Πέμπτη, Μαΐου 10, 2007

Γυναίκα

Αστροφεγγιά ήρθες απόψε και κάθισες απέναντι στην ιδρωμένη γη. Έριξες το φως σου και φώτισες το έδαφος, που για να σε ευχαριστήσει αντανακλούσε και διασκόρπιζε ότι εσύ χάριζες.
Στο μισοσκόταδο, βήματα από τακούνια ακούγονταν στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και σκορπούσαν ένα ήχο που μέτραγε τον χρόνο με τους χτύπους. Μια γυναίκα περπατούσε σε βηματισμό αργό. Τόσο αργό που φάνταζε παράξενο στην ερημιά της νύχτας. Ακουγόταν σταθερό περπάτημα ανθρώπου που δεν φοβάται την νύχτα.
Η όψη που αχνοφαίνονταν, έδειχνε μια γυναίκα όμορφη που μέσα στο σκοτεινό τοπίο αντανακλούσε μια γλυκιά αύρα στον χώρο.
Την γαλήνη αυτή έσκισε το πυρωμένο στρίγκλισμα της μοτοσικλέτας που ξαφνικά άναψε τα φώτα στραμμένα στο πρόσωπο της νεαρής γυναίκας. Η αυθόρμητη κίνηση να τοποθετήσει το χέρι της μπρος στα μάτια της δεν την βοήθησε να καταφέρει να διακρίνει τον οδηγό της. Πέρασε με ταχύτητα από δίπλα της και χάθηκε στο σκοτάδι. Κατόρθωσε να διακρίνει δύο σιλουέτες που έμοιαζαν να είχαν τον αντρικό σωματότυπο.
Συνέχισε το βάδισμα της ως πρώτα. Φάνηκε να μην την φόβισε ούτε αυτό το αναπάντεχο συνάντημα με το άγνωστο.
Διάβηκε την σιδερένια πόρτα, την σκαλισμένη με παραστάσεις δράκου που έβγαζε φλόγες. Την έκλεισε πίσω της αφήνοντας τους δράκους να φυλάνε την είσοδο του ανθοστόλιστου κήπου και βάδισε ανάμεσα από τις πολύχρομες τριανταφυλλιές προς την είσοδο του παλιού αρχοντικού. Δεν βιάστηκε να μπεί μέσα. Στάθηκε να μυρίσει το υπέροχο άρωμα των λουλουδιών. Προσπαθούσε να ξεχωρίσει τις μυρωδιές και να ταυτοποιήσει τα διαφορετικά αρώματα που συνέθεταν το ξεχωριστό άρωμα του κήπου. Τα χείλη της άρχισαν να τρεμοπαίζουν και αν τα παρατηρούσες καλύτερα θα διάβαζες τις λέξεις που πρόφεραν. ….Γιασεμί, αγριοκέρασο, αγιόκλημα, τριαντάφυλλο …. Λέξεις εύηχες και γεμάτες αρώματα. Το στήθος της γέμισε με ανάσες ευωδιαστές. Ένα χαμόγελο ανέβηκε στα χείλη της και στο πρόσωπο της.
Αφού πήρε κάποιες βαθιές ανάσες, γεμάτη πλέον προχώρησε στην είσοδο του σπιτιού.
Ο διπλός ήχος της κλειδαριάς τάραξε την γαλήνη της αστροφεγγιάς. Ένα τρίξιμο ακούστηκε στο άνοιγμα της μεγάλης ξύλινης πόρτας ενώ ο θόρυβος του κλεισίματος ολοκλήρωνε το έργο του.

15 σχόλια:

annamaria είπε...

Πανδαισια αισθησεων οι μυρωδιες του κηπου της.
Τυχερη που θα πρεπει να ειναι....

George είπε...

Σκέφτομαι κάποια στιγμή να γράψω και την συνέχεια της ιστορίας.
Καλημέρα Ανναμαρία.
Χάθηκες τελευταία.

marilia είπε...

Αρώματα και ήχοι!

Τη θέλω τη συνέχεια!

nyctolouloudo είπε...

είδες, συμβαίνει καμμιά φορά κάπου εκεί στην ερημιά, στο σκοτάδι, μέσα στο φόβο μας, να πιάνουμε ένα άρωμα...να το ψάχνουμε... και να ξεχνάμε για μια στιγμή τα πάντα.
και αυτό το άρωμα κάτι να μας θυμίζει!



( έχεις μειλ, και ελπίζω να ήρθε )

annamaria είπε...

Εδω ειμαι, δε χαθηκα, παντα διαβαζω τους blogoφιλους!
Περιμενουμε τη συνεχεια με αγωνια.
Θα εχει πολλα να μας πει φανταζομαι, για αισθησεις, θυμησες αλλα και μοναξια!!

George είπε...

Μαρίλια θα την προσπαθήσω την συνέχεια. Όταν τελείωσα αυτήν είχα αποφασίσει οτι θα έχει συνέχεια.
Φιλιά!

Ένα άρωμα που το αναλύουμε και το κρατάμε στην θύμηση μας.
Το πήρα το μέϊλ και απάντησα Νυχτολούλουδο.

Έχει να πεί πολλά Ανναμαρία. Να δείς πως θα πεί. Το χάθηκες πάει στα σχόλια. Η παρουσία σου πάντα είναι αισθητή.

candy's τετραδιάκι είπε...

Ax αυτα τα αρωματα...
Αχ αυτες οι μυρωδιες...

:*

osela είπε...

george

μ' άρεσε που έβαλες για τίτλο απλά μια λέξη. Αυτή τη λέξη.

melomenos είπε...

μυρωδιές και χρώματα!
τα καταφέρνεις να μας ταξιδεύεις σε μνήμες μας περασμένες,
θα ήθελα κι εγώ να ακούσω την συνέχεια σου!
έχεις μια πρόσκληση στο blog μου!

maria λεμονατη! είπε...

οι φωτο ταιριαξαν πολυ με την αρωματισμενη ιστοριουλα σου. χεχε.

George είπε...

Αχ !! αυτή η Κάντυ! :*

Osela
καλωσήρθες. Έβαλα μία μόνο λέξη γιατί πίστεψα πως μόνο αυτή θα μπορούσε να περιγράψει το κείμενο.
;)

Μελομένε
πιστεύω πως η συνέχεια θα γραφεί. Όμως δεν θέλω να έχει αρώματα, λές να τα καταφέρω;
Την απάντηση της πρόσκλησης την διαβάζεις ήδη.

Μαρία Λεμονάτη
αν ακούω απο σένα οτι ταίριαξαν, θα πεί πως κατάφερα να παραμένω χωριάτης;
Υπόκλιση και χειροφίλημα. ;)

maria λεμονατη! είπε...

αιωνια ρομαντικος και αιωνια χωριατης

George είπε...

Και εις τους αιώνες των αιώνων αμήν ;-)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πω, πω μυρωδιές...... Είναι να μη σταθεί, να μυρίσει η ....ευλογημένη

George είπε...

έτσι ακριβώς Γλαρένια.