Παρασκευή, Δεκεμβρίου 25, 2009

Πέρασαν τα Χριστούγεννα?

Τελικά το μπαλκόνι έγινε το καταφύγιο μου. Πάλι έξω ήμουν για τσιγάρο. Καλά μην νομίσετε ότι δεν καπνίζω και μέσα, αλλά να κάποιες στιγμές θέλω να πάρω και τον αέρα μου. Ευτυχώς σήμερα ο καιρός είναι καλός. Έχει μια όμορφη ζέστη σήμερα. Δεν ξέρω αν είναι αληθινή ζέστη ή απλά έτσι θέλω εγώ να το αισθάνομαι.

Βρέχει. Μια όμορφη βροχή. Αργά και σε σταθερό ρυθμό. Μου ήρθε στο νου ότι η βροχή είναι ευτυχία. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν την διάβασα ή την άκουσα απλά να την λέει κάποιος αυτήν την φράση. Ευτυχία όμως γιατί?? Μάλλον το λένε επειδή ξεπλένει. Ναι ξεπλένει το χώμα. Παρασέρνει ότι πρόσκαιρο υπάρχει πάνω στο χώμα. Ότι δεν έχει αφομοιωθεί από αυτό. Ότι δεν μπόρεσε να ριζώσει μέσα του. Ότι δεν είναι ισχυρά δεμένο με αυτό. Ευτυχία λοιπόν το ξέπλυμα?? Ναι θα μπορούσε. Ευτυχία να αισθάνεσαι ότι ξαναγεννιέσαι. Ότι ξεκινάς πάλι από την αρχή. Οτι έχεις γυρίσει την σελίδα και αντίκρισες μια νέα λευκή σελίδα που έχεις το δικαίωμα να γεμίσεις με ότι και όπως εσύ επιθυμείς. Με τις σκέψεις σου με τα γράμματα σου.

Ευτυχία γιατί ………

όλα είναι δρόμος, όλα είναι ταξίδι, πάντα υπάρχει η ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.

Γεμίστε αγάπη και προχωρήστε. Μην γυρνάτε πίσω το κεφάλι. Μόνο εμπρός είναι η ευτυχία.

 

“  Αν κάποτε στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο γρασίδι μίας τάφρου, στη μουντή μοναξιά του δωματίου σου, ξυπνήσεις ξεμέθυστος πια, ρώτα τον άνεμο, ρώτα το κύμα, το πουλί, το ρολόι, κάθε τι που φεύγει, κάθε τι που στενάζει, κάθε τι που κυλάει, που τραγουδάει, που μιλάει- ρώτα “τι ώρα είναι;”

Κι ο άνεμος, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, θα σου απαντήσουν: “είναι η ώρα της μέθης!”

Για να γίνεις ο μαρτυρικός σκλάβος του χρόνου, μέθα, μέθα αδιάκοπα!

Αλλά με τι; – Με κρασί, με ποίηση, με αρετή – με ότι θέλεις. Αλλά μέθα!… “

Baudelaire

 

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 21, 2009

Όσο υπάρχει ουρανός

πες οτι είδα μια λάμψη

πες μ’ οδήγησε μια αστραπή

όλα γύρω μου έχουν αλλάξει

και απ’ το τέλος γυρνώ στην αρχή

πες μ’ οδήγησε μια αστραπή

όπου και αν πας να θυμάσαι

όσο υπάρχει ουρανός να πετάς

όσο υπάρχει ζωή μην φοβάσαι

θα ‘χεις λόγο για να ξεκινάς

όσο υπάρχει ουρανός να πετάς

όταν μου φεύγει το θάρρος

σε θυμάμαι να χαμογελάς

το χαμόγελο γίνεται φάρος

και τη βάρκα μου εσύ οδηγάς

σε θυμάμαι να χαμογελάς

όπου κι αν πας να θυμάσαι

όσο υπάρχει ουρανός να πετάς

όσο υπάρχει ζωή μη φοβάσαι

θα ‘χεις λόγο για να ξεκινάς

όσο υπάρχει ουρανός να πετάς

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 18, 2009

Όλα περνούν και προσπερνούν.

Παγωνιά απόψε. Ότι ζωντανό μπορέσει να επιβιώσει απόψε έξω είναι σίγουρα ανθεκτικό είδος. Τα πάντα παγώνουν. Ακόμα και τα χνώτα μοιάζουν να παγώνουν στον αέρα. Παγωνιά αλλά είναι της εποχής σκέφτεσαι και το προσπερνάς. Όλα στην εποχή που ζούμε προσπερνιούνται τόσο εύκολα.

Προσπερνάς τον ζητιάνο που τείνει το χέρι για να βγάλει ένα πιάτο ζεστού φαγητού.

Προσπερνάς το παιδάκι που κλαίει γιατί δεν μπόρεσε να πάρει το ονειρεμένο δώρο του Αι Βασίλη.

Προσπερνάς το νεαρό κορίτσι που μόλις χώρισε και το δάκρυ έφυγε μόνο του στο πρόσωπο.

Προσπερνάς τον μαθητή που ένιωσε άσχημα με το βαθμολόγιο που κρατά στο χέρι του.

Όλα περνούν και προσπερνούν, τρέχοντας να βρουν το χθες που άργησε να έρθει και ξαφνικά γίνεται αύριο.

Όλα περνούν και προσπερνούν…………

 

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 11, 2009

Το σαλταρισμένο γράμμα στον Αι Βασίλη.

Γυρνώ σε διάφορα μπλόγκ και βλέπω οτι πολλοί στείλατε γράμμα στον Αι Βασίλη. Έτσι λοιπόν ζήλεψα και εγώ είπα για πρώτη και τελευταία φορά να του στείλω και εγώ ένα γράμμα.

Ορίστε λοιπόν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή να προσπαθώ να του γράψω δύο λέξεις.

Άγιε μου Βασίλη

πάνε χρόνια που έπαψα να σου γράφω γράμμα. Βλέπεις την τελευταία φορά με έκρινες αυστηρά και δεν μου έφερες εκείνο το φρούριο με τα στρατιωτάκια και τους ινδιάνους. Μάλιστα τότε θυμάμαι πως μου είχες φέρει μια μάλλινη μπλούζα και έκτοτε δεν ξαναφόρεσα ποτέ μου τέτοια μπλούζα. Πέρασαν όμως χρόνια και είπα να το ξεχάσω αυτό και να σου γράψω και πάλι ένα γράμμα. Ελπίζω φέτος να μην αμελήσεις το δώρο μου. Βέβαια σου λέω προκαταβολικά οτι σκέφτομαι να σου ζητήσω οτι δεν σου έχω ζητήσει τόσα χρόνια.

Αρχίζουμε λοιπόν. Πάρε χαρτί και μολύβι για να σημειώνεις μην τυχόν και τα ξεχάσεις. Βλέπεις δεν ξεχνώ οτι είσαι πια πολύ μεγάλος για να τα θυμάσαι όλα.

Πρώτον επειδή τώρα τελευταία μου το είπε και ο γιατρός αλλά εδώ και χρόνια μου το έχουν και άλλοι  τόσες πολλές φορές που πλέον με κούρασε είναι να μου φέρεις την χαλαρότητα. Βέβαια αυτήν την προτιμώ με μορφή καλού κρασιού από τα καλύτερα σε παρακαλώ για να μην με ζαλίσει. Επίσης ένα κουτί πούρα Αβάνας κατά προτίμηση Bolivar - Belicosos Finos .

Τώρα επειδή η χαλαρότητα δεν πάει ποτέ με άγχος για τα χρήματα όπως καταλαβαίνεις θα ζητήσω να μου φέρεις το λαχείο που θα κερδίσει τον πρώτο λαχνό του Πρωτοχρονιάτικου λαχείου. Αααα μην ξεχάσεις να είμαι ο μοναδικός νικητής έτσι??? Μην τα μοιράζομαι και με κανένα άλλο και με ρίξει στην μοιρασιά.

Τέλος για να μην μακρυγορώ θέλω να μου φέρεις νέα πρόσωπα και καινούργιες εμπειρίες στην ζωή μου. Από αυτές που ξυπνάς το πρωί και λες τώρα άραγε σε ποιά χώρα να βρίσκομαι??? Να κοιτάξω δίπλα μου να δω με ποιά κοιμήθηκα χθες βράδυ??? Να σκέφτεσαι με ποιά θέλεις να πιείς τον καφέ σου το πρωί και με ποιά το απόγευμα.

Κλείνοντας θα σε παρακαλούσα όταν φύγεις με το καλό μετά τα δώρα που θα μου φέρεις, να πάρεις μαζί σου μερικές σακκούλες που θα σε αφήσω δίπλα στην πόρτα (βλέπεις τζάκι δεν αξιώθηκα να κάνω ακόμα). Μην σκιάζεσαι δεν θα είναι τα σκουπίδια αλλά μερικά άχρηστα υλικά που δεν θα τα χρειάζομαι πιά. Ανθρωπιά, αγάπη, συμπόνια, λησμονιά, χαρά, λύπη, μίσος, δάκρυ, και όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος.

Υ.Σ. Αν δεν μπορέσεις να μου φέρεις όλα αυτά που περιγράφω σε αυτό το γράμμα μου σε παρακαλώ να μην ξεχάσεις να μου φέρεις εκείνο τον τηλεφακό που ζήτησα για την νέα μου φωτογραφική μηχανή και εκείνη την όμορφη ψυχούλα που μου χρωστάς καιρό τώρα.

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 07, 2009

πέρασαν πέντε μήνες και εγώ είμαι αλλού

είναι κάποιες φράσεις που μπορούν να στοιχειώσουν την ζωή μας……………
μπορείς να πεις χιλιάδες σ’ αγαπώ και ένα που δεν πρόλαβες να πεις να νιώσεις οτι το ήθελες τόσο μα τόσο πολύ αλλά  πλέον να μην μπορείς να το προφέρεις………
μπορεί να γελάς να προσφέρεις χαρά μα ένα γέλιο που δεν μπόρεσες να χαρίσεις να σε τυραννάει γιατί δεν το πάλεψες παραπάνω………
ερωτεύεσαι το αύριο και πλάθεις όνειρα για το σήμερα μα μια θύμηση απο το παρελθόν να σε κάνει να δακρύζεις ………
πέρασαν μήνες δώδεκα και νόμισες πως οι τελευταίοι πέντε δεν ήρθαν ποτέ ………
πόσα χρόνια να θέλει ακόμα να πεις  το σ’ αγαπώ με την ψυχή σου και όχι να κρύβεσαι απο τον εαυτό σου?
 http://www.youtube.com/watch?v=64YLsESxgww

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 04, 2009

βάρυνε σήμερα το σύννεφο, πήρε το μωβ του χρώμα και  όλα μοιάζουν άχρηστα.

Μαυροκόκκινο το μέσα!

 

purple_night_lightning_storm[1]

black-red-heart-flames[1] 

StreakyBlackRed[1]

Κυριακή, Νοεμβρίου 29, 2009

Γραμμα - τι – καίς Ανορθόγραφες

Ξαστέρωσε και απόψε. Παρόλα αυτά δεν έχει κρύο. Ο καλός καιρός συνεχίζετε. Ο χειμώνας μοιάζει ακόμα αργοπορημένος.

Έχει ερημιά. Οι δρόμοι είναι άδειοι. Δεν κυκλοφορεί κανένας. Ίσως να φταίει το προχωρημένο της ώρα. Ακόμα όμως και οι σκοτεινιές γωνιές των δρόμων που συνήθως είχαν κάποιο σταματημένο αυτοκίνητο με ένα “παράνομο” ζευγαράκι σήμερα είναι αδειανές. Και όχι δεν άλλαξε το στέκι τους. Έχουν χρόνια που χρησιμοποιούν την περιοχή.

Παράνομος – παρανομία. Αυτός που παραβιάζει τους νόμους. Με ποιό μέτρο? Το ανώριμο ή το όψιμο της ηλικίας ή μόνο τους γραπτούς και άγραφους νόμους? Αλήθεια αυτός που αγαπά αυτούς που οι άλλοι τους λένε περιθωριακούς και παράνομους είναι και αυτός παράνομος?

Άρχισα πάλι τις γραμματικές. Χαμογελώ με την σκέψη των μεταμεσονύκτιων γραμματικών.

Τώρα μου ήρθε ιδέα. Ένα γράμμα. Ναι ένα γράμμα. Στο προηγούμενο είχα ζητήσει ένα χαμόγελο. Τώρα θέλω ένα γράμμα. Αφήστε ένα γράμμα μαζί με το σχόλιο σας. Ένα γράμμα της ελληνικής ή λατινικής αλφαβήτας. Ή γιατί όχι ? Ένα γράμμα όπως εσείς το θέλετε. :)

Παρασκευή, Νοεμβρίου 27, 2009

Να με προσέχεις σου είπα μα εσύ νομίζω πως το ξέχασες ήδη.

Ο καιρός περνούσε χωρίς νόημα. Χωρίς σκέψεις. Απλά η μέρα εναλλάσσεται με νύχτα όπως τραγουδά και ο αγαπημένος μου Νιόνιος. Όλα είναι στην θέση τους. Τα βιβλία στα ράφια τα δεκάδες CD στην θήκη τους και τα συναισθήματα καλά κρυμμένα μέσα μου. Φτάνει είχα πει εδώ και λίγους μήνες στον εαυτό μου. Κι όμως είναι στιγμές που το ένα δευτερόλεπτο είναι ικανό να σε ταρακουνήσει και να αρχίσεις να βλέπεις διαφορετικά τα γεγονότα που περνάνε γύρω σου. Είναι το ελάχιστο, που μπορεί να σου προσφέρει το γέλιο, το άγνωστο και να φέρει την προσμονή, την φωτεινή αχτίδα που είχες χάσει καιρό τώρα. Δεν ξέρω ποιό είναι αυτό το κάτι. Δεν ξέρω αν είναι κάτι. Δεν ξέρω ούτε αν πρέπει να είναι κάτι. Είναι τόσα τα άγνωστα και τα ανείπωτα που δεν ξέρεις αν πρέπει να αφήσεις την φαντασία στο ταξίδι της ή να την σταματήσεις πριν ακόμα κάνει το πρώτο βήμα.

…………………………………………

Έχει αρκετό καιρό που έπαψα  να συνομιλώ με τα πρέπει και μη. Μοιάζουμε μαλωμένοι αν και κάποιες στιγμές μου τραβάνε μια σπρωξιά έτσι για να μην φεύγω και πολύ μακριά τους.

………………………………………………

Αμπελοφιλοσοφίες που λέω να μην συνεχίσω. Λέω απλά να σας χαρίσω ένα χαμόγελο. Ναι ένα χαμόγελο. Θέλω όσοι μπουν εδώ και διαβάσουν αυτές τις λέξεις να το εγκαταλείψουν με ένα χαμόγελο στα χείλη. Και γιατί όχι! Και με ένα χαμόγελο στην ψυχή. Ναι, άλλωστε όλα για αυτήν δεν τα κάνουμε? Όλοι μας αυτήν θέλουμε να κάνουμε να γελάσει. Βέβαια το θέμα είναι οτι εγώ μπορεί να έχω όλη την καλή διάθεση να θέλω να αφήσετε όλοι ένα χαμόγελο εδώ, αλλά  δεν ξέρω πως μπορώ να το πετύχω αυτό. Να σας πω ανέκδοτα? Να σας κάνω αστείες γκριμάτσες? Να σας χαρίζω απο ένα τριαντάφυλλο? Να σας χαστουκίζω? :) Ειλικρινά δεν ξέρω πως να το καταφέρω. Αλήθεια. Μήπως έχετε εσείς  κάτι στο νους σας που θα μπορούσε να προσφέρει ένα χαμόγελο. Γράψτε το ! Θα το χαιρόμουν πολύ να ακούσω τι θα ήταν αυτό το κάτι.

Το τραγούδι χαρισμένο σε όποιον αντέχει να το ακούσει. :)

Κυριακή, Νοεμβρίου 15, 2009

Αμαρτία, σε ζητώ!

Ο έρωτας με έρωτα περνάει …………………………

Μύθος ……………… πραγματικότητα ……………

 

album_pic[1]

αμαρτία……………

πάθος ………………  

πόθος …………………

αγάπη ………  

μίσος ……………

μοναξιά ………………

ερημιά ……………

λέξεις ………

αντήχηση ………

σιωπή.

μερικές λέξεις για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Για όποιον έχει ανάγκη να τις νιώσει. Μπορείς να τις κάνεις ζευγάρια, να τις συνθέσεις, να τις διαιρέσεις, να τις αναλύσεις, να τις χωρίσεις, να τις αντιμεταθέσεις, και στο τέλος να φτιάξεις το παραμύθι σου.

Το όνειρο που οδηγεί στην αμαρτία. 

Παρασκευή, Νοεμβρίου 13, 2009

Ένα δευτερόλεπτο

4098585324_d1d2fd236b_b
Η κακή συνήθεια του καπνίσματος με οδήγησε στο μπαλκόνι. Έχει κρύο απόψε. Χειμώνας πλησιάζει. Η ανεμελιά του καλοκαιριού είναι πλέον ανάμνηση και το πολύχρωμο γήινο φθινόπωρο βαδίζει στην τελευταία του στροφή. 
Γύρισα το κεφάλι ψηλά στον ουρανό. Δεκάδες λάμψεις στραφτάλιζαν. Μικρές λάμψεις που αναβόσβηναν   στιγμιαία. Έχει αστροφεγγιά απόψε. Οι παλιοί λένε πως θα κάνει παγωνιά. Να, ευθεία εμπρός μου διακρίνω τον σχηματισμό του χαρταετού. Μικρή άρκτο, μου μάθανε πως λέγεται. Κοίταξα και για άλλους σχηματισμούς. Μπα δεν διέκρινα τίποτα άλλο. Ποτέ δεν ασχολήθηκα με την αστρονομία. Γύρισα  το κεφάλι στην γη. Χώμα, που στεγάζει τα όνειρα. Φευγαλέα σκέψη που δεν έχει συνέχεια. Κρύο, πολύ τελικά. Τελευταία μεγάλη ρουφηξιά να γεμίσουν τα πνευμόνια δηλητήριο. Να ζαλιστεί ο νους.
Επιστροφή στην ζεστή αγκαλιά του σπιτιού. Ένα  βήμα από το  κρύο. Ένα δευτερόλεπτο και όλα είναι ζεστά. Ένα δευτερόλεπτο απέχει το κρύο από την ζέστη. Ένα δευτερόλεπτο η απλωσιά από το στένωμα. Ένα δευτερόλεπτο η χαρά από  την λύπη.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 06, 2009

Μάγκας

Σήμερα λέω να πούμε δυο κουβέντες για τον Μάγκα:

Ερμηνεία του Μάγκα από το Βικιπαίδεια

Ο μάγκας, συνήθης κοινωνικός χαρακτήρας της προπολεμικής περιόδου, στυλιζαρισμένη μορφή της περιοδολόγησης του ρεμπέτικου και του μεσοπολέμου ήταν κυρίως άντρας των λαϊκών αστικών στρωμάτων που χαρακτηριζόταν από υπερβολική αυτοπεποίθηση ή έπαρση, καθώς και από ιδιάζουσα εμφάνιση ή συμπεριφορά. Συνηθισμένα στην εμφάνιση του μάγκα ήταν το μακρύ μουστάκι, τα μυτερά παπούτσια με γυρισμένες μύτες, το καβουράκι, το παντελόνι με ρίγα και το κομπολόι. Στη μέση φορούσαν τυλιχτό ζωνάρι, κυρίως για να κρύβουν τα μικρά όπλα -μαχαίρια και πιστόλια- που κουβαλούσαν. Περπατούσαν με ιδιόρρυθμο τρόπο, σα να κουτσαίνουν - από κει και το κουτσαβάκης, φορώντας μόνο το ένα μανίκι απ' το σακάκι.

Οι μάγκες εμφανίστηκαν ως κουτσαβάκηδες γύρω στα 1870 και έδρασαν περίπου μέχρι το 1892, οπότε ο τότε διευθυντής της αστυνομίας Μπαϊρακτάρης τους κυνήγησε αλύπητα. Εκτός από τη φυλάκιση και το κούρεμα με την ψιλή, έδωσε εντολή να τους κόβουν το μισό μουστάκι (υποχρεώνοντάς τους να ξυρίσουν και το άλλο μισό - θανάσιμη προσβολή για τους μάγκες της εποχής). Τους έκοβε επίσης τις μύτες απ' τα παπούτσια και το μανίκι που κρεμόταν. Το 1896 πάντως, κατά τους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, οι κουτσαβάκηδες επιστρατεύτηκαν απ΄την αστυνομία, προκειμένου να κατασταλεί η ξενόφερτη εγκληματικότητα.

Αργότερα, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο τύπος του μάγκα γνώρισε καινούργια αναβίωση, αυτή τη φορά συνδεμένος με την κουλτούρα της ρεμπέτικης μουσικής.

Η ελληνική λαϊκή μουσική έχει αφιερώσει αρκετά τραγούδια της στην περιγραφή και τις συνήθειες του μάγκα (βλ. Του Βοτανικού ο Μάγκας, Ε ντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ, Πούσουν μάγκα το Χειμώνα, ή Μάγκας βγήκε για σεργιάνι κ.ά.). Για την ετυμολογία της λέξης υπάρχουν αρκετές απόψεις:

από τη μάγκα = ενωμοτία άτακτων πολεμιστών (Αλβ.)
από το Λατινικό mango, -onis ( Ν. Ανδριώτης)
από το manika κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη με την ερμηνεία ότι υπήρχε η συνήθεια να δίνονται σε ευγενείς ιππότες τα μανίκια των κυριών της αυλής.

Σήμερα ο ίδιος όρος εφαρμόζεται, μεταφορικά, για τον λαϊκό παληκαρά, άτομο που επιδεικνύει προκλητικά ή επιθετικά τη δύναμή του στον κοινωνικό περίγυρο. Χρησιμοποιείται καμιά φορά και υποτιμητικά σε φράσεις όπως "κάνει το μάγκα", "τζάμπα μάγκες".

Συνθετικές λέξεις: "βαρύμαγκας", "ψευτόμαγκας"

 

Ο Μάγκας μέσα από τα λόγια της  Μαριώ

 

Εγώ κρατάω την ερμηνεία της Μαριώς και λέω να ρίξω και μια γυροβολιά. Βέβαια όπου λέει “Θεσσαλονικιός” βάλτε “Μακεδόνας” και είστε  μέσα.

Κυριακή, Νοεμβρίου 01, 2009

La vie dans les bois (η ζωή στο δάσος )

4065294724_bc92901826_o[1] 

Σήμερα τριγυρνώντας σε έναν ορεινό οικισμό της περιοχής μου (Νομός Ημαθίας) ανακάλυψα σκαρφαλωμένο πάνω σε μια καρυδιά ένα σκίουρο. Ευτυχώς η μηχανή αυτή την φορά ήταν στα χέρια μου και έτσι πρόφτασα να τον αποθανατίσω και να του δώσω τα λίγα λεπτά δημοσιότητας που η μοίρα, του είχε φυλαγμένη για αυτόν. Το παράξενο πάντως ήταν για μένα. Πίστευα τόσα χρόνια πως οι σκίουροι ήταν αποκλειστικά καφετί. Ορκίζομαι μάλιστα ότι πριν από 4-5 χρόνια είχα δει ένα ζευγάρι σκίουρων σε δάσος στην περιοχή της αγαπημένης μου Φλώρινας και εκείνοι ήταν σίγουρα μέσα στα πρότυπα που ήξερα για τους σκίουρους. Καφεκόκκινοι με φουντωτή ουρά.

Τούτος όμως με ξάφνιασε. Αγνοούσα βλέπεις ότι υπάρχουν μαύροι με άσπρη κοιλιά. Όπως όμως παρατηρείται στην φωτογραφία, είναι κατάμαυρος με άσπρουδερή κοιλιά και φουντωτή ουρά. Αν παρατηρείται στα μπροστινά του πόδια κρατάει ένα καρύδι που άρπαξε από το κλαδάκι που κρέμεται από πάνω του.

Παρακάτω σας παραθέτω μερικές πληροφορίες που βρήκα στο νετ για τους σκίουρους και τις βρήκα ενδιαφέρουσες.

Σκίουρος ή αλλιώς βερβερίτσα. Τα πιο συνηθισμένα είδη σκίουρου είναι ο Σκίουρος Αλεπού (S. niger), ο Ανατολικός Γκρι Σκίουρος (S. carolinensis), ο Δυτικός Γκρι Σκίουρος (S. griseus), ο Σκίουρος Ντάγκλας (Tamiasciurus douglasii) και ο Αμερικάνικος Κόκκινος Σκίουρος (T. hudsonicus).

Οι σκίουροι είναι γενικά έξυπνα και επίμονα ζώα. Σε κατοικήσιμες περιοχές έχουν την κακή συνήθεια να τρώνε από ταΐστρες πουλιών, να σκάβουν σε γλάστρες είτε για να θάψουν είτε για να βρουν καρπούς και να φτιάχνουν φωλιές σε φιλόξενες γι’ αυτούς περιοχές, όπως σοφίτες.

Οι σκίουροι καμιά φορά μπορούν να αποτελέσουν πραγματική επιδημία γιατί μασούν φαγώσιμα και μη φαγώσιμα αντικείμενα. Το συνήθειο αυτό διατηρεί τα δόντια τους αιχμηρά και τα φθείρει ώστε να πέσουν (τα τρωκτικά αλλάζουν συνεχώς δόντια).

Οι σκίουροι είναι παμφάγοι, τρώνε μια μεγάλη ποικιλία τροφών φυτικής προέλευσης, συμπεριλαμβανομένων καρυδιών, καρπών, φρούτων, μυκήτων, καθώς και εντόμων, αυγών ακόμη και μικρών θηλαστικών, πουλιών, βατράχων και ψοφιμιών.

Να και ένα χαριτωμένο βίντεο που βρήκα στο νετ με πρωταγωνιστή ένα σκίουρο.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 28, 2009

Θα σ'αγαπώ - Δ. Γαλάνη

Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια
Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά
Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί
Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί
Θα σ' αγαπώ

Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές
Ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός θα καις
Ώσπου να πάψει η ανατολή
Θα σ' αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Θα σ' αγαπώ

Θα σ' αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει
Θα σ' αγαπώ
Με μιαν αγάπη που ο νους σου δεν χωράει
Θα σ' αγαπώ

Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια
Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά
Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί
Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί
Θα σ' αγαπώ

Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές
Ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός θα καις
Ώσπου να πάψει η ανατολή
Θα σ' αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Θα σ' αγαπώ

Θα σ' αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει
Θα σ' αγαπώ
Με μιαν αγάπη που ο νους σου δεν χωράει
Θα σ' αγαπώ

Πέρα από κει που φτάνει η αντοχή
Θα σ' αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Μέχρι το θάνατο και πιο μακριά
Μέχρι να πεις πεθαίνω τώρα πια
Θα σ' αγαπώ

Πέμπτη, Οκτωβρίου 22, 2009

Εγχειρίδιο Βλακείας του Διον. Χαριτόπουλου

Σήμερα θέλω να κάνω μια πρόταση ανάγνωσης. Πρόκειται για ένα βιβλίο που την ύπαρξη του την πληροφορήθηκα απο το μπλόγκ της Μαρίας Τζιρίτα. Είμαι βέβαιος πως αρκετοί απο εδω το γνωρίζουν για τους υπόλοιπους υπάρχει το λίνκ πάνω στο όνομα της.

Εκεί λοιπόν διάβασα για το βιβλίο “Εγχειρίδιο Βλακείας” του Διονύση Χαριτόπουλου. Το όνομα του συγγραφέα κάτι μου θύμιζε και το διαπίστωσα όταν πήρα το βιβλίο στα χέρια μου. Είχα διαβάσει παλιότερα και ένα ακόμα βιβλίο του το “Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων” το οποίο με είχε ενθουσιάσει. Έτσι λοιπόν πήρα στα χέρια μου το καινούργιο μου βιβλίο με μεγαλύτερη χαρά καθώς περίμενα οτι σίγουρα και αυτό θα είναι καλό.

Ε! λοιπόν αυτό είναι ακόμα καλύτερο. Το συστήνω σε όλους. Διαβάζετε εύκολα και γρήγορα και έχει πολλά και όμορφα πράγματα να πεί. Είναι 116 σελίδες όμορφα γραμμένες και με σκληρό εξώφυλλο.

Σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα για να δείτε δείγμα.

“Το δίποδο ζει για πάρτη του.

Η πρωταρχή και η ουσία του ανθρώπου είναι η βούληση (θέληση, επιθυμία)και η νόηση είναι το μέσο για την πραγματοποίηση της. Η μόνη πραγματική του θεότητα είναι ο εαυτός του: το παιχνίδι, η διασκέδαση, αγορά ειδών, η συκοφαντία, η εξαπάτηση, ο φόνος, η κλοπή, ο ατομικός καλωπισμός, η ερωτική πράξη και όποια άλλη ενέργεια ή πράξη του στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στην προσωπική του ικανοποίηση και ευχαρίστηση. Που σημαίνει ότι είμαστε τα “θέλω” μας, το Εγώ μας, ο σκοπός μας, και το εργαλείο για να πετύχουμε αυτό που κάθε φορά θέλουμε είναι το μυαλό μας. Το τι θέλουμε είναι πρόδηλο: “όλοι γεννηθήκαμε στην Αρκαδία” (Σίλερ) και περιμένουμε να ζήσουμε με ευτυχία, λουσμένοι όλες τις χάρες, τις ανέσεις και τις απολαύσεις του κόσμου. Βέβαια, η δυστυχία που δέρνεται μεταξύ επιθυμίας και πραγματικότητας είναι δεδομένη’ ο Φρόιντ μάς έκλαιγε απο νωρίς: “το υπερεγώ εκδίδει μια εντολή χωρίς να ενδιαφέρεται αν το άτομο μπορεί να την εφαρμόσει”. 

Τετάρτη, Οκτωβρίου 21, 2009

Ήθελε να ζήσει Νο2

Δεν πρόλαβε να φύγει μακριά όταν άρχισε να χτυπά το τηλέφωνο. Κοίταξε το νούμερο που φαινόταν στο καντράν. Ήταν μια φίλη του που είχε γνωρίσει λίγο καιρό πριν. Δεν την ήξερε τόσο καλά μα τον είχε εντυπωσιάσει με την ωριμότητα της σκέψης της ενώ τον μάγευε ότι κατόρθωνε να μαντεύει τις σκέψεις του και να του απαντάει πριν καν αυτός αρθρώσει λέξη. Αποφάσισε να απαντήσει παρά το σχέδιο που έλεγε ότι δεν έπρεπε να μιλήσει με κανέναν.

Σταμάτησε στην δεξιά πλευρά του δρόμου και απάντησε στο τηλέφωνο.
- Παρακαλώ είπε.
-Γύρνα πίσω τώρα άκουσε την φωνή της φίλης του. Δεν έχεις δικαίωμα να το κάνεις αυτό. Όχι έτσι. Αυτό είναι φυγή και θα σε κυνηγάει μια ολόκληρη ζωή. Θα στοιχειώσει μέσα σου και δεν θα φύγεις ποτέ. Θα τριγυρνάς δίπλα τους χωρίς να μπορείς να πλησιάσεις. Έτσι καις το τελευταίο χαρτί της ζωής σου. Καις το δικαίωμα να ζήσεις ελεύθερος. Δεν θα μπορέσεις ποτέ να ζήσεις όπως το σκέφτεσαι.
Άκουγε χωρίς να μιλάει. Στο μυαλό του μπερδεύτηκαν πολλά. Προσπαθούσε να καταλάβει το πόσο δίκιο είχαν τα λόγια της. Επαναλάμβανε μέσα του τα λόγια της. Καμένο χαρτί, στοιχειώσει,  δικαίωμα,  γύρνα πίσω τώρα. Λόγια που τα λες εύκολα μα έχουν βαρύ φορτίο. Προσπάθησε να τα αντισταθμίσει με το θέλω να ζήσω, μιζέρια, μόνος. Το μυαλό του μπερδεύτηκε παραπάνω. Ένιωθε το αίμα να ανεβαίνει με πίεση στο κεφάλι του και να πλημμυρίζει όλο τον χώρο. Ένιωθε τις δυνάμεις του να χάνονται. Ένιωθε τις αισθήσεις του να χάνονται. Τα αγαπημένα του αρώματα έπαψαν να οσφραίνουν. Αστραπιαία στο μυαλό του στριφογύρισαν τα λόγια κατακραυγής που θα είχε να αντιμετωπίσει. Αίσχος! Κυρίαρχη λέξη που ειπώνεται τόσο εύκολα. Δεν μπορεί ο κόσμος να νιώσει την αιτία. Δεν μπαίνει σε τέτοιο κόπο. Είναι τόσο εύκολο να αναθεματίζεις. Το να ψάξει ο καθένας μέσα του και να προσπαθήσει να κάνει δική του την αντίδραση σίγουρα είναι δυσκολότερο. Ο κόσμος αρκείται στο εύκολο και γρήγορο. Δίκη, καταδίκη, κρέμασμα με συνοπτικές διαδικασίες. Όχι. Το αποφάσισε αστραπιαία. Όχι. Έπρεπε να συνεχίσει. Προτιμούσε να καταδικαστεί παρά να καταδικάσει ο ίδιος τον εαυτό του.
Έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς να περιμένει να ακούσει τίποτα άλλο. Το απενεργοποίησε και το πέταξε στο διπλανό κάθισμα. Έβαλε μπρος και ξεκίνησε με φόρα.
Το μόνο που άκουσε ήταν ο συριγμός από τα λάστιχα του φορτηγού και ένιωσε τις λαμαρίνες να τρυπάνε το κορμί του.
Άλλοι είπανε πως ο οδηγός του φορτηγού ήταν πιωμένος. Άλλοι πως έτρεχε και τα φρένα του φορτηγού δεν έπιασαν για να μπορέσει να σταματήσει. Κάποιοι είπαν πως σίγουρα είχε κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Η κηδεία του έγινε με κάθε τιμή και όλους τους συγγενείς και φίλους να εκθειάζουν τις αρετές του αδικοχαμένου και το πόσο αγαπούσε την οικογένεια του. Σωστός οικογενειάρχης που υπεραγαπούσε την γυναίκα του και τα παιδιά του. Δούλευε σε δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα. Κρίμα. Κρίμα. Νέος άνθρωπος. Έφυγε άδικα.
Την ώρα που τον κατέβαζαν στην τελευταία κατοικία του ένας τρελός που περιφέρονταν στα κοιμητήρια πήγε κοντά και άρχισε να γελά. “πάει αυτός, γλύτωσε” “Άντε και του χρόνου άλλος”. Οι συγγενείς ανήσυχοι με τις βλακείες που έλεγε ο τρελός, τον απομάκρυναν από τον χώρο φωνάζοντας του. Αίσχος, αίσχος.


Υ.Σ.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι οτι και αυτή και η προηγούμενη ανάρτηση είναι απλά κείμενα που έχουν σκαρωθεί απο την φαντασία μου. Στοιχεία πραγματικότητας μπορεί να βρουν πολλοί αλλά δεν είναι απαραίτητο να στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα. Είναι απλά κείμενα. Το συγκεκριμένο κείμενο δεν ήταν στις σκέψεις μου αλλά πραγματοποιήθηκε αφού διάβασα τα σχόλια σας. Αν κάποιος αισθανθεί οτι απαντώ σε  σχόλιο του το ξεκαθαρίζω οτι το κείμενο αυτό δεν έχει τέτοιο σκοπό. Απλά μπορεί να πήρα κάποια στοιχεία απο τις απαντήσεις σας για να μπορέσω να πλέξω το κείμενο. Δεν είναι απάντηση και πολύ περισσότερο δεν είναι κριτική σε απόψεις που γράφτηκαν στα σχόλια σας. Να ξεκαθαρίσω οτι τα σχόλια σας είναι διαφορετικά αλλά τόσο αληθινά που ειλικρινά με άγγιξαν και ομολογώ οτι με συγκίνησαν κιόλας καθώς ένιωσα οτι όλοι το θεωρήσατε οτι είναι κάτι που έχω αποφασίσει να κάνω και προσπαθήσατε να με παροτρύνετε είτε για το ναι είτε για το όχι. Ξεκαθαρίζω λοιπόν οτι απλά είναι δύο κείμενα. Τίποτα παραπάνω τίποτα παρακάτω.
Έτσι λοιπόν ευχαριστώ όλους σας για τις απαντήσεις. Την Ελένη, την Ανάσα, το Μαρούλι, το Σεληνόφως, την Ανάσα ξανά, το Αγγελάκι, την Lilith, το γκλομπαλάκι, τον φίλο ασκάρ, τον φίλο Άρη, την Φεγγαρένια, την Αλατοπιπερίτσα, την Μαριάννα και τον φίλο Όσιρις.

Τρίτη, Οκτωβρίου 20, 2009

Ήθελε να ζήσει

Το είχε αποφασίσει καιρό τώρα. Σήμερα όμως ήρθε η ώρα τις σκέψεις του να τις κάνει πράξη.

Σηκώθηκε την ίδια ώρα όπως κάθε πρωί και κατευθύνθηκε στο μπάνιο. Κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέπτη. Έμεινε να τον κοιτάζει. Στα μάτια του είχαν σχηματιστεί μαύροι κύκλοι. Μόλις είχε σηκωθεί από τον ύπνο μα αν τον έβλεπε κανείς θα πίστευε πως δεν είχε κοιμηθεί ούτε ένα δευτερόλεπτο. Πράγματι έτσι ήταν. Όλο το βράδυ πάλευε με την απόφαση που είχε πάρει.

Έριξε κρύο νερό στο πρόσωπο του ελπίζοντας η δράση του κρύου να καταφέρει να περιορίσει τους μαύρους κύκλους και να κρύψει τα σημάδια της αϋπνίας. Γέμισε το πρόσωπο του με αφρό και αφού πήρε ένα καινούργιο ξυράφι ξυρίστηκε όπως έκανε κάθε πρωί.

Φόρεσε το κουστούμι που φορούσε καθημερινά στο γραφείο. Με την άκρη των ματιών του είδε την γυναίκα του που μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι. Έβαλε την κολόνια του που δεν έλεγε να αποχωριστεί ποτέ και ήταν πια έτοιμος να ξεκινήσει για την δουλειά. Οι μυρωδιές πάντα έπαιζαν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του. Συνέδεε στο μυαλό του όλες τις καταστάσεις που βίωνε με μυρωδιές. Τις χαρές με το άρωμα του τριαντάφυλλου και τις λύπες με τον ανθό της γαρδένιας. Για τις στιγμές αγωνίας, όπως αυτή που τον είχε κατακλύσει αυτήν την στιγμή είχε στο νου το άρωμα της κανέλλας. Ερέθιζε το μυαλό το γεμάτο σπιρτάδα άρωμα της.

Προσπάθησε να φαίνεται ατάραχος και προχώρησε στο δωμάτιο των παιδιών. Έσκυψε και τα φίλησε στο μάγουλο όπως κάθε πρωί. Η γυναίκα του μόλις έβγαινε από το μπάνιο την ώρα  που κατευθύνθηκε για την εξώπορτα. Γεια, καλή ημέρα να έχεις της είπε με το βλέμμα χαμηλωμένο. Δεν ήθελε να δει τα μάτια του. Όσο και καλά να το είχε προσχεδιάσει τα μάτια του είχαν αρχίσει να γεμίζουν επικίνδυνα.

Έκλεισε την εξώπορτα και προχώρησε στο αυτοκίνητο. Μόλις έκατσε στην θέση του οδηγού, άφησε να βγει από μέσα του ένα γεμάτο ουφ! Ένιωσε ξαφνικά να βρέθηκε σε άλλη διάσταση. Η βαριά ατμόσφαιρα άρχισε να αλλάζει. Η αϋπνία που φαινόταν στα μάτια του υποχώρησε αμέσως. Έβαλε μπρός και ξεκίνησε. Έστριψε στην πρώτη στροφή και χάθηκε μέσα στην κεντρική λεωφόρο. Όμως η κατεύθυνση του δεν ήταν αυτή που ακολουθούσε καθημερινά. Πήρε την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Το είχε αποφασίσει. Δεν άντεχε πια. Ένιωθε την ζωή του να φεύγει μέσα από τα χέρια του. Έπρεπε να αντιδράσει. Έπρεπε να βρει ένα τρόπο να το σταματήσει αυτό. Δεν άντεχε άλλο την μιζέρια που βίωνε. Ήθελε να ζήσει. Έπρεπε να ζήσει. Δεν θα το συγχωρούσε ποτέ στον εαυτό του να μην αντιδρούσε. Είχε αφήσει να περάσουν πολλά. Φτάνει όμως. Έπρεπε να βάλει ένα τέλος σε αυτήν την μιζέρια όσο και να τον πλήγωνε η απόφαση του.

Τα άφησε πίσω όλα. Δεν πήρε τίποτα μαζί του, παρά μόνο τις αναμνήσεις του. Ήθελε να ξαναγεννηθεί. Έφευγε μόνος για ένα προορισμό που δεν ήξερε καν. Δεν τον ένοιαζε που θα πάει και τι θα κάνει. Ήθελε απλά να ξεφύγει.   

Σάββατο, Οκτωβρίου 17, 2009

Χαμένος στο όνειρο

Το μαύρο τοπίο δεν έλεγε να τελειώσει. Εδώ και μερικά λεπτά που είχε μπει σε αυτό το τούνελ, παντού τριγύρω του, όλα ήταν καλυμμένα με μια μαύρη μπογιά. Ένα χέρι τα είχε βάψει όλα στο χρώμα που τόσο αγαπούσε. Σε μερικές στροφές όμως του τούνελ συναντούσε μερικές παράξενες ζωγραφιές. Τέτοιες που δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει αν έδειχναν κάτι συγκεκριμένο ή απλώς ήταν μερικές άτσαλες πινελιές για να σπάσει την μονοτονία του μαύρου. Δεν είχε ούτε τον χρόνο να διερευνήσει τι τελικά συνέβαινε. Όλα πέρναγαν τόσο γρήγορα από γύρω, που ήταν αδύνατο το μυαλό να συνθέσει συγκεκριμένες εικόνες. Ένιωθε να βρίσκεται σε μέσο που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Τέτοια ταχύτητα που ακόμα και η προσπάθεια σκέψης βρισκόταν να γίνεται σε περασμένο χρόνο. Όλα έτρεχαν στην ίδια ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όλα ήταν το παρελθόν.

Μα ναι! Ένιωσε την αιτία δεν έτρεχε αυτός μα το τούνελ που τον περιείχε. Έτρεχε με τέτοια ταχύτητα που ο χρόνος πάγωνε στο άπειρο, στο άγνωστο παρόν. Παρόν; Τι είναι παρόν; Αφού η σκέψη αδυνατούσε να φτάσει τον χρόνο, ποιό παρόν να νιώσει; Αυτό που ζούσε σε κάθε ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων; Παρόν; Παρελθόν;Μέλλον; Λέξεις που δεν είχαν κανένα νόημα εδώ. Χρόνος απροσδιόριστος, παγωμένος σε άλλη διάσταση. Το τούνελ δεν είχε άκρη. Η ταχύτητα τον είχε ζαλίσει. Ένιωσε την ζαλάδα της ναυτίας να τον κατακλύζει. Όλο του το σώμα ένιωθε να διαλύεται κάτω από αυτήν την αλλόκοτη κίνηση. Η ζάλη τον ώθησε να κάνει μεγάλη προσπάθεια να σκεφτεί. Ποιός είμαι; Που πάω; Πως βρέθηκα εδώ; Σκέψεις που κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να τις συνθέσει. Όλα ήταν αλλόκοτα. Αταίριαστα. Απάντηση δεν μπόρεσε να δώσει σε καμιά του ερώτηση.

Ιδρώτας τον έλουσε και ένιωσε τις δυνάμεις του να σκορπίζονται και να συμπληρώνουν το πάζλ του μαύρου τοπίου με κατάλευκα σημάδια. Ένιωσε τις σάρκες του να σκίζονται και να  χάνονται πίσω του. Κομμάτι- κομμάτι. Γύρισε το κεφάλι προς τα πίσω να ψάξει να βρει τα κομμάτια του. Τρόμαξε! Το τοπίο ήταν λευκό. Εκτυφλωτικό που έκανε τα μάτια του να τσούζουν. Είδε το κάθε κομμάτι του να σκιαγραφεί μικρά καλοσχηματισμένα σχέδια. Μα ναι! Ήταν φανερό σχημάτιζαν τα αγαπημένα του τριαντάφυλλα. Κατακόκκινα σημάδια, κατακόκκινα τριαντάφυλλα.

Τα κομμάτια είχαν αρχίσει να χάνονται να λιγοστεύουν. Ένιωσε να χάνει ύψος. Έστρεψε το βλέμμα του χαμηλά. Τρομοκρατήθηκε! Τα πόδια του από τα γόνατα και κάτω δεν υπήρχαν. Πήγε να φωνάξει, μα κατάλαβε πως ήταν μάταιο. Δεν είχε κανένα νόημα. Δεν υπήρχε κανένας δίπλα του. Ήταν μόνος μέσα στο μαύρο τούνελ. Σε  αυτό που έτρωγε το σώμα   του και το μετέτρεπε σε τριαντάφυλλα. Σε αυτό που έσβηνε τις σκέψεις, λες και δεν είχαν γίνει ποτέ. Τον έτρωγε. Εξαφάνιζε την ύπαρξη του.

Μα όχι, να, εκεί, μπροστά του, κάτι έμοιαζε να αλλάζει. Το μαύρο άρχισε να χάνεται. Ένα λευκό πλησίαζε με την ίδια ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ένα λευκό που τον μαγνήτιζε. Ένα λευκό που τον έκανε να θέλει να τρέξει ακόμα πιο γρήγορα. Μα ! Ένιωθε τόσο ανάλαφρος. Ξανάστρεψε το βλέμμα χαμηλά. Το μέρος του θώρακα είχε χαθεί. Ένα κεφάλι μόνο που βρίσκονταν λίγα εκατοστά από το δάπεδο του τούνελ. Έστρεψε το βλέμμα πίσω. Τα ίδια κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Ξαναγύρισε πάλι μπροστά……..

Χάθηκαν όλα. Το μαύρο, το άσπρο, οι σκέψεις, το αύριο, το χθες, το παρόν.

Ο διακόπτης είχε κλείσει οριστικά.

Τετάρτη, Οκτωβρίου 14, 2009

Πλέον ξέρω … για να μαθαίνετε και εσείς…..

Επειδή θεωρώ ότι η “αργία” είναι η μητέρα της μάθησης κοιτάξτε να δείτε τι ανακάλυψα τριγυρνώντας στο Facebook σήμερα το πρωί που η δουλειά δεν ήταν στα φόρτε της.

Μερικές υπέροχες ατάκες που λένε οι γυναίκες για να ρίξουν χυλόπιτα και το τι πραγματικά εννοούν.

Woman_in_control_by_MartheMa

1. Δεν είμαι σε καλή φάση τώρα.
(Δεν σε γουστάρω τόσο πολύ ώστε να "ξεκολλήσω" από τον πρώην.)


2. Είμαι μπερδεμένη.
(Βγαίνω με άλλους δύο και δεν ξέρω ποιόν να διαλέξω. Σίγουρα όχι εσένα.)


3. Δεν ταιριάζουμε.
(Είσαι τόσο βαρετός, τόσο απροσάρμοστος που θέλω να βγω στα βουνά και να το φωνάζω.)


4. Έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας.
(Είσαι μπαμπόγερος/ Είσαι ανώριμος.)


5. Έχω σχέση.
(Και με έχεις πρήξει τόση ώρα που μου μιλάς.)


6. Δεν νιώθω έτοιμη για κάτι παραπάνω.
(Και δεν σε γουστάρω και τόσο πολύ για να προσπαθήσω.)


7. Δεν θέλω να μπερδεύω τα επαγγελματικά με την αισθηματική μου ζωή.
(Δεν θα έκανα κάτι μαζί σου ακόμα κι αν το μόνο κοινό μας ήταν ότι ζούμε στον ίδιο γαλαξία.)


8. Δεν σε είχα σκεφτεί πότε με αυτόν τον τρόπο.
(Ούτε πρόκειται.)


9. Θέλω να επικεντρωθώ στην καριέρα μου.
(Ακόμα και κάτι τόσο βαρετό σαν τη δουλειά μου είναι καλύτερο από το να βγαίνω μαζί σου.)


10. Σε βλέπω σαν φίλο.
(Είσαι άσχημος.)

 

 

 130104skitso

Τρίτη, Οκτωβρίου 13, 2009

Η τίγρης – Χαίνηδες - Ψαραντώνης

Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π' όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.


Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.


όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.


Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.


 

Αφήστε την τίγρη να βγει από μέσα σας

Παρασκευή, Οκτωβρίου 09, 2009

Χαραυγή.

Είχε  αρχίσει να σουρουπώνει. Ο ήλιος είχε δύσει εδώ και λίγη ώρα! Η κάψα της ημέρας παραχωρούσε την θέση του στο υγρό πούσι της νυχτιάς. Το γερασμένο του κορμί δεν άντεχε ούτε αυτό το ελάχιστο δροσερό πούσι. Προχώρησε προς την καρέκλα που είχε κρεμάσει την ζακέτα του από την προηγούμενη νυχτιά. Έσυρε τα βήματα του και αφού φόρεσε την πλεχτή ζακέτα, το τελευταίο πράγμα που είχε απομείνει από εκείνη, προχώρησε προς την εξώπορτα. Βγήκε και κάθισε στο σκαμνάκι που είχε πάντα τοποθετημένο δίπλα από την εξώπορτα. Ένα σκαμνάκι που βρίσκονταν πάντα στην ίδια θέση. Ακριβώς δίπλα στην είσοδο. Στέκονταν εκεί χειμώνα καλοκαίρι, μέρα και νύχτα. Ήταν αυτό που σε καλωσόριζε πριν μπεις στο γέρικο σπίτι. Αυτό το σπίτι που είχε ζήσει  δύο πολέμους και όμως έστεκε εκεί καρτερικά και για τους επόμενους. Το σκαμνάκι το είχε φτιάξει ο γέροντας πριν πολλά χρόνια όταν αργοπερπάτησε ο μεγάλος του γιός. Το είχε σκαλίσει με ότι πιο περίτεχνο σχέδιο είχε μπορέσει να σκαρώσει το μυαλό του. Είχε σχεδιάσει πάνω του την χαραυγή και τον ήλιο που ανέτελλε δειλά από το λημέρι του. Ήθελε έτσι να είναι όλη η ζωή του πρωτότοκου γιού του.Χαραυγή. Στην άλλη πλευρά ήταν γεμάτο με αστέρια και θάλασσα. “Να είναι γεμάτα τα όνειρα του με αστέρια και να τον ταξιδεύουν σε μέρη  ονειρικά και απάτητα” έτσι είχε δικαιολογήσει την απόφαση του στην καλή του.

Πέρασαν όμως τα χρόνια. Το γέρικο κουφάρι του είχε μείνει μόνο του να σέρνεται δεξιά και αριστερά. Τα αστέρια και ο ήλιος είχαν ξεθωριάσει αλλά το σκαμνάκι ήταν εκεί. Δεν το αποχωρίζονταν ποτέ. Πάντα εκεί στην ίδια θέση. Περίμενε τον ερχομό του γιού του και ας ήξερε πως δεν θα ερχόταν ποτέ. Όταν έχασε την σύντροφο του, αυτήν που έζησε σχεδόν όλα τα χρόνια της ζωής του είχε πιστέψει πως ίσως  τότε να τον ξανάβλεπε. Μάταια όμως. Δεν είχε έρθει  ποτέ. Στην κηδεία της γυναίκας του κοιτούσε συνέχεια την πόρτα της εκκλησίας καρτερώντας να τον δει να ξεπροβάλλει έστω και την τελευταία στιγμή. Μάταια όμως. Δεν είχε ανοίξει ποτέ η πόρτα.

Πάει καιρός που δεν είχε πάρει ένα μήνυμα του. Δύο λόγια , λίγες λέξεις.

Ο γέροντας καθόταν όλη την μέρα σε μια παλιά πλαστική καρέκλα δίπλα στο σκαμνάκι. Και το βλέμμα του καρφωμένο στην ίδια πάντα κατεύθυνση. Στον δρόμο, που έφτανε μετά από ένα μακρύ φιδίσιο στριφογύρισμα στο χωριό του. Καρτερούσε. Ήθελε να τον δει να ξεπροβάλλει. Να έχει μια τελευταία εικόνα του.

Το πρωινό τον φώναξε ο ταχυδρόμος να του δώσει το γράμμα, μα ο γέροντας δεν σηκώθηκε από την  καρέκλα  του. Αναγκάστηκε να πλησιάσει. Τότε είδε τα γουρλωμένα μάτια του στην ίδια πάντα κατεύθυνση. Μέχρι την τελευταία πνοή του δεν έπαψε ποτέ να καρτερά.  

Τετάρτη, Οκτωβρίου 07, 2009

Να δεις που κάποτε ……

Έχω πολύ καιρό να γράψω και έτσι αποφάσισα να το κάνω σήμερα. Απ ότι κατάλαβα πάντως δεν σας έλειψα ε? Εμ! είχατε άλλες ασχολίες. Μπλέξατε με τις εκλογές και είτε κλαίγατε είτε γελάγατε ε?

Τέλος πάντων σας συγχωρώ γιατί δεν μπορώ να κάνω και κάτι άλλο. Και να διαμαρτυρηθώ και να φωνάζω δεν θα βγάλω άκρη. Το πολύ πολύ να με πείτε και γκρινιάρη. Και λέγοντας αυτό μου ήρθε στο νου και το τραγουδάκι.

Και για να μην με παρεξηγήσει ο φίλος Άσκαρ του λέω οτι δεν το έβαλα για την επιτυχία του ΠΑΣΟΚ. Απλά μου ήρθε στο νου.

Πέμπτη, Οκτωβρίου 01, 2009

Δεν είναι ο κόσμος ιδανικός …..

Ακούω μουσική και αυτό ηχεί στα αυτιά μου σαν αντίλαλος. Δεν είναι ο κόσμος ιδανικός. Αλήθεια πως να ήταν ο ιδανικός κόσμος? Με γέλιο?  Χαρά? Αγάπη? Χρήμα? Τι απ όλα ή όλα απαρτίζουν τον ιδανικό κόσμο? Φαντάζομαι πως το ερώτημα δεν είναι καινούργιο και σίγουρα μπορεί να απαντηθεί με διαφορετικούς τρόπους. Ή μήπως δεν έχει και πολλές ερμηνείες? Το ιδανικό θα ήταν …….

DSC_0047

Εγώ πάντως νομίζω πως μου αρκεί αυτός ο κόσμος που ζω.   Έχει απ’ όλα. Χαρά, λύπη, απογοήτευση,ελπίδα, ενθουσιασμό, κατάθλιψη, μοναξιά, αγάπη,μίσος,αδιαφορία, ………… Ένας κήπος που τα έχει όλα.  

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 30, 2009

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 23, 2009

Ένα βραβείο ακόμα

Πριν λίγες μέρες παρέλαβα ένα ακόμα βραβείο από την φίλη μου Εβίτα. Η ανάρτηση της πριν την απονομή των βραβείων έγραφε :

“Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στο χώρο των blogs, οι οποίοι είναι απίστευτα ευαίσθητοι και βγάζουν υπέροχα συναισθήματα. Τα blogs τους είναι ιδιαίτερα εφευρετικά και δημιουργικά και δεν στέκονται σε ανούσιες αναρτήσεις (όπως ίσως αυτό εδώ) αλλά πηγαίνουν τη σκέψη μας λίγο παραπέρα, μας κάνουν να προβληματιζόμαστε και να βλέπουμε ίσως και λίγο πιο πέρα από το εγώ μας. …….. “

award2_kreativ_blogger

Κρατάω τα δικά της γραφόμενα καθώς μου άρεσαν πολύ όπως τα έγραψε και προχωράω κατευθείαν στην απονομή στις δικές μου δέκα επιλογές.

  1. Στην πρώτη θέση θα βάλω την καλή μου φίλη Γλαρένια που όσο καιρό γνωριζόμαστε ιντερνετικά τα λόγια που γράφει η Εβίτα ταιριάζουν απόλυτα με αυτήν. Γλαρένια μου γίνε γρήγορα καλά και εμφανίσου στο χώρο καθώς τον νιώθω λειψό χωρίς την παρουσία σου.
  2. Δεύτερη θέση είναι η αγαπημένη μου ψυχούλα. Πάντα έχει μια όμορφη κουβέντα να πει, αν και μερικές φορές αισθάνομαι οτι κάτι κρύβει στα λόγια της. Πρέπει πάντως να ομολογήσω οτι έχει την μεγαλύτερη ποικιλία φιλιών. :)
  3. Στην τρίτη θέση είναι η φίλη Μαριλίτσα η όμορφη Σνουποδασκαλίτσα μας που μετά τα μαθήματα στο σχολείο δίνει μαθήματα και στο ιντερνέτ με το ήθος  και την καλοσύνη της.
  4. Τέταρτη θέση νομίζω ότι πρέπει να βάλω το Σκρουτζάκο παρότι τον έχει ήδη βραβεύσει και η ίδια η Εβίτα. Τον βάζω εδώ και νομίζω ότι είναι από τα μπλόγκ που έχει να δώσει πολλά. Μπορεί να μην  είμαι τακτικός σχολιαστής του αλλά πολλές φορές τον έχω διαβάσει και νομίζω ότι συνέχεια δίνει, ακόμα και με τα ανέκδοτά του. Διπλό βραβείο λοιπόν.
  5. Στην ξενιτεμένη φίλη Σοφία που πάντα με τα πόστ μας μαθαίνει πράγματα για την ζωή και την κουλτούρα της Ευρώπης αλλά και ειδικότερα για την ζωή στο Ηνωμένο Βασίλειο.
  6. Στην καλή μου φίλη Freedula που αγγίζει πάντα την ψυχή μας. Τέτοια ομορφιά σκέψης δεν συναντάς εύκολα και σίγουρα η ομορφιά κρύβεται και στα συναισθήματα της. Αυτός που τα εισπράττει νομίζω πως είναι τυχερός.
  7. Στην Χριστίνα που της αρέσουν τα πάρτι και τα ξεσαλώματα. Άνθρωπο έξω καρδιά την νιώθω. Και σε αυτήν δεν είμαι πυκνός σχολιαστής αλλά όσες φορές και να διαβάσω θέμα της νομίζω ότι έχει να δώσει ομορφιές.
  8. Στον Αριστόδημο ή πασίγνωστο ως Άρης. Τα πόστ του είναι γεμάτα πληροφορίες και δοσμένα με μια ευγένεια ψυχής που σε μαγεύει. Νομίζω ότι πρέπει να είναι δάσκαλος τόσο στην εργασία του όσο και στην ζωή γενικότερα.
  9. Στην Lilith που παρόλο που δεν την έχω περασμένη στα λίνκ της διπλανής στήλης θεωρώ ότι πρέπει να πάρει ένα τέτοιο βραβείο. Σίγουρα οι φίλοι της μπορεί και να την βράβευσαν ήδη με αυτό αλλά εγώ νομίζω πως θέλω να δώσω σε αυτήν το προτελευταίο μου βραβείο.
  10. Και στην δέκατη θέση ένα μπλόγκ λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Δεν έχει λόγια αλλά λέει χιλιάδες λόγια είναι το μπλόγκ της Γαϊδάρας. Εκφράζεται σχεδόν πάντα με φωτογραφίες. Όμως φωτογραφίες που σας ομολογώ πως ζηλεύω πολύ και είμαι βέβαιος πως ποτέ δεν θα μπορέσω να βγάλω και εγώ παρόμοιες.

 

Κλείνοντας θέλω να πω στην φίλη Εβίτα ότι τήρησα τον λόγο μου να δώσω ονομαστικά τα βραβεία μου καθώς με κατηγόρησε ότι δεν είμαι δίκαιος στο μοίρασμα των βραβείων. Εβίτα τώρα που δεν μας ακούει κανείς :) καθώς είναι απασχολημένοι με τα βραβεία τους να σου πω ότι πολύ ξεκουράστηκες. Πέρασαν σχεδόν πέντε μέρες. Άντε καιρός να γυρίσεις. :)

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 21, 2009

Μια εικόνα

Κενή σελίδα που θέλω να γεμίσω.

Όμως τι να χαράξεις που θα είναι άξιο να λερώσεις το άσπιλο και αμόλυντο λευκό?

Κάτι σχήματα που λέγονται γράμματα άραγε αρκούν, να πάρουν την λάμψη του λευκού?

Το συμπέρασμα μου απλό και λιτό και αυτό. Όχι δεν μπορούν αποτυπώσουν τα συναισθήματα αλλά μόνο τις σκέψεις. Εικόνα?

Ναι η εικόνα ίσως είναι καλύτερη επιλογή για να καλύψει το λευκό.

Εικόνα 005_2

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 18, 2009

Μια ζωή την έχουμε

- Ρε ! Τι θα γίνει με την πάρτη σου??

- Μα τι σου έκανα πάλι?

- Μα καλά τόσο μακάκας είσαι και ρωτάς??

- Δεν σε καταλαβαίνω!

- Τι δεν με καταλαβαίνεις ρε! Λέω για την μακακία που έκανες χθες.

- Τι έκανα δλδ? Εγώ δεν έκανα κάτι κακό. Απλά την πήρα.

- Μα καλά ηλίθιος είσαι? Δεν καταλαβαίνεις ? Δεν έπρεπε να την πάρεις. Άντε να σε δω τώρα τι θα κάνεις.

- Εεε εντάξει θα ζοριστώ λιγάκι αλλά το ευχαριστήθηκα. Είναι υπέροχη και γεμάτη καμπύλες και πιασίματα. Τέλειες αναλογίες.

- Α ! είσαι τόσο ηλίθιος! Που σε βρήκα ήθελα να ήξερα! Μα από τόσα δισεκατομμύρια κόσμου σε σένα βρήκα να πέσω. Εσύ παιδί μου ξεπερνάς όλα τα όρια του ηλιθίου και ευχαρίστως σου δίνω και το βραβείο του παν-ηλίθιου.

- Άκου να σου πω. Αρκετά σε ανέχτηκα. Εντάξει? Μάζεψε τα λόγια σου γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σε καθαρίσω και να πω ότι το έκαναν άλλοι. Θα σε βρουν καμιά ώρα σε κανένα χαντάκι και τότε να δω τι θα λες.

- Τι λες ρε? Σε μένα πάς να πουλήσεις μαγκιά?? Ρε δεν σε φοβάμαι. Εγώ θα στα λέω μπας και ξυπνήσεις. Ακούς εκεί 1000 ευρώ για ένα καπρίτσιο. Μα τι διαφορετικό κάνει αυτή από τις άλλες?? Ε!!! Μπορείς να μου πεις ρε έξυπνε νταή? Μια ιδέα ρε είναι. Ξύπνα! Καμιά μέρα θα βρεθείς πίσω από τα κάγκελα και τότε να δω τι μαγκιές θα πουλάς. Σου τρώνε τα λεφτά ρε ! Ξύπνα!

- Ε ! εσύ δεν υποφέρεσαι! Άρπα την για να μάθεις! Και αν συνεχίσεις να μιλάς θα σε θάψω! Με ακούς????

- ……………………………………………………..

 

 

Παρακολουθήσατε μια εσωτερική διαμάχη με τον εαυτό μου. Ελπίζω να μην έχετε και εσείς τέτοια προβλήματα με το άλλο σας μισό. Εγώ πάντως δεν βλέπω να ξεμπερδεύω τόσο εύκολα με αυτόν. Κάθε φορά που πάω να κάνω μια πιο μεγαλύτερη  τρέλα από τις συμβατικές που με έχει συνηθίσει και δεν μιλά, τσούπ, ξεπετάγεται και αρχίζει να με βρίζει. Δεν τον αντέχω άλλο ! Τώρα ευτυχώς τις έφαγε και λούφαξε στην γωνιά του.

Θα περάσει ήσυχα τουλάχιστον η υπόλοιπη μέρα μου.

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 14, 2009

Λίγο γέλιο

Επειδή στο προηγούμενο πόστ σας ανησύχησα λέω να σας αποζημιώσω με ένα ανέκδοτο. Μπορεί να το γνωρίζετε καθώς είναι αρκετά γνωστό αλλά έχει την αίσθηση του χιούμορ.

:

Στην κιβωτό του Νώε, τα ζώα την 3η ημέρα δεν κρατιούνται και το ρίχνουν στο σεξ.
Η κιβωτός κουνιέται επικίνδυνα, ο Νώε τσαντίζεται και παίρνει δραστικά μέτρα.
Το κάθε αρσενικό ζώο παίρνει μια κάρτα στην οποία αναγράφεται το όνομα της συζύγου και η ημέρα που επιτρέπεται να ζευγαρώσουν.
Πάει την επομένη ο πίθηκος στην γυναίκα του και της λέει:
- Ετοιμάσου γιατί την επόμενη Τρίτη θα υποφέρεις βάναυσα!
Η θηλυκιά ντροπιάζεται γιατί το σκηνικό παίχτηκε μπροστά σε όλα τα ζώα.
Την επόμενη, ο πίθηκος ξανασκάει μύτη, και μπροστά σε όλα τα ζώα:
- Ετοιμάσου, την επόμενη Τρίτη θα υποφέρεις βάναυσα!
Η φάση επαναλαμβάνεται ώσπου η θηλυκιά το λέει στον Νώε.
Καλεί ο Νώε τον πίθηκο και του ζητάει εξηγήσεις:
- Γιατί ρε μαλακισμένο δεν κρατιέσαι και ντροπιάζεις τη γυναίκα σου μπροστά σε όλους;
- Δεν είναι ότι δεν κρατιέμαι. Προειδοποίηση είναι. Την Τρίτη θα υποφέρει γιατί έχασα την κάρτα μου στο πόκερ και την έχει ο ελέφαντας τώρα.

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 13, 2009

Όμορφα τα βραβεία ….. μα σήμερα βρέχει.

Τα βραβεία μου τελικά άρχισαν να πολλαπλασιάζονται. Ήδη εδώ και λίγες μέρες παρέλαβα το ένα βραβείο από την φίλη Besixdouze και σήμερα πήρα ένα ακόμα βραβείο από την Ελένη και το Αγγελάκι. Σας ευχαριστώ όλους. Ιδού τα βραβεία μου.    

ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟΥ BLOG

Το πρώτο από την Besixdouze που την ευχαριστώ πολύ πολύ. Ήταν βραβείο που ζήλευα βλέποντας το στα άλλα μπλόγκ

 

 

A_lovely_blog_award 

Και αυτό το δεύτερο από τις φίλες Ελένη και Αγγελάκι που τις ευχαριστώ και τις δύο. Το αγάπησα καθώς έχει πολλές καρδούλες.

 

Τα βραβεία με την σειρά μου τα απονέμω στους πρώτους 15 (πω πω πολύ αισιόδοξος είμαι τελικά  :)  ) που θα γράψουν εδώ.

 

…………………………….

P1020412

Πάντως όπως ίσως το προσέξατε σήμερα δεν είμαι στα κέφια μου. Μάλλον φταίει ο καιρός. Βρέχει από το πρωί. Μ’ αρέσει πάντως αυτό το ψιλόβροχο. Πέφτει αργά αργά και γεμίζει με νερό ότι υπάρχει εκτεθειμένο. Νιώθω σαν να πρόκειται για κλάμα. Ένα κλάμα που είναι τόσο λυτρωτικό. Κάθαρση της ψυχής.

Ένα καθάρσιο που λυτρώνει ότι έχουμε αφήσει μέσα στην ψυχή μας.  Μια βροχή που  είναι αλήθεια την ήθελα καιρό τώρα. Ένα νερό να πέσει και να παρασύρει ότι μένει μέσα μου. Αν και φοβάμαι πως τα μικρά εξογκώματα  που κρύβουν μέσα τους την πίκρα των δακρύων δεν μπορεί καμιά βροχή να παρασύρει. Θα μένουν εκεί να παραμορφώνουν ότι δεν φαίνεται. Θα μείνουν να διοχετεύουν το δηλητήριο που κρύβουν σε ότι μη μολυσμένο έχει μείνει. Θα μείνουν να παίρνουν το οξυγόνο που θρέφει κάθε νέα ζωή που πάει να ανθίσει. Θα μείνουν να σαπίζουν όλα τα υλικά που θα βρεθούν πάνω της. 

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 10, 2009

Κλεμμένο είναι …. και αυτό το κάνει πιο νόστιμο.

Λοιπόν ξέρω οτι ο καιρός μας έχει προετοιμάσει για φθινόπωρο και η σκέψη όλων να τρέχει στον χειμώνα, αλλά λέω να σας εκπλήξω.

Μόλις έφυγα απο τον φίλο μου τον Όσιρις που έκανε μια τούρτα παγωτό μούρλια!!

Τετραόροφη παρακαλώ.

Λοιπόν πάρτε κουταλάκια και ελάτε. Σκέφτηκα να την μοιραστούμε. Άλλωστε είναι τεράστια και πιστεύω οτι θα φτάσει για όλους

. ic11

Ε!!!!! Δεν είναι όνειρο??

Όσιρις σε ευχαριστούμε !

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 06, 2009

Θέατρο Παραλόγου

Σκηνή Πρώτη

Περίγραμμα

Δύο άνθρωποι που ζούνε σε ξένους τόπους ερωτεύονται. Αγγίζει ο ένας την καρδιά του άλλου. Χορεύουν οι ψυχές τους σε χορό που κάνει τα φώτα να χαμηλώνουν και οι καρδιές να ανοίγουν. Μιλάνε για όνειρα που έχουν κρυμμένα μέσα τους χρόνια τώρα. Όνειρα με χρώμα θάλασσας και σκιές δειλινού. Όνειρα που είναι χαραγμένα για χρόνια μέσα τους. Προσπάθησαν κι άλλες φορές να τα ζήσουν μα δεν μπόρεσαν. Συντρίβονταν πάνω στον βράχο της ζωής και στην αστροφεγγιά της καθημερινότητας. Ο χορός αρχίζει. Τα βήματα πάνε μόνα τους.

 

Σκηνή Δεύτερη

Περίγραμμα

Ο καθένας ακολουθεί δική του πορεία. Ελευθερία μέσα στα όρια τους ψάχνουν. Δεν θέλουν δεσμεύσεις. Έχουν ήδη αρκετές. Φουρτούνες , καράβια τσακισμένα, αναταραχή, θύελλα που δεν έρχεται για να μπορέσει να ακολουθήσει η γαλήνη. Απάνεμο λιμάνι που μένει εκτός. Κουρσεύεται η μοίρα. Καταχνιά στο τοπίο. Ο ένας κυνηγάει το φως και περιμένει την ευκαιρία να το πλησιάσει. Ο άλλος (μάλλον θηλυκό πρόσωπο) κρύβεται. Σκέφτεται τα γιατί που πλησιάζουν. Φοβάται. Την μοίρα που έμεινε ζωντανή. Κυριεύτηκε μα αναπνέει ακόμα.

Σκιές στο χρόνο. Παράταση. Καθυστέρηση. Συλλογισμός. Περισυλλογή, προβληματισμός, αποφάσεις.

 

Σκηνή Τρίτη

Περίγραμμα

Σιωπή. Τα λόγια μοιάζουν να χάνονται στην σκέψη. Ερημιά. Λησμονιά. Προσπάθεια να μείνει ακατέργαστο από την  ψυχή. Φευγιό. Ψυχή που έπαψε να δακρύζει. Δεν μπόρεσε. Κενό. Όνειρο που χάθηκε στο σκοτάδι. Η θάλασσα αποχρωματίζεται. Το όνειρο γίνεται βάσανο. Προσπάθεια να σβήσει το δειλινό χωρίς χρώμα. Φθινόπωρο. Τα φύλλα δεν πέφτουν στη γη. Τα βρίσκει χειμώνας και πεθαίνουν στο δέντρο.

Μαύρο χρώμα κυριαρχεί. Στο βάθος μπλε,πορτοκαλί, και πράσινο μοιάζουν να φεύγουν. Το άσπρο προβάλει στην απέναντι πλευρά

 

Σκηνή Τέταρτη

Περίγραμμα

Τέλος ονείρου

Μαύρο και άσπρο φόντο. Μαύρες και άσπρες σιλουέτες. Δεμένες με κλωστές. Ατσάλινες. Δεν σπάνε στο τράβηγμα. Ορίζουν την κίνηση. Κάποιος άλλος παίζει κουκλοθέατρο. Θέατρο σκιών. Μελωδία καλύπτει τα λόγια.

….. και ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη.

Η σκηνή φωτίζεται με χρώματα

Πέφτει η αυλαία.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 03, 2009

Ακόμα σ' αγαπώ - Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Είναι φορές που το παντοτινά δεν είναι κάτι που λέγεται αλλά κάτι που γίνεται.

Δευτέρα, Αυγούστου 31, 2009

Προσπάθεια σκέψεων.

radmin_solutions_presentation[1]

Σκέψεις μετά απο συζήτηση στον messenger 

Μα γιατί να επιμένει οτι το νετ δεν προσφέρετε ούτε καν για την πρώτη γνωριμία?? 

Εγώ γιατί το βλέπω προφανές οτι το νέτ μπορεί να προσφέρει την δυνατότητα δύο άνθρωποι να βρουν ένα δίαυλο επικοινωνίας που μπορεί να οδηγήσει στο να επιχειρήσουν την πρώτη επαφή και απο εκεί και πέρα όλα είναι πιθανά??

Δεν μπορεί να γίνει? Μα τι θέλουμε απο την ζωή?? Τι ακριβώς ζητάμε απο τον χώρο του νετ και ειδικότερα απο όλα τα σάϊτ κοινωνικής δικτύωσης?  (παρεμπιπτόντως μου αρέσει αυτή η έκφραση) .

Ποιά δύναμη τα έχει γιγαντώσει και μας τραβάνε σαν μαγνήτες??

 

Προσπάθεια απαντήσεων.

Η γιγάντωση σίγουρα οφείλεται στην ανάγκη επικοινωνίας. Στην ανάγκη να αναπτύξουμε τον λόγο μας, να αφήσουμε την φαντασία να περιπλανηθεί σε αισθήματα πέρα απο την καθημερινότητα μας. Στην ανάγκη να μιλήσουμε και να μας ακούσουν. Στην ανάγκη να γνωρίσουμε ιδέες για κάποια θέματα. Στην ανάγκη να τεστάρουμε την λογική μας. Να τις δώσουμε την στήριξη απέναντι στον κόσμο που μπορεί να την αμφισβητεί. Στην εξωτερίκευση της ρομαντικής ψυχής μας.  Κάποιοι ίσως να κρύβουν στο μυαλό τους και την ανάγκη να βρουν ερωτικούς συντρόφους ή και συντρόφους ζωής. Στην ανάγκη να μιλήσουμε για θέματα που στην βιωματική ζωή μας δεν μπορούμε να το κάνουμε σκεπτόμενοι τον χαρακτηρισμό του περίγυρου. Στην ανάγκη να τεστάρουμε τις δυνάμεις μας στην συγγραφή.

Έτσι λοιπόν έχουμε την πρώτη επαφή. Γνωρίζουμε άλλους ανθρώπους που ίσως έχουν τις ίδιες ιδέες και σκέψεις ή ακόμα και διαφορετικές που μπορούν να μας βάλουν σε μια εσωτερική αναζήτηση. Μα τι στο καλό είναι η επαφή?? Όχι ασφαλώς η σαρκική. Αλλά η άλλη. Αυτής της νόησης. Πιστεύω λοιπόν οτι είναι και χώρος επαφής. Αν τώρα με ρωτήσεις αν τυχόν αυτή η επαφή μπορεί να εξελιχθεί θα πώ ίσως. Βλέπεις δεν είμαι απόλυτος καθώς ακόμα δεν είμαι σίγουρος. Σίγουρα η συνάντηση ανθρώπων που μπορεί να συνομιλούν καιρό είναι διαφορετική. Εκεί μπαίνουν στο παιχνίδι και οι αισθήσεις. Αφή, Ακοή, Όραση, και γενικά υπάρχει κινούμενη εικόνα που δίνει άλλη διάσταση στον λόγο. Εκεί μπορεί να χαλάσει το όνειρο που μπορεί να έχουμε φτιάξει μόνο με τον λόγο. Σίγουρα είναι διαφορετικό. Η πρώτη επαφή όμως θα έχει συντελεστεί σίγουρα. Η εξέλιξη είναι κάτι άγνωστο.

Κυριακή, Αυγούστου 30, 2009

Μελωδίες

Επειδή θεωρώ οτι για κάθε στιγμή στην ζωή μας υπάρχει και μια μελωδία που μπορεί να μας δώσει διέξοδο στο νου και στην ψυχή, βάζω εδώ δύο τραγουδάκια για όσους τυχαίνει να έχουν όρεξη για λίγη μελωδία.

 

Ο αγαπημένος μου ρόκερ!

 

 

Τελικά κατέληξα στα τρία για όσους αγαπούν την μουσική με μη ελληνικά λόγια.

Πέμπτη, Αυγούστου 27, 2009

Αγίου Φανουρίου μεγάλη η χάρη του …..

Αγίου Φανουρίου σήμερα! Μεγάλη η χάρη του! Για φέτος μάλιστα πήγα και του άναψα και κερί. Μετά απο την τόσο μεγάλη χαρά που με φανέρωσε θα ήταν άδικο απο μέρους μου να μην το κάνω. Σκέφτηκα να του κάνω και φανουρόπιτα αλλά είπα να μην το παρακάνω και τον καλομαθαίνω. Άλλωστε ότι ήταν να μου φανερώσει το έκανε. Τσάμπα κόπος. Ανήμερα της γιορτής του μου φανέρωσε την μεγάλη μου Χαρά. Για δεύτερη φορά σε διάστημα περίπου δυο μηνών μου δώσατε και δεύτερο βραβείο. Η φίλη Αγγελίτσα (ή κατα κόσμο Dreamer Angel) αποφάσισε λέει να μου δώκει ετούτο το βραβείο :                 smartblogger

Εγώ πάντως την ρώτησα μήπως έκανε λάθος. Μην τυχόν και είχε κανέναν άλλο George στο μυαλό της και μέσα στην σύγχυση με μπέρδεψε με τον άλλο. Όμως εκείνη επιμένει οτι είναι για μένα. (Ίσως βέβαια να έκανε λάθος και απο ευγένεια φοβάται να το παραδεχτεί). Έτσι λοιπόν και εγώ το πήρα και ήρθα. (τις το ξεκαθάρισα επίσης οτι δεν το δίνω πίσω). Μάλιστα σκέφτομαι να μην το δώσω και σε κανέναν άλλο.  Είναι τόσο όμορφο που δεν θέλω να το δώσω. Όμως για περίμενε ..... χμ ..... βρήκα τι θα κάνω . Θα κρύψω το αυθεντικό στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (σκληρό δίσκο του υπολογιστή νομίζω το λένε στην σημερινή εποχή) και θα τους  δώσω αντίγραφο. Χεχεχεχεχε Σιγά μην με καταλάβουν. Μέσα στην χαρά τους δεν θα το πάρουν μυρωδιά. Και μην βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε Πόντιο, είμαι. :)

Λοιπόν για τα αντίγραφα,  με την σειρά μου επιλέγω και εγώ άλλους επτά (για τον αριθμό δεν είμαι σίγουρος, καθώς η αγγελίτσα ξέχασε να μου πει σε πόσους πρέπει να το δώσω, αλλά σε τόσους είδα οτι το έδωσε και αυτή, σε τόσους το δίνω και εγώ) :

  1. Στον Όσιρη που παρόλο δεν τον γνωρίζω καιρό αυτό το γράμμα στην Ε το βρήκα εκπληκτικά Smart και νομίζω του αξίζει.
  2. Στην φίλη Κοραλλένια που όσο  την γνωρίζω καλύτερα νομίζω πως είναι extra Smart και δεν σας κρύβω οτι αρχίζω να την συμπαθώ επικίνδυνα  :)
  3. Στην φίλη Ανάσα που δεν χρειάζεται να πω εγώ το πόσο Smart είναι, αρκεί να διαβάσει κανείς ένα κείμενο της. 
  4. Στην Φεγγαρένια που εδώ και τρία χρόνια και ακόμα ανακαλύπτω και άλλο Smart (όχι δεν ξέρω αν έχει και αυτοκίνητο της ίδιας μάρκας)
  5. Στο Βασίλη που η λογική του ειδικά στο τελευταίο πόστ ταιριάζει με την δική μου  και αυτό μου αρέσει πολύ
  6. Στην τρελίτσα που εκτός από Smart έχει την ευφυΐα να το παίζει και τρελή αμυνόμενη για την εξυπνάδα της. Αν είναι και ξανθιά τότε θα την δω με άλλο μάτι. :)    και
  7. στην μικρή κόκκινη αλατοπιπεριέρα γιατί ποτέ δεν μπορώ να προβλέψω το τέλος των ιστοριών της και συμπεραίνω οτι μάλλον γίνεται λόγω του αυξημένου της IQ

και επειδή ποτέ δεν μπορώ να είμαι συμβατικός βγάζω ένα αντίγραφο παραπάνω και το δίνω στην φίλη

    8. Artanis που για να καταλάβετε πόσο Smart είναι, ένα σας λέω εγκατέλειψε την χώρα μας για να μπορεί να κρατά και να νιώθει μόνο τα καλά της.

Για τους υπόλοιπους επιφυλάσσομαι την επόμενη φορά να τους δώσω βραβείο, άσε που νομίζω οτι λείπουν σε καλοκαιρινές διακοπές και έτσι πήραν απο μόνοι τους το βραβείο της καλοπέρασης.

Τρίτη, Αυγούστου 25, 2009

Εκειά που θέλω

Απόψε η καρδιά μου ζητά να μεθύσει. Να μεθύσει με αισθήματα. Έτσι αφιερώνω αυτό το τραγούδι σε μένα.
Παρόλο που η καταγωγή μου δεν είναι απο την Κρήτη, λατρεύω την Κρητική μουσική.
Όποιος θέλει κάθεται και το απολαμβάνει μαζί μου.
Η φωνή του Ψαραντώνη πάντα με συγκινούσε. Άλλη μια λοιπόν.

Update

Να και τα λόγια:

Έκειά που θέλω δε μπορώ κι όπου δε θέλω φτάνω
ό,τι μισώ το συναντώ, ό,τι αγαπώ το χάνω.

Άμα πονείς όπου κι αν πας ο πόνος είναι πόνος
κι άμα σε δέρνει η μοναξιά σε χίλιους νοιώθεις μόνος.

update 2: Osiri χάρισμα σε σένα αυτό το τραγουδάκι

update 3 : Κοραλλένια μου χάρισμα σε σένα. Ελπίζω να το χαρείς. 

Σάββατο, Αυγούστου 22, 2009

Λογαριασμοί για καθαρές λύσεις…


Δημοσιεύω εδώ ένα απόσπασμα από κάτι όμορφο και διασκεδαστικό που βρήκα στην τοπική εφημερίδα ΛΑΟΣ της Ημαθίας :

Στον κόσμο των σχέσεων ισχύει ένας και μοναδικός κανόνας : Κάνε τη γυναικα ευτυχισμένη! Κάνεις κάτι που της αρέσει, παίρνεις πόντους. Κάνεις κάτι που δεν της αρέσει, σου αφαιρούνται πόντοι. Δεν παίρνεις πόντους για κάτι που είναι αναμενόμενο. Λυπάμαι, έτσι είναι τα πράγματα. Ακολουθεί ενδεικτικός κατάλογος :

ΑΠΛΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ :

Στρώνεις το κρεβάτι (+1)

Στρώνεις το κρεβάτι αλλά δεν βάζεις τα διακοσμητικά μαξιλάρια (0)

Πετάς το κάλυμμα του κρεβατιού πάνω στα άστρωτα σεντόνια (-1)

Αφήνεις το κάθισμα της λεκάνης όρθιο (-5)

Αλλάζεις το χαρτί υγείας όταν τελειώσει (0)

Όταν τελειώσει το χαρτί υγείας χρησιμοποιείς χαρτομάντιλα (-1)

Όταν τελειώνουν τα χαρτομάντιλα χρησιμοποιείς την άλλη τουαλέτα (-5)

Πας έξω να της αγοράσεις λεπτές σερβιέτες με φτερά (+5)

Και χιονίζει (+8)

Αλλά γυρίζεις πίσω με μπύρες (-5)

Ελέγχεις έναν ύποπτο θόρυβο τη νύχτα και δεν είναι τίποτα (0)

Ελέγχεις έναν ύποπτο θόρυβο τη νύχτα και έιναι κάτι (+5)

Που το εξουδετερώνεις χτυπώντας το με το ψαλίδι (+10)

Είναι το γατάκι της (-50)

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ :

Μένεις μαζί της σε όλη τη διάρκεια του πάρτυ (0)

Μένεις μαζί της για λίγο και μετά πας και μιλάς με κολλητάρι από το πανεπιστήμιο που τα πίνατε μαζί (-2)

Και λέγεται Κατερίνα (-4)

Η Κατερίνα είναι χορεύτρια (-6)

Η Κατερίνα έχει βάλει σιλικόνη (-80)

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ:

Τη βγάζεις έξω για δείπνο (0)

Τη βγάζεις έξω για δείπνο και δεν είναι μαγαζί που έχει SuperSport (+1)

Καλά, είναι μαγαζί που έχει SuperSport (-2)

Και είναι βραδιά τσάμπιονς λίγκ (-3)

Και το πρόσωπο σου είναι βαμμένο στα χρώματα της ομάδας σου (-10)

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ :

Αναπτύσσεις εμφανή μπάκα και γυμνάζεσαι για να την ξεφορτωθείς (+10)

Αναπτύσσεις εμφανή μπάκα και καταφεύγεις σε φαρδιά τζήν και φουσκωτά πουκάμισα (-30)

Αναπτύσσεις εμφανή μπάκα και της λες «Δεν πειράζει, έχεις κι εσύ» (-8000)

ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑ :

Ρωτάει «Σου φαίνομαι χοντρή;»(-1)(Χάνεις πόντο έτσι κι αλλιώς)

Διστάζεις να απαντήσεις (-10)

Απαντάς «Πού;» (-35)

Οποιαδήποτε άλλη απάντηση (-20)

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : (όταν θέλει να μιλήσει για ένα πρόβλημα…)

Ακούς δείχνοντας προβληματισμένος (0)

Ακούς για πάνω από 30 λεπτά (+50)

Ακούς για πάνω από 30 λεπτά χωρίς να κοιτάξεις τηλεόραση (+1000)

Καταλαβαίνει ότι αυτό συμβαίνει επειδή σε πήρε ο ύπνος (-2000)

Τετάρτη, Αυγούστου 19, 2009

Μεταμεσονύκτια γραμματική Νο2

Ποτέ δεν ήμουν φίλος του ύπνου μα όσο πάει γίνεται και χειρότερο. Φαίνεται πως έχω πια μεγαλώσει τόσο πολύ που ο οργανισμός άρχισε να “καλύπτεται” με ακόμα λιγότερες ώρες ύπνου.

Στριφογυρίζοντας λοιπόν στο κρεβάτι μου, άρχισαν να κυλάν στο νου διάφορα περιστατικά που συνέβησαν είτε στο πρόσφατο παρόν , είτε  στο πρόσφατο παρελθόν. Και νάτο πάλι το κόλλημα. Συνέβη πριν πολλά χρόνια. Τότε που ήμουν νέος ακόμα. :) Είχα γνωρίσει μια μεγαλύτερη μου γυναίκα (κατά έξι ολόκληρα χρόνια) και εκεί που έδειχναν όλα ότι ήταν όμορφα, να μια κεραμίδα στο κεφάλι. Ένα βράδυ καθώς πίναμε το ποτό μας σε τρυφερό στιγμιότυπο και η κουβεντούλα όδευε προς την πονηρή πλευρά της, ακούγεται η περίφημη φράση και με αφήνει σύξυλο να αναρωτιέμαι.

“Τελικά όλοι οι άντρες είστε προβλέψιμοι”

“Τον νου σας τον έχετε μόνο στο κρεβάτι και στο σεξ”

Αυτό το “προβλέψιμοι” λοιπόν  δεν μου έκατσε καλά. Τι θα πει ότι όλοι είμαστε προβλέψιμοι? Δηλαδή αυτή δεν τον είχε εκεί τον νου της? Και το προβλέψιμοι? Που το βάζεις? Τι το απρόβλεπτο έπρεπε να κάνω? Να της μιλάς για το ποδόσφαιρο και ξαφνικά να της πεις “πάμε για σεξ?” :)

Η ουσία είναι πάντως ότι εμένα αυτό το προβλέψιμος δεν μου άρεσε καθόλου. Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια μούρη. Και σίγουρα ούτε τις ίδιες σκέψεις στο κεφάλι τους. Άλλος μπορεί να μην σκέφτεται καν με το πάνω κεφάλι, παρά μόνο με το κάτω. Πως το καλό λοιπόν είμαστε όλοι προβλέψιμοι?? Αν ο τελικός σκοπός είναι ο ίδιος σημαίνει ότι είμαστε όλοι προβλέψιμοι?? Αν είναι έτσι τότε όλοι οι άνθρωποι (αρσενικοί και θυληκοί) είμαστε προβλέψιμοι. Όλοι επιθυμούμαι να περνάμε όμορφα.

Και επειδή είπαμε σήμερα μου κόλλησε αυτό το προβλέψιμος, και μια και δεν έχω το αγαπημένο μου λεξικό του Μπαμπινιώτη (βλέπεις είμαι ακόμα σε διακοπές) αποφάσισα να ξαγρυπνήσω ψάχνοντας στο νετ. Δείτε τώρα τι βρήκα.

προβλέψιμος : επίθετο (προβλέψιμος, προβλέψιμη, προβλέψιμο) βλέπετε υπάρχει και στην θηλυκή μορφή του. :) που σημαίνει “που μπορεί κάποιος να τον προβλέψει” (Ο Μπαμπινιώτης σίγουρα θα είχε κάτι επιπλέον)

Επίσης βρήκα και ένα όμορφο άρθρο που είχε γραφεί στην Ελευθεροτυπία το 2001 με τον τίτλο :

Ο ερωτισμός έγινε προβλέψιμος και συμβατικός
Της ΒΙΚΗΣ ΤΣΙΩΡΟΥ

(πατήστε πάνω να το διαβάσετε )

Παρακάτω παραθέτω ένα μικρό κομμάτι του άρθρου :

“Στη σύγχρονη λογοτεχνία υπάρχουν κείμενα μεγάλης ελευθερίας έκφρασης, προκλητικά, ακόμη και χυδαία, αλλά δεν είναι αυτό ερωτισμός. Χρειάζεται και κάποια λεπτότητα. Ο ερωτισμός δεν αφορά τις πρωτόγονες κοινωνίες. Επιζητεί μια εξέλιξη στις μορφές και μεγάλους χώρους ελευθερίας για το άτομο. Μόνο σ' αυτό το πλαίσιο η σεξουαλική σχέση μετατρέπεται σε παιχνίδι, σε θέατρο, σε τελετή, σε κάποιες τελετουργίες και επιτυγχάνει μια καλλιτεχνική διάσταση. Ο έρωτας γίνεται τότε θέαμα, περιβαλλόμενος από μορφές. Αυτό δεν προσφέρεται σε κοινωνίες καταπιεστικές ή πρωτόγονες. Η ερωτική παράδοση προϋποθέτει ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού».”

Δευτέρα, Αυγούστου 17, 2009

Δυό φωτογραφίες απο τις καλοκαιρινές μου διακοπές


όπως ίσως να προσέξατε πολύ πέτρα ρε παιδιά στην περιοχή!!
Αν δεν έχεις παπουτσάκια θαλάσσης μπάνιο δεν ευχαριστιέσαι και όλο στην παραλία την αράζεις!!

Πέμπτη, Αυγούστου 13, 2009

εκδρομή στην Αρχαία Ολυμπία

 

Επειδή πάντα με αρέσει στις διακοπές μου να συμπεριλαμβάνω και μικρές ημερήσιες εκδρομούλες, έτσι διοργάνωσα μια ημερήσια εκδρομή στην Αρχαία Ολυμπία. Βρίσκεται περίπου δύο ώρες από τον τόπο των διακοπών μου και νομίζω ήταν καλή ευκαιρία για να γνωρίσω τον πασίγνωστο αυτό τόπο της πατρίδας μας από κοντά. Η πρώτη εντύπωση από την διαδρομή είναι ότι μεταξύ Πάτρας και Ολυμπίας τα πάρκιν μάλλον είναι είδος πολυτελείας. Σε ένα μικρό πλάτωμα που σταμάτησα για ένα τσιγάρο (εντός του αυτοκινήτου απαγορεύεται δια ροπάλου) διαπίστωσα ότι εκτός από έλλειψη πάρκιν υπάρχει και έλλειψη σκουπιδότοπου. Έτσι το μικρό αυτό πλάτωμα έπαιζε και το ρόλο σκουπιδότοπου. Έβρισκες τα πάντα από μπάζα οικοδομικών υλικών μέχρι απορρίμματα από αλλαγή λαδιών ή ακόμα και παλιά είδη υγιεινής. Φωτογραφία δεν τράβηξα για να μην προσβάλλω κανένα.

Η άφιξη πάντως στην Ολυμπία ήταν ωραία. Βρήκα ένα ωραιότατο χώρο να παρκάρω δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο, με φυσική σκιά για το αυτοκίνητο και με ρίζες αρχαίου πολιτισμού. (στην σκιά μιας ελιάς από ένα παρακείμενο χωράφι, και από ότι κατάλαβα παίζει αυτό το ρόλο μια και όλοι εκεί παρκάρανε).

Αφού παρέλαβα το εισιτήριο (9€ το ενιαίο δλδ για αρχαιολογικό χώρο και αρχαιολογικό μουσείο) μου (αλήθεια για να θαυμάσουμε τον αρχαίο πολιτισμό μας απαιτείται και εισιτήριο, τέλος πάντων ας μην γίνομαι γκρινιάρης) προχώρησα πρώτα προς τον αρχαιολογικό χώρο. Η ομορφιά ήταν εξαιρετική αλλά με μια μελαγχολία για αυτά που έβλεπα. Ένιωσα ξένος στον τόπο μου. Χιλιάδες κόσμου αλλά με ελάχιστους Έλληνες. Άκουγα όλες τις γλώσσες που υπάρχουν και σποραδικά Ελληνικά. Ίσως κάποια  στιγμή καταλάβουμε καλύτερα τον πολιτισμό της πατρίδας μας αλλάξουμε. Υπήρχε όμως και ένα σημείο που θέλω να το σχολιάσω. Η έλλειψη αρκετών ενημερωτικών πινακίδων. Θα τις χαρακτήριζα ελάχιστες μπροστά σε όλα τα μνημεία που υπήρχαν εκεί. Και αυτό ίσως οφείλεται σε αυτό που πρωτοανέφερα καθώς όλοι οι τουρίστες που υπήρχαν ήταν οργανωμένοι με γκρουπ που είχε ξεναγό. Οπότε σε αυτούς ήταν εύκολο να μάθουν μερικά πράγματα , όσα τους έλεγε ο ξεναγός τους. Στους μεμονωμένους όμως οι πληροφοριακές πινακίδες ήταν λιγοστές. Τέλος πάντων όλα καλά από εκεί και πέρα. Εξαιρετικό πάντως ήταν το μουσείο που νομίζω ότι είχε πολύ καλή οργάνωση των εκθεμάτων αλλά μάλλον με ένα μικρό πρόβλημα στον εξαερισμό του από τον πολύ κόσμο.(και όσο σκέπτομαι και την νέα γρίπη ανησυχώ).

Η εκδρομή τελείωσε με ένα γεύμα. Που δεν το περιγράφω καθόλου καθώς είναι σχετικά φυσιολογικό για τουριστική περιοχή.

P1000940

P1000979 P1000989 P1000923