στον κοραλλένιο σου βυθό.
Το ασημένιο δάκρυ μου
μαρμάρωσε στο μάγουλο μου.
Στεφανωμένη αρχόντισσα κυρά
Μες του ποτού την παραζάλη
Καρκίνωμα στα στήθη μου
κατάντησες τον πόθο
Σε γύρεψα το χάδι, το ορφανό
την ποθητή αγάπη.
Μου έδωσες το φόρτο μου
και στην αγαπημένη θάλασσα
πλεούμενο με όρισες!!
26 σχόλια:
" Kαι βέβαια, αν μπορούσα,
πάλι στο πλάι θα έγερνα φτερωτό πλεούμενο αλιεύοντας
στα τυφλά τη μορφή σου
στους θολούς καθρέφτες των νερών, επειδή τέτοιες ώρες
κελαηδούν τα κοράλλια στους βυθούς κι ο αφρός ξεναγεί το όνειρο
κι οι πτυχές των εικόνων ξεδιπλώνονται μεμιάς κι αναρτώνται
σε φωτεινά πλαίσια γαλάζιου "
(στιχοι του ποιητή Ν. Γρηγοριάδη
γιατί το μελανι της δικης μου πενας νιωθει "λίγο" να ...συμπλεύσει )
τι όμορφο το ποίημά σου
..συνάδελφε...
νεραϊδόνα
αυτοί είναι στίχοι! Ήρθες να με προσγειώσεις! Πάντως νομίζω πως έπιασα τις βασικές λεξούλες που χρησιμοποιεί και ο ποιητής.
Συμπλέουμε λοιπόν σε θάλασσες άγνωστες γεμάτοι με τα φορτία μας για να φορτώσουμε νέα ποιός ξέρει τί; Πολύχρωμα ή σκουρόχρωμα;
maika
υποκλίνομαι μπροστά στην συναδέλφισσα. Και μόνο η τιμή να με θεωρείς συνάδελφο μου φτάνει. ;-)
Τα σωθικά σου φούσκωσαν σαν αγριεμένη θάλασσα και γαλήνεψαν πάλι!
βλέπω σ'εσένα ένα παράθυρο διαφορετικό στο χρώμα της θάλασσας!
μια φιλική συμβουλή απο μένα...
τα πλεούμενα δεν κάνει να αράζουν πολύ καιρό σε απάνεμα λιμάνια!
ξέρεις τον λόγο σαπίζουν!
καλό είναι να έχεις φόρτο και να ταξιδεύεις την ζωή!!!
καλή σου βδομάδα
σαν δυό σταγόνες σ' έναν ωκεανό αγάπης...
μπράβο ποιητη μου!
Φεύγω απ' τους κοραλλένιους βυθούς και ταξιδευω σ΄ολάνθιστα λειβάδια.
Πλουμιστές, πανώριες οι φτερούγες μου δες τες.
Έλα, μαζί να πετάξουμε κι από το νέκταρ των λουλουδιών,
να υγρανθούν οι κεραίες μας, να κολλήσουν τα πόδια μας, να βαρύνουν τα φτερά μας.
Αντάμα θα το τρυγήσουμε,
Για ό,σο......
Φίλε μελομένε σε ευχαριστώ για τα λόγια σου και την συμβουλή σου. Το να ακούς συμβουλή απο φίλο την προσέχεις και την εξετάζεις με θέρμη. Βέβαια το κακό και παράξενο με μένα είναι που αισθάνομαι κάποιες στιγμές οτι πηγαίνωντας για λιμάνι μάλλον κολλάω σε ξέρες. Σαράντα χρόνια ναυτικός δεν έμαθα να κουμαντάρω το καράβι της ζωής μου με ασφάλεια. Μάλλον αφήνομαι καμμιά φορά να με πηγαίνει το κύμα.
Έλενα
μου δείχνεις καλοσύνη! Κρίμα που δεν έχω λίστα με τις γυναίκες μου ;-) (όπως ο φίλος άσκαρ) να σε προσθέσω και σένα ;-). Πάντως έχω την καρδιά μου και τους φίλους τους φυλακίζω εκεί!
Φύρδην-μίγδην
εσένα το ότι σ'έχω ήδη στην "φυλακή" μου το ξέρεις. Πάντως αν δεν ήξερα για τον γλάρο σου, θα νόμιζα πως μου κάνεις κόρτε. Εκπληκτικά τα λόγια σου.
Αντάμα να το τρυγήσουμε λοιπόν για όσο .......
:**
Hello, George!
Yhis poem is very good.
I don`t speak Greek, but we can make words with letters and qith the words we can make sentences.
Have a good week
Κι οι ωρες της αγαπης σου
λιγες απομακρες θυμησες
του ονειρου μου,
που το εζησα..
..................
Αυτο μου βγηκε πολυ αυθορμητα..
Φιλια
Hello David
Welcome there. Who cares to don't speak Greek? Have a nice day.
Αλήτισσα
πάντα τα αυθόρμητα είναι όμορφα.
Φιλιά και απο μένα.
george, καλέ μου φίλε,
΄Ολοι ζούμε τ΄όνειρό μας κι' εγώ το δικό μου 28 ολόκληρα χρόνια. Μα το Θεό, ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΑ!!!
Το "μαζί" για μένα σημαίνει (ποιητική αδεία), ο καθείς με το ταίρι του. Και επειδή τίποτε δεν είναι δεδομένο, ΓΙΑ Ο,ΣΟ, ας το απολαύσουμε.
(Κοίτα τώρα το παληκάρι τ' όμορφο, το διοπτροφόρο, ντε, που θέλει να το μάθουμε και ελληνικά. Θλέει λέει ,παιχνιδάκια με προτασούλες. Μήπως θέλει να το φιλοξενήσουμε το καλοκαίρι;...)
Καλό βράδυ
geooooorge,
S.O.S! Ανέβασα το Podcast (το κατάφερα επιτέλους), μη θεωρήσεις όμως πως σου υποκλέπτω τραγούδια. δεν ξέρω να ανεβάσω δικά μου. Πες μου, παρακαλώ, για να το παλέψω
Φύρδην-μίγδην 2
Για το podcast το μόνο που έχω να σου πώ πως χρειάζεται να ανοίξεις δικό σου λογαριασμό, αλλιώς όταν θα αλλάζω εγώ θα αλλάζει και το δικό σου.
Φύρδην-μίγδην 1
μην τρομάζεις!! Είπαμε ξέρω για τον γλάρο σου και είμαι σίγουρος πως δεν σκέφτηκες κάτι άλλο. Άσε όμως να περπατάμε για όσο .....
Αν το ψαξω λεξη, λεξη,
μπορω να γραφω μεχρι το πρωι!!
Μην τρομαζεις :).... δε θα το κανω.
Θα σου πω μονο πως
οταν ο ποθος γινει "καρκινωμα" εχεις φτασει στα ουρανια
μα και αν πλεουμενο σε εκανε,
αρμενιζε φιλε μου,
ανοιξε τα πανια και αρμενιζε
στα πελαγα,
καπου το αερικο σου θα το συναντησεις παλι....
Ανναμαρία μου
μακάρι το πρωίνό να άνοιγα τα μάτια μου και να έβλεπα γεμάτο όλο το μπλόγκ με τα γραφόμενα σου. Άρα αυτό δεν με τρομάζει ;)
Δυστυχώς όμως με κούρασε να κυνηγώ ένα αερικό που όταν το πλησιάζω, ένα φύσημα του αέρα το παρασέρνει μακριά. Δεν ξέρω αν πλέον θέλω να το πλησιάσω. Ήθελα όμως να το ξορκίσω, μήπως και το καρκίνωμα γίνει ρόδο μυρωμένο και ευωδιάσει την ψυχή μου. Βλέπεις απόμεινα ένας Δόν Κιχώτης να μονομαχώ με ξύλινους ανεμόμυλους !!
Μου λείπει και ο πιστός μου Σάντος (χαμογελώ).
Πάντως ταξίδια καλή μου φίλη θα συνεχίσω να κάνω, και ίσως κάποτε βρεθεί ένα όχι νέο αερικό, μα μια νέα μορφή, να δώσει ότι θα πάρει.
Eυχη μου το ονειρο σου φιλε μου!!
όμορφο πολύ εύθραυστο πολύ...
μερικές φορές σκέφτομαι αν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που γράφουν υπέροχα λόγια....
Αλεξάνδρα όταν ακούω όμορφα λόγια ομολογώ οτι ψιλοντρέπομαι. Μάλιστα είναι στιγμές που νομίζω πως με κοροϊδεύουν. Εεπειδή όμως πιστεύω πως εσύ δεν θα ήθελες να με κοροϊδέψεις, σε ευχαριστώ. Το κειμενάκι - ποιηματάκι είναι δικό μου βλέπεις.
;-)
Ώρες ώρες με κάνεις να νομίζω ότι αυτά που διαβάζω είναι κάποιου ποιητή..
Ντάρκ σε ευχαριστώ για τα λόγια σου. Βαλθήκατε μαζί με την Αλεξάνδρα να με κάνετε να μου μείνει το κόκκινο χρώμα μόνιμο στο πρόσωπο μου!
Ελπίζω πάντως να μην το καβαλήσω ακόμα!!!
θυμάσαι το όνειρο;
(επιβεβαίωση είναι η δημιουργία...)
Αχ Αλεξάνδρα μου το όνειρο!!
όμορφες λέξεις... μαγικές.. :)
καλημέρα άγνωστη !
agapame 8alassa!
agapame, 8alassa! ;)
kalhspera!
Φίλη Soulmates την θάλασσα νομίζω την αγαπάμε όλοι. Είναι αυτή η συνεχής κίνηση της που μας μαγεύει. Η ανοικτοσιά της που μας ταξιδεύει.
Δημοσίευση σχολίου