Πέμπτη, Μαρτίου 29, 2007

Νυχτερινός επισκέπτης


Βράδυ ήτανε θαρρώ που ήρθες.
Μια φλόγα τρεμόπαιζε στο αγέρι.
Έψαχνες απάγκιο να μείνεις,
ένα τρόπο να ζήσεις.

Η βροχή είχε έρθει κοντά μας,
με στάλες, που μούσκεψαν τα λόγια
Όμορφα, καθάρια, αληθινά,
μπερδεμένα με τα αναφιλητά στα στήθη.

Πύρινες γλώσσες ένωσαν τα χείλη,
στον πυρετό του πόθου.
Ένα δάκρυ αργοκύλησε
στην ρωγμή του χρόνου.

Μια αρχή που έσβηνε
ένα τέλος που άρχιζε.

18 σχόλια:

marilia είπε...

Όμορφο και τρυφερό!

Καληνύχτα!

George είπε...

Marilia
δεν ξέρω αν είναι όμορφο και αληθινό. Ξέρω μόνο πως μου άρεσε και το έγραψα, με πολλή αγάπη!
Καλημέρα σου

Υ.Σ. Μόνο με τα λίμερικ δεν τα πάω καλά! ;-)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Δροσερό σαν τη βροχή,
καυτό σαν τις πύρινες γλώσσες.
Αντιφατικό σαν το δίστιχο (είμαι και βραδύνους)
Ανάλυση εδώ και τώρα...
Καλή σου μέρα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Επαθα και....έμαθα (έτσι δε λένε;
Να ΄σαι καλά κι' εσύ και ο .......γκούγκλης...
Τώρα θα τον πιω πικρό
;-)

elena είπε...

τριανταφυλλενιες ομορφιες :-)

Αλητισσα είπε...

Ρομαντικο..

George είπε...

Φύρδην-μίγδην
¨ολα τα ωραία της ζωής κρύβουν μέσα τους την αντίφαση

Φύρδην-μίγδην2
το δεύτερο σχόλιο δεν το κατάλαβα αλλά δεν πειράζει ίσως.

elena
τριανταφυλλένιες μυρωδιές

αλήτισσα
ναι δυστυχώς

Αλητισσα είπε...

Γιατι βρε δυστυχως?
Ευτυχως να λες..

George είπε...

Δυστυχώς γίλη αλήτισσα γιατί στις μέρες μας ο ρομαντισμός δεν είναι προτέρημμα. Ελάττωμα είναι, και μάλιστα απο τα χειρότερα. Δεν ξεπερνιέται εύκολα. Το τσιγάρο για να το κόψεις αρκεί ισχυρή θέληση και απόφαση πως το κόβεις. Τον ρομαντισμό όμως δεν αρκεί αυτό. Πάντα υπάρχει μέσα σου και όταν δεν θα τον θέλεις θα κάνει την εμφάνιση του.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Το πάθημά μου ήταν που δεν γνωριζα περί ποίησης λίμερικ, την οποία βρήκα ενδιαφέρουσα. Το μάθημα ήσουν εσύ και ο Γκούγκλ-ης και σας ευχαριστώ...
;-)

George είπε...

Τώρα εξηγούνται όλα γλαρένια μου. Δές το πόστ της marilia.

melomenos είπε...

καθάριο και αληθινό όπως έγραψες!
βγήκε απ'την καρδιά σου άρα ποίησες!
καλησπέρα σου

George είπε...

Φίλε μου μελομένε
βγήκε απο την καρδιά μου, ακούγοντας μια όμορφη ιστορία αγάπης. Μιας αγάπης που διακόπηκε βίαια και αδιόρατης σε μένα.

fish eye είπε...

μετα απο ενα τελος ομως,ερχεται μια νεα αρχη..τριανταφυλλενια ευχομαι..!!

George είπε...

Φεγγαροαγκαλιασμένη
το εύχομαι και εγώ να συμβεί. Να συμβεί μια νέα αρχή μεταξύ τους. Έτσι όπως την άκουσα την ιστορία το αξίζουνε και οι δύο.
Τώρα αν θα είναι τριανταφυλλένια δεν ξέρω αν το θέλουν. Βλέπεις τις περισσότερες φορές τα τριαντάφυλλα έχουν και αγκάθια. ;-)

annamaria είπε...

Εμπνευσμένο από μια αγάπη που τελείωσε…
Μα…τελειώνει η αγάπη ??

Νεραϊδόνα... είπε...

μα...
η αγαπη, Δεν τελειωνει!

Δεν τελειωνει η "Μελωδια", τελειωνει η διαθεση -ή η δυναμη- των δυο, που χορευουν "μαζι" ...

Ωστοσο ...την "Μελωδια" ,
απο καιρου εις καιρον- την σιγοτραγουδουν οι καρδιες τους

;-)


*χειροκροτω και ευχαριστω τον Μπλογκικο Επισκεπτη...για το ποιητικο ταξιδεμα

George είπε...

Ανναμαρία
λιγότερο ρομαντικά θα έλεγα πως ασθενεί. Ίσως να παύει να έχει την ένταση της αρχής. Αν είναι όμως αληθινή αγάπη δεν παύει ποτέ. Πάντα θα υπάρχει ένα σκίρτημα μέσα μας.

Νεραϊδόνα
μάλλον εσύ απάντησες πιό όμορφα στο ερώτημα της φίλης Ανναμαρίας. Μια ποιητική απάντηση που δεν έδωσα εγώ. Ευχαριστώ λοιπόν και εγώ με την σειρά μου για την συμπλήρωση του ποιητικού ταξιδέματος.