Δεν είμαι άλλος

Το λάτρεψα σήμερα αυτό το τραγούδι. Με κρατάει συντροφιά απο το πρωί. Ο Θηβαίος έχει τέλεια ερμηνεία. 

Ανοίξτε τα ηχεία, παίζει ήδη. :)))

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό
Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετό

Αμαρτίες ....

Είναι αμαρτία να θέλεις την γυναίκα του άλλου

Είναι αμαρτία να θέλεις να πιεις τον καφέ του διπλανού σου

Είναι αμαρτία να λες ψέματα και να ξεγελάς τους γύρω σου

Είναι αμαρτία να φορτώνεις στον άλλο τα δικά σου λάθη

Είναι αμαρτία να επωφελείσαι από την απουσία κάποιου για να κερδίσεις εσύ

Είναι αμαρτία να μην σέβεσαι τα δικαιώματα του συνάνθρωπου σου

Είναι αμαρτία να κλέβεις την αγάπη κάποιου όταν την έχει για να την  χαρίσει αλλού

Είναι αμαρτία να μην ξέρεις πότε πρέπει να σταματήσεις να μιλάς και να πληγώνεις τους άλλους

Είναι αμαρτία να μην ξέρεις ότι δεν μπορείς να είσαι εσύ πάντα ο πρώτος

Είναι αμαρτία όταν δεν εμπιστεύεσαι κάποιον που λέει ότι σε αγαπάει

Είναι αμαρτία να θέλεις το κακό κάποιου

Είναι αμαρτία να ποθείς την χαρά του άλλου

Είναι αμαρτία να μισείς την ζωή σου

Είναι αμαρτία να ζηλεύεις τους άλλους

Είναι αμαρτία να γελάς πίσω από ην πλάτη του άλλου

Είναι αμαρτία να ειρωνεύεσαι τους άλλους

Είναι αμαρτία να μην μπορείς να συγκρατήσεις τα νεύρα σου

Είναι αμαρτία ……………………………

Σαββατόβραδο - Τάκης Μουσαφίρης

Σαββατόβραδο και είπα να κάτσω να δω την εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου που έχει αφιέρωμα στον Τάκη Μουσαφίρη. Ακούω όλους να λένε μια καλή κουβέντα για αυτόν. Αποφάσισα λοιπόν ακούγοντας όλους αυτούς να μιλάνε να κάνω και μια αναζήτηση στον αγαπημένο μου γκούγκλη. Δείτε τι βρήκα σε διάφορα σάϊτ που τριγύρισα.

• Δημοφιλέστατος και πολυγραφότατος σύγχρονος λαϊκός τραγουδοποιός, καταγόμενος από τα Γιάννινα. Ήρθε στην Αθήνα το 1974. Στην αρχή της πλούσιας δισκογραφικής του σταδιοδρομίας χρησιμοποιούσε ψευδώνυμα, όπως «Αντώνης Ζάννας» (με το οποίο κυκλοφόρησε τους δίσκους «Τα τσαχπίνικα»-1975 και «Τα κουτουκάκια»-1976) και «Νίκος Μιχαήλ» (με το οποίο κυκλοφόρησε τους δίσκους «Τί να σου κάνω Μαίρη»-1977 και «Πάντα κοντά σας»-1978).
• Στα γνωστότερα τραγούδια του «Εγώ δεν ήμουνα αλήτης», «Εγώ ο ξένος», «Θα τα βροντήξω όλα κάτω», «Σε μια στοίβα καλαμιές», «Ο χιονάνρθωπος», «Έρωτα παράνομε», «Και μόνο που με κοιτάς λιώνω», «Φίλα με απόψε» και τόσα πολλά άλλα που θα έπρεπε να γράφω για ώρες.
• Οι τραγουδιστές που ερμήνευσαν τραγούδια του είναι Δημ. Μητροπάνου, Δούκισσα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Στράτος Διονυσίου, Γιάννης Πάριος, Γιώργος Μαργαρίτης, Μαρινέλλα, Ρίτα Σακελλαρίου, κ.α
• Το πρώτο τραγούδι που έγραψε στα Γιάννενα ακόμα και κυκλοφόρησε σε δισκάκι 45 στροφών και κυκλοφόρησε το 1971 από την Λύρα λεγόταν «Λυγαριά»

Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι αυτός ο δημιουργός αλλά σε εμένα βγάζει μια φιλικότητα έτσι όπως τον ακούω και με μια αγνότητα και ένα πάθος στα λόγια του που τσακίζει κόκαλα μέσα σε αυτήν την πονηριά της εποχής μας.

 Μια ερώτηση που μου άρεσε. Είστε ερωτευμένος όταν γράφεται τα τραγούδια σας; Την απάντηση την έδωσα μόνος μου μέσα μου ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γραφεί ένα τραγούδι χωρίς αυτός που το γράφει να είναι ερωτευμένος. Αυτό πίστευα πάντα ή τουλάχιστον πάντα έτσι βγαίνει σε μένα. Όταν νιώθω έρωτα για κάτι πάντα έρχονται στιχάκια στον νου. Πάντως την ίδια απάντηση άκουσα και από τον ίδιο τον Τάκη Μουσαφίρη ότι είναι ερωτευμένος με την γυναίκα του εδώ και πολλά χρόνια και όλα τα τραγούδια του τα αφιερώνει σε αυτήν. 

Προβληματισμοί

Τελικά διαπιστώνω οτι το θέμα μπλόγκ όπως το γνώρισα πριν 3 χρόνια περίπου έχει αλλάξει σημαντικά.  Έλλειψα για λίγο νομίζω χρονικό διάστημα και μου μοιάζουν όλα διαφορετικά. Φοβάμαι οτι έχει χάσει την λαϊκότητα που είχε αυτό το μέσο επικοινωνίας και επαφής των ανθρώπων. Έχασε την μαζικότητα του καθώς και τον πλουραρισμό του. Παλιότερα θυμάμαι τα μπλόγκ περιείχαν προβληματισμούς θεμάτων ανθρώπινων σχέσεων ή ανθρώπινων προβλημάτων, ή για να θυμηθούμε παλιές καλές συνήθειες, ή απλά κείμενα λόγου ή προβληματισμοί για το μεγάλωμα των παιδιών ή ποιητικά λόγια ή ....... ένα σωρό θέματα. Υπήρχαν παιχνίδια λόγου αλλά και πολιτικά σχόλια, ή σχόλια για τα στραβά και ανάποδα της ελληνικής πραγματικότητας. 

Τώρα δυστυχώς νομίζω ότι στερέψαμε ή για να είμαι πιό δίκαιος έγιναν κάπως πιο επαγγελματικά  

Μα καλά το βαρεθήκαμε αυτό το μέσο? Το ξεχάσαμε ? Πέρασε σε χέρια επαγγελματιών του λόγου ? Στράφηκε αλλού ο κόσμος και απλά εγώ δεν ακολούθησα ή δεν ανακάλυψα ακόμα? Τι συνέβη τελικά? 

Αυνανισμός

Είχε κάνει μόλις το μπάνιο της και ξάπλωσε γυμνή στο μονό κρεβάτι της. Το φως που έβγαινε από το κόκκινο φωτάκι νυκτός έδινε στην ατμόσφαιρα μια ερωτική νότα. Το τύλιγμα του σεντονιού στο γυμνό κορμί ήταν πάντα κάτι αρεστό. Η φλόγα του ζεστού κορμιού της όπως βγαίνει μέσα από τους αχνούς που δημιουργεί το ζεστό νερό στον πιο κρύο αέρα του δωματίου τυλίγεται από το κρύο σεντόνι που σιγά-σιγά εξομοιώνεται από την ζέση του κορμιού.

Η ώρα ήταν περασμένη μα η έντονη ερωτική συζήτηση που είχε μόλις λίγα λεπτά πριν μέσω του νετ με έναν άγνωστο την είχε διεγείρει και την είχε οδηγήσει στο ζεστό χαλαρωτικό μπάνιο. Τίποτα όμως, ο ερωτισμός ήταν ακόμα διάχυτος στο μικρό δωμάτιο. Έφερε στο νου της όσα είχαν ειπωθεί. Η ικανότητα αυτού να πλάθει όμορφες εικόνες έκανε τον νου της να τριγυρνάει σε αυτές. Έπαιζε με τις λέξεις και το μυαλό της. Της είχε περιγράψει την ερωτική σκηνή που είχε ανάγκη να ακούσει. Την είχε οδηγήσει να του αποκαλύψει όλα τα κρυφά μυστικά της ερωτικής πράξης που συνέπαιρνε το μυαλό της.

Άφησε το χέρι της να χαϊδέψει όλο το σώμα της. Ξεκίνησε πιάνοντας απαλά το λαιμό της και σιγά-σιγά το άφησε να κυλήσει στο στήθος της και στην διεγερμένη ρόγα της. Άρχισε να την χαϊδεύει και να την τσιμπά με πάθος. Έκλεισε τα μάτια της και άφησε το νου της να φαντάζεται ότι στην θέση του χεριού είχε το στόμα του άγνωστου που της δάγκωσε τρυφερά την ήδη διογκωμένη ρόγα της. Νόμιζε ότι ένιωθε την ανάσα του πάνω στο γυμνό κορμί της. Μια ανάσα καυτή από έξαψη για το κορμί της. Το κορμί που της είπε ότι λάτρεψε από την πρώτη στιγμή που του έστειλε μια φωτογραφία της με μπικίνι.

Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια της αλλά δεν υπάκουσαν. Έμεναν κλειστά και το μυαλό της καρφωμένο στην ανάσα που είχε ανέβει στο λαιμό της και βάλθηκε να της ψιθυρίζει λόγια που την έκαναν να κοκκινίζει αλλά τα επιθυμούσε ακόμα πιο πολύ. Η καυτή ανάσα έφθασε στα χείλη της που τα ένιωθε να έχουν διογκωθεί από την υπέρ-αιμάτωση που είχε προκαλέσει η διέγερση της. Τα ένιωθε να καίνε από την γρήγορη ροή του αίματος.

Τότε ήταν που μια δεύτερη ζέση που προερχόταν από την βαριά και μεγάλη παλάμη που της είχε περιγράψει ο άγνωστος για τα χέρια του  άρχισε να τριγυρνά στο κορμί της. Πήρε την θέση του πάνω στο στήθος της και αφού έπαιξε με την κορυφωμένη ρόγα της άρχισε να κυλάει προς την κοιλιά της για να καταλήξει ανάμεσα στα πόδια της. Με το πρώτο άγγιγμα αισθάνθηκε να βγαίνει από το στόμα της μια πνιχτή λαλιά πάθους. Δεν ήταν όμως σίγουρη αν η λαλιά είχε βγει πράγματι ή απλά την φαντάστηκε και αυτήν.    

……………………………………….

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

Λοιπόν επειδή τώρα τελευταία με έχει πιάσει μια κατάθλιψη με λόγο και αιτία και νομίζω πως στεναχώρησα πολύ κόσμο, είπα σήμερα να το ρίξω λιγάκι έξω. Έτσι λοιπόν μετά απο κάτι μεσημβρινά τσίπουρα στην συνέχεια το έριξα στην κηπουρική.Aγόρασα τα αγαπημένα μου λουλούδια και ορίστε παρακάτω το αποτέλεσμα. Ελπίζω να μην υπάρχει κακό μάτι και μου ξεραθούν :)

Η πρώτη φωτό είναι η πασχαλιά που κοσμεί τον κήπο μου ακριβώς δίπλα στο μπαλκόνι μου και την βάζω εδώ καθώς πάσχα χωρίς πασχαλιά δεν γίνεται.

Σας εύχομαι λοιπόν μια πολύ πολύ όμορφη πασχαλιά γεμάτη χαρά και νέα πράγματα. 

Είναι κάποιες στιγμές που νιώθω να αναβλύζει απο μέσα μου θάλασσα και να με πνίγει. Ένα κύμα ορμητικό να κυλάει και να εξουσιάζει οτι κινείται γύρω μου.

Με ένα σκοπό ένα στόχο, την εξόντωση. Τον αφανισμό όλων των αισθημάτων. Τον αφανισμό της ψυχής μου.

Ναι έτσι πρέπει να γίνει. Έτσι θα γίνει.

Φράσεις

Οτι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Αισιόδοξο και όμορφο ακούγεται. Ότι προσπαθεί να μας βλάψει γίνεται εχθρός μας και τότε όλα αλλάζουν. Το πολεμάμε με λίσα. Ξέρουμε πως να το αντιμετωπίσουμε. 

Ο πόνος είναι ποτάμι κα πρέπει να τον περάσεις για να φθάσεις στην όχθη μιας νέας ελπίδας. Το ίδιο όμορφο μου έμοιασε και αυτό. Ένα ποτάμι όμως ίσως καμια φορά σε παρασέρνει στο διάβα του. Σε κυλάει μαζί του στο ρου του και σε ξεβράζει στην θάλασσα της λύπης. Αν όμως καταφέρεις να το περάσεις και να φτάσεις στην όχθη τότε μπορείς να κάτσεις στην στέρεη ακτή και να του σιγομουρμουρίζεις πως το νίκησες. Κατάφερες να βγείς αλώβητος απο την ορμή του.

Οι άνθρωποι έχουν προορισμό τους την ευτυχία, και χρέος τους είναι να αποφεύγουν τον πόνο άμα τον δουν να πλησιάζει. Προορσμό την ευτυχία !!! Τώρα εδώ τι να προσθέσεις; Ναι όλοι αυτήν ψάχνουν αλλά άραγε την φτάνουν όλοι; Πως είναι τελικά ή ευτυχία; Η ικανοποίηση του εγώ λέγεται ευτυχία; Τι είναι αυτό που λέμε ευτυχία; Οι μικρές καθημερινές χαρές αρκούν να νιώσεις ευτυχής μα είναι αυτή η ευτυχία που ζητάμε; 

Χρέος να αποφεύγουμε τον πόνο. Μα νομίζω οτι οι άνθρωποι μεγαλουργούν όταν καταφέρουν να αντλήσουν δύναμη απο τον εαυτό τους και ξεπεράσουν τα προβλήματα που έχουν. Τότε γιατί να αποφεύγουν τον πόνο; Αυτός δεν γίνεται εφαλτήριο για μια νέα αρχή; Αυτός δεν είναι που μας επιβάλλει να αντλήσουμε δύναμη; 

Τελικά η ζωή έχει πολλά τερτίπια που θέλουμε πολλές ζωές για να τα μάθουμε.

Το πρώτο φιλί

-Ουφ!

Ένας αναστεναγμός βγήκε από τα χείλη του. Μόλις είχε επιστρέψει από την μεσημεριανή καλάδα. Η μέρα άρχιζε να παραχωρεί την θέση της στην νύχτα. Είχε αποκάμει και κάθισε στην βεράντα που έβλεπε προς την θάλασσα. Μια ανοιξιάτικη αύρα ήρθε στα ρουθούνια του. Αλμύρα θαλασσινή και άρωμα γιασεμιού από την αυλή. Αγνάντευε την ανοικτωσιά του πελάγους και οι σκέψεις του άρχισαν να τρέχουν σε εκείνη.

Άνοιξε ένα μπουκάλι κρασί να βρέξει το διψασμένο από την αλμύρα λαρύγγι του. Κατέβασε το πρώτο ποτηράκι με την μία και αφέθηκε στο γλυκό αγέρι. Αναρωτιότανε άραγε που να βρίσκεται τώρα. Σε ποια αγκαλιά αφήνει το άρωμα της. Ποιος ο τυχερός που κοιτάνε τα μελιά της μάτια. Έκλεισε τα δικά του μάτια και έφερε στο νου τις εικόνες της περσινής άνοιξης. Ένας αναστεναγμός ήρθε ανέβηκε από μέσα του στα χείλη.

-         Κράτα μου το χέρι και μην το αφήσεις ποτέ. Του έλεγε.

-         Θα το κρατώ με όλη την δύναμη της  ψυχής μου και θα γυρνάμε στις θάλασσες του κόσμου.

-         Την φοβάμαι την θάλασσα. Σε κλέβει από μένα και φοβάμαι πως κάποια στιγμή μπορεί να θελήσει να σε κρατήσει για πάντα κοντά της. Δεν την θέλω γιατί φοβάμαι πως αυτήν την αγάπησες περισσότερο από μένα.

 

Το αγέρι έγινε  πιο δυνατό τώρα και άνοιξε πάλι τα μάτια του. Έβαλε άλλο ένα ποτήρι κρασί και ο νους του άρχισε πάλι το ταξίδι του. Πήγε πίσω στο χθες στο πρώτο τους φιλί.

Εκείνος καθόταν στο τιμόνι της μηχανής και εκείνη δίπλα του. Της είχε τάξει να την πάει βαρκάδα να δει τα βαθυγάλανα νερά από κοντά. Η μαυρίλα της ανοικτής θάλασσας  όμως την φόβισε και βρήκε προστασία στην αγκαλιά του. Έτρεμε σαν το ψάρι ώσπου να περάσει το χέρι του στους ώμους της. Μόλις την ακούμπησε ένιωσε ένα ρίγος να τον διαπερνά. Λες και το τρέμουλο μεταφέρθηκε σε αυτόν. Δεν χρειάστηκαν λόγια. Κοιτάχτηκαν στα μάτια και τα χείλη τους πλησίασαν βουβά να σμίξουν τις ψυχές. Έμειναν έτσι κολλημένοι για ώρα. Όταν κατάφεραν να απομακρύνουν τα χείλη τους έμειναν αμίλητοι. Λες και ο ένας είχε κλέψει την λαλιά του άλλου.

-         Πρέπει να βγούμε στην στεριά, με περιμένουν. Του είπε .

-         Αν μπορείς αύριο να έρθεις, θα σε πάω στην σπηλιά της θαλασσένιας. Είναι όμορφα εκεί. Θα σ’ αρέσει.

-         Ίσως …. Ναι αύριο λοιπόν

Σε μερικά λεπτά  η βαρκούλα έσκιζε τα νερά του μικρού λιμανιού.

-         Αύριο λοιπόν. Εδώ την ίδια ώρα.

-         Εντάξει αύριο.

 

Πλέον το αγέρι έγινε έντονο και τον ανάγκασε να πάρει από το μέσα δωμάτιο ένα μπουφάν. Άρχισε να κρυώνει. Δεν ήξερε όμως αν ήταν από το αγέρι ή από την έλλειψη της.

Για σένα

Σήμερα έγινε μια παρεξήγηση με ένα άτομο που εκτιμώ και αγαπώ και θέλω να πώ δύο λόγια ελπίζοντας οτι θα τα διαβάσει. Βλέπεις δεν έχω άλλο τρόπο να εκφραστώ. 

Λοιπόν ας κάνω μια αναδρομή. 

Η ενασχόληση μου με τα μπλόγκ ξεκίνησε απο μια εσωτερική μου ανάγκη να εκφραστώ. Πριν δύο χρόνια βρέθηκα σε μια κατάσταση αρκετά άσχημη και προτόγνωρη για μένα. Ένιωσα στριμωγμένος στην γωνία. Τα χρόνια περνούσαν και ένιωθα ότι οι ευκαιρίες μου να ζήσω όσα είχα ονειρευτεί ήταν ελάχιστες.

 Εκείνο το διάστημα έτυχε να γνωρίσω μια  ύπαρξη που με συνεπήρε η παρουσία της. Δυστυχώς όμως γρήγορα διαπίστωσα οτι δεν υπήρχε η ίδια ένταση και πάθος που είχα εγώ.Έτσι λοιπόν τελείωσε πριν καν αρχίσει. Και με αρκετό κόστος απο την μεριά μου. 

 Τότε λοιπόν είδα ανθρώπους απόλα τα μέρη της Ελλάδας που είχαν παρόμοιες ανησυχίες και έζησαν όσα είχα περάσει και εγώ. Αυτό έγινε μέσα εδώ. Στον χώρο των μπλόγκ. 

Συνάντησα και γνώρισα ανθρώπους που μπορούσα να μιλήσω και να μου μιλήσουν προσπαθώντας να νιώσουν ή είχαν ήδη νιώσει ότι είχα περάσει και εγώ. Σιγά σιγά με κάποιους απο αυτά τα άτομα αποκτήθηκε μια "φιλία" αν μπορεί να ειπωθεί έτσι. Καθώς παραμένω της άποψης οτι για να δημιουργηθούν αληθινά αισθήματα και αληθινές δυνατές φιλίες χρειάζεται η επαφή των ματιών. Χρειάζεται να βλέπεις τον άλλο στα μάτια και να του μιλάς. Κάποια στιγμή βέβαια σε αυτήν την πορεία μέσα στα μπλόγκ μου είπαν οτι όλα τα πράγματα δεν πρέπει να τα παίρνω στα σοβαρά. Κάποια ίσως να λέγονται έτσι για την πλάκα μας. Όλα αυτά τα φιλιά και οι αγκαλιές βρίσκονται στον χώρο του ασώματου. Τον ηλεκτρονικό κόσμο που δημιουργείται σιγά σιγά γύρω μας . Τότε λοιπόν ήταν η στιγμή που ένιωσα οτι πρέπει να αποχωρίσω. Δεν είχα αποφασίσει αν θέλω να συνεχίσω έτσι. Θέλω  τα πράγματα που λέγονται να εννοούνται και αυτό σίγουρα δεν μπορούσε να συμβεί σε ένα ηλεκτρονικό κόσμο ψευδωνύμων. Έτσι λοιπόν αποχώρισα. 

Σήμερα βέβαια επέστρεψα καθώς βρίσκομαι σε μια ακόμα παράξενη φάση της ζωής μου. (Εσύ ξέρεις τι εννοώ. Δεν θέλω να πώ κάτι άλλο για αυτό.)  Εδώ πολλές φορές βρίσκεται κάποιος να μου πεί μια καλή κουβέντα όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα και αβάσταχτα. Όταν το συναίσθημα ξεχειλίζει και δεν μπορεί να εκφραστεί. Όταν η μοναξιά είναι τόσο βαριά που δεν περνάει η ώρα. 

Τα έγραψα όλα αυτά για να ξεκαθαρίσω κάποια παρεξήγηση που με πλήγωσε. Και τα γράφω εδώ για να μπορείς να διαβάσεις και τα σχόλια που θα γραφούν απο ανθρώπους που με ξέρουν χρόνια τώρα μέσα σε αυτόν τον χώρο. 

Και να ξέρεις οτι σίγουρα δεν μου αρέσει να πληγώνω και πολύ δε να κάνω πράγματα που δεν θα ήθελα να μου κάνουν. 

Νέα ζωή!

Άνοιξη …………  Άρχισε η φύση για άλλη μια φορά την αναγέννηση της από την χειμέρια νάρκη της.

Όλα άρχισαν πια να παίρνουν τα χρώματα της ζωής. Την λάμψη της ζωντάνιας. Το άρωμα το μυρωδάτο.

Όπου και να γυρίσω το κεφάλι μου ακούω το ζήσε. Ακούω τους ψιθύρους της  αναγέννηση της φύσης. Αναγεννήσου και εσύ μαζί της. Ναι τώρα ή ποτέ. Τελευταία ελπίδα.

Όμορφα λόγια. Όμορφη σκέψη.

Ζωή λοιπόν …… και για αύριο ποιος ξέρει τι θα ξημερώσει.