Μεσημέρι Δευτέρας καθισμένος στο γραφείο και το ραδιόφωνο να παίζει τον αγαπημένο σταθμό. Τραγούδια που μιλάνε για έρωτες και πάθη που κυβερνούν τον νου. "Αξίζει να κταστραφείς για μια γυναίκα που αγαπάς ........ " η φωνή του Γιάννη Πάριου δονεί τον χώρο και κάνει τον νου να αναρωτιέται. Ο στιχουργός του συγκεκριμένου κομματιού τι να είχε στον νου όταν έγραφε τα λόγια του τραγουδιού? Πόσο πάθος και αγάπη ένιωθε για την γυναίκα που ήταν η αιτία για να γραφούν αυτοί οι στίχοι? Τελικά όλοι αγαπάνε βαθιά και πονάνε όταν νιώθουν την αγάπη να τους πλημυρίζει. Για πόσο όμως? Άραγε τώρα αισθάνεται το ίδιο για εκείνη την γυναίκα; Και εκείνη αν έμαθε ποτέ οτι το τραγούδι γράφτηκε για εκείνη πως να αντέδρασε; Είχε απορρίψει τον έρωτα του στιχουργού και μετά το τραγούδι αισθάνθηκε αλλιώς ή ήδη ήταν ευτυχισμένη και τώρα απλά πολλαπλασιάστηκε  που το επιστέγασμα του πάθους του άντρα που είχε κοντά της εκδηλώθηκε με ένα τραγούδι; 

Το τραγούδι πέρασε γρήγορα όπως και οι προβληματισμοί. Ο νους αφού περιπλανήθηκε στις απαντήσεις επέστρεψε στην πραγματικότητα. Και αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά το μοναχικό δώσιμο μπροστά στην οθόνη και το άκουσμα μουσικής. Και έναι όμορφα τελικά τα τραγούδια. Σε τριγυρνάνε σε ταξιδεύουν και σε γαληνεύουν. 

Ο καφές απαραίτητο συμπλήρωμα για να με κρατάει σε εγρήγορση. Να με κρατάει ξύπνιο και να τονώνει την ψυχολογία. Καφές πάντα παγωμένος και δυνατός. Ας πάψω να γράφω και ας πάω να δώ τους ηλεκτρονικούς μου φίλους. Σίγουρα κάτι ενδιαφέρον θα έχουν ξετρυπώσει.