Πέμπτη, Μαρτίου 22, 2007



Η θάλασσα είχε αρχίσει να φουρτουνιάζει. Ο καπετάνιος φώναζε στον τιμονιέρη να στρίψει το καράβι στα αριστερά για να αποφύγουν την ξέρα που φαίνονταν να τους έχει πλησιάσει επικίνδυνα. Οι μηχανές δουλεύανε στο φούλ. Οι ναύτες γαντζωμένοι απο τα κάγκελα στέκονταν με τις αισθήσεις τους τεταμένες προσπαθώντας να αφουγκραστούν την στιγμή που πλησίαζε.
-Πρέπει να κάνουμε τα πάντα να σώσουμε το φορτίο, φώναξε ο καπετάνιος απο τα μεγάφωνα.
-Ελέγξτε τους κάβους, λασκάρισαν.
Το φορτίο ήταν οτι πολυτιμότερο μπορούσαν να μεταφέρουν. Ένα φορτίο που όλοι ζητούσαν να το έχουν. Είχε αμπαλαριστεί μέσα σε ξύλινα κιβώτια με διπλό πάτο και είχαν φορτωθεί με τόσο μεγάλη προσοχή λές και ήταν απο γυαλί που κινδύνευε στο παραμικρό του άγγιγμα να γίνει θρύψαλα. Είχαν γίνει όλα με τόση σχολαστικότητα και προσοχή σαν να πρόκειται να μεταφερθεί όλο το χρυσάφι της χώρας.
Κι όμως αυτό το πολύτιμο φορτίο μπορεί για κάποιους να μην είχε αξία.
Για μένα πάντως και άλλους σαν εμένα ήταν σημαντικό φορτίο. Κάποιοι προσπαθούν να το ξεχάσουν. Άλλοι πάλι θά 'θελαν να μην υπήρχε ποτέ. Άλλοι προσποιούνται πως δεν υπήρξε ποτέ.
Είναι ένα φορτίο που κάθε δευτερόλεπτο που περνάει το κάνει μεγαλύτερο.
Άλλες φορές έχει έντονα λαμπερά χρώματα και άλλοτε χρώματα μαύρα.
Είναι το φορτίο των αναμνήσεων μας. Ένα φορτίο που όλοι το κουβαλάμε και το αφήνουμε να πλέει στην θάλασσα της ζωής.

23 σχόλια:

marilia είπε...

Πολύτιμο αυτό το φορτίο. Υπερβολικά βαρύ ώρες ώρες, όμως, χωρίς αυτό, το... καράβι θα ήταν ανυπόφορα άδειο.

Καλό βράδυ!

annamaria είπε...

Βρηκες, καλε μου φιλε,
τη σωστοτερη λεξη για να περιγραψεις τις αναμνησεις.
Φορτιο !!
Αυτο ειναι.
Σημασια δεν εχει αν ηταν ομορφες ή ασχημες.
Με τις ομορφες, πικραινεσαι γιατι δεν τις ζεις πια,
με τις ασχημες πονας γιατι τις εζησες!!
Την καλημερα μου.

Σοφία είπε...

Πολύ όμορφο κείμενο, τέλειες φωτογραφίες. Μπράβο.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

george μου,
εγώ ανοίγω συχνά τα ξύλινα κιβώτια με το λαμπερό και πολύτιμο περιεχόμενο. Τα άλλα κιβώτια τα έχω στο βάθος να μην τα βλέπω.....
Δε μου χρειάζονται πια.
Καλό σου βράδυ!

melomenos είπε...

υπέροχος συμβολισμός και σοφά λόγια!
έχεις δίκιο κάποια φορτία είναι ασήκωτα,βαριά και άλλα εύθραυστα, γυάλινα!
αυτά που θέλουμε τα έχουμε τοποθετημένα στην καρδιά μας και τα ανοίγουμε κάποιες στιγμές με γαλήνια θάλασσα για να μας θυμίσουν ισως την χαρά, ίσως την ευτυχία κάποιων περασμένων στιγμών μας!
μια όμορφη μέρα να έχεις

elena είπε...

υπέροχο george!
ταξιδιάρικο φορτιο...άλλωτε μας πλακώνει και άλλωτε μας σηκώνει ψηλα...

Άγνωστη είπε...

Τα πάντα είναι σχετικά...για να κρατάμε τις ισορροπίες

soulmates είπε...

to fortio afto stis duskoles stigmes mas ginetai h' h kolash h' o paradeisos, exartatai poio sentouki mas 8a anoixoume..
filia

Ανώνυμος είπε...

μερικές φορές όταν βαραίνει πολύ και δεν είναι χρήσιμο, αφού σκοπός είναι να σωθούμε... αφήνουμε και τα λιγότερο πολύτιμα να πάνε στον πάτο... δεν πειράζει.

George είπε...

marilia
Σίγουρα ένα καράβι με τέτοιο φορτίο δεν είναι ποτέ άδειο. Μπορεί να μην έχει όμορφα χρώματα, μα άδειο ποτέ.

Ανναμαρία μου
όσο περνάει ο καιρός και σε διαβάζω ........
Συμφωνώ πως πλέον δεν έχουν σημασία αν ήταν όμορφες ή άσχημες. Όλες κάτι μας αφήνουν, ζωγραφισμένα με τα δικά τους χρώματα. Να υπάρχουν μόνο αρκεί.

Σοφία
σ' ευχαριστώ για τα ωραία λόγια σου. Αν και μπροστά στα δικά σου κείμενα τα δικά μου είναι τρισάθλια. Σου το έχω πεί βέβαια και άλλες φορές. Πιστεύω πως έχεις το χάρισμα της γραφής. Τουλάχιστον απο δημοσιογραφικής σκοπιάς. Ξέρεις είμαι αναγνώστης εφημερίδας πάρα πολλά χρόνια (κουσούρι απο τα μαθητικά μου χρόνια) και το λέω ειλικρινά πως μεστά και με περιγραφές που περικλύουν ακριβώς το νόημα. Μακάρι κάποιοι δημοσιογράφοι να χρσηιμοποιούν την πένα τους όπως εσύ.

Φύρδην-μίγδην
Είναι όμορφο να ανοίγεις αυτά τα πολύχρωμα κιβώτια που λές. Πάντως και τα άλλα τα σκουρόχρωμα μπορούμε να τα ανοίγουμε, σίγουρα θα μας δείξουν οτι και αυτά έχουν αρχίσει να αποκτούν ένα κάπως ποιό ανοικτό χρώμα.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αρχεία αποθηκευμένα....
Πεζή, ίσως σου φαίνομαι και ανατρεπτική. ΄Ομως.... άσε τί θέλω εγώ.....
george,
θΈΛΕΙ ΧΡΏΜΑ Η ΖΩΉ, ΑΓΆΠΗ, ΤΡΥΦΕΡΑΔΑ. ΑΣ' ΤΑ ΤΑ ΠΑΛΙΟΚΟΥΤΑ..............
ΘΕΛΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.
΄Ετσι μπράβο, χαμογέλα!

Καπετάνισσα είπε...

Ανύπαρκτοι χωρίς τις μνήμες μας.
Αερικά.

Η ύπαρξή μας απ' αυτές ορίζεται.
Κι ο θάνατός τους, βρόγχος δικός μας.

Άρα, εμείς.
Οι φλέβες και το πετσί μας.
Τα πέλαγα κι οι αμμουδιές μας.
Τα καράβια μας. Ναι.

George είπε...

Φίλε μου melomene
κάθε φορά που σε διαβάζω σκέφτομαι τις ομορφιές που γράφεις για τις νεράϊδες σου και λέω πως πρέπει να έχεις χιλιάδες πολύχρωμα κιβώτια. Σίγουρα όμως και εσύ έχεις και απο τα ασήκωτα τα βαριά, που και αυτά μπορεί να τ'ανοίγεις και να τα κοιτάς ακόμα και με νόστο στα μάτια και στο νού.

helena
με "γνώρισες" χαρούμενο, μα είπα σήμερα να δείξω και το άλλο μου πρόσωπο. Το ταξιδιάρικο με τα φορτία του.

Άγνωστη
είναι στιγμές που όταν σε διαβάζω λέω "να ο καθημερινός george", αυτός που αποφεύγει τα άκρα πάση θυσία. Στον εαυτό μου λέω για να κρατάω τις ισσοροπίες, μα ενδόμυχα αναρωτιέμαι μήπως φοβάμαι το κόστος των άκρων. Μια αγκαλιά θα μου την επιτρέψεις. Έτσι να αγγίξουμε λίγο τα άκρα.

George είπε...

soulmates
δεν έχει σημασία ποιό θα ανοίξουμε. Αρκεί ένα οποιοδήποτε για να μας θυμίσει ότι κάποτε ζήσαμε και συνεχίζουμε.

αχ Αλεξάνδρα μου
ωραία τα λές μα η συνείδηση μου λέει να διαφωνήσω. Ίσως να κυριεύομαι ακόμα απο τα παραμύθια οτι ο καπετάνιος εγκαταλείπει τελευταίος το καράβι.
"καράβια τα όνειρά μας και με φορτίο τις αναμνήσεις μας.
Ένα καράβι που δεν το εγκαταλείπουμε ποτέ"

Φύρδην-μίγδην
καθόλου πεζή δεν είσαι. Και όσο γι' αυτά που λές δίκιο έχεις "Η ζωή μας ένα τραγούδι για να κυλά όμορφα"

George είπε...

Καπετάνισσα
ήρθες πάνω στην ώρα που χρειαζόμουν τις σοφές σου κουβέντες, τις συμβουλές του καπετάνιου. Ήρθαν τα αερικά έτοιμα να περάσουν στο μαχαίρι του δείμιου και πλέξαν τον βρόχγο τους στον εκτελεστή τους.
Μια μεγάλη αγκαλιά και ένα δάκρυ να αργοκυλάει.

Παιδίσκη ερωμένη είπε...

Εμένα πάντως οι αναμνήσεις μου, κάθε άλλο παρά εύθραυστες είναι..
Ίσως λόγω ηλικίας... !:)

Καλημέρα Γιώργο..

George είπε...

Και πάντα έτσι να μείνουν συμπαγείς. Να ζείς την ζωή σε όλο της το μεγαλείο.
Καλημέρα Παιδίσκη.

candy's τετραδιάκι είπε...

Γλυκουλι τωρα τελευταια οσο πας γινεσαι και καλυτερος..σου παει ο χωρισμος μας τελικα;)

Mακια!!

George είπε...

Καντουλίνι μου
Όταν έχεις αγαπήσει με πάθος, τότε ο χωρισμός μετατρέπει το πάθος σε μια δημιουργική δύναμη ικανή να μεταβάλλει την ύπαρξη σου. ;-)

fish eye είπε...

οι αναμνησεις μας..φορτιο ναι..και καπου καπου πρεπει να αδειαζουμε..τα ασχημα..να μας μενουν τα καλα και τα αξια..τα πολυτιμα..

George είπε...

Σωστά φεγγαροαγκαλισμένη αν και όλα τα φορτία δικά μας είναι και μας μαθαίνουν.

maika είπε...

εγώ πάντως κουβαλάω βέβαια το κιβωτιάκι μου αλλά μάλλον έχω χάσει το κλειδί....
ξεχνάω πολύ εύκολα
..ευτυχώς..

George είπε...

Αρκεί που το έχεις και το κουβαλάς. Αν χρειαστεί να το ανοίξεις σίγουρα θα βρείς τον τρόπο να το κάνεις.