Το άρρωστο κορμί μου λιώνει σιγά-σιγά. Ο εθισμός της σκόνης έγινε μαρτύριο. Οι πόνοι τυλίγουν τον κόσμο μου. Tο βαποράκι kαιροφυλακτεί στο δρόμο να σακατέψει την τελευταία βλέφα που κυλάει το αρρωστημένο αίμα. Ο τοίχος έρχεται να λιώσει την φαντασία μου, να συνθλίψει την εικόνα της. Το τελευταίο αντίο κοντεύει. Ήρθε ο καιρός να πάψει το μαρτύριο της αγάπης σου ζωή. Ήρθε η ώρα να ξαναγεννηθείς όπως ο φοίνικας μέσα απο τις στάχτες του.
Φωνές, κραυγές, ήχοι ζωής, άγνωστες μουσικές.Σε παρασύρουν σε μορφές ονειρικές.
.............................
Ο πυρετός οδηγεί στην παραζάλη ...................
11 σχόλια:
να ανησυχώ μ'αυτά που διαβάζω ή απλά σου βγήκε ένταση και έντονος πόνος και τον εξέφρασες;
αλεξ
Ας όψεται ο πυρετός που με τυραννάει Αλεξάνδρα. Μην ανησυχείς, είναι οι ασυναρτησίες του πυρετού.
xmmmmm...
8a r8w me vregmenh sanida!!!!
den 8elw tetoia!!!
Πολυ δυνατο το κειμενο σου Τερρυ μου.
Μαρεσει οταν γραφεις ετσι..
Φιλια πολλα!
περαστικά!!!
ξεκουράσου και σκέψου τις όμορφες εικόνες που κατά καιρούς μας δίνεις.
Μετά τα όμορφα λουλούδια που βλέπω ακριβώς από κάτω τώρα κι ένα όμορφο κείμενο.
Γιώργο είναι πολύ διαφορετικό απ’ ότι μας έχεις συνηθίσει αλλά προσωπικά πιστεύω ότι είναι πολύ ξεχωριστό.
Συνέχισε...
Ααα... μία ο Άσκαρ, μία εσύ..
Θα πουν πως σας δίνω τίποτα στο mwsaiko...
Tερρυ..
Μην ακους τιποτα.Οπως λεει κι ο ασκαρ"σιγα μη γραφουμε οπως θελουν μη τυχον και τσαλακωσουμε την εικονα που εχουν οι αλλοι για μας"
Μεγαλος προφητης ο ασκαρ!
;)
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια σας. Είναι η πρώτη φορά που προκάλεσα τόσο αντικρουόμενα σχόλια. Να εξηγήσω γιατί τελικά έγινε πρώτα. Χθές που το έγραψα η αλήθεια είναι οτι με τριγύριζε ένας κρυφός πυρετός. Συγχρόνως διάβασα κάτι για την μάστιγα του αιώνα. Αποτέλεσμα είναι μου βγήκε αυτό. Διαβάζοντας το στο τέλος, αφού το πόσταρα, να πώ την αλήθεια το ένιωσα ξένο πρός εμένα. Επειδή όμως τα περισσότερα κείμενα μου δεν τα λογοκρίνω ποτέ, δηλαδή τα γράφω χωρίς να τα ξαναδιαβάσω για δεύτερη φορά, παρά μονάχα όταν πλέον τα έχω ποστάρει δεν το πείραξα καθόλου. Συγχρόνως δούλευε στο μυαλό και μια ιδέα λίγες μέρες τώρα ν αγράψω κάτι που να μην θυμίζει με τίποτα εμένα.
Τελικά μετά απο τα σχόλια σας θεωρώ οτι πέτυχα να δώσω κάτι που δεν με θυμίζει, αλλά δυστυχώς δεν μπορούσα να αναγνωρίσω ούτε εγώ τον εαυτό μου.
Ίσως έτσι να στεναχώρησα κάποιους ελπίζω όμως τώρα να έδωσα κάποιες απαντήσεις στα ερωτηματικά τους.
Όσο για σένα καντουλίνι σε ευχαριστώ που ακόμα και αυτό το κείμενο που δεν με θυμίζει το σχολίασες με θετική διάθεση. Πάντως επειδή πλέον γίναμε μια παρέα εδώ δεν είναι θέμα να ακούς τι λένε οι άλλοι για να μην στραπατσάρουμε την εικόνα μας, αλλά περισσότερο είναι θέμα οτι ξενίζει κάπως όταν έχεις μάθει το πως γράφει ο καθένας μας, που πολλές φορές δείχνουν και το στίγμα του χαρακτήρα μας.
Σας ευχαριστώ όλους και αν προλάβω θα σας έχω ένα καινούργιο θέμα επίσης λίγο διαφορετικό αλλά με κάποιες πληροφορίες ίσως και για μένα.
Ετσι μπραβο .........
μας τρομαξες !!
Φιλια!!
Ελπίζω πλέον το τακτοποίησα.
Δημοσίευση σχολίου