είμαι όμως βέβαιος πως θα την ξεπεράσεις με την δική σου. Ααα δεν έχεις παρά να ρωτήσεις για να απαντήσω για τις άγνωστες λέξεις.

Ανναμαρία
σε ευχαριστώ. Είσαι τόσο καλή που ήξερα οτι θα το έβρισκες ωραίο να μην με στεναχωρήσεις . :-)

mayamaya
μαγική και η απάντηση σου. Είμαι σίγουρος πως δεν θα χρειαστείς την συμβολή του Φυτράκη. Δεν έχεις παρά να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο και τότε σίγουρα θα ξεχυθούν απο μέσα σου όλες οι ομορφιές για ζωγραφίσεις με τις λέξεις που έδωσα. Μην ξεχάσεις να το συνεχίσεις.

melomenne
Δεν εντυπωσίασα μόνο εσένα αλλά και μένα. Ειλικρινά πάντως ομολογώ, πως το έγραψα με πολλή μεγάλη ευχαρίστηση. Δεν ξέρω γιατί. Ξέρω πάντως οτι τις λέξεις σου τις γούσταρα πολύ και ήταν η αιτία να γραφεί αυτό το κείμενο. Το ήθελα πάρα πολύ. Όσο για τα ανεμοκάραβα δεν το βρήκα δύσκολο, ίσως κάπου να το έχω ακούσει, ίσως απλά έτσι μου βγήκε. Δεν ξέρω, πάντως είναι όμορφη πρόκληση. Και πάλι τις ευχαριστίες μου.

Αλκυόνη
Φιλί και απο εμένα. :** . Η λέξη πάντως ανήκει στον μελομένο. Απλά μου την δάνεισε για την ιστορία.

soulmates
μαζί ταξιδέψαμε. Την χάρηκα και εγώ την ιστορία μου. Πάντως μην κάνεις και πολύ θόρυβο και με πάρουν με τις λεμονόκουπες. ;-)

Γνωστή μου άγνωστη.
Η αλήθεια είναι οτι πρώτη φορά που έγραψα κάτι και άρεσε και σε μένα. Να είσαι καλά.

Αλήτισσα μου
σε ευχαριστώ για τον χαρακτηρισμό. Μπορείς να το γράψεις όποτε θέλεις. Μόνο με στεναχωρείς κιόλας με αυτό το κάπως. Χαμογέλα βρέ και όλα θα πάρουν άλλο χρώμα. Λαμπερό. Έρχεται και η άνοιξη και όλα θα είναι διαφορετικά. Όσο για την γραφή θα ήθελα να το κάνεις πρώτα για σένα. ;-)

Μεθυσμένα χρώματα
και όμως τα πήγες πάρα πολύ καλά. Η αιτία πάντως της πρόσκλησης έγινε καθώς με τα ταξιδιωτικά σου κείμενα ένιωσα οτι με είχατε κάπου κρυμμένο μέσα στα πράγματα σας και έβλεπα μαζί σας ότι και εσείς. Μετά την ανάγνωση τους ήθελα να πάω Σαρδηνία. Έτσι λοιπόν είμαι βέβαιος οτι μπορείς να γράψεις υπέροχα. Ήθελα λοιπόν να το δώ και στην πράξη αυτό. Πιστεύω λοιπόν οτι τα κατάφερες, αν (επειδή και εγώ είμαι του Πεζικού όσο και να μην μου φαίνεται) περίμενα ακόμα περισσότερη ομορφιά. Και σίγουρα στην επόμενη πρόσκληση θα είσαι τέλεια. Αααα και όποτε θέλεις αποδέχομαι και την πρόκληση στο τάβλι. Το τσίμπημα των ζαριών είναι και δική μου συνήθεια. ;-)

George είπε...

μεθυσμένα χρώματα
Επεξήγηση. Στο σημείο που λέω οτι ήθελα να το δώ και στην πράξη, καλύτερα να το αντικαταστήσεις με την φράση : ήθελα να σε δώ και σε ένα διαφορετικό είδος γραφής, εκτός της ταξιδιωτικής.

Αλητισσα είπε...

Βασικα θελω να το γραψω για σενα..
Μη μου στερεις τη χαρα να σου "προσφερω" κατι εστω κι αν ειναι λεξεις στο χαρτι..
Εγω προσωπικα το απολαυσα που μου το ζητησες..
Οσο για το "καπως" μακαρι να ηταν κουμπακι να το πατησω κι η Ανοιξη να λαμψει..
Πιστεψε με το παλευω γερα..
Γενικα δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που τους βαζει κατω καμια αναποδια..
"Λιγο καιρο ξαποσταινει και ξανα προς τη δοξα τραβα.."

marilia είπε...

Τι σημαίνει... "Αδυσώπητος έρωτας"; ...Μου το μεταφράζεις στα... σνουπικά; ;)

Φιλιά!

maika είπε...

Μα τι όμορφα που γράφεις!!!
Τέλειο ήταν!!! 1000 μπράβο george!! υπέροχο!!

τώρα εγώ τι μπορώ να γράψω δηλαδή??
θα το κάνω βέβαια...γιατί μου αρέσουν τα παιχνίδια.... αλλά επειδή πιο πολύ μου αρέσουν οι ζαβολιές....μόλις σου πω... εϊ george κοίτα στον ουρανό ένα τεράστιο αεροπλάνο... εσύ θα γυρίσεις να το κοιτάξεις κι εγώ θα βγάλω μια δυό λεξούλες και θα τις κρύψω κάτω απο το μαξιλάρι του καναπέ.... εντάξει???

Πρέπει να συνεχίσω την ιστορία σου ή να γράψω μια άλλη???
για πες,για πες!!

George είπε...

αλήτισσα
Το δέχομαι με την μεαγλύτερη μου χαρά. Συχώρα με καθώς πολλές φορές στην ζωή μου κάνω το ίδιο λάθος. Προσπαθώ να αποτρέπω τους ανθρώπους να μου προσφέρουν κάτι. Ξεχνάω οτι και αυτό είναι χαρά για τον άλλον. Ξεχνάω οτι και εμένα μου αρέσει να προσφέρω. Όσο για το κουμπάκι και αυτό το γνωρίζω. Έχεις δίκιο. Μα τα λόγια είναι έτσι γιατί δεν θέλω να αισθάνομαι κάποιον λυπημένο. Θέλω να χαμογελάει. Να μην πτοείται. Όπως το λές λοιπόν λίγο καιρό ξαποσταίνουμε και μετά πάλι εμπρός. Μαζί σου και εγώ.

marilia
αδυσώπητος έρωτας = σκληρός, αλύπητος έρωτας. Σε ελεύθερη μετάφραση: αλύπητος έρωτας. Ο έρωτας που δεν βρίσκει ανταπόκριση.
Ελπίζω τα σνουπικά μου να είναι ακόμα σε καλή κατάσταση. ;-)

George είπε...

maika
γράφαμε ταυτοχρόνως και δεν σε είδα νωρίτερα.
Λοιπόν άσε τις ζαβολιές εεε! Όλο καταφέρνεις να με ξεγελάς. Αυτή την φορά θα έχω τον νού μου να σε τσακώσω. Και τότε!! Θα σηκώσω το μαξιλάρι και θα στο εκσφενδονίσω με όλη μου την δύναμη. Και μπάμ!!! κάτω η μαικούλα! Γι'αυτό να προσέχεις θα σε παρακολουθώ εεε!
Όσο για την ιστορία μπορείς να γράψεις όποια θέλεις αρκεί να έχει τις λέξεις που σας έδωσα. (σταμάτα να αναρρωτιέσαι, τις γράφει στο πόστ κάτω κάτω).
Αααα ευχαριστώ για τα σχόλια σου. Και άντε για να πάρεις κουράγιο να και ένα φιλί :**.

Βρέ περίμενε δεν τελίωσα μην βιάζεσαι. Να και δεύτερο :**
χιχιχιχιχιχιχιχι

fish eye είπε...

πολυ ομορφο το κειμενο σου..περιγραφικο και αναλυτικο..μπραβο..!!την καληνυχτα μου..!!

George είπε...

Φεγγαρένια
σε ευχαριστώ. Την καληνύχτα και απο μένα.

candy's τετραδιάκι είπε...

Terry μου..μ'αρεσει που ξετυλιγεσαι ετσι.
Συνεχισε..
:)

maika είπε...

ωχ!! βρε george...τι είχε μέσα το μαξιλάρι....καμιά ασημένια τσαγιέρα είχες κρύψει??? πάει η κεφάλα μου....

αλλά ΟΚ με τα δυό φιλάκια στο τέλος,όλα μου πέρασαν!!! Πάω να σκεφτώ την ιστορία....ζαβολιές όμως θα κάνω....και δε θα με δεις...γιατί όταν εγώ θα γράφω εσύ θα χρρρρρρρρρ ψψψψψψψψψψ χρρρρρρρρ ψψψψψψψψψψψ....
φιλιά κι απο μένα!!

nyctolouloudo είπε...

George μου, και στο γαιδούρι πας καβάλα και στο άλογο..
ωραίο και γλυκούλι το γαιδουράκι άλλα πως να το κάνουμε δεν έχει την θωριά του αλόγου!!!!!!!!!!!!

Eleni63 είπε...

τόοοοοοοσο όμορφο!

George είπε...

Καντουλίνι μου ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

maika
μάλλον έχεις δίκιο για την τσαγιέρα. Την ψάχνω απο προχθές και δεν μπορώ να την βρώ. Με συγχωρείς βρέ, την επόμενη φορά θα βάλω μόνο πούπουλα! Αν έχεις επιζήσει! ;-) Όσο για την κλεψιά θα έχω τα μάτια σου ανοικτά. Και όταν κοιμάμαι θα βάζω κάμερες παντού. Χιχιχιχιχι.

μεθυσμένα χρώματα
το άλογο καμιά φορά μπορεί να καταφέρνει να τρέχει μα με το γαϊδουράκι πάς σίγουρα. Και να είσαι σίγουρη πως εσύ τρέχεις καλύτερα απο μένα!

Ελένη 63
τόοοοοοσα ευχαριστώ.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ρε συ Γιώργο, αν ήσουν καθηγητής θα έπαιρνες καφάλια!
Τι δύσκολα θέματα έβαλες στα παιδιά;

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Μπράβο Γιώργο, και καλώς σε βρίσκω μετά απο αρκετές μέρες..
Αλλά αυτό το παιχνίδι δε μου αρέσει, δύσκολο είναι, εγώ δε παίζω...

-Βρε Σνουπάκι δεν ξέρεις τι είναι το αδυσώπητος?! χιχιχιχ

marilia είπε...

Πού ξέρεις βρε Παιδίσκη; Μπορεί να μην το 'χω βιώσει ή να μη θέλω να το διαπραγματευτώ. ;) Εγώ ένα κοινό, θνητό Σνουπάκι είμαι! Άμα μου δίνουν σοβαρές και δύσκολες λέξεις... πώς να αντεπεξέλθω; Πάντως, θα το παλέψω, καθότι... ξεροκέφαλη και πεισματάρα!

George είπε...

Βρε σύ άσκαρ εμένα δεν μου κάνουν ποτέ παράπονα οι φοιτητές μου. Λές να με φοβούνται; Μπά δεν το πιστεύω. ;-)

Ωωω αγαπημένη μου Παιδίσκη. Είναι στιγμές που σκέφτομαι πως βρέθηκα να έχω αυτό το μπλογκάκι, και πάντα σε θυμάμαι καθώς αν δεν είχες απαντήσει στα σχόλια μου, ίσως να μην συνέχιζα να γράφω. Και όμως τώρα πλέον νομίζω πως έχουμε χάσει και οι δύο τους αρχικούς μας προσανατολισμούς. Ο πρίγκηπας σου άρχισε να αποχρωματίζεται και να εμφανίζονται περισσότερο τα δεδομένα μέσα απο τα μάτια της Παιδίσκης. Πόσο μακρινή μοιάζει άραγε εκείνη η εποχή; Πόσο έχουμε αλλάξει και οι δύο;

Μαρίλια
Το θέμα είναι η προσπάθεια να γίνεται. Το αποτέλεσμα συνήθως είναι υποκειμενικό του αναγνώστη.