blackredrose

Παρασκευή, Νοεμβρίου 11, 2011

Η μελαγχολία της βρόχινης μέρας είναι. Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.

7 σχόλια:

Ερατώ είπε...: Έτσι είναι...
Και μπορεί να φανεί και δημιουργική ,όπως συχνά γίνεται με τη μελαγχολία...
Καλή σου μέρα, εύχομαι γρήγορα να αντικαταστήσεις τη θλίψη με ένα χαμόγελο!; Παρασκευή, Νοεμβρίου 11, 2011 11:33:00 π.μ.
George είπε...: Ερατώ μου
ναι έχεις δίκιο. Η μελαγχολία πολλές φορές αποδεικνύεται περισσότερο δημιουργική. Ήδη μόλις "θυμήθηκα" πόσο πολύ μου αρέσει αυτή η "μουνταμάρα" της σημερινής ημέρας.; Παρασκευή, Νοεμβρίου 11, 2011 4:38:00 μ.μ.
pretending είπε...: εννοειται οτι μου ελειψες...ακομα και στον ασπονδο κι ας μη το παραδεχτει ποτε...
η μελαγχολια ταιριαζει με την σιωπη..κι η σιωπη πολλες φορες λεει πιο πολλα...
φιλια πολλα

τωρα θα θελα μια μοναχικη βολτα στην ομορφη πολη σου,που θεωρω πατριδα μου...; Παρασκευή, Νοεμβρίου 11, 2011 6:01:00 μ.μ.
George είπε...: κολλητούλα μου
η μελαγχολία ταιριάζει με την σιωπή, το κρατώ.Άλλωστε μου ταιριάζει αυτή η φράση.

μοναχική βόλτα στην πόλη μου δεν γίνεται. Μαζί θα την πάμε όταν έρθεις :-); Σάββατο, Νοεμβρίου 12, 2011 10:02:00 π.μ.
Ασκαρδαμυκτί είπε...: Ποτέ δεν θα παραδεχτώ πως μου έλλειψε ο άσπονδος!
Δεν μου το επιτρέπει ο εγωισμός μου...

Η σιωπή, όντως λέει πολλά μερικές φορές.
Και για να το πω και θεολογικά: «η σιωπή είναι θεάρεστη ομιλία»!

Κι εμένα μου αρέσει η Κανελλίδου.
Να κάθομαι μόνος με το ποτό μου σ’ ένα ήσυχο μπαρ, και να την ακούω μα τραγουδάει μ’ αυτή την παράξενη φωνή...; Σάββατο, Νοεμβρίου 12, 2011 11:20:00 π.μ.
George είπε...: άσπονδε φίλε μου
εσύ μην το παραδέχεσαι γιατί είσαι εγωιστής, εγώ που δεν είμαι το παραδέχομαι πως σας έλειψα :-)

Όσο για την Κανελλίδου που ακούς είμαι βέβαιος πως θα ήθελες και μια καλή παρέα. Και δεν εννοώ την δική μου φυσικά :-); Κυριακή, Νοεμβρίου 13, 2011 4:49:00 μ.μ.
George είπε...: Σελένα μου
υπέροχο το τραγουδάκι σου. Άκου και αυτό http://www.youtube.com/watch?v=HvSL-f8l2Mw; Κυριακή, Νοεμβρίου 13, 2011 4:53:00 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου