Παρασκευή, Μαΐου 01, 2009

Το βουνό 1


Έκλεισε η πόρτα πίσω της και ένιωσε την καρδιά της να ριγεί. Το έλεγε καιρό τώρα αλλά όσο και να ήθελε να κάνει αυτή την βόλτα κάτι την κρατούσε και δεν το αποφάσιζε. Τώρα όμως τελικά το αποφάσισε. Έστω για μια φορά στην μέχρι τώρα ζωή της είχε αποφασίσει ότι θα πάει κόντρα στους ηθικούς κανόνες που είχε. Θα άφηνε τον εαυτό της κόντρα στους ηθικούς φραγμούς που δεν την άφηναν να εκφράσει τα αισθήματα που έτρεφε για αυτόν. Τον άγνωστο άντρα που είχε γνωρίσει καιρό τώρα μέσω του διαδικτύου και συνομιλούσε μαζί του σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Είχαν ονειρευτεί και οι δύο μια βόλτα στο βουνό. Μόνοι τους αποκομμένοι από την επίγεια κατακραυγή καθώς η ηλικιακή τους διαφορά άγγιζε περίπου τα χρόνια της. Ο Δημήτρης ήταν ήδη στα 37 του χρόνια ενώ εκείνη μόλις είχε εισέλθει στα 21.
Οι ιντερνετικές τους συζητήσεις είχαν περιλάβει τα πάντα. Από τα κρυφά όνειρα του καθενός έως τις παιδικές τους ανησυχίες και προβληματισμούς για την ζωή. Μοιραία οι συζητήσεις αυτές πολλές φορές περιστράφηκαν γύρω από το ερωτικό στοιχείο. Είχε αναπτυχθεί έτσι ένας έντονος ερωτισμός που και οι δύο φοβόταν πως μια στιγμή μόνοι τους θα τους οδηγούσε στην αλλαγή της ζωής τους. Παρόλα αυτά πολλές φορές είχαν περιγράψει μια βόλτα των δύο τους στο βουνό. Ένα περίπατο κάτω από πανύψηλα δέντρα. Ένα μικρό άνοιγμα και να ‘τοι οι δυο τους ο ένας δίπλα στον άλλο. Πρώτη φορά είχαν βρεθεί σε τόσο κοντινή απόσταση. Παρόλα τα λόγια που είχαν ανταλλάξει έμειναν αρκετή ώρα αμίλητοι λες και δεν είχαν συζητήσει τίποτα μέχρι εκείνη την στιγμή. Πρώτος άρχισε την κουβέντα ο Δημήτρης προσπαθώντας να σπάσει την αμηχανία. Μιλούσε για το δάσος και την ομορφιά του αυτή την εποχή. Η άνοιξη είχε εισέλθει για τα καλά και ο αέρας ευωδίαζε την ύπαρξη της. Το νεαρό φύλλωμα των δέντρων άπλωνε την σκιά του σε όλο τον χώρο. Ο Δημήτρης έπιασε ένα κλαδάκι που βρήκε μπροστά του και βάλθηκε να σκαλίζει το χώμα.
Η Ελένη που μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχε μιλήσει καθόλου, πράγμα ασυνήθιστο για την πολυλογού Ελένη, είχε στρέψει το κεφάλι της προς τον Δημήτρη και προσπαθούσε να δει τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου που της είχε προκαλέσει την περιέργεια να τον γνωρίσει από κοντά. Πάντα έλεγε ότι φοβόταν πως αν βρεθεί δίπλα του δεν θα μπορούσε να συγκρατηθεί και θα του έδινε αυτό που ποθούσε εδώ και καιρό. Ένα άγγιγμα στα σαρκώδη χείλη του. Ήθελε να νιώσει το αίμα που κυλά σε αυτά. Προσπαθούσε να δει τα μάτια του που της έμοιασαν θλιμμένα στην φωτογραφία που της είχε στείλει. Είχε διακρίνει μια θλίψη παρά το καμουφλάζ του γέλιου που έδειχνε το πρόσωπο του. Όσες προσπάθειες και να έκανε όμως ο Δημήτρης δεν τα ξεκολλούσε από το χώμα. Είχε νιώσει ότι τον κοιτά και δεν τολμούσε να γυρίσει το βλέμμα του πάνω της.

13 σχόλια:

marilia είπε...

:) έχει και συνέχεια, ε;

George είπε...

Μαριλίτσα μου ελπίζω να έχει ;))))))

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Σεμνός ο Δημήτρης.... παρ' ότι είχε εισέλθει για τα καλά η ΄Ανοιξη.

Να περιμένουμε, καλά λέει και η Μαριλίτσα, τη συνέχεια;
:-)

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΗΝΑ,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

George είπε...

Γλαρένια μου
τον έπλασα καθ' εικόνα και ομοίωση μου. ;)))
Τώρα για την συνέχεια θα δώσω μόνο ένα στοιχείο. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει εύκολα. Οπότε δεν ξέρω που πάει ο νους σας αλλά ίσως απογοητευτείτε.
Καλό μήνα και σε σένα με λουλούδια πολλά λουλούδια πολύχρωμα και ευωδιαστά.

Ναταλία είπε...

Δρόμοι παράλληλοι μα όχι ξένοι.
Τους εύχομαι τα καλύτερα....

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Τελικά,η δια ζώσης επαφή είναι ό,τι αποζητούμε περισσότερο,αλλά κι ό,τι φοβόμαστε πιο πολύ!
Πού θα πάει όμως;...
Θα καταλάβουμε κάποτε,πως δεν έχουμε τίποτα να φοβόμαστε! ;))

φιλάκι

George είπε...

Ναταλία μου
καλωσήρθες εδώ. Στο κεφάλι μου τριγυρνάνε πολλά και φοβάμαι οτι η κατάληξη τους δεν θα είναι και τόσο καλή. :))

George είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
George είπε...

Ψυχούλα μου εγώ αναρωτιέμαι τι είναι τελικά αυτό που θέλουμε?? Παρακαλούσαν για μια στιγμή μόνοι τους και τώρα ήρθε η αμηχανία. Δύο άνθρωποι που ενώ είχαν εντοπίσει τόσα κοινά τελικά φοβούμαι οτι δεν μπορούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο.
Μμμμ μόνο ένα φιλάκι και ξερό!!! :))) Να ανησυχήσω??? :)))

η ψυχη μου το ξερει είπε...

@Γιώργο μου!!!

φιλί ζουμερό και μαγιάτικο!!! :))

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Όποιος ντρέπεται ή διστάζει, δεν θα δει χαρά ούτε στα χείλια του ούτε πουθενά αλλού...

George είπε...

Ψυχούλα μου
ααααααααααα αυτό είναι φιλί!!! Σταμάτα καλέ με ρούφηξες :))))))

George είπε...

ασκαρ καλέ μου φίλε τι σε κάνει να πιστεύεις οτι ντρέπεται??
Και εκτός αυτού τι πιστεύεις δλδ ο το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η σαρκική επαφή???
Κάθε άξιο αρσενικό μόνο αυτό πρέπει να έχει στο νου του????
Κανόνισε θέλω απαντήσεις στα ερωτήματα.