Στη χώρα του ποτέ. (Αναδημοσίευση)

Στη χώρα του ποτέ, ήταν κάποτε ένα μικρό αγοράκι και έπαιζε με τα παιχνίδια του. Έπαιζε όμορφα και ήσυχα όπως όλα τα μικρά παιδιά που ζούν μέσα στην αθωότητα τους, προστατευμένα στην αγκαλιά των δικών τους ανθρώπων. Είχε όμορφα παιχνίδια. Συνήθως οι γονείς του φρόντιζαν να του αγοράζουν παιχνίδια με ιδαίτερη προσοχή που να ανταποκρίνονται στην ηλικία του, ώστε να το διαπαιδαγωγούν αλλά και να προάγουν την καλοσύνη και την εξυπνάδα του. Ήθελαν να αναπτύξει όμορφα και ευγενικά συναισθήματα απέναντι στην ζωή. Να τον κάνουν ένα καλό άνθρωπο και χρήσιμο πολίτη της κοινωνίας μας. 
Κάποια μέρα είχε πάει με την μαμά του στο πάρκο. Εκεί συνάντησε ένα άλλο παιδάκι που έπαιζε αμέριμνο, ήταν κοριτσάκι. Όπως όλα τα ετερώνυμα ελκύστεικε και αυτό απο τις χαριτωμένες κινήσεις του κοριτσιού. Απαφάσισε να το πλησιάσει για να το προτείνει να παίξουν μαζί. Το κοριτσάκι αφού τον κοίταξε απο την κορυφή ώς τα νύχια του είπε οτι δεν θα είχε αντίρηση να παίξει μαζί του, αρκεί να παίξουν με τα δικά της παιχνίδια. Το αγοράκι το σκέφτηκε προς στιγμή αλλά αμέσως απάντησε θετικά γιατί είχε μεγάλη επιθυμία για παιχνίδι.
Έτσι και έγινε. Άρχισαν λοιπόν να παίζουν με κάτι κούκλες που είχε μαζί του το κορίτσι, και να παριστάνουν τις καλές νοικοκυρές και τους καλούς νοικοκύρηδες. Αφού αυτό έγινε για ώρα άρχισε το αγοράκι να προβάλλει δειλά - δειλά τις αντιρήσεις του για το παιχνίδι με τις κούκλες. Μέχρι που αφού έβλεπε οτι το κοριτσάκι συνέχιζε να παίζει αγνοόντας τις δικές του επιθυμίες αποφάσισε να της πεί πως δεν θέλει πλέον να συνεχίσει να παίζει μαζί της.
Τότε το κοριτσάκι εκνευρισμένο γιατί το αγοράκι της χάλασε το παιχνίδι της, έβγαλε απο την τσάντα της ένα πιστόλι που είχε κλέψει κρυφά απο την τσέπη της στολής του πατέρα της. Το κράτησε στο χέρι της αμφιταλαντευοντάς τι να κάνει με αυτό. Προς στιγμή πέρασε απο το νού της να κάνει αυτό που είχε δεί να γίνεται κατά κόρον στην τηλεόραση. Να το γυρίσει προς το μέρος του μικρού αγοριού και να το απειλήσει πως αν δεν συνεχίσει θα τον πυροβολήσει. Όμως ξαφνικά αφού φάνηκε πως της ήρθε μια ιδέα για την οποία καμάρωνε αποφάσισε να γυρίσει το πιστόλι στον εαυτό της λέγοντας στο μικρό αγόριπώς "αν δεν συνεχίσεις να παίζεις μαζί μου θα πυροβολήσω τον εαυτό μου". 
Το αγόρι χλώμιασε. Ένιωσε μόνο και απροστάτευτο. Έμεινε μαρμαρωμένο και δεν ήξερε πως έπρεπε να αντιδράσει. Δέν του είχε τύχει ποτέ να πρέπει να αντιδράσει μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, για αποφάσεις που καθόριζαν την μετέπειτα ζωή του. Έτσι η πρώτη του αντίδραση ήταν να βάλει τα κλάματα, ώστε να προκαλέσει το ενδιαφέρον ανθρώπων που πιθανώς να ήταν εκεί κοντά και τον άκουγαν. Τίποτα όμως καθώς με το παιχνίδι είχαν απομακρυνθεί αρκετά απο τους γονείς του που ήταν στην μεριά του πάρκου, και είχαν βρεθεί σε ένα μέρος που δεν περνούσαν απο εκεί οι άνθρωποι. 
Έτσι αφού απέτυχε με το πρώτο του τέχνασμα, προχώρησε στην ύστατη λύση που είχε. 
Σκέφτηκε πως αν προλάβαινε να φύγει τρέχοντας θα ξέφευγε απο την δύσκολη θέση που είχε βρεθεί. Έτσι λοιπόν πετάχτηκε πάνω και άρχισε να τρέχει προς το μέρος των γονιών. Όταν πλέον είχε απομακρυνθεί μερικά βήματα του φάνηκε πως άκουσε ένα θόρυβο σαν να ήταν πυροβολισμός. ..............