Τετάρτη, Μαΐου 20, 2009

Βραδιά αναπόλησης

Σήμερα με έπιασε ξαφνικά η διάθεση να ξαναδώ παλιές στιγμές απο την "ζωή μου" ως μπλόγκερ. Ξαναγύρισα πίσω λοιπόν και βάλθηκα να διαβάζω παλιές μου αναρτήσεις όπως και τα σχόλια που της συνόδευαν. Ήταν όμορφα. Κάποιες στιγμές ομολογώ πως δεν με αναγνώριζα. Φαντάζομαι όμως οτι συμβαίνει σε πολλούς. Να γράφεις κάτι και όταν μετά απο καιρό το ξαναδιαβάσεις απορείς αν το έγραψες εσύ. Έτσι και εγώ σε κάποια πόστ απορούσα αν ήμουν εγώ. Μεγαλώνουμε και αλλάζουμε σκέφτηκα ή ίσως εκείνη η στιγμή μας είχε φορτίσει και έβγαιναν αυτά τα λόγια. Δεν έχει και πολύ σημασία όμως. Εγώ το χάρηκα με όσα έδωσα και πήρα απο εδώ. Διάβαζα και τα σχόλια όμως όπως προείπα. Διαπίστωσα ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι σταθεροί εδώ και με διαβάζουν. Διαπίστωσα για άλλη μια φορά το μεγαλείο αυτών των ανθρώπων. Τις όμορφες σκέψεις που κρύβουν μέσα τους. Τα όμορφα συναισθήματα που πάντα δίνονται απλόχερα. Είναι όμορφο πολύ όμορφο αυτό. Να διαβάζεις και να αισθάνεσαι πως ο άλλος σε έχει νιώσει. Κάποτε μου έγραψαν οτι ένα σχόλιο μου το ένιωσαν λες και ήταν οι ίδιοι που το γράφανε. Είναι εκπληκτικό αυτό να μπορεί κάποιος να μιλά για σένα. 
Σας προτρέπω λοιπόν να κάνετε το ίδιο. Να γυρίσετε όλοι πίσω σε όποια στιγμή της μπλογκοζωής σας θέλετε και να ξαναδιαβάσετε αποσπάσματα εκείνης της στιγμής. Πιστεύω πως θα αισθανθείτε όμορφα. Κάντε το. 

Και επειδή ξαναθυμήθηκα οτι εδώ έβαζα και μερικές φψτογραφίες μου, ορίστε και άλλη μια δική μου, απο τις παλιές μου. :)

16 σχόλια:

marilia είπε...

Εγώ γιατί το κάνω συχνά αυτό; Και με μερικών μερικών το μπλογκί, παρωνύμια δε λέμε, άβαταρ δε θίγουμε, το 'χω διαβάσει όλο και μερικά ποστάκια πάμπολλες φορές! Μήπως είμαι για δέσιμο; αρφ;

ματς

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Αχ βρε Γιωργάκηη μου, ξύνεις πληγές τώρα...
Εγώ νομίζεις πως δε θα θελα να "αναπολήσω" με τα σχόλια απ' το παλιό ΑΣΠΑΣΤΟΣ:
Μόνο που δε γίνεται, γιατί με τη μεταφορά του στο νέο, που την έκανα εντελώς ερασιτεχνικά, τα έχασα ΟΛΑ.
Και μιλάω για το παλιό, γιατί τότε είχαμε και φίλους που έχουν τώρα σταματήσει ή χαθεί από ...face-blog (κατά το προσώπου γης...)

Καλό σου βράδυ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

George είπε...

όχι Μαριλίτσα μου δεν είσαι καθόλου για δέσιμο. Φαντάζομαι πως απλά ψάχνεις να βρείς τις κρυμμένες λέξεις και να γεμίσεις θύμησες. Θα τις χρειάζεσαι ίσως ??
Φιλιά και απο μένα.

nelly είπε...

αυτο σημαινει οτι μαλλον εισαι ειλικρινης και αυθορμητος κι οτι το μπλογκ σου ειναι κατι σαν ημερολογιο για σενα.

George είπε...

Γλαρένια μου
δεν έφερα στο νου την περιπέτεια που είχες με το μπλόγκ σου. Αν θέλεις μπορώ να σου δώσω τα κλειδιά του δικού μου να διαβάσεις τα σχόλια ανθρώπων που δεν τους βλέπω και εγώ πιά εδώ.
Νασαι καλά.
Φιλιά και αγκαλιές.

George είπε...

nelly μου εσύ είσαι απο τις καινούργιες φίλες μου. Αυτό που μου αναγνωρίζουν οι παλιότεροι πιστεύω οτι είναι η ειλικρίνεια μου και οτι μιλώ πάντα με την ψυχή μου. Το μόνο κακό που μου προσάπτουν είναι οτι καμιά φορά είμαι πολύ ρομαντικός. :)
Την καλημέρα μου.

Σοφία είπε...

Είναι ωραίες αυτές οι παλιές αναπολήσεις...

George είπε...

και μας χρειάζονται για να μαθαίνουμε....

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Γιώργο, είμαστε πάνω στο άνθος της ηλικίας μας (σαν τα υπέροχα λουλουδάκια της φωτογραφίας σου)! Οπότε δεν αξίζει να κοιτάμε πίσω... μόνο στο μέλλον στραμένο το βλέμμα μας!

takis είπε...

Kάτι τρομαγμένες κλεφτές ματιές ρίχνω πότε πότε στο παρελθόν..και του μπλόγκ..

Μπροστά κοιτάμε..
τη πράσινη ελπίδα! (να χαρεί ο Ασκαρ αφού μας έχει αναλάβει!)

Πράσινους Οικολόγους εννοώ...

George είπε...

Οκ άσκαρ. Μαζί και εγώ λοιπόν μπροστά στο μέλλον. Για να μην χάσουμε καμιά στιγμή απο εδώ και εμπρός.

George είπε...

Τάκη χαίρομαι που σε βλέπω εδώ. Ήδη το έγραψα και στον άσκαρ, μαζί και εγώ μπροστά στο μέλλον. Τώρα για την πράσινη ελπίδα ...... μμμμμ οκ πράσινους οικολόγους λοιπόν. :)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Τι λέτε ρε ζουλά; Ποιους πράσινους-οικολόγους;
Αυτοί το μόνο θετικό που διαθέτουν είναι πως ακόμη δεν γνωρίζουμε τι κουμάσια είναι!
Να κάνω δύο ερωτήσούλες; Ποιοι έδιναν πολιτική κάλυψη στο "Ουράνιο Τόξο" (καθαρό κατασκεύασμα των ξένων πρακτόρων για να θεμελιώσουν την ύπαρξη "καταπιεσμένης σκοπιανής μειονότητας στην Ελλάδα);
Και ποιοι πρότειναν να αλλάξει το όνομα της οδού Αγίου Δημητρίου στη Σαλονίκη, και να γίνει "Κεμάλ Ατατούρκ";
Ρε σεις, σοβαρευτείτε λίγο... μεγαλώσατε πιά! Μην εντυπωσιάζεστε με το κάθε νούμερο που φοράει μια δήθεν οικολογική προβειά!
Άντε μπράβο!
Στις 7, όλοι ΠΑΣΟΚ, αλλιώς την πουτσίσαμε!
Ο Καραμανλής περιμένει να βγει "κερδισμένος" απ' τις εκλογές για να μας αλαλιάσει στους φόρους απ' την επόμενη ημέρα!
Άσε που θα γελάνε με τα χάλια μας (που δεν τους μαυρίζουμε με τόσα που έκαναν) και θα μας λένε και μαλάκες!

marianaonice είπε...

Συχνα το κάνω αυτό!
Μ' αρέσουν οι αναδρομές στις παλιές μου αναρτήσεις.
Βρίσκω λόγια καρδιάς εκεί από @φίλους που τους νοιώθω πια κολλητούς μου!
Υπέροχο συναίσθημα να νοιώθεις ότι υπάρχουν κι άλλοι που σκέφτονται και αισθάνονται όπως εσύ!!

Καλό Σ/Κ Γιώργο!
:)))

George είπε...

Ρε συ Τάκη μπας και έχει δίκιο ο άσκαρ?? Μεγαλώσαμε πιά ρε γμτ. Ρε λες να μην ψηφίσουμε τους πράσινους οικολόγους? Αλλά ρε και στο ΠΑΣΟΚ δεν με πείθει ακόμα. Είναι δυνατόν να υπάρξει κάτι διαφορετικό με τα ίδια πρόσωπα? Είναι σαν να λέμε ο λύκος και αν εγέρασε πάλι λύκος είναι.
Βρε άσκαρ δεν λες στον Γιωργάκη να τολμήσει να τους αλλάξει όλους? Έτσι θα πείσει ότι θα φέρει κάτι διαφορετικό καθώς φοβάμαι οτι ακόμα δεν πείθει.

George είπε...

Πράγματι Μαριάννα είναι πολύ όμορφο να μπορείς να αισθάνεσαι κάποιους που δεν τους έχεις δει ποτέ ώς φίλους. Βέβαια η φιλία είναι δύσκολο πράγμα αλλά πιστεύω οτι μπορεί να επιτευχθεί μέσα εδώ αρκεί να το θέλουν κάποιοι. Πάντως το επισφράγισμα της φιλίας πάντα θα περιλαμβάνει και την συνάντηση των φίλων για να γνωρίσουν και τα χαρακτηριστικά ο ένας του άλλου.