Πέρασαν τα Χριστούγεννα?

Τελικά το μπαλκόνι έγινε το καταφύγιο μου. Πάλι έξω ήμουν για τσιγάρο. Καλά μην νομίσετε ότι δεν καπνίζω και μέσα, αλλά να κάποιες στιγμές θέλω να πάρω και τον αέρα μου. Ευτυχώς σήμερα ο καιρός είναι καλός. Έχει μια όμορφη ζέστη σήμερα. Δεν ξέρω αν είναι αληθινή ζέστη ή απλά έτσι θέλω εγώ να το αισθάνομαι.

Βρέχει. Μια όμορφη βροχή. Αργά και σε σταθερό ρυθμό. Μου ήρθε στο νου ότι η βροχή είναι ευτυχία. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν την διάβασα ή την άκουσα απλά να την λέει κάποιος αυτήν την φράση. Ευτυχία όμως γιατί?? Μάλλον το λένε επειδή ξεπλένει. Ναι ξεπλένει το χώμα. Παρασέρνει ότι πρόσκαιρο υπάρχει πάνω στο χώμα. Ότι δεν έχει αφομοιωθεί από αυτό. Ότι δεν μπόρεσε να ριζώσει μέσα του. Ότι δεν είναι ισχυρά δεμένο με αυτό. Ευτυχία λοιπόν το ξέπλυμα?? Ναι θα μπορούσε. Ευτυχία να αισθάνεσαι ότι ξαναγεννιέσαι. Ότι ξεκινάς πάλι από την αρχή. Οτι έχεις γυρίσει την σελίδα και αντίκρισες μια νέα λευκή σελίδα που έχεις το δικαίωμα να γεμίσεις με ότι και όπως εσύ επιθυμείς. Με τις σκέψεις σου με τα γράμματα σου.

Ευτυχία γιατί ………

όλα είναι δρόμος, όλα είναι ταξίδι, πάντα υπάρχει η ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.

Γεμίστε αγάπη και προχωρήστε. Μην γυρνάτε πίσω το κεφάλι. Μόνο εμπρός είναι η ευτυχία.

 

“  Αν κάποτε στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο γρασίδι μίας τάφρου, στη μουντή μοναξιά του δωματίου σου, ξυπνήσεις ξεμέθυστος πια, ρώτα τον άνεμο, ρώτα το κύμα, το πουλί, το ρολόι, κάθε τι που φεύγει, κάθε τι που στενάζει, κάθε τι που κυλάει, που τραγουδάει, που μιλάει- ρώτα “τι ώρα είναι;”

Κι ο άνεμος, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σου απαντήσουν: “είναι η ώρα της μέθης!”

Για να γίνεις ο μαρτυρικός σκλάβος του χρόνου, μέθα, μέθα αδιάκοπα!

Αλλά με τι; – Με κρασί, με ποίηση, με αρετή – με ότι θέλεις. Αλλά μέθα!… “

Baudelaire