Μια τέτοια στιγμή ήρθε και για μένα. Καιρός για αυτοκριτική και προσπάθεια να προχωρήσω. Για λίγο όμως έχω την ανάγκη να σκεφτώ. Την ανάγκη να λείψω για λίγο, για μερικές ανάσες. Ελπίζω να μην τελματώσω και να πάρω κουράγιο να συνεχίσω να γράφω. Βλέπεις έστω και αυτές οι λίγες γραμμές που γράφονται εδώ είναι γιατί τις χρειάζομαι. Περισυλλογή λοιπόν.
Τρίτη, Ιουνίου 30, 2009
Διάλειμμα
Κάποια στιγμή στην ζωή μας χρειάζεται να κοιτάμε όσα πέρασαν, να κάνουμε την αυτοκριτική μας, και αφού συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας να μαζέψουμε όσα πρέπει να μείνουν και να συνεχίσουμε. Βλέπεις η ζωή δεν σταματά ποτέ. Ίσως να επιθυμούμε να σταματήσει σε κάτι, σε ένα χρόνο παρελθοντικό μα αυτή είναι η ομορφιά της ότι δεν σταματά ποτέ. Είναι αμείλικτη και μας "διατάζει" να συνεχίσουμε. Μας προστάζει οτι δεν έχουμε δικαίωμα να καθυστερούμε και είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Πάρε το χρόνο σου αλλά μη μας ξεχάσεις, μη μας εγκαταλείψεις.
Εσύ δεν είσαι, που μάλωνες και νουθετούσες εμένα σε μια παρόμοια αμφίβολη καμπή...
Καλή δύναμη και....μην ξεχάσεις τους γλάρους
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Εδώ είμαι πάλι και διαπιστώνω πως δεν έχεις καθόλου Αρχείο αναρτήσεων.
Κάνε κάτι παιδί μου, να μην ταλαιπωρείται ο φτωχός αναγνώστης και στην προκειμένη εγώ η ταλαίπωρη γυναίκα
:-)))
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Αν είναι για διακοπές και ξεκούραση, καλά να περάσεις...
Φιλιά πολλά και να προσέχεις...
Να περάσεις όσο καλύτερα και πιο δημιουργικά γίνεται...
Γλαρένια μου
δεν σας εγκαταλείπω.Εδώ είμαι και πάλι. Λίγες ανάσες μόνο. Μεγάλωσα και μου σώνονται γρήγορα. :)
Όσο για το αρχείο που δεν έχω, είναι ηθελημένο. Δεν θέλω να μπορεί κάποιος να διαβάζει εύκολα τις παλιές μου αναρτήσεις. Ντρέπομαι νομίζω οτι είναι πολύ χάλια. :)
Τις αγκαλιές μου
Artanis
μπα οι διακοπές μου αργούν ακόμα. Απλά χρειάστηκα ένα διάλλειμα έστω και ολιγοήμερο.
Πατσιουράκι
σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Θα προσπαθήσω να είναι δημιουργικά.
Γιώργο,
η περισυλλογή είναι ανάγκη για όλους μας κάποιες στιγμές της ζωής μας!
Έχουμε ανάγκη να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, να σκεφτούμε, και να πάρουμε τις αποφάσεις μας!
Η ζωή προστάζει να τη ζήσουμε!
Και θα τη ζήσουμε όπως μας προσφέρεται, με τις καλές και κακές της στιγμές, γιατί αυτό είναι ζωή!!
Φιλιά!!
Και μη σταματάς να ξετυλίγεις εδώ μέσα γράφοντας τις σκέψεις που όλοι μας μετέχουμε!
Υ.Γ. το ποιήμα δεξιά του Καβάφη, από τα πολύ αγαπημένα μου!
Πόσες φορές είπα το μεγάλο ΟΧΙ στη ζωή μου, και σήμερα δεν ξέρω αν έκανα καλά...
:))
Μαριάννα
σε ευχαριστώ. Όμορφα και αληθινά τα λόγια σου μου δίνουν αιτίες να συνεχίσω.
Το ποιήμα του Καβάφη μου το χαρίσανε για να το θυμάμαι και να μην ξεχνώ. Είναι πράγματι τόσο όμορφο.
Δημοσίευση σχολίου