Σάββατο, Απριλίου 04, 2009

Για σένα

Σήμερα έγινε μια παρεξήγηση με ένα άτομο που εκτιμώ και αγαπώ και θέλω να πώ δύο λόγια ελπίζοντας οτι θα τα διαβάσει. Βλέπεις δεν έχω άλλο τρόπο να εκφραστώ. 

Λοιπόν ας κάνω μια αναδρομή. 
Η ενασχόληση μου με τα μπλόγκ ξεκίνησε απο μια εσωτερική μου ανάγκη να εκφραστώ. Πριν δύο χρόνια βρέθηκα σε μια κατάσταση αρκετά άσχημη και προτόγνωρη για μένα. Ένιωσα στριμωγμένος στην γωνία. Τα χρόνια περνούσαν και ένιωθα ότι οι ευκαιρίες μου να ζήσω όσα είχα ονειρευτεί ήταν ελάχιστες.

 Εκείνο το διάστημα έτυχε να γνωρίσω μια  ύπαρξη που με συνεπήρε η παρουσία της. Δυστυχώς όμως γρήγορα διαπίστωσα οτι δεν υπήρχε η ίδια ένταση και πάθος που είχα εγώ.Έτσι λοιπόν τελείωσε πριν καν αρχίσει. Και με αρκετό κόστος απο την μεριά μου. 
 Τότε λοιπόν είδα ανθρώπους απόλα τα μέρη της Ελλάδας που είχαν παρόμοιες ανησυχίες και έζησαν όσα είχα περάσει και εγώ. Αυτό έγινε μέσα εδώ. Στον χώρο των μπλόγκ. 
Συνάντησα και γνώρισα ανθρώπους που μπορούσα να μιλήσω και να μου μιλήσουν προσπαθώντας να νιώσουν ή είχαν ήδη νιώσει ότι είχα περάσει και εγώ. Σιγά σιγά με κάποιους απο αυτά τα άτομα αποκτήθηκε μια "φιλία" αν μπορεί να ειπωθεί έτσι. Καθώς παραμένω της άποψης οτι για να δημιουργηθούν αληθινά αισθήματα και αληθινές δυνατές φιλίες χρειάζεται η επαφή των ματιών. Χρειάζεται να βλέπεις τον άλλο στα μάτια και να του μιλάς. Κάποια στιγμή βέβαια σε αυτήν την πορεία μέσα στα μπλόγκ μου είπαν οτι όλα τα πράγματα δεν πρέπει να τα παίρνω στα σοβαρά. Κάποια ίσως να λέγονται έτσι για την πλάκα μας. Όλα αυτά τα φιλιά και οι αγκαλιές βρίσκονται στον χώρο του ασώματου. Τον ηλεκτρονικό κόσμο που δημιουργείται σιγά σιγά γύρω μας . Τότε λοιπόν ήταν η στιγμή που ένιωσα οτι πρέπει να αποχωρίσω. Δεν είχα αποφασίσει αν θέλω να συνεχίσω έτσι. Θέλω  τα πράγματα που λέγονται να εννοούνται και αυτό σίγουρα δεν μπορούσε να συμβεί σε ένα ηλεκτρονικό κόσμο ψευδωνύμων. Έτσι λοιπόν αποχώρισα. 
Σήμερα βέβαια επέστρεψα καθώς βρίσκομαι σε μια ακόμα παράξενη φάση της ζωής μου. (Εσύ ξέρεις τι εννοώ. Δεν θέλω να πώ κάτι άλλο για αυτό.)  Εδώ πολλές φορές βρίσκεται κάποιος να μου πεί μια καλή κουβέντα όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα και αβάσταχτα. Όταν το συναίσθημα ξεχειλίζει και δεν μπορεί να εκφραστεί. Όταν η μοναξιά είναι τόσο βαριά που δεν περνάει η ώρα. 

Τα έγραψα όλα αυτά για να ξεκαθαρίσω κάποια παρεξήγηση που με πλήγωσε. Και τα γράφω εδώ για να μπορείς να διαβάσεις και τα σχόλια που θα γραφούν απο ανθρώπους που με ξέρουν χρόνια τώρα μέσα σε αυτόν τον χώρο. 
Και να ξέρεις οτι σίγουρα δεν μου αρέσει να πληγώνω και πολύ δε να κάνω πράγματα που δεν θα ήθελα να μου κάνουν. 

7 σχόλια:

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Γιώργο μου,καλή σου μέρα!
Σήμερα η διάθεσή σου είναι απολογητική:)σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο φυσικά,αλλά θεωρώ πως είσαι απολογητικός κυρίως στον εαυτό σου!
Όλοι μας,Γιώργο μου,είχαμε πολλές αιτίες κι αφορμές που ξεκινήσαμε το bloging.Όταν μπήκαμε σ'αυτό το χώρο(πρωτόγνωρος για επικοινωνία!)ήρθαμε σε ρίξη μέσα μας με πολλά(αρχές και συναισθήματα),αλλά το πολεμήσαμε,γιατί κάτι πέρναμε από δω μέσα,έστω και το ελάχιστο.
Ό,τι συμβαίνει εδώ, συμβαίνει και στον "έξω" κόσμο!Απλά,γιατί όλα γίνονται για την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και μόνο!
Θα μπεις και θα βγεις όποτε και για όσο θέλεις και θα μείνεις όσο σου το επιτρέπει ο εαυτό σου:)

Εγώ πάντως,χαίρομαι που είσαι ακόμα εδώ!:))

Ελπίζω σ'αυτόν/ή που απευθύνεσαι σήμερα, να σε καταλάβει. Κι αν δε σε καταλάβει...αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα!!!

φιλιά πολλά γλυκά και ζουμερά;))

Χαμογέλα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ποιά πίκρανε το Γιώργο ΜΑΣ.... να την ξεμαλλιάσω...

'Οσο για σένα δίμετρε, εγώ είτε θελεις είτε όχι θα σου στείλω και

Φιλί αλλά και Γλαρένιες αγκαλιές .....και ΄Ασ' την να λέει..."

George είπε...

ψυχούλα μου καλά τα λες. Όλα στον βωμό της επικοινωνίας. Απλά ξεχνάμε καμιά φορά οτι αν μας διαβάσει κάποιος που δεν έχει την εμπειρία του μπλόγκ θα βγάλει άλλα συμπεράσματα.
Και εγώ χαίρομαι που ξαναβρήκα τους παλιούς μου αγαπημένους @φίλους.
Χαμογελώ!

Γλυκειά μου Γλαρένια δεν θα χρειαστεί να ξεμαλιάσεις καμία.
Όσο για τα φιλιά και τις αγκαλιές σου τις ανταποδίδω. :)

Ηλιας....Just me! είπε...

Όλοι μας ξεκινήσαμε το blogging για διαφορετικούς λόγους. Όλοι όμως καταλήξαμε σε ένα συμπέρασμα: Αυτό που γινόταν εδώ μέσα μας γέμιζε. Γι αυτό και τo συνεχίζαμε. Τώρα όσον αφορά αυτό που λες περι ματιών, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αλλά Σε αυτή τη μορφή επικοινωνίας πιστεύω πως δεν υπάρχει λόγος να πεις ψέματα, δεν μιλάμε για chatroom, δεν μιλάμε για facebook, μιλάμε και εννοούμε αυτά που λέμε. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος του να δημιουργήσεις ένα ακόμα ψέμα μέσα στη ζωή σου... Αυτό που έχουμε, πιστεύω πως είναι αληθινό. Γιατί στην πορεία του χρόνου θα φαινόταν κάπου εάν αντιφάσκαμε. Η κοινότητά μας έχει τα θεμέλια να δημιουργήσει καλούς φίλους και αυτό το έχω δει και από συναντήσεις που έχω κάνει με bloggers. Όπως και να έχει, επειδή το κούρασα κι αυτές τις μέρες κουράζω πολύ κόσμο με την λογοδιάρροια μου σταματώ εδώ. Το μόνο που εύχομαι είναι να πάνε όλα καλά με το ρπόσωπο που δημιουργήθηκε η παρεξήγηση! Αυτά...

George είπε...

Ηλία χαίρομαι που σε ξαναβλέπω. Όταν άρχισα να ξαναγράφω έμπαινα συχνά στο δικό σου αλλά ήσουν εξαφανισμένος.
Συμφωνώ σε αυτά που λες για φιλίες που δημιουργούνται εδώ αλλά πολλές φορές απλά λέγονται κάποια λόγια με μεγαλύτερη ευκολία που στην έξω ζωή δεν θα λέγονταν ή θα γίνονταν.
Δεν κουράζεις κανένα. Να γράφεις όσο θες.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μέσα από την ιντερνετική διαδικασία μπορεί κανείς να βρει μόνο ευκαιρίες και αφορμές επικοινωνίας. Η αληθινή και ουσιαστική επικοινωνία υπάρχει μόνο έξω από την οθόνη...
Όσοι περιορίζονται μόνο στα εικονικά χαμόγελα και φιλιά, ασφαλώς και δεν πρέπει να επενδύουν συναισθήματα και ελπίδες... Αποτελεί νόμο!

George είπε...

Έγραψες ακριβώς την σκέψη μου. Απλά να συμπληρώσω οτι όποιος δεν ασχολήθηκε με την κοινότητα του μπλόγκ δεν είναι εύκολο να το αντιληφθεί.