Ενημερωτικόν Ποστάκιον

Λοιπόν σήμερα θα σας βάλω μερικές φωτογραφίες για αυτούς που αγαπάνε τα ζωάκια. Βέβαια δεν πρόκειται για διακοσμητικά είδη αλλά ίσως μερικοί τις βρείτε ενδιαφέροντες τις φωτογραφίες.


Μικρά ψαράκια ενός είδους που ζεί στα γλυκά νερά. Γριβάδι το λέμε κατά Μακεδονία μεριά και Κυπρίνο προς Νότια Ελλάδα.



Επίσης γριβάδια μέσα σε γυάλα.



Αυτό είναι επίσης ένα ιχθύδιο (έτσι λέγονται τα μικρά ψαράκια) πέστροφας αυτήν την φορά.



Και η τελευταία που αν είσαστε παρατηρητικοί θα παρατηρήσετε ένα ακόμα ιχθύδιο πέστροφας ανάμεσα στα χορταράκια.

Αλλοπρόσαλα.

Το άρρωστο κορμί μου λιώνει σιγά-σιγά. Ο εθισμός της σκόνης έγινε μαρτύριο. Οι πόνοι τυλίγουν τον κόσμο μου. Tο βαποράκι kαιροφυλακτεί στο δρόμο να σακατέψει την τελευταία βλέφα που κυλάει το αρρωστημένο αίμα. Ο τοίχος έρχεται να λιώσει την φαντασία μου, να συνθλίψει την εικόνα της. Το τελευταίο αντίο κοντεύει. Ήρθε ο καιρός να πάψει το μαρτύριο της αγάπης σου ζωή. Ήρθε η ώρα να ξαναγεννηθείς όπως ο φοίνικας μέσα απο τις στάχτες του.
Φωνές, κραυγές, ήχοι ζωής, άγνωστες μουσικές.Σε παρασύρουν σε μορφές ονειρικές.
.............................
Ο πυρετός οδηγεί στην παραζάλη ...................

Μου λείψανε τα λουλούδια μου. Ας μην γράψω τίποτα λοιπόν!

Έδωσες πνοή στα όνειρα μου
Ήρθες κοντά μου όταν όλοι με διώχνανε
Έφερες το άρωμα των ρόδων που τόσο αγάπησα
Τα λόγια είναι σαν ηλιαχτίδα
στον βουρκωμένο ουρανό μου
Τα όνειρα σου αγάπησαν τα δικά μου
Ανάσα μέσα από την δική σου
Ζωή μέσα από την ζωή σου

Αδυναμία ζωής
Ανάγκη, ευαισθησία, άρνηση
Μελαγχολία ανεξήγητη
Θέλω το άγγιγμα των χειλιών σου
Έρωτα θεέ , μην με σημαδεύεις πια
Το τρυπημένο μου κορμί ξεψυχά
Τα λόγια σταμάτησαν να κυλούν
Το ποτάμι ξεθύμανε την ορμή του πάνω μου

Ο ήλιος καίει ότι έμεινε από μένα
Τα όρνια κατασπαράσσουν την σάρκα μου
Νεκρώθηκε η ψυχή μετέωρη στο διάβα σου
Ακροβάτης στο μεταίχμιο της φθοράς και της ζωής
Συναισθήματα άγνωστα τυλίγουν την μορφή σου
Τα τραγούδια έπαψαν να ηχούν
Σειρήνες παρασύρουν τις φωνές
Την Ιθάκη ζητώ.

Μύθος ......

Τα μπουρμπούλια ;

Αποκαλύψεις.

Μπροστά στην φρενίτιδα που επικρατεί στους ιντερνετικούς μου φίλους για αποκαλύψεις, αποφάσισα να αποκαλυφθώ και εγώ. (μιά και με πρότεινε το μπλοκοτέρρυ μου). Έχουμε και λέμε λοιπόν :
1)Σε αντίθεση με τις τόσες διχασμένες προσωπικότητες που συνάντησα σήμερα, δεν θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ως τέτοια. Μάλλον μία προσωπικότητα εκπέμπω και μέσα και έξω απο εδώ.
2)Όνειρο μου ήταν να κυβερνήσω αυτόν τον τόπο και να του αλλάξω όλη την νοοτροπία του. Τελικά κατέληξα να ασχολούμαι με την φύση των αγαπημένων ζωικών μου φίλων. Τα ψαράκια μου. (όπως ήδη θα βλέπετε στο μπλόγκ)
3) Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Ονειρευόμουνα απο μικρός να μην έχω σταθερό μέρος διαμονής. Μάλιστα μέσα στην παιδική μου αφέλεια έψαχνα να βρώ τρόπους επικοινωνίας με ανθρώπους που δεν θα ήθελα να χάσω ποτέ. Σκεφτόμουνα ότι αφού δεν θα είχα σταθερή διεύθυνση δεν θα μπορούσαν να μου στείλουν γράμμα. Επίσης δεν θα μπορούσα να έχω τηλέφωνο (ίσως μάλιστα αυτό να είναι αιτία που δεν είχα ποτέ καλή σχέση με τα τηλέφωνα). Τελικά αφού τριγύρισα ανα την Ελλάδα κατέληξα στην γενέτειρα μου, και περιμένω πότε θα μου δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψω. Το κάνω πάντως έστω και νοητά. (Ααα ξεπέρασα εν μέρει και τις παιδικές μου ανασφάλειες καθώς πλέον υπάρχουν τα κινητά τηλέφωνα και τα laptop, το μόνο που δεν μπόρεσα να βρώ ακόμα είναι πως θα πηγαίνω στην δουλειά μου.
4) Αυτό που μου λένε οι φίλοι μου είναι οτι πολλές φορές τους σπάω τα νεύρα γιατί αναλύω τις λέξεις και τις εκφράσεις μέχρι αηδίας. Τώρα γιατί όλοι οι υπόλοιποι αυτό βρίσκουν κακό και εγώ πολύ ακλό δεν μπόρεσα ακόμα να το εξηγήσω. Που θα πάει όμως ίσως το καταφέρω. Θεωρώ ότι είναι καθαρά θέμα κουλτούρας και παιδείας του καθενός. Επίσης ίσως να είναι διαφορετικές οι συνθήκες που μεγαλώνουμε όλοι μας δηλαδή οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες του περιβάλλοντος μας. Καλά σταματάω, μην βαράτε όλοι μαζί.
5) και τελευταίο χαρακτηριστικό μου είναι ο αυτοσαρκασμός. Μου αρέσει και το θεωρώ πολύ επικοδομητικό. Μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου και τα όρια σου. Πάντως ακόμα τα ψάχνω, όταν τα βρώ θα σας τα πώ.

Και επειδή ήσασταν καλά παιδιά θα προσθέσω ότι είμαι πολυλογάς(όταν έχω κέφια, γιατί τις άλλες ώρες δεν μου παίρνεις μιλιά) και λάτρης του όμορφου πειράγματος.

Ααα και τώρα η ώρα να διαλέξω τους πέντε τυχερούς μου που μάλλον δεν θα μου κάνουν την χάρη να αποκαλυφθούν.

1) Την καλή μου Ανναμαρία θέλω και εγώ. Τι φταίω αν την επιλέξατε και άλλοι.

2) Τον φίλο του τέρρρυ μου, τον ντάρκ, αν και το έκανε ήδη αν πρόλαβα να δώ αλλά θα ήθελα να περιοριστεί στα της σχέσης του με το τέρρυ μου.

3) την φίλη Αλεξάνδρα που πάντα κάτι όμορφο έχει να πεί. Και το κάνει και τόσο ωραία.

4) Τον φίλο Φοίνικας, που τον αισθάνομαι κοντά σε κάποιες σκέψεις μου.

5) Την αλήτισσα θα την έβαζα αλλά μάλλον την έχουν προτείνει ήδη και άλλοι.

6)Την Ελενη63 που βέβαια δεν το πιστεύω πως θα το κάνει.

7) Τον άνθρωπο που ανταλάξαμε σχόλια αλλά αισθάνομαι να μην την γνωρίζω τόσο καλά aspastos.

8) Αααα την soulmates με το παράξενο όνομα, που ειλικρινά θα ήθελα να μάθω τι σημαίνει αυτό το όνομα και πως το διάλεξε.

στα πόσα σταματάμε. Μήπως πρέπει να σταματήσω. Τέλος πάντων για όλους όσους έχω περασμένους στους φίλους μου. Να τους αναφέρω λοιπόν Αλκυόνη, Φεγγαρένια, Ιωάννα,Μάικα ,Mayamaya, Μελομμένο,Σόφι-Κ, Άγνωστη, Ανατολή, Άσκαρ, Παιδίσκη, Καπετάνισσα, Κυκλαμινο= Ελπίδα, Μεθυσμένα χρώματα και Ροϊδη.

Πρέπει να μάθω τση καρδιάς
αλάβωτη να μένει,
κι' απ την αγάπη που 'δωκε
πίσω μην περιμένει.

Ορίστε πρωί-πρωί και αντί να δουλεύω ψάχνω για μαντινάδες. Με έπιασε η μέρα φαίνεται. Γιορτή των ερωτευμένων ντε. Παρόλο που πιστεύω πως η γιορτή αυτή δημιουργήθηκε από τους εμπόρους για να μπορούν να πουλάνε την πραμάτεια τους, τελικά με παρέσυρε και μένα. Βέβαια μάλλον αφορμή για να παρασυρθώ έψαχνα.
Μ’ αρέσουν πολύ οι μαντινάδες. Καταφέρνουν μέσα σε λίγα λόγια, σε δύο σειρές, να πουν ότι εγώ ίσως χρειαζόμουν σελίδες για να τα πώ, και πάλι δεν θα τα κατάφερνα τόσο καλά. Πρέπει να είναι χάρισμα το να σκαρώνεις μαντινάδα. Έχω δει ανθρώπους να σκαρώνουν μαντινάδες μέσα σε ένα λεπτό. Πολλές φορές αναρωτήθηκα «μα τώρα την σκέφτηκε;». Δεν τόλμησα όμως να ρωτήσω φοβούμενος να μην προσβάλλω τον μαντινοσκαρφιστή. Άκουσα πάντως να λέγεται ότι τις περισσότερες φορές τις έχουν έτοιμες. Μαθαίνουν κάποιες, σχεδόν για κάθε περίσταση και την κατάλληλη ώρα την «ξεφουρνίζουν».
Άντε λοιπόν να δω μπορείτε να σκαρώσετε και εσείς μία;

Νοσταλγός του παρελθόντος.

Σήμερα λέω να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα σε ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι που έμεινε αποτυπωμένο στον νου μου από την εφηβική μου ηλικία.
Δεν πρόλαβα να ξυπνήσω καλά καλά και ήρθε στο νου μου, ο σκοπός του. Ενός τραγουδιού που σιγοτραγουδούσα πριν χρόνια. Άνοιξα τα μάτια μου και οι πρώτες λέξεις που βγήκαν από το στόμα μου ήταν μια στροφή απ’ αυτό. «Έλα πουλί μου να πάμε στην Πέραμο …….»
Δυστυχώς δεν το έχω σε ψηφιακή μορφή παρά μονάχα σε δίσκο Βινυλίου. Δεν άντεξα λοιπόν και έτρεξα στην σκονισμένη από την αχρηστία μουσική βιβλιοθήκη μου. Σκάλισα λιγάκι τους δίσκους βινυλίου και νάτος. Τον παίρνω με θρησκευτική ευλάβεια (πάντα έτσι αντιμετώπιζα το βινύλιο, ίσως και γι’ αυτό υπάρχουν ακόμα οι δίσκοι μου) στα χέρια μου και γραμμή για το επίσης σκονισμένο παλιό στερεοφωνικό συγκρότημα. Άρχισε να παίζει η μελωδία που με πήγε πίσω αρκετά χρόνια.

ΑΡΖΕΝΤΙΝΑ
Τα κύματα της θάλασσας , μου το ΄πάνε
Αυτή η νύχτα μένει.
Για αύριο ποιος ξέρει.
Έλα πουλί μου να πάμε στην Πέραμο
Στην Αρζεντίνα να βρεθούμε
Φωτιές να δουν τα πέλαγα
πω πω χαρές τ’ αστέρια.
Και ο ζων νεκρός της μνήμης μας
Μια πτήση στον αιθέρα
Στο χάος και στο όνειρο
Απελπισιά χορτάτος.

Καβάλα. Απρίλης ‘78
Χειμερινοί Κολυμβητές
Στίχοι - μουσική : Αργύρης Μπακιρτζής
Ανεξάρτητη παραγωγή, θεσσαλονίκη 1981.

Κρίμα που δεν μπορώ να γράψω στο παλιό πολυτονικό σύστημα της γραμματικής μας, καθώς και οι στίχοι που αντέγραψα είναι γραμμένοι στην πολυτονική γραφή τους.

Νοστάλγησα μωρέ τα νιάτα μου και ειδικά την ωραία μουσική που έβγαινε παλιότερα. Σήμερα είναι στιγμές που νιώθω ότι όλα αυτά που ακούμε από τηλεοράσεις ραδιόφωνα και διαδίκτυο, είναι απλά για να ακούγεται ένας ήχος χωρίς νόημα και μελωδία.
Απίστευτη εποχή. Μελωδίες που ακόμα και σήμερα μπορείς να ακούσεις και να καταλάβεις ότι ακούς μουσική.

Είναι στιγμές που πιστεύω πως γεννήθηκα σε λάθος εποχή.
Παραμένω ακόμα ένας νοσταλγός του παρελθόντος.

Υ.Σ. Τελικά κατάφερα να βρώ ένα τραγούδι απο κάποια άλλη δουλειά τους και το έβαλα να το ακούσετε, έτσι για μια γεύση τους μόνο. Παρεπιμπτόνως είναι επίσης υπέροχο.

Χάσμα

Σήμερα θα σας πώ μια ιστορία κάπως αλλόκοτη ασυνήθιστη. Πρίν λίγο καιρό πήρα ένα μήνυμα στο κινητό μου που είχε τρείς λέξεις μόνο. "ΣΕ ΑΓΑΠΩ" - "ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ" . Για κλάσματα δευτερολέπτου ταράχτηκα. Αμέσως όμως η σκέψη μου βάζοντας την λογική μπροστά είπε λάθος θα έγινε. Έσβησα το μήνυμα και αδιαφόρησα. Πέρασαν λίγες μέρες και ξαναέλαβα το ίδιο ακριβώς μήνυμα. Και επειδή δεν πιστεύω εύκολα στις επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις αποφάσισα οτι έπρεπε να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση. Σχέδον αμέσως σχημάτισα τα νούμερα του άγνωστου σε μένα αποστολέα. Μια φωνή λιγάκι απότομη και τραχειά αλλά που αμέσως καταλάβαινες πως πρόκειται για μια νεαρή κοπέλα αντιπρόφερε την καλημέρα που της είχα πεί. Ζήτησα να μάθω αν ο παραλήπτης του μηνύματος ήμουν πράγματι εγώ, ή απλά είχα γίνει άθελα μου αποδέκτης αγάπης που προορίζονταν για άλλον. Τότε ένιωσα την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής μου ακούγοντας οτι το μήνυμα στάλθηκε στον σωστό αποδέκτη. Οι ερωτήσεις άρχισαν να βγαίνουν απο τα χείλη μου σαν ποταμός. Οι απαντήσεις έδιναν μια λογική συνέχεια στις απορίες μου. Αφού κατάλαβα πως είχε οδηγηθεί στην γραφή του μηνύματος και στην αποστολή του σε μένα, προσπάθησα να καταλάβω την ηλικία του ατόμου που μου έλεγε τόσο όμορφα λόγια. Λόγια αγάπης και έρωτος. Τότε ήταν που έπαθα το δεύτερο σόκ. Είναι 21 χρονών. Σκέφτηκα πως αυτό είναι παράλογο. Προσπάθησα να εξηγήσω οτι ένας άνθρωπος εικοσιενός χρονών δεν μπορεί να προσμένει κάτι απο έναν άλλον των σαράντα χρόνων. Δυστυχώς δεν μπόρεσε μέχρι και σήμερα να καταλάβει οτι μεταξύ μας υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας και το χάσμα είναι αποτρεπτικό για να μπορέσει η ζωή να της προσφέρει τις ομορφιές της.

Φιλία

....είσαι κοντά και στα εύκολα και στα δύσκολα

....γελάς όταν γελάει

....πονάς όταν πονάει

....φωνάζεις όταν τον αισθάνεσαι οτι ακολουθεί λάθος δρόμο

....δίνεις το χέρι σου όταν νιώθεις ότι βουλιάζει

....τον προστατεύεις όταν νιώθεις ότι τον πυροβολούνε

... τον αγκαλιάζεις όταν νιώθεις οτι πληγώνεται

... τον εκτιμάς και τον σέβεσαι

...

Ανάγκες

Συνέφιασσα πάλι.

Ώρα γλεντιού

Τρέχει ο νούς. "Η έμπνευση μου παίζει σαν τραγούδι που γυρεύει να το γράψω....." σιγοψυθιρίζω ένα παλιό καλό τραγουδάκι. Είναι πολλά που έχω να πώ. Δεν ξέρω όμως πως πρέπει να αρχίσω και σίγουρα ξέρω πως δεν πρέπει να τελειώσω.
Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να μιμηθώ το πόστ της Τέρρυ μου, και έφυγα. Βέβαια εκείνη σίγουρα κάτι άλλο είχε στο νού της. Εγώ όμως ένιωσα οτι πρέπει να ακολουθήσω την κυριολεξία της λέξης. Πήγα λοιπόν σε έναν άλλο τόπο, για να αλλάξω τις παραστάσεις της ζωής μου. Τώρα είναι λίγη ώρα που επέστρεψα έχοντας γεμάτες τις μπαταρίες μου. Απο τι στιγμή που γύρισα λοιπόν το τραγουδάκι που σας ανέφερα στην αρχή στριφογυρνά στον νού μου.
Η δεύτερη κίνηση ήταν να μπώ να δώ την κίνηση των μπλόγκ των φίλων μου. Διαπίστωσα οτι τελικά το Σαβατόβραδο δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος για να συναντήσεις ανθρώπους στα μπλόγκ. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να στήσω ένα γλέντι και να σας προσκαλέσω να λάβετε μέρος όλοι.
Έτσι λοιπόν ας ξεκινήσω εγώ να σιγοτραγουδώ και ελπίζω να ακολουθήσετε όλοι.
"Φλερτε μια κούπα με κρασί και κάντε μου παρέα......" Άντε λοιπόν πάρτε την καρέκλα σας και καθίστε να πιούμε παρέα μια στάλα κρασάκι. Να ευφρανθεί η καρδιά και η ψυχή μας. Να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Να σιγοτραγουδήσουμε τα αγαπημένα μας τραγούδια. Να και ο αλήτης. "Αλήτη με είπες μια βραδιά χωρίς καμμιά αιτία, μα του αλήτη η καρδιά δεν σου κρατάει κακκία....." Όπα! Άντε Ανναμαρία μου πιάσε την Καντουλίνι μου απο το χέρι να ανοίξετε το χορό. Να σηκωθεί και ο Άσκαρ με το γυναικάκι το Μαράκι του να χορέψουν να το ευχαριστηθεί η καρδούλα τους. Κάτσε παρέα μου Ελπίδα να τραγουδήσουμε τα τραγούδια που μας αρέσουν. Να γλεντήσουμε μωρέ, να χαρούμε. να πετάξουμε τις λύπες. Να τις πνίξουμε με το κρασί, να τις ξορκίσουμε. Άντε Αλήτισσα φέρε λίγο ακόμα κρασάκι. Να δούνε και τα ξενιτεμένα μας maika, Μεθυσμένα χρώματα και Ανατολή οτι εμείς ακόμα εδώ στην πατρίδα ξέρουμε να γλεντάμε την ζωή και να μην το βάζουμε κάτω. Shades άσε κάτω τις κροτίδες που ετοιμάζεσαι να βάλεις τον Μένιο να τις πετάξει. Υπάρχουν και μικρά κορίτσια εδώ και θα τα φοβίσεις. Παιδίσκη μου μην τρομάζεις, άστα τα παλιόπαιδα ένα αστείο πήγαν να κάνουν. Αλεξάνδρα σταμάτα να κάθεσαι στην καρέκλα και να μας παρατηρείς, σήκω και μπές και εσύ στον χορό. Άσε το αυστηρό σου βλέμμα και γλέντα και εσύ. Κοίτα την καπετάνισσα που είναι πρώτη και στο χορό. Βλέπεις άκουσε τα τραγούδια της πατρίδας της και αναθάρρυσε. Άντε μωρέ κάντε χώρο, σηκώθηκε και ο Φοίνικας που αποφάσισε πως είναι ωραία η ζωή και έσκασε το όμορφο χαμόγελο του να χορέψει και αυτός. Νάτος μωρέ τραβολογάει και τον Ροϊδη που και αυτός παράτησε τα βιβλία του για σήμερα.
Παιδιά ήρθε! Παρά τους αέρηδες βρήκε τρόπο να έρθει και η soulmates με την sofi-k και παράτησαν το νησί τους. Ωωωωω! να και τα γλυκά μας. Πρόβαλε ο melomenos με μια γαβάθα μέλι μαζί με την agnwsth που κουβαλάει τα καρύδια. Άντε κορίτσια ioanna και feggarenia κάντε μας παρέα στο τραγουδάκι να πάρουμε και εμείς καμμιά ανάσα. Κουραστήκαμε βλέπεις δεν είμαστε να κρατάμε για ώρα τον ρυθμό. Και δεν έχουν σημασία τα χρόνια μας καθώς εμείς τραγουδάμε με την ψυχή μας. Αλλά βλέπεις το λαρύγγι μας δεν είναι πολύ εξοικιωμένο. Να και η Ασπαστός που μας γέμισε με τα λουλούδια της. Νάσαι καλά κορίτσι μου στους χορευτές μας όμως, εκεί τους πρέπουν τα λουλούδια. Άντε μωρέ eleni63 άσε πια την νομική σου σάκα και πιάσε την Alkyoni να σύρετε και εσείς ένα χορό.
Ε ρε γλέντια! Έτσι ξέρουμε εμείς μωρέ απο γεννησιου μας ο χορός και το τραγούδι κυλάει στο αίμα μας. Μου κλέψατε την καρδιά μωρέ Ελληναράδες μου. Να έχετε την αγάπη μου και πάντα να γλεντάτε μωρέ!!!!

Υ.Σ Ελπίζω όλοι να γλέντησαν με την ψυχή τους και να μην άφησα κανέναν απο έξω. Και αν έγινε έτσι μην μου κρατήσετε θυμό, μπείτε και εσείς στον χορό και μην παραπονιέστε. τώρα είναι ώρα γλεντιού.

Ρουφώ το ποτό μου με πάθος. Διψώ, και θέλω να ξεδιψάσω. Να σβήσω την κάψα της ζωής. Να δροσίσω τα χείλη μου με την δροσιά του ποτού. Χείλη στεγνά και διψασμένα. Συντροφιά μου εδώ τα τραγούδια. Μου αρέσει η μουσική. Σιγοτραγουδώ μαζί τους. Αφήνω την σκέψη μου να τρέχει. Να ταξιδεύει στο παρελθόν. Να φέρνει στα μάτια μπροστά τις ομορφιές που έζησα. Τα άσχημα φύγανε, σβήσανε, φύσηξε ο αγέρας της λησμονιάς και τα πήρε μακρυά μου. Όπως κάνει πάντα η ζωή μας. Αποβάλλει τα στραβά και άσχημα, προσπαθώντας να ξορκίσει το κακό, και να φέρει την ελπίδα στο προσκήνιο. Την προσμονή οτι θα βρούμε ομορφίες μπροστά μας.
'Τα λεφτά μου όλα δίνω για μια βραδυά
για ρομαντικές φιγούρες πάνω στην πίστα
........................."
Η φωνή της Χαρούλας ακούγεται τόσο όμορφη. Θέλω να σηκωθώ να χορέψω. Να κλείσω τα μάτια και να αφήσω την φαντασία μου να χορέυει. Να στροβιλίζομαι αγκαλιασμένος μαζί της, μέχρι η γλυκειά ζάλη του χορού και του ποτού να πάρει τις σκέψεις μακρυά στην απεραντοσύνη της θάλασσας. Να με ταξιδέψει σε μέρη παραδεισένια. Να με κλείσει στον όμορφο βυθό της.


Υ.Σ. Με συγχωρείς για την κλοπή Ελπίδα.