Γυναίκα 2

Μπήκε σπίτι της μετά από μια κουραστική νύχτα στην εργασία της . Πέταξε τα παπούτσια της χωρίς να ενδιαφέρεται που θα καταλήξουν. Είχε τέτοια κούραση που το μόνο που ήθελε ήταν να ξεκουράσει το κορμί της. Κατευθύνθηκε στην κουζίνα για να βάλει ένα ποτό.
Παρά την κατανάλωση αρκετού αλκοόλ ένιωθε να διψά. Γέμισε ένα ποτήρι με κόκκινο κρασί και πήγε στον αγαπημένο της καναπέ. Άναψε ένα τσιγάρο και έβγαλε τα ρούχα της, μένοντας μόνο με το κυλοτάκι της. Κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα των αναμνήσεων όπως την έλεγε και ήπιε με όρεξη το κρασί της. Κάπνιζε και έπινε σκεπτόμενη την νύχτα που πέρασε.
Το επάγγελμα της είναι μπαργούμαν.
Μεγάλο σχολείο τελικά αυτή η θέση. Συναντούσε τόσο διαφορετικούς τύπους ανθρώπων που την πλησίαζαν με διαφορετικές διαθέσεις ο καθένας.
Οι περισσότεροι ήθελαν απλά το ποτό τους. Κάποια μερίδα απροκάλυπτα ζητούσαν το κορμί της. Άλλοι, ελάχιστοι, είχαν την ανάγκη να ικανοποιήσουν την ύπαρξη παρέας.
Παρά το ότι επικρατεί ένα επάγγελμα που ταιριάζει στις γυναίκες καμιά φορά γίνεται το επάγγελμα που η γυναίκα υφίσταται τους χειρότερους υποβιβασμούς. Πολλοί είναι αυτοί που σε κοιτάζουν με μάτια λιγούρικα, έτοιμα να σε κατασπαράξουν.
Είχε κουραστεί καθημερινά να συναντά αυτά τα βλέμματα που δεν ήθελαν τίποτα άλλο από ένα κορμί για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους.
Μόνο έναν είχε ξεχωρίσει στα τόσα χρόνια που δούλευε στον χώρο. Ούτε μια φορά δεν άφησε ένα απλό υπονοούμενο για την θηλυκή της πλευρά. Της μιλούσε όμορφα και ευγενικά. Τις χάριζε απλόχερα κομπλιμέντα για την φυσική της ομορφιά , μα τίποτα παραπέρα. Ακόμα και την λοξή ματιά της, γεμάτη υπονοούμενα φαινόταν να μην την εξέλισσε. Την προσπερνούσε βιαστικά και αθώα.
Ένα μόνο ήταν που επιθυμούσε διαρκώς. Να μαθαίνει την σκέψη της, να εξευρενά το μυαλό της. Οι συζητήσεις τους ήταν πάντα για να μάθει την άποψη της για την ζωή και μέσα από τις απαντήσεις της να βγάζει τα συμπεράσματα του για την συμπεριφορά των συνομήλικων της, λες και ήταν το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα αυτής της γενιάς. Της μιλούσε για την πολιτική και τα προβλήματα της εποχής. Ανεργία, ναρκωτικά, κοινωνικοί αποκλεισμοί ήταν από τα κυρίαρχα θέματα που πρόβαλλε.
Το πρώτο διάστημα πίστεψε πως είχε να κάνει με κάποιον διεστραμμένο από τους χιλιάδες που κυκλοφορούν. Μάλιστα αφού δεν αντιδρούσε στα ηδονικά της βλέμματα νόμιζε πως είχε να κάνει με ομοφυλόφιλο. Όμως σιγά-σιγά ανακάλυψε ότι είχε μεγάλη πέραση στο αντίθετο φύλλο και μάλιστα παρά την προσήλωση του στις συζητήσεις τους δεν άφηνε να περάσει απαρατήρητο ούτε θηλυκό κουνούπι.
Τότε ήταν που σκέφτηκε πως απλά δεν του αρέσει και γι’ αυτό δεν αντιδρά στις προκλήσεις της. Κι όμως έδειχνε πως όχι απλά του άρεσε η συντροφιά της αλλά του ήταν πολύ αγαπητή.
«Παράξενος τύπος» έλεγε στον εαυτό της. « Ένα συνεχές άσπρο μαύρο». Τώρα μετά από έξι μήνες που τον έβλεπε κάθε μέρα άρχισε να πιστεύει πως δεν είναι και τόσο παράξενος, περισσότερο φοβισμένος της έμοιαζε. Φοβισμένος με την ζωή. Έπεισε τον εαυτό του να μην σπαταλιέται σε θέματα που δεν αξίζουν την προσοχή των ανθρώπων.
Η παρουσία του είχε αρχίσει να της προσφέρει την όαση που χρειαζόταν για να μπορεί να αντέχει τις δυσκολίες της εργασίας της.
Μια μέρα που είχε αρρωστήσει και δεν μπόρεσε να έρθει από το μπαράκι αυτή έμοιαζε να μην έχει καμιά διάθεση για εργασία. Το μυαλό της ήταν καρφωμένο στην σκέψη του. Ακόμα και το αφεντικό της την παρατήρησε πως ίσως θα έπρεπε να πάρει καμιά άδεια καθώς είχε γίνει αποκρουστικό θέαμα για τους πελάτες του.
Ήπιε μια ακόμα γουλιά από το κρασί της και αναλογιζόταν πως είναι δυνατόν να σκέφτεται κάποιον ξένο και όχι το αγόρι της που φαινόταν να την λατρεύει. Άλλωστε πέρα από όλα τα άλλα υπήρχε και μια διαφορά ηλικίας που φάνταζε μεγάλη. Αυτή στα 22 της χρόνια και αυτός στα 42 του, μεσήλικας πια.