Μόνη ευχάριστη νότα η αίσθηση του θεού έρωτα που πλανήθηκε στον αέρα. Νέος ωραίος και ερωτευμένος. Γεμάτος ανησυχίες και ανασφάλειες να χαρίσει το γέλιο στον άνθρωπο που αγαπά. Προβληματισμός για την επόμενη κίνηση. Φόβος μην κάνει κάτι λάθος και δεν μπορέσει να χαρίσει τα λίγα λεπτά χαράς που μπορούν να κάνουν την σύντροφο του να τα θυμάται μια ολόκληρη ζωή. Η αναζήτηση του όμορφου και εντυπωσιακού τρόπου που θα μπορέσει να αποτυπώσει καλύτερα την ομορφιά που κρύβει καλά μέσα του, καθώς η ανδρική του φύση δεν επιτρέπει να την αφήσει ελέυθερα να ειπωθεί με λόγια, έφεραν στα ρουθούνια μου την οσμή του φρέσκου, του φρέσκου ανθού που αναδύει το παρθενικό του άρωμα και ευωδιάζει όλο τον χώρο.
Έφερε στον νού όμορφες αναμνήσει εκείνης της ίδιας γενιάς που και η ελάχιστη λοξή ματιά ήταν ικανή να μας γεμίσει με όνειρα για νύχτες. Όμορφες εικόνες μια εποχής που πέρασε για μένα και που όσο να θέλει η ψυχή να ξαναζήσει δεν θα είναι ποτέ η ίδια.
Πέρασαν τα χρόνια και οι έρωτες πλέον έχουν άλλο χρώμα και άρωμα. Όσο και να θέλω να ξαναζήσω εκείνα τα χρόνια της πρώτης αθωότητας δεν γίνεται. Ο έρωτας στο σήμερα έχει άλλη μορφή. Η ψυχή και η καρδιά δεν ευωδιάζουν το ίδιο. Οι χτύποι τους είναι σε πιό αργόσυρτους ρυθμούς και η λογική είναι πιό ώριμη πιά.
Ένα μόνο μοιάζει να είναι ίδιο. Το πάθος. Αυτό το πάθος που γίνεται δεκανίκι του έρωτα. Το πάθος που αν δεν προσέξεις να το ενθυλακώσης στο κοινωνικό σου γίγνεσαι είναι ικανό να καταστρέψει όσα έχτιζες για χρόνια. Ένα πάθος που αν δεν βρεί ανταπόκριση σε οδηγεί στην πυρά πλέον και όχι στην δύναμη να ξαναρχίσεις.
Ξεχάστηκα με την γραφή και έφυγε πια η μέρα. Ήρθαν οι πρώτες ώρες της νέας μέρας.
8 σχόλια:
"...Πέρασαν τα χρόνια και οι έρωτες πλέον έχουν άλλο χρώμα και άρωμα..."
Έχουν;;
Ο έρωτας όλων των χρόνων και των εποχών νομίζω ότι έχει το ίδιο χρώμα και άρωμα! Απλά με τα χρόνια χανόμαστε σε δαιδαλώδεις διαδρομές και σπάνια πια τον συναντάμε...
Όταν όμως τον συναντήσουμε φοβάμαι ότι αμέσως θα θυμηθούμε την ίδια γνωστή ευωδιά του και θα θαμπωθούμε από τα ίδια λαμπερά χρώματά του και αλλοίμονο ο πόνος του αποχωρισμού του θα είναι πάντα ο ίδιος δυνατός όπως και το πάθος μας!!
Λες να έχω άδικο και να τα βλέπω έτσι τα πράγματα γιατί αρνούμαι να ωριμάσω;;
Καλό ξημέρωμα George!!
:)))
Μαριάννα μου
Πιστεύω πως υπάρχει ειδοποιός διαφορά. Οι έρωτες σε αυτήν την ηλικία έχουν παρέα τους την ωριμότητα. Γνωρίζουν το μετά. Τα πρώτα χρόνια έχεις εκείνο το άγχος του στύλ "θα αρέσει αυτό που θα κάνω ; αυτό που θα πω; Τώρα έχεις μεγαλύτερη σιγουριά. Πατάς πιό γερά στα πόδια σου. Ξέρεις τι θέλεις και είσαι βέβαιος οτι το θέλεις.
Όσο για το αρνούμαι να ωριμάσω καλό είναι. Και εγώ μαζί σου. Άλλωστε το λέω και στο προφίλ μου :))))
Συμφωνώ απόλυτα με τη Μαριάννα Γιώργο μου.
Κάθε φορά είναι και διαφορετική...
Και μη σου πω όσο περνάν τα χρόνια είναι καλύτεα.
Γιατί μεγαλώνεις και ξέρεις.
΄Ακου το patsiouraki, που σου λέει...
Γιατί τέτοιο άγχος Γιώργο μου;
΄Εχεις τη σιγουριά σήμερα και βρίσκεσαι σε πλεονεκτική θέση.
΄Ασε το πάθος να λειτουργήσει αλλά να μην σε εξουσιάζει, ελέγχει και κατευθύνει εκείνο αλλά εσύ αυτό.
Φιλι και Γλαρένιες αγκαλιές
Επειδή το πάθος δεν ελέγχεται -γιατί διαφορετικά δεν είναι πάθος- εγώ λέω να κάτσεις φρόνιμα! χιχιχιχιχιχιχι!
φιλί
Πατσιουράκι μου καλωσεβρήκα πάλι.
Τώρα πως συμφωνείς με την μαριάννα που λέει οτι είναι ίδια ενώ εγώ λέω οτι είναι διαφορετική (ότι λες και εσύ δλδ) δεν το καταλαβαίνω. :)))
Γλαρένια μου δες το σχόλιο απάντηση μου στο πατσιούρι.
Τώρα όσον αφορά οτι πρέπει να ελέγχουμε το πάθος μας ... μμμμ έτσι λέω στο αρχικό κείμενο αλλά ... ελέγχεται το πάθος????
Φιλιά Γλαρένια μου
Βρε βρε το σνουπομαριλάκι !!!!!
Ήδη είπα τις αμφιβολίες μου για τον έλεγχο του πάθους στο σχόλιο που γράφω στην Γλαρένια.
Να κάτσω φρόνιμα ε????
Μμμμμ !!!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου