Δεν πρόλαβε να φύγει μακριά όταν άρχισε να χτυπά το τηλέφωνο. Κοίταξε το νούμερο που φαινόταν στο καντράν. Ήταν μια φίλη του που είχε γνωρίσει λίγο καιρό πριν. Δεν την ήξερε τόσο καλά μα τον είχε εντυπωσιάσει με την ωριμότητα της σκέψης της ενώ τον μάγευε ότι κατόρθωνε να μαντεύει τις σκέψεις του και να του απαντάει πριν καν αυτός αρθρώσει λέξη. Αποφάσισε να απαντήσει παρά το σχέδιο που έλεγε ότι δεν έπρεπε να μιλήσει με κανέναν.
Σταμάτησε στην δεξιά πλευρά του δρόμου και απάντησε στο τηλέφωνο.
- Παρακαλώ είπε.
-Γύρνα πίσω τώρα άκουσε την φωνή της φίλης του. Δεν έχεις δικαίωμα να το κάνεις αυτό. Όχι έτσι. Αυτό είναι φυγή και θα σε κυνηγάει μια ολόκληρη ζωή. Θα στοιχειώσει μέσα σου και δεν θα φύγεις ποτέ. Θα τριγυρνάς δίπλα τους χωρίς να μπορείς να πλησιάσεις. Έτσι καις το τελευταίο χαρτί της ζωής σου. Καις το δικαίωμα να ζήσεις ελεύθερος. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να ζήσεις όπως το σκέφτεσαι.
Άκουγε χωρίς να μιλάει. Στο μυαλό του μπερδεύτηκαν πολλά. Προσπαθούσε να καταλάβει το πόσο δίκιο είχαν τα λόγια της. Επαναλάμβανε μέσα του τα λόγια της. Καμένο χαρτί, στοιχειώσει, δικαίωμα, γύρνα πίσω τώρα. Λόγια που τα λες εύκολα μα έχουν βαρύ φορτίο. Προσπάθησε να τα αντισταθμίσει με το θέλω να ζήσω, μιζέρια, μόνος. Το μυαλό του μπερδεύτηκε παραπάνω. Ένιωθε το αίμα να ανεβαίνει με πίεση στο κεφάλι του και να πλημμυρίζει όλο τον χώρο. Ένιωθε τις δυνάμεις του να χάνονται. Ένιωθε τις αισθήσεις του να χάνονται. Τα αγαπημένα του αρώματα έπαψαν να οσφραίνουν. Αστραπιαία στο μυαλό του στριφογύρισαν τα λόγια κατακραυγής που θα είχε να αντιμετωπίσει. Αίσχος! Κυρίαρχη λέξη που ειπώνεται τόσο εύκολα. Δεν μπορεί ο κόσμος να νιώσει την αιτία. Δεν μπαίνει σε τέτοιο κόπο. Είναι τόσο εύκολο να αναθεματίζεις. Το να ψάξει ο καθένας μέσα του και να προσπαθήσει να κάνει δική του την αντίδραση σίγουρα είναι δυσκολότερο. Ο κόσμος αρκείται στο εύκολο και γρήγορο. Δίκη, καταδίκη, κρέμασμα με συνοπτικές διαδικασίες. Όχι. Το αποφάσισε αστραπιαία. Όχι. Έπρεπε να συνεχίσει. Προτιμούσε να καταδικαστεί παρά να καταδικάσει ο ίδιος τον εαυτό του.
Έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς να περιμένει να ακούσει τίποτα άλλο. Το απενεργοποίησε και το πέταξε στο διπλανό κάθισμα. Έβαλε μπρος και ξεκίνησε με φόρα.
Το μόνο που άκουσε ήταν ο συριγμός από τα λάστιχα του φορτηγού και ένιωσε τις λαμαρίνες να τρυπάνε το κορμί του.
Άλλοι είπανε πως ο οδηγός του φορτηγού ήταν πιωμένος. Άλλοι πως έτρεχε και τα φρένα του φορτηγού δεν έπιασαν για να μπορέσει να σταματήσει. Κάποιοι είπαν πως σίγουρα είχε κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Η κηδεία του έγινε με κάθε τιμή και όλους τους συγγενείς και φίλους να εκθειάζουν τις αρετές του αδικοχαμένου και το πόσο αγαπούσε την οικογένεια του. Σωστός οικογενειάρχης που υπεραγαπούσε την γυναίκα του και τα παιδιά του. Δούλευε σε δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Κρίμα. Κρίμα. Νέος άνθρωπος. Έφυγε άδικα.
Την ώρα που τον κατέβαζαν στην τελευταία κατοικία του ένας τρελός που περιφέρονταν στα κοιμητήρια πήγε κοντά και άρχισε να γελά. “πάει αυτός, γλύτωσε” “Άντε και του χρόνου άλλος”. Οι συγγενείς ανήσυχοι με τις βλακείες που έλεγε ο τρελός, τον απομάκρυναν από τον χώρο φωνάζοντας του. Αίσχος, αίσχος.
Υ.Σ.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι οτι και αυτή και η προηγούμενη ανάρτηση είναι απλά κείμενα που έχουν σκαρωθεί απο την φαντασία μου. Στοιχεία πραγματικότητας μπορεί να βρουν πολλοί αλλά δεν είναι απαραίτητο να στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα. Είναι απλά κείμενα. Το συγκεκριμένο κείμενο δεν ήταν στις σκέψεις μου αλλά πραγματοποιήθηκε αφού διάβασα τα σχόλια σας. Αν κάποιος αισθανθεί οτι απαντώ σε σχόλιο του το ξεκαθαρίζω οτι το κείμενο αυτό δεν έχει τέτοιο σκοπό. Απλά μπορεί να πήρα κάποια στοιχεία απο τις απαντήσεις σας για να μπορέσω να πλέξω το κείμενο. Δεν είναι απάντηση και πολύ περισσότερο δεν είναι κριτική σε απόψεις που γράφτηκαν στα σχόλια σας. Να ξεκαθαρίσω οτι τα σχόλια σας είναι διαφορετικά αλλά τόσο αληθινά που ειλικρινά με άγγιξαν και ομολογώ οτι με συγκίνησαν κιόλας καθώς ένιωσα οτι όλοι το θεωρήσατε οτι είναι κάτι που έχω αποφασίσει να κάνω και προσπαθήσατε να με παροτρύνετε είτε για το ναι είτε για το όχι. Ξεκαθαρίζω λοιπόν οτι απλά είναι δύο κείμενα. Τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω.
Έτσι λοιπόν ευχαριστώ όλους σας για τις απαντήσεις. Την Ελένη, την Ανάσα, το Μαρούλι, το Σεληνόφως, την Ανάσα ξανά, το Αγγελάκι, την Lilith, το γκλομπαλάκι, τον φίλο ασκάρ, τον φίλο Άρη, την Φεγγαρένια, την Αλατοπιπερίτσα, την Μαριάννα και τον φίλο Όσιρις.