Παρίσι

Ο Μορφέας άργησε να κάνει την εμφάνιση του, μα όταν αποφάσισε να έρθει έφερε και δώρο μαζί του. Κουβαλούσε ένα όνειρο για να θυμάμαι.
Ήμουν λέει μέσα σε ένα αεροπλάνο και ταξίδευα. Στο διπλανό κάθισμα καθόταν το Καντουλίνι. Μόλις πριν λίγο είχα διαβάσει ότι ήταν στην γκαρσονιέρα της Πατησίων μαζί με τον αγαπημένο της άσκαρ. Πως βρέθηκε και εδώ;
Κοιτούσε έξω από το παράθυρο τα μικρά φωτάκια κάτω στην γη. Έμοιαζε λες και είχε ανατραπεί ο κόσμος. Πάντα κοιτάμε ψηλά να δούμε τα αστέρια να φεγγοβολούν και να τώρα αντί για ψηλά κοιτάμε τα φωτεινά αστεράκια κάτω στην γη. Γύρισε απότομα και ένιωσα στο βλέμμα της, την λάμψη της προσμονής και της χαράς.
Καθόμουν και την καμάρωνα να κάνει σαν μικρό παιδί που περιμένει το παιχνίδι που θα της φέρει ο Αι Βασίλης. Άξιζε τελικά το ταξίδι.
Ο πιλότος ανήγγειλε την άφιξη μας στο μαγευτικό Παρίσι. Την πόλη του φωτός και του έρωτα όπως είπε. Μάλιστα σαν να μου φάνηκε να ακούω από τα μεγάφωνα «μην γυρίσετε πίσω αν δεν ερωτευτείτε».
Το ταξίδι ήταν οργανωμένο με μεγάλη πολυτέλεια. Κατεβήκαμε στο αχανές Ορλύ και σχεδόν αμέσως ένας καλοντυμένος κύριος ήρθε και μας συστήθηκε στα Γαλλικά. Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα τι έλεγε, αλλά φρόντισε το Καντουλίνι να με ενημερώσει για τον χαιρετισμό και το καλωσόρισμα. Τα γαλλικά της ήταν άπταιστα, λες και πρόκειται για την μητρική της γλώσσα. Μάλλον τα μαθήματα με τον άσκαρ της έκαναν καλό. Μας οδήγησε στην έξοδο κανονίζοντας με έναν συνάδελφο του να παραλάβει τις αποσκευές μας.
Στην έξοδο μας περίμενε μια λιμουζίνα σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες. Καθίσαμε αναπαυτικά και σε λίγα δευτερόλεπτα το αυτοκίνητο άρχισε να κινείται. Ο οδηγός μας ενημέρωσε ότι μπορούμε να απολαύσουμε την σαμπάνια που βρίσκονταν μπροστά μας . Μια Bollinger R.D. του 1995.σε θερμοκρασία 7 βαθμών. Ο ήχος των κρυστάλλινων ποτηριών ακούστηκε σαν καμπανάκι εκκίνησης για τις αισθήσεις μας. Ο ουρανίσκος μας γέμισε με το λεπτό της άρωμα και όλα γύρω μας άρχισαν να παίρνουν την ερωτική τους υπόσταση. Το Καντουλίνι έγειρε στον ώμο μου και αφέθηκε να κοιτά έξω από το τζάμι. Ξαφνικά πετάχτηκε και ζήτησε από τον οδηγό ‘embraseur la porte .....’ . Δεν κατάλαβα παρά μόνο όταν είδα την οροφή του αυτοκινήτου να ανοίγει. Έβγαλε έξω το κεφάλι της και ένα αεράκι της παρέσερνε τα μαλλιά. Κάτω από τα λαμπερά λαμπιόνια των δρόμων αντανακλούσαν σε διάφορες αποχρώσεις.
Γύρισε σε μένα με άρπαξε από το χέρι και με τράβηξε έξω από το ανοικτό αυτοκίνητο.
Κοίταξε τον οδηγό και του ζήτησε να κατευθυνθεί προς την αψίδα του Θριάμβου. Το κατάλαβα όταν είδα αμέσως τον οδηγό να αλλάζει κατεύθυνση. Οι οδηγοί των πίσω αυτοκινήτων μετά τα απαραίτητα «Γαλλικά» μας αγριοκοίταζαν και συνέχιζαν την πορεία τους.
Όταν το αυτοκίνητο έφτασε στην Place Vendomes η Κάντυ ζήτησε από τον οδηγό να σταματήσει. Ήθελε να περπατήσουμε στην γεμάτη κόσμο πλατεία. Του είπε να μας περιμένει λιγάκι παρακάτω.
Κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο και το Καντουλίνι άρχισε να τρέχει δεξιά και αριστερά γεμίζοντας τα πνευμόνια της με βαθιές ανάσες. Ένα μικρό παιδί στην εξοχή. Έτρεχε σαν να κυνηγούσε το τόπι που ξέφυγε λιγάκι παραπέρα. Έμοιαζε να χορεύει με τον αγέρα.
Έβγαλα την φωτογραφική μηχανή μου και άρχισα να τραβώ.