Πλησιάσαμε αρκετά πιά στα Χριστούγεννα, και είπα και εγώ να βάλω κάτι για αυτήν την γιορτή που καιρό τώρα όλοι την έχουμε στο μυαλό μας.
Οι μέρες απαιτούν σίγουρα κάτι χαρούμενο. Σαν καλοί χριστιανοί λοιπόν μην ξεχνάμε οτι έχουμε την γέννηση του Χριστού. Του Υιού του Θεού μας. Γέννηση , εικόνα μικρού παιδιού, αγάπη. Σημαντικό ειδικά στην εποχή μας.
Τώρα βέβαια μάλλον θα σας στεναχωρήσω. Δεν ξέρω αλλά ενώ πάντα λαχταρώ τόσο πολύ να έρθουν τα Χριστούγεννα, και καρτερώ να περάσω κάπως πιό χαρούμενα απο τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, εντελώς αναίτια μου βγαίνει μια μελαγχολία. Ανεξήγητη και αφόρητη. Πάντα τέτοια εποχή κάτι θα συμβεί που θα κλέψει το γέλιο απ’ τα χείλη μου. Δεν ξέρω αν κάνω κάτι στραβό, μα ότι και αν έχω επιχειρήσει να αλλάξω , αντικρύζω στο βάθος αυτήν. Την μελαγχολία.
Γράφω αυτό τώρα που ακόμα είμαι σε καλύτερη διάθεση. Το κάνω προσπαθώντας να την ξορκίσω. Δεν ξέρω αν πετύχει, αλλά δυστυχώς μέσα γνωρίζω με απόλυτη ακρίβεια ότι στο τέλος πάλι αυτή θα νικήσει.
37 σχόλια:
Γιώργο, μάλλον είχε πέσει ο μπλόγγερ. Κάνω πάλι δοκιμή.
ως ανώνυμος το πήρε.Είμαι το κυκλάμινο Γιώργο και σου έγραφα πολλά στο πρώτο σχόλιο. Τέλος πάντων! Ξημέρωσε! Τα λέμε αύριο.
Κάνε υπομονή. Έτσι είναι αυτές οι μέρες.Οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι είναι.
Φιλιά πολλά!
Καλημέρα!
Γιώργο, συγνώμη που κάνω κατάχρηση.
Μου δείχνει ότι έπεσε ο μπλογγερ και δεν μπορώ ούτε να γράψω, ούτε να διαβάσω σχόλια κανενός. Ούτε άλλων, ούτε τα δικά μου.Ελπίζω ότι αυτό επανέρχεται. Ε;
Κι εγώ θέλω να περάσουν οι γιορτές..
Αν και δεν νιώθω ακριβώς μελαγχολική..
Αχμ.. θα το σκεφτώ καλύτερα..
Μάκια
Λοιπόν, δοκίμασε να βρεις και να ακούσεις δυνατά χριστουγεννιάτικα τραγούδια.... σαχλά,γνωστά,ωραία... τα πάντα!
Μετά βγες έξω.... κάνε βόλτες μέχρι τελικής πτώσης....Μην κάθεσαι μέσα λεπτό...
Δοκίμασε.... Σου εύχομαι απο την καρδιά μου,το κόλπο.... να πετύχει!
καλημέρα!!
Φιλε μου Γιωργο..
Δυστυχως στους περισσοτερους συμβαινει αυτο.
Τα Χριστουγεννα μας καλυπτει ενα πεπλο μελαγχολιας και ισως..γλυκειας νοσταλγιας.
Σκεφτηκα φετος να κανω ενα πειραμα..να μην στολισω το δεντρο στο σπιτι,να μη βαλω ουτε ενα μικρο στολιδακι.Τα προηγουμενα χρονια με θυμαμαι να καθομαι με τις ωρες και να κοιταζω τα φωτακια.Οχι δεν ειμαι καθολου μοναχικη..αλλα πως συνεβαινε παντα τα Χριστουγεννα να ειναι ετσι δεν ξερω.
Χθες ανακαλυψα οτι τελικα χωρις δεντρο δεν μπορω..
Μαλλον τελικα θα το στολισω..κι ας μελαγχολισω λιγακι.
Την καλημερα μου:***
candy's τετραδιακι.
Δεν ξερω γιατι αλλα δεν μου εκανε log in
Όποιος είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος όλο τον χρόνο είναι και τα Χριστούγεννα.
Όμως να θυμάσαι πως πάντα κάτι λείπει.
Ίσως τα Χριστούγεννα αυτό το "κάτι" το θέλουμε περισσότερο κοντά μας, νιώθουμε περισσότερο την απουσία του.
Όμως να ξέρεις πως δεν είσαι ο μόνος που αισθάνεται έτσι, ο καθένας φυσικά για τις δικές του ελλείψεις…….
Σόρυ αλλά λόγω φόρτου εργασίας δεν μπόρεσα να απαντήσω στα σχόλια σας. Ελπίζω πως θα μπορέσω σε λίγο.
Κυκλάμινο του Βουνού
Κρίμα που δεν μπόρεσα να δώ το σχόλιο σου που έγραφες για ώρα. Την έχω πάθει και εγώ άπειρες φορές. Παλιομηχανήματα αλλά μάλλον τα λατρεύω. Ελπίζω πάντως ότι τώρα διορθώθηκαν όλα και είσαι οκ. Θα το δώ στο επόμενο σου πόστ.
Όσο για το σχόλιο σου, νομίζω πως είπες την μαγική λέξη. Άνθρωπος" Ίσως και να βρίσκεται εκεί.
Να είσαι καλά.
Παιδίσκη μου
Εγώ πάντως δε θέλω να περάσουν οι γιορτές, το αντίθετο μου αρέσει το όλο κλίμα με τα πολύχρωμα λαμπιόνια, τα χαρούμενα τραγούδια και το τρέξιμο για να προλάβουμε να αγοράσουμε τα απαραίτητα. Μου αρέσει να αγοράζω δώρα για όλους (το κακό είναι μάλλον το οικονομικό). Μόνο που κάποια στιγμή με μαθηματική ακρίβεια θα μου βγεί μια ανεξήγητη (με την δική μου λογική) μελαγχολία. Αισθάνομαι σαν κάτι να μου λείπει.
Πάψε μόνο να σκέφτεσαι. Πράξε και πές ότι σκέφτεσαι. Μην το τυραννάς.
Άσε το πνεύμα σου ελεύθερο.
maika
Για φέτος ελπίζω να βρώ το χρόνο και να ακολουθήσω την συνταγή σου. Πιστεύω (θέλω) να πετύχει.
Εφαρμογή το συντομότερο δυνατόν. Με βλέπω να με χάνεται απο το μπλόγκ. (Ερωτηματικό προς τον εαυτό μου: Ρε λές για αυτό να μου το λέει; Για να σταματήσω να γράφω;);-)
candy's τετραδιάκι
Το δέντρο μου το στόλισα ήδη. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να μείνω ημέρες χριστουγένων χωρίς δεντράκι.
Θα μου φαινότανε εντελώς μοναχικό και γυμνό το σπίτι μου.
Και εγώ πάντως κάθομαι με τις ώρες και κοιτάω τα φωτάκια να αναβοσβήνουν. Τότε είναι που έρχονται χιλιάδες στιγμές της ζωής μου μπροστά στα μάτια. Τότε είναι που έρχεται και η μελαγχολία. Μάλλον πρέπει να πάψω να τα κοιτάω. Ειδικά φέτος θα κάνω αυτό που μου είπε η maika
Να είσαι καλά.
annamaria
Σε ξανακαλοσορίζω εδώ. Είχες έρθεις και παλιότερα, αλλά ίσως και απο δική μου υπαιτιότητα χαθήκαμε.
Διαφωνώ σε ένα σημείο του σχόλιου σου. Είμαι απο τους ανθρώπους που προσπαθεί να είναι χαρούμενος όλο τον χρόνο, αλλά δυστυχώς τις μέρες των Χριστουγέννων τις περνάω πάντα πιο μελαγχολικά.Και το κακό είναι πως δεν μπορώ ούτε να το προσωποποιήσω αυτό το κάτι που λείπει. Αδιόρατο και άγνωστο. Έρχεται απο τα ενδότερα.
Πάντως σου εύχομαι και σένα φέτος να είναι χαρούμενα όλα.
George,
εκτιμώ ότι έχουμε όλοι φορτίσει τα χριστούγεννα με προσδοκία. χρόνια ολόκληρα συνέβαιναν ιδιαίτερα δύσκολα περιστατικά στη ζωή μου παραμονές... εγώ παλαιότερα δεν ήθελα τα χριστούγεννα. πλέον, τα γιορτάζω και προσπαθώ να διατηρώ το παιδί μέσα μου, να ξυπνάω το παιδί που όλοι έχουμε!
Alexandra
τα χριστούγεννα χρειάζεται να αφήνουμε το παιδί να βγαίνει απο μέσα μας. Από όποια πλευρά και να το δούμε θεολογική ή κοσμική για ένα παιδί είναι αυτές οι γιορτές.
...ξέχασα να σου πω.... πως αφού περπατήσεις,περπατήσεις,περπατήσεις,περπατήσεις μετά να κάθεσαι να γράφεις στο blog και να γράφεις και να γράφεις και να γράφεις....
Και να μην έχεις απορίες,να μην έχεις απορίες , να μην έχεις απορίες... και όλα θα πάνε πολύ καλά!!!!
καλημέρα!!!
maika
Τα κατάφερες. Ωραίο το σχόλιο. Το διάβασα με συνοφρυωμένη διάθεση αλλά τελειώνοντας γελούσα, γελούσα, γελούσα.....
Ευχαριστώ.
πολύ χαίρομαι (τρις..)
Να είσαι καλά!
καλό απόγευμα!
Τα Χριστούγεννα ειναι εποχή χαράς και μελαγχολίας πάνε μαζί πακέτο νίυεις λίγο απο το ένα και λίγο απο το άλλο!!!
εγώ νομίζω ό,τι την μελαγχολία των χριστουγέννων την προξενεί η απώλεια των παιδικών μας χρόνων και ό,τι αυτές τις ημέρες θυμόμαστε εντονότερα 'τον παλιό καλό καιρό' και αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν είναι πια μαζί μας.
nyctolouloudo
maraki
συμφωνώ, οι εναλλαγές των συναισθημάτων είναι πολύ πιό έντονες αυτές τις ημέρες.
nyctolouloudo
νομίζω πως η απώλεια των παιδικών χρόνων μας επισκέπτεται προς τα γενέθλια μας. Σίγουρα ίσως έχουμε περισσότερο χρόνο για περισυλλογή, για αναπόληση εποχών που φύγανε. Και όλα αυτά τα θυμόμαστε με νοσταλγία, ξεχνώντας το τότε.
Καλή σου ημέρα.
Ελπίδα
Γιώργο μου, ακόμη μελαγχολικός; Βάλε καμμιά φωτογραφία απ΄το χωριό σου να ανεβείς, ντε!
Καλό ξημέρωμα!
Θα σου πω πως σε καταλαβαίνω.
Οι συνταγές που'χω στη τσέπη φθαρμένες μοιάζουν.
(Παραχαραγμένες είναι, ούτως ή άλλως).
Δέξου το λοιπόν.
Αποδέξου το.
Το πονεμένο πλασματάκι μέσα μας πάντα θα κλαίει.
Μη του φοράς ντε και καλά στολίδια, πάρε το αγκαλιά.
Φρόντισέ το.
Και κάπου εκεί, μουρμούρισέ του πως ζούμε μια φορά. Είναι βέβαιο.
Ούτε καν πρόβα τζενεράλε.
Κατευθείαν στην σκηνή.
Και πες του ψιθυριστά, πως η αγάπη κάπου κουρνιάζει.
Σου δίνω το λόγο μου.
Ελπίδα
Ακολούθησα την συμβουλή σου, και έβαλα μια φωτογραφία απο το Χριστουγεννιάτικό δέντρο μου. Εσύ βέβαια όπως είδα έχεις καταπληκτικά τοπία απο το όμορφο Πήλιο. Αξίζουν. Ωραίες φωτό.
Καπετάνισσα
τα λόγια σου το 'χω πεί πολλές φορές πως με συνεπαίρνουν.
Πρώτη φορά μου λένε τόσο όμορφα οτι κάπου βρίσκεται μια αγάπη για μένα.
Σε ευχαριστώ.
George, μάλλον σε όλους συμβαίνει.
Πιστεύω πως είναι απαραίτητο για να επέλθει συναισθηματική ισσοροπία. Μετά από μια μεγάλη χαρά μια μεγάλη θλίψη, συνήθως αδικαιολόγητη και δημιουργούμενη από εσωτερικούς μηχανισμούς, τόσο αδιόρατα που μοιάζει να είναι αντανακλαστικό.
Αλλιώς υπήρχε περίπτωση να "σκάζαμε απ' την χαρά μας".
anonyme
ίσως πράγματι να έχεις δίκιο, και να χρειάζεται και μια μελαγχολία για ντιστάθμισμα στην μεγάλη χαρά. Αν και πιστεύω οτι την χρονική στιγμή των Χριστουγένων ίσως κάτι άλλο να μας προκαλεί την μελαγχολία.
Καλώς ήρθες εδώ.
Καλώς σας βρήκα, αν και μεταξύ φίλων οι διατυπώσεις της χαράς είναι περιττές.
Τι πιστεύεις ότι την προκαλεί? Έχει μεγάλη σημασία, για μένα, η γνώμη σου. Ίσως η αντιδιαστολή της δικής σου ευτυχίας με την δυστυχία των άλλων? Ίσως η αδυναμία να κάνεις κάτι γι' αυτό?
Όσο για το θέμα της αδικίας της μονομερούς αγάπης, επιμένω. Έτσι κι αλλιώς η αγάπη είναι προσωπική οπότε δεν τίθεται θέμα δικαιοσύνης. Απ' ότι κατάλαβα δεν επιθυμείς άλλο την συζήτηση πάνω στο θέμα και πιθανά να απορείς για το κόλημά μου στην λέξη "αδικία".
Με ενδιαφέρει όμως εξαιρετικά ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι την έννοια του δικαίου.
anonyme
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω πρόβλημα να συνεχίσω την συζήτηση.
Τώρα για το θέμα της μελαγχολίας που μου βγαίνει τα Χριστούγεννα. Δεν έχω καταφέρει να δώσω μια προφανή εξήγηση. Πάντως μου άρεσε η προσέγγιση που κάνεις. Ίσως πράγματι να συμβαίνει και αυτό. Μια κάποια εξήγηση που κατόρθωσα να δώσω, είναι ότι συνήθως αυτές είναι μέρες περισυλλογής, περισσότερο οικογενειακές, ώρα για ανασκόπηση του παρελθόντος, μέρες περισυλλογής ενός χρόνου που φεύγει και ενδόμυχα όλα αυτά επιδρούν αρνητικά και ενώ φυσιολογικά ίσως, θα έπρεπε να έχεις χαρά σε τυλίγει η μελαγχολία.
Δεν κατόρθωσα να μπορέσω να το εξηγήσω.
Το θέμα αδικίας. Αισθάνομαι και πιστεύω οτι πολλές φορές αδικούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας. Δηλαδή. Π.χ. Έστω οτι αγαπάς κάποιον, και τον αγαπάς με κάθε ειλικρίνεια. Με αυτό που νιώθεις οτι είναι τα όρια σου. Ξυπνάς τον βλέπεις μπροστά σου, κοιμάσαι και πλαγιάζει δίπλα σου. Τον ποθείς όπως διψασμένος της ερήμου το νερό. Είσαι έτοιμος να κάνεις τα πάντα για μια αγκαλιά του. Και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να συμπληρώσει ο καθείς μας. Όμως. Δυστυχώς υπάρχει ένα όμως. Η ανταπόκριση που συναντάς είναι μηδαμινή. Ή ακόμα χειρότερα ενώ νιώθεις ότι κάτι μπορεί να υπάρχει και απο την αντίθετη πλευρά, δεν εκδηλώνεται. Ή ενώ σε αισθάνεται του το λές και σε κάνει να φουντώνει η αγάπη ακόμα περισσότερο ξαφνικά διαπιστώνεις οτι δεν ένιωσε τίποτα. Όλα τα συναισθήματα προσφέρθηκαν απο την δική σου μεριά, και απο την άλλη δεν μπόρεσε να νιώσει τίποτα. Δεν μπόρεσε να δώσει τίποτα. Δεν κατάλαβε τελικά τίποτα. Τότε; Δεν αισθάνεσαι αδικημένος για τα συναισθήματα που εσύ έδωσες τόσο απλόχερα και πόνεσες τον εαυτό σου για το τίποτα. Τα βράδυα που ξενύχτησες, οι μέρες που ονειρευόσουν χάθηκαν στο φύσημα του ανέμου. Τότε λοιπόν δεν νιώθεις το αίσθημα αδικίας;
Δεν εξοργίσεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό; Με τον άλλον δεν μπορείς να το κάνεις γιατί δυστυχώς τον αγάπησες και επειδή ήταν αληθινό, με τα χαρακτηριστικά που ανέφερα, δεν μπορείς να νιώσεις άσχημα για αυτόν.
Δεν ξέρω κατόρθωσα να δώσω κάτι απο την σκέψη μου;
Τελικά μάλλον πόστ το έκανα.
Λές να το περάσω σαν πόστ;
Έτσι κι αλλιώς ποστ είναι.
Θα επανέλθω.
Φίλε μου, λες ότι είσαι ορθολογιστής. Μεγάλη κουβέντα! Για να το πεις πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει τι είναι αυτός ο "λόγος". Το έχεις πραγματικά ξεκαθαρίσει?
Δυστυχώς ο ορθολογισμός έχει γίνει συνώνυμος με τον υλισμό. Είναι όμως όντως συνώνυμος?
Μέσα στο κείμενό σου παρατηρώ παραδείγματα μη ορθού λόγου. Τα αναφέρω μόνο και μόνο για να έχουμε μια κοινή βάση για την συζήτησή μας.
1)"Αγαπάς κάποιον με κάθε ειλικρίνεια και τον ποθείς". Ταιριάζει ο πόθος με την αγάπη? Όταν ποθείς κάτι/κάποιον θέλεις να το κάνεις δικό σου, όταν αγαπάς θέλεις να το/τον/την απελευθερώσεις, χωρίς να ενδιαφέρεσαι για τον εαυτό σου.
2)"Όλα τα συναισθήματα προσφέρθηκαν από την δική σου μεριά". Τα συναισθήματα δεν προσφέρονται, τα νιώθεις. Δεν είναι δυνατόν να προσφέρεις κάτι που νιώθεις. Είναι κάτι το καθαρά προσωπικό.
3)"αισθάνεσαι αδικημένος για τα συναισθήματα που εσύ έδωσες" Δεν είναι δυνατόν να αισθάνεσαι αδικημένος για κάτι που ένοιωσες. Αδικία από ποιόν? Από τον εαυτό σου?
Όλοι μας έχουμε πέσει σ' αυτήν την παγίδα. "Σ' αγαπώ", λέμε και δεν έχουμε ορίσει σε ποια κατάσταση αναφερόμαστε. Είναι μια λέξη που προφέρεται εύκολα και το νόημά της τηρείται δύσκολα.
Αυτή η κατάσταση που περιγράφεις, ονομάζεται έρωτας, και ειδικότερα σωματικός έρωτας.
Φίλε ανώνυμε
1) Ορθολογιστής. Κατ'εμέ καμμία σχέση με τον υλισμό. Ορθολογιστής ο οπαδός της λογικής σκέψης. Όλα εξηγούνται με λογικές σκέψεις. Πιστεύω οτι το έχω ξεκαθαρίσει σαφέστατα τουλάχιστον στον εαυτό μου. Δομημένος λόγος.
2)Ταιριάζει ο πόθος με την αγάπη; Για την ακρίβεια την συμπληρώνει. Όταν αγαπάς κάποιον πρέπει να τον ποθείς. Δεν μπορώ να αγαπάς κάποιον και να μην νιώθεις τον πόθο μέσα σου. Είναι δυνατόν να αγαπάς κάποιον και να αδιαφορείς;
3)Όταν ποθείς θέλεις να το κάνεις δικό σου. Λάθος. Άλλο ο πόθος και άλλο να θέλεις να υποτάξεις κάτι. Ο πόθος είναι να θέλεις κάτι με όλες τις αισθήσεις σου. Όχι για να το υποτάξεις, αλλά για να του δώσεις και να πάρεις απο αυτό.
4)Όταν αγαπάς θέλεις να τον απελευθερώσεις. Λάθος. Η αγάπη δεν είναι σκλαβιά. Είναι η έκφραση των συναισθημάτων σου. Δεν μπορεί να αγαπάς κάποιον υποτάσσοντας την υπόσταση του. Τον αγαπάς ώς έχει. ¨ως οντότητα. Ώς εικόνα και ύπαρξη.
5)Τα συναισθήματα δεν τα προσφέρεις τα νιώθεις. Σωστό. Ίσως λάθος διατύπωση απο την μεριά μου. Όμως. Ήταν μάλλον αλληγορική η έκφραση. Τα προσφέρεις = τα δείχνεις. Τα προβάλλεις , τα φωνάζεις με τις κινήσεις σου, με τον τρόπο του ο καθένας.
6)Το είπα ήδη στο προηγούμενο πόστ. Αδικία προς τον εαυτό σου. Αδικία και για τον εαυτό σου. Αδικία γιατί δίνεις κομμάτι του εαυτού σου σε άνθρωπο που ίσως δεν θα έπρεπε. Αδικία γιατί δεν εκτίμησες σωστά καταστάσεις. Αδικία γιατί δεν εκτίμησες σωστά σε ποιόν δίνεις και τί.
7) Στην ζωή μου το σ'αγαπώ δεν το έχω πεί πολλές φορές. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού; Ίσως. Επίσης θεωρώ πως δεν αρκεί ή δεν φτάνει να το λές. Αυτό περισσότερο το δείχνεις με τις πράξεις σου. Με τα έργα σου.Προσπαθώ να μην το εκχυδαίζω.
8) Έρωτας. Έρωτας είναι η σωματική επαφή δύο ανθρώπων που νιώθουν αγάπη μεταξύ τους. Σωματική επαφή δύο ανθρώπων χωρίς το αίσθημα της αγάπης δεν είναι έρωτας. Δεν τον γνώρισα και δεν θέλω να τον γνωρίσω. Και το δεν θέλω το εννοώ, ώς δεν θέλω, όχι δεν μπορώ.
H μελαγχολία των γιορτών για πολλούς είναι θανάσιμη. Μια σοβαρή αρρώστεια για την όποία ευθύνονται όσοι δημιουργούν κλίμα και προσδοκίες. Ε λοιπόν όχι. Κανονικές μέρες είναι και αυτές. Σαν τις άλλες.
eleni63
σε καλοσωρίζω εδώ.Νομίζω πως είπες την κουβέντα που δίνει λύση στον γρίφο. Το κλίμα και οι προσδοκίες είναι που κάποιοι προσπαθούν και καταφέρνουν να δημιουργούν. Κανονικές μέρες όπως όλες οι άλλες.
Πάντως αυτοί που το κάνουν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος. ¨ολοι έχουμε ανάγκη να νιώσουμε ζεστασιά και έτσι οι άλλοι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος.
Αγαπητέ μου George, δεν θα συνεχίσω την συζήτηση περί αγάπης ούτε περί έρωτα. Δεν βγάζει πουθενά. Όσο για τον ορισμό τους και τα χαρακτηριστικά τους? Με την έννοια της αγάπης έχουν ασχοληθεί πολλοί Χριστιανοί φιλόσοφοι και την έχουν αναπτύξει διεξοδικά. Επίσης ο Σαιντ Εξιπερύ και η Περλ Μπακ έχουν αφήσει εξαίρετα λογοτεχνικά κείμενα που την διαπραγματεύονται. Ότι και να πω επιπλέον είναι πολύ λίγο.
Θα ήθελα όμως όταν χρησιμοποιούμε μια λέξη για να περιγράψουμε τα συναισθήματά μας, να προσέχουμε να μην έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για να περιγράψει κάτι διαφορετικό απ' αυτό που περιγράφουμε εμείς. Κι αν συμβαίνει αυτό θα έπρεπε να έχουμε το θάρρος να εισάγουμε έναν νεολογισμό. Αλλιώς μπορεί να φτάσουμε σε παραλογισμούς του είδους: "Τον σκότωσα γιατί τον αγαπούσα. Και την ώρα που τον σκότωνα τον αγαπούσα όλο και περισσότερο". Μην γελάς, έχει ειπωθεί δημοσίως.
Για τον ορθολογισμό όμως θα πω κάτι ακόμα. Θα αναφέρω ένα αληθινό παραμύθι:
Τον 16ο αιώνα κάποιος ιδιοφυής μαθηματικός και φιλόσοφος παρήγαγε την θεωρία των μιγαδικών αριθμών. Αυτοί οι αριθμοί ονομάστηκαν φανταστικοί λόγω του ότι δεν είχαν καμία χρήση στον "πραγματικό" κόσμο, παρά μόνο στον κόσμο των ιδεών.
Τον 19ο αιώνα, με την επικράτηση του υλισμού στην φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη κάποιοι φιλόσοφοι που αποκαλούσαν τον εαυτό τους "ορθολογικό" πρότειναν να παραγκωνιστεί η θεωρία των μιγαδικών αριθμών ως μη ορθολογική και ανεδαφική. Βέβαια λίγο αργότερα οι Φυσικοί ανακάλυψαν - προς μεγάλη τους έκπληξη στ' αλήθεια - ότι τα κυκλώματα του εναλλασόμενου ρεύματος και των ηλεκτρονικών λυχνιών μπορούσαν να περιγραφούν μαθηματικά μόνο μέσω των μιγαδικών αριθμών.
Ο υπολογιστής που χρησιμοποιείς αυτήν την στιγμή σχεδιάστηκε βάσει της θεωρίας των μιγαδικών αριθμών. Παρόλα αυτά ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που διατυμπανίζουν ότι η θεωρία των μιγαδικών αριθμών δεν θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.
Συμπέρασμα: ο ορθολογισμός απαιτεί φαντασία.
Eleni63, τα Χριστούγεννα για έναν Χριστιανό δεν είναι μια μέρα όπως όλες οι άλλες. Είναι μια μέρα συμβολική, όπως για άλλους σύμβολο είναι το Ζ4Μ!
Δημοσίευση σχολίου