Πέμπτη, Οκτωβρίου 04, 2007

.....................


20 σχόλια:

candy's τετραδιάκι είπε...

Εισαι ο ποιητης της ζωης μου..

Fish-bait είπε...

Πολύ όμορφο! :0)

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Ευαίσθητη,λιτή γραφή και...ψυχή!Τυχερή η Candy σου!!! :)

George είπε...

Καντούλα μου
μην κάνεις τόσο μικρή την ζωή σου! Έχεις δρόμο ακόμα για πολλούς ποιητές. :))

fish-bait
σε ευχαριστώ. :)

ψυχούλα μου
ανάθεμα στην ευαισθησία μου. Η Candy μου σίγουρα είναι τυχερή για άλλους λόγους, καθώς εμένα πλέον με έχει πρώην μπλογκοτέρυ. :)))

candy's τετραδιάκι είπε...

..δρομους για τον George ομως,μονο εναν ;)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΤΕ-ΛΕΙ-Ο!!!
ΜΟ-ΝΑ-ΔΙ-ΚΟ!!!
Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΟ!!!

Τελικά, "πρέπει να είχες έμπνευση..." κατά πως έλεγε ο Καρβέλας με την ΄Αννα του

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ξαναήρθα, γιατί θυμήθηκα πως τέτοιες μαργαρίτες είχε και η μαμά μου στον κήπο μας.
Τα σπίτια είχανε κήπους και λουλούδια πολλά κι' ο κόσμος παρ' ότι πεινούσαν οι περισσότεροι αγαπούσαν τα ζώα, που σήμερα είναι και η Ημέρα τους.
Στο σπίτι απέναντί μου όμως, ένα φουκαριάρικο που μαζευόταν στην πόρτα τους ζητιανεύοντας αγάπη, βρέθηκε δηλητηριασμένο.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι ήμερα George ΜΟΥ.

(Συγγνώμη για την έκρηξη, μα μόλις τώρα μου έφερε το νέο ο Γλάρος μου. Μετανιώσαμε, που δεν το είχαμε μαζέψει...)

Alexandra είπε...

γιώργο!
τί κάνεις!
χαθήκαμε (όχι εσύ, εγώ! τραγικό τρέξιμο΄!)


χαμόγελα!

αλεξ

George είπε...

Καντουλίνι
:))

Γλαρένια μου
μην κλαίς και μην λυπάσαι. Δυστυχώς έτσι είναι οι άνθρωποι. Σκληροί με οτιδήποτε τους υπηρετεί. Σκληροί με οτιδήποτε τους αγαπά. Σκληροί με οτιδήποτε τους είναι πιστό. Και μέσα σε αυτήν την σκληράδα τους βρέθηκε ένα μικρό πλάσμα. Συνθλίφθηκε απο την μηχανή που λέγεται "άνθρωπος".
Έτσι, απλά για να επιβεβαιώσει τον κανόνα. Κρίμα.

Αλεξάνδρα
καλή μου φίλη, χαίρομαι που σε βλέπω ξανά εδώ. Χαθήκαμε όπως λές και σίγουρα δεν φταίς μόνο εσύ. Κάποιο μερίδιο ευθύνης έχω και εγώ. Έτσι δεν γίνεται ανάμεσα σε φίλους;
Ελπίζω πάντως οτι τώρα πιά θα έχουν ξεπεραστεί τα δυσάρεστα και θα βρήκαν την θέση τους στην ιστορία.
Νάσαι καλά και :)))

annamaria είπε...

Γιωργο μου,
δεν ξερω ποια λεξη να γραψω για να σου δειξω τι ενοιωσα οταν το διαβασα!

George είπε...

Annamaria μου
δεν χρειάζεται να γράψεις κάποια λέξη. Αρκεί αυτό που ανέφερες.
Πολλές φορές η σιωπή λέει περισσότερα.
Καλημέρα :** :)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Καντούλα, για συμμαζέψου λίγο σε παρακαλώ...

George είπε...

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΝΤΥΥΥΥ!! ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΝΤΥΥΥΥ!!!!

patsiouri είπε...

Μπήκα όλο χαρά και μετά είδα το σχόλιο της Γλαρένιας...μπράβο σε σένα πάντως...

George είπε...

Πατσιουράκι μου
ευχαριστώ για το μπράβο που μου λές αν και δεν κατάλαβα γιατί.

marilia είπε...

Γιώργο, ΥΠΕΡΟΧΟ ποστ!

Καληνυχτοφιλάκι...

fish eye είπε...

πως το εφταξες αυτο;;κι εγω θελω λεω..

George είπε...

μαριλίτσα μου
σε ευχαριστώ πολύ. Καληνυχτοφυλάκι και απο μένα.

φεγγαρένια μου
είχαν έρθει κάτι θύμησες απο τα παλιά και μου τσιγγλάγανε το νού. Έτσι και αυτός αποφάσισε να τους γράψει δύο λόγια, έτσι, απλά για να πορεύονται. :)
Αν τώρα εννοείς ώς σύνολο, δεν έχεις παρά να πάρεις μια φωτό (απο τις ωραίες που έχεις και έχεις αληθινά κάτι πολύ όμορφες) και να τους προσθέσεις λογάκια στο photoshop. :)

Ελπίδα είπε...

Γειά σου γιώργο!
Έχεις μεγάλο ταλέντο στην ποίηση!
Και στις ιδέες!
Και στις φώτο!
Άμα θέλω το πιστεύω ότι ασχολείσαι με ψαράκια!
Φιλιά πολλά!
Καλό σου βράδυ και καλό φθινόπωρο!

George είπε...

ανάσα της ελπίδας μας
εγώ πάντως οτι και να λές τα πιστεύω. :))
να περνάς πάντα καλά.