Ξημέρωμα

Πριν ακόμα 'ρθει η πρώτη ανάσα της μέρας

λόγια αγέρα, σκαλώσανε στα χείλη.

Παράξενα φανήκανε, εύηχα, γεμάτα ηλιαχτίδες,

μιλούσανε για έρωτες και πάθη.

Θα 'ναι απο την χθεσινή νυχτιά

που λιώναν τα κορμιά,

ξεχάστηκαν να αιωρούνται,

γεμίζοντας τον χώρο.

Μια αχτίνα φωτός, ξετύλιξε τα βλέφαρα

ερέθισε το οπτικό το νεύρο

που άνοιγε αργά.

Μια βελονιά ερέθισε την σκέψη

τσίμπησε τον νού,

σαν αφέτης του αγώνα να βρεθούν οι λέξεις.

Πλημμύρισε φώς, ξημέρωσε,

μα εκείνες ήταν ακόμα δίπλα μου

τρέχανε πέρα δώθε στοιχίζονταν στο φώς.

Λέξεις πολλές μα μιά μονάχα σταθερή.

Έρωτας! Ξημέρωμα στο χθές.