Έρωτας δίχως πάθη δεν είναι έρωτας

..... όσα πολλά και αν πάθεις ποτέ σου  δεν θα μάθεις ...........και μην ρωτάς.... έρωτας δίχως πάθη δεν είναι έρωτας ......... 

ακούγεται απο μακριά η φωνή της γλυκειάς αγαπημένης μου Μαριώς. Ο νους ψάχνει τις λέξεις. Προσπαθεί να αφουγκραστεί την ομορφιά των λέξεων."Όσα πολλά και αν πάθεις ....  πόσα πολλά έχουμε πάθει στο διάβα της ζωής. Πόσα ακόμα μας περιμένουν στην γωνιά του δρόμου.  Πόσες φορές ακόμα θα παλέψουμε στα αλώνια της μοίρας και της τύχης ή ατυχίας μας. Σε πόσους αχυρένιους ανθρώπους θα εναποθέσουμε τα πιστεύω μας.  Αέναος αγώνας όλο το διάβα της ζωής μας.

...... ποτέ σου δεν θα μάθεις.... μαθαίνετε μωρέ η ζωή; Τι να μάθεις δηλαδή; Να είσαι άνθρωπος με αισθήματα ; ή χωρίς αυτά ; Παρόλο που δεν πιστεύω οτι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να μάθουμε φοβάμαι πως αυτοδιαψεύδομαι καθώς θεωρώ πως τελικά πολλά είναι αυτά που έρχονται μαζί μας με την γέννηση μας.

...... έρωτας δίχως πάθη δεν είναι έρωτας......   ωραία, δύσκολη και αληθινή φράση που είναι αυτή. Μάλιστα πρώτα έρχεται το πάθος και μετά ο έρωτας. Δίνεις όλες σου τις αισθήσεις και τα συναισθήματα και τότε νιώθεις να πλυμμηρίζεις με το καινούργιο συναίσθημα του έρωτα.

Έρχεται αυτό κυρίαρχο πιά για να μπεί στην εκεί φωτεινό και λαμπερό. Μένει εκεί να φωτίζει και όταν αρχίσουν τα σύννεφα να ρίχνουν τις στάλες τους αποχρωματίζεται και σιγά-σιγά χάνεται και γίνεται ανάμνηση. Μένουν τα αρώματα τα χρώματα και η μελωδία του. 

Η παρακμή του όμως είναι αυτή που αλλάζει την ζωή. Σε γεμίζει με την ψευδαίσθηση της εμπειρίας και σε σπρώχνει σε νέα μονοπάτια. Νομίζεις πως δεν θα ακολουθήσεις τα ίδια χνάρια. Θα βρείς νέα πατήματα να σε οδηγήσουν σε ακόμα πιό λαμπερούς δρόμους και μετά απο καιρό διαπιστώνεις πως βρίσκεσαι να βαδίζεις στα ίδια γνωστά καλντερίμια.