Προσπάθεια σκέψεων.

Σκέψεις μετά απο συζήτηση στον messenger 

Μα γιατί να επιμένει οτι το νετ δεν προσφέρετε ούτε καν για την πρώτη γνωριμία?? 

Εγώ γιατί το βλέπω προφανές οτι το νέτ μπορεί να προσφέρει την δυνατότητα δύο άνθρωποι να βρουν ένα δίαυλο επικοινωνίας που μπορεί να οδηγήσει στο να επιχειρήσουν την πρώτη επαφή και απο εκεί και πέρα όλα είναι πιθανά??

Δεν μπορεί να γίνει? Μα τι θέλουμε απο την ζωή?? Τι ακριβώς ζητάμε απο τον χώρο του νετ και ειδικότερα απο όλα τα σάϊτ κοινωνικής δικτύωσης?  (παρεμπιπτόντως μου αρέσει αυτή η έκφραση) .

Ποιά δύναμη τα έχει γιγαντώσει και μας τραβάνε σαν μαγνήτες??

 

Προσπάθεια απαντήσεων.

Η γιγάντωση σίγουρα οφείλεται στην ανάγκη επικοινωνίας. Στην ανάγκη να αναπτύξουμε τον λόγο μας, να αφήσουμε την φαντασία να περιπλανηθεί σε αισθήματα πέρα απο την καθημερινότητα μας. Στην ανάγκη να μιλήσουμε και να μας ακούσουν. Στην ανάγκη να γνωρίσουμε ιδέες για κάποια θέματα. Στην ανάγκη να τεστάρουμε την λογική μας. Να τις δώσουμε την στήριξη απέναντι στον κόσμο που μπορεί να την αμφισβητεί. Στην εξωτερίκευση της ρομαντικής ψυχής μας.  Κάποιοι ίσως να κρύβουν στο μυαλό τους και την ανάγκη να βρουν ερωτικούς συντρόφους ή και συντρόφους ζωής. Στην ανάγκη να μιλήσουμε για θέματα που στην βιωματική ζωή μας δεν μπορούμε να το κάνουμε σκεπτόμενοι τον χαρακτηρισμό του περίγυρου. Στην ανάγκη να τεστάρουμε τις δυνάμεις μας στην συγγραφή.

Έτσι λοιπόν έχουμε την πρώτη επαφή. Γνωρίζουμε άλλους ανθρώπους που ίσως έχουν τις ίδιες ιδέες και σκέψεις ή ακόμα και διαφορετικές που μπορούν να μας βάλουν σε μια εσωτερική αναζήτηση. Μα τι στο καλό είναι η επαφή?? Όχι ασφαλώς η σαρκική. Αλλά η άλλη. Αυτής της νόησης. Πιστεύω λοιπόν οτι είναι και χώρος επαφής. Αν τώρα με ρωτήσεις αν τυχόν αυτή η επαφή μπορεί να εξελιχθεί θα πώ ίσως. Βλέπεις δεν είμαι απόλυτος καθώς ακόμα δεν είμαι σίγουρος. Σίγουρα η συνάντηση ανθρώπων που μπορεί να συνομιλούν καιρό είναι διαφορετική. Εκεί μπαίνουν στο παιχνίδι και οι αισθήσεις. Αφή, Ακοή, Όραση, και γενικά υπάρχει κινούμενη εικόνα που δίνει άλλη διάσταση στον λόγο. Εκεί μπορεί να χαλάσει το όνειρο που μπορεί να έχουμε φτιάξει μόνο με τον λόγο. Σίγουρα είναι διαφορετικό. Η πρώτη επαφή όμως θα έχει συντελεστεί σίγουρα. Η εξέλιξη είναι κάτι άγνωστο.

Μελωδίες

Επειδή θεωρώ οτι για κάθε στιγμή στην ζωή μας υπάρχει και μια μελωδία που μπορεί να μας δώσει διέξοδο στο νου και στην ψυχή, βάζω εδώ δύο τραγουδάκια για όσους τυχαίνει να έχουν όρεξη για λίγη μελωδία.

 

Ο αγαπημένος μου ρόκερ!

 

 

Τελικά κατέληξα στα τρία για όσους αγαπούν την μουσική με μη ελληνικά λόγια.

Αγίου Φανουρίου μεγάλη η χάρη του …..

Αγίου Φανουρίου σήμερα! Μεγάλη η χάρη του! Για φέτος μάλιστα πήγα και του άναψα και κερί. Μετά απο την τόσο μεγάλη χαρά που με φανέρωσε θα ήταν άδικο απο μέρους μου να μην το κάνω. Σκέφτηκα να του κάνω και φανουρόπιτα αλλά είπα να μην το παρακάνω και τον καλομαθαίνω. Άλλωστε ότι ήταν να μου φανερώσει το έκανε. Τσάμπα κόπος. Ανήμερα της γιορτής του μου φανέρωσε την μεγάλη μου Χαρά. Για δεύτερη φορά σε διάστημα περίπου δυο μηνών μου δώσατε και δεύτερο βραβείο. Η φίλη Αγγελίτσα (ή κατα κόσμο Dreamer Angel) αποφάσισε λέει να μου δώκει ετούτο το βραβείο :                

Εγώ πάντως την ρώτησα μήπως έκανε λάθος. Μην τυχόν και είχε κανέναν άλλο George στο μυαλό της και μέσα στην σύγχυση με μπέρδεψε με τον άλλο. Όμως εκείνη επιμένει οτι είναι για μένα. (Ίσως βέβαια να έκανε λάθος και απο ευγένεια φοβάται να το παραδεχτεί). Έτσι λοιπόν και εγώ το πήρα και ήρθα. (τις το ξεκαθάρισα επίσης οτι δεν το δίνω πίσω). Μάλιστα σκέφτομαι να μην το δώσω και σε κανέναν άλλο.  Είναι τόσο όμορφο που δεν θέλω να το δώσω. Όμως για περίμενε ..... χμ ..... βρήκα τι θα κάνω . Θα κρύψω το αυθεντικό στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (σκληρό δίσκο του υπολογιστή νομίζω το λένε στην σημερινή εποχή) και θα τους  δώσω αντίγραφο. Χεχεχεχεχε Σιγά μην με καταλάβουν. Μέσα στην χαρά τους δεν θα το πάρουν μυρωδιά. Και μην βιαστείτε να με χαρακτηρίσετε Πόντιο, είμαι. :)

Λοιπόν για τα αντίγραφα,  με την σειρά μου επιλέγω και εγώ άλλους επτά (για τον αριθμό δεν είμαι σίγουρος, καθώς η αγγελίτσα ξέχασε να μου πει σε πόσους πρέπει να το δώσω, αλλά σε τόσους είδα οτι το έδωσε και αυτή, σε τόσους το δίνω και εγώ) :

1. Στον Όσιρη που παρόλο δεν τον γνωρίζω καιρό αυτό το γράμμα στην Ε το βρήκα εκπληκτικά Smart και νομίζω του αξίζει.
2. Στην φίλη Κοραλλένια που όσο  την γνωρίζω καλύτερα νομίζω πως είναι extra Smart και δεν σας κρύβω οτι αρχίζω να την συμπαθώ επικίνδυνα  :)
3. Στην φίλη Ανάσα που δεν χρειάζεται να πω εγώ το πόσο Smart είναι, αρκεί να διαβάσει κανείς ένα κείμενο της. 
4. Στην Φεγγαρένια που εδώ και τρία χρόνια και ακόμα ανακαλύπτω και άλλο Smart (όχι δεν ξέρω αν έχει και αυτοκίνητο της ίδιας μάρκας)
5. Στο Βασίλη που η λογική του ειδικά στο τελευταίο πόστ ταιριάζει με την δική μου  και αυτό μου αρέσει πολύ
6. Στην τρελίτσα που εκτός από Smart έχει την ευφυΐα να το παίζει και τρελή αμυνόμενη για την εξυπνάδα της. Αν είναι και ξανθιά τότε θα την δω με άλλο μάτι. :)    και
7. στην μικρή κόκκινη αλατοπιπεριέρα γιατί ποτέ δεν μπορώ να προβλέψω το τέλος των ιστοριών της και συμπεραίνω οτι μάλλον γίνεται λόγω του αυξημένου της IQ

και επειδή ποτέ δεν μπορώ να είμαι συμβατικός βγάζω ένα αντίγραφο παραπάνω και το δίνω στην φίλη

    8. Artanis που για να καταλάβετε πόσο Smart είναι, ένα σας λέω εγκατέλειψε την χώρα μας για να μπορεί να κρατά και να νιώθει μόνο τα καλά της.

Για τους υπόλοιπους επιφυλάσσομαι την επόμενη φορά να τους δώσω βραβείο, άσε που νομίζω οτι λείπουν σε καλοκαιρινές διακοπές και έτσι πήραν απο μόνοι τους το βραβείο της καλοπέρασης.

Εκειά που θέλω

Απόψε η καρδιά μου ζητά να μεθύσει. Να μεθύσει με αισθήματα. Έτσι αφιερώνω αυτό το τραγούδι σε μένα.
Παρόλο που η καταγωγή μου δεν είναι απο την Κρήτη, λατρεύω την Κρητική μουσική.
Όποιος θέλει κάθεται και το απολαμβάνει μαζί μου.
Η φωνή του Ψαραντώνη πάντα με συγκινούσε. Άλλη μια λοιπόν.

Update

Να και τα λόγια:

Έκειά που θέλω δε μπορώ κι όπου δε θέλω φτάνω
ό,τι μισώ το συναντώ, ό,τι αγαπώ το χάνω.

Άμα πονείς όπου κι αν πας ο πόνος είναι πόνος
κι άμα σε δέρνει η μοναξιά σε χίλιους νοιώθεις μόνος.

update 2: Osiri χάρισμα σε σένα αυτό το τραγουδάκι

update 3 : Κοραλλένια μου χάρισμα σε σένα. Ελπίζω να το χαρείς. 

Λογαριασμοί για καθαρές λύσεις…

Δημοσιεύω εδώ ένα απόσπασμα από κάτι όμορφο και διασκεδαστικό που βρήκα στην τοπική εφημερίδα ΛΑΟΣ της Ημαθίας :

Στον κόσμο των σχέσεων ισχύει ένας και μοναδικός κανόνας : Κάνε τη γυναικα ευτυχισμένη! Κάνεις κάτι που της αρέσει, παίρνεις πόντους. Κάνεις κάτι που δεν της αρέσει, σου αφαιρούνται πόντοι. Δεν παίρνεις πόντους για κάτι που είναι αναμενόμενο. Λυπάμαι, έτσι είναι τα πράγματα. Ακολουθεί ενδεικτικός κατάλογος :

ΑΠΛΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ :

Στρώνεις το κρεβάτι (+1)

Στρώνεις το κρεβάτι αλλά δεν βάζεις τα διακοσμητικά μαξιλάρια (0)

Πετάς το κάλυμμα του κρεβατιού πάνω στα άστρωτα σεντόνια (-1)

Αφήνεις το κάθισμα της λεκάνης όρθιο (-5)

Αλλάζεις το χαρτί υγείας όταν τελειώσει (0)

Όταν τελειώσει το χαρτί υγείας χρησιμοποιείς χαρτομάντιλα (-1)

Όταν τελειώνουν τα χαρτομάντιλα χρησιμοποιείς την άλλη τουαλέτα (-5)

Πας έξω να της αγοράσεις λεπτές σερβιέτες με φτερά (+5)

Και χιονίζει (+8)

Αλλά γυρίζεις πίσω με μπύρες (-5)

Ελέγχεις έναν ύποπτο θόρυβο τη νύχτα και δεν είναι τίποτα (0)

Ελέγχεις έναν ύποπτο θόρυβο τη νύχτα και έιναι κάτι (+5)

Που το εξουδετερώνεις χτυπώντας το με το ψαλίδι (+10)

Είναι το γατάκι της (-50)

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ :

Μένεις μαζί της σε όλη τη διάρκεια του πάρτυ (0)

Μένεις μαζί της για λίγο και μετά πας και μιλάς με κολλητάρι από το πανεπιστήμιο που τα πίνατε μαζί (-2)

Και λέγεται Κατερίνα (-4)

Η Κατερίνα είναι χορεύτρια (-6)

Η Κατερίνα έχει βάλει σιλικόνη (-80)

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ:

Τη βγάζεις έξω για δείπνο (0)

Τη βγάζεις έξω για δείπνο και δεν είναι μαγαζί που έχει SuperSport (+1)

Καλά, είναι μαγαζί που έχει SuperSport (-2)

Και είναι βραδιά τσάμπιονς λίγκ (-3)

Και το πρόσωπο σου είναι βαμμένο στα χρώματα της ομάδας σου (-10)

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ :

Αναπτύσσεις εμφανή μπάκα και γυμνάζεσαι για να την ξεφορτωθείς (+10)

Αναπτύσσεις εμφανή μπάκα και καταφεύγεις σε φαρδιά τζήν και φουσκωτά πουκάμισα (-30)

Αναπτύσσεις εμφανή μπάκα και της λες «Δεν πειράζει, έχεις κι εσύ» (-8000)

ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑ :

Ρωτάει «Σου φαίνομαι χοντρή;»(-1)(Χάνεις πόντο έτσι κι αλλιώς)

Διστάζεις να απαντήσεις (-10)

Απαντάς «Πού;» (-35)

Οποιαδήποτε άλλη απάντηση (-20)

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : (όταν θέλει να μιλήσει για ένα πρόβλημα…)

Ακούς δείχνοντας προβληματισμένος (0)

Ακούς για πάνω από 30 λεπτά (+50)

Ακούς για πάνω από 30 λεπτά χωρίς να κοιτάξεις τηλεόραση (+1000)

Καταλαβαίνει ότι αυτό συμβαίνει επειδή σε πήρε ο ύπνος (-2000)

Μεταμεσονύκτια γραμματική Νο2

Ποτέ δεν ήμουν φίλος του ύπνου μα όσο πάει γίνεται και χειρότερο. Φαίνεται πως έχω πια μεγαλώσει τόσο πολύ που ο οργανισμός άρχισε να “καλύπτεται” με ακόμα λιγότερες ώρες ύπνου.

Στριφογυρίζοντας λοιπόν στο κρεβάτι μου, άρχισαν να κυλάν στο νου διάφορα περιστατικά που συνέβησαν είτε στο πρόσφατο παρόν , είτε  στο πρόσφατο παρελθόν. Και νάτο πάλι το κόλλημα. Συνέβη πριν πολλά χρόνια. Τότε που ήμουν νέος ακόμα. :) Είχα γνωρίσει μια μεγαλύτερη μου γυναίκα (κατά έξι ολόκληρα χρόνια) και εκεί που έδειχναν όλα ότι ήταν όμορφα, να μια κεραμίδα στο κεφάλι. Ένα βράδυ καθώς πίναμε το ποτό μας σε τρυφερό στιγμιότυπο και η κουβεντούλα όδευε προς την πονηρή πλευρά της, ακούγεται η περίφημη φράση και με αφήνει σύξυλο να αναρωτιέμαι.

“Τελικά όλοι οι άντρες είστε προβλέψιμοι”

“Τον νου σας τον έχετε μόνο στο κρεβάτι και στο σεξ”

Αυτό το “προβλέψιμοι” λοιπόν  δεν μου έκατσε καλά. Τι θα πει ότι όλοι είμαστε προβλέψιμοι? Δηλαδή αυτή δεν τον είχε εκεί τον νου της? Και το προβλέψιμοι? Που το βάζεις? Τι το απρόβλεπτο έπρεπε να κάνω? Να της μιλάς για το ποδόσφαιρο και ξαφνικά να της πεις “πάμε για σεξ?” :)

Η ουσία είναι πάντως ότι εμένα αυτό το προβλέψιμος δεν μου άρεσε καθόλου. Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια μούρη. Και σίγουρα ούτε τις ίδιες σκέψεις στο κεφάλι τους. Άλλος μπορεί να μην σκέφτεται καν με το πάνω κεφάλι, παρά μόνο με το κάτω. Πως το καλό λοιπόν είμαστε όλοι προβλέψιμοι?? Αν ο τελικός σκοπός είναι ο ίδιος σημαίνει ότι είμαστε όλοι προβλέψιμοι?? Αν είναι έτσι τότε όλοι οι άνθρωποι (αρσενικοί και θυληκοί) είμαστε προβλέψιμοι. Όλοι επιθυμούμαι να περνάμε όμορφα.

Και επειδή είπαμε σήμερα μου κόλλησε αυτό το προβλέψιμος, και μια και δεν έχω το αγαπημένο μου λεξικό του Μπαμπινιώτη (βλέπεις είμαι ακόμα σε διακοπές) αποφάσισα να ξαγρυπνήσω ψάχνοντας στο νετ. Δείτε τώρα τι βρήκα.

προβλέψιμος : επίθετο (προβλέψιμος, προβλέψιμη, προβλέψιμο) βλέπετε υπάρχει και στην θηλυκή μορφή του. :) που σημαίνει “που μπορεί κάποιος να τον προβλέψει” (Ο Μπαμπινιώτης σίγουρα θα είχε κάτι επιπλέον)

Επίσης βρήκα και ένα όμορφο άρθρο που είχε γραφεί στην Ελευθεροτυπία το 2001 με τον τίτλο :

Ο ερωτισμός έγινε προβλέψιμος και συμβατικός
Της ΒΙΚΗΣ ΤΣΙΩΡΟΥ

(πατήστε πάνω να το διαβάσετε )

Παρακάτω παραθέτω ένα μικρό κομμάτι του άρθρου :

“Στη σύγχρονη λογοτεχνία υπάρχουν κείμενα μεγάλης ελευθερίας έκφρασης, προκλητικά, ακόμη και χυδαία, αλλά δεν είναι αυτό ερωτισμός. Χρειάζεται και κάποια λεπτότητα. Ο ερωτισμός δεν αφορά τις πρωτόγονες κοινωνίες. Επιζητεί μια εξέλιξη στις μορφές και μεγάλους χώρους ελευθερίας για το άτομο. Μόνο σ' αυτό το πλαίσιο η σεξουαλική σχέση μετατρέπεται σε παιχνίδι, σε θέατρο, σε τελετή, σε κάποιες τελετουργίες και επιτυγχάνει μια καλλιτεχνική διάσταση. Ο έρωτας γίνεται τότε θέαμα, περιβαλλόμενος από μορφές. Αυτό δεν προσφέρεται σε κοινωνίες καταπιεστικές ή πρωτόγονες. Η ερωτική παράδοση προϋποθέτει ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού».”

Δυό φωτογραφίες απο τις καλοκαιρινές μου διακοπές

όπως ίσως να προσέξατε πολύ πέτρα ρε παιδιά στην περιοχή!!

Αν δεν έχεις παπουτσάκια θαλάσσης μπάνιο δεν ευχαριστιέσαι και όλο στην παραλία την αράζεις!!

εκδρομή στην Αρχαία Ολυμπία

 

Επειδή πάντα με αρέσει στις διακοπές μου να συμπεριλαμβάνω και μικρές ημερήσιες εκδρομούλες, έτσι διοργάνωσα μια ημερήσια εκδρομή στην Αρχαία Ολυμπία. Βρίσκεται περίπου δύο ώρες από τον τόπο των διακοπών μου και νομίζω ήταν καλή ευκαιρία για να γνωρίσω τον πασίγνωστο αυτό τόπο της πατρίδας μας από κοντά. Η πρώτη εντύπωση από την διαδρομή είναι ότι μεταξύ Πάτρας και Ολυμπίας τα πάρκιν μάλλον είναι είδος πολυτελείας. Σε ένα μικρό πλάτωμα που σταμάτησα για ένα τσιγάρο (εντός του αυτοκινήτου απαγορεύεται δια ροπάλου) διαπίστωσα ότι εκτός από έλλειψη πάρκιν υπάρχει και έλλειψη σκουπιδότοπου. Έτσι το μικρό αυτό πλάτωμα έπαιζε και το ρόλο σκουπιδότοπου. Έβρισκες τα πάντα από μπάζα οικοδομικών υλικών μέχρι απορρίμματα από αλλαγή λαδιών ή ακόμα και παλιά είδη υγιεινής. Φωτογραφία δεν τράβηξα για να μην προσβάλλω κανένα.

Η άφιξη πάντως στην Ολυμπία ήταν ωραία. Βρήκα ένα ωραιότατο χώρο να παρκάρω δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο, με φυσική σκιά για το αυτοκίνητο και με ρίζες αρχαίου πολιτισμού. (στην σκιά μιας ελιάς από ένα παρακείμενο χωράφι, και από ότι κατάλαβα παίζει αυτό το ρόλο μια και όλοι εκεί παρκάρανε).

Αφού παρέλαβα το εισιτήριο (9€ το ενιαίο δλδ για αρχαιολογικό χώρο και αρχαιολογικό μουσείο) μου (αλήθεια για να θαυμάσουμε τον αρχαίο πολιτισμό μας απαιτείται και εισιτήριο, τέλος πάντων ας μην γίνομαι γκρινιάρης) προχώρησα πρώτα προς τον αρχαιολογικό χώρο. Η ομορφιά ήταν εξαιρετική αλλά με μια μελαγχολία για αυτά που έβλεπα. Ένιωσα ξένος στον τόπο μου. Χιλιάδες κόσμου αλλά με ελάχιστους Έλληνες. Άκουγα όλες τις γλώσσες που υπάρχουν και σποραδικά Ελληνικά. Ίσως κάποια  στιγμή καταλάβουμε καλύτερα τον πολιτισμό της πατρίδας μας αλλάξουμε. Υπήρχε όμως και ένα σημείο που θέλω να το σχολιάσω. Η έλλειψη αρκετών ενημερωτικών πινακίδων. Θα τις χαρακτήριζα ελάχιστες μπροστά σε όλα τα μνημεία που υπήρχαν εκεί. Και αυτό ίσως οφείλεται σε αυτό που πρωτοανέφερα καθώς όλοι οι τουρίστες που υπήρχαν ήταν οργανωμένοι με γκρουπ που είχε ξεναγό. Οπότε σε αυτούς ήταν εύκολο να μάθουν μερικά πράγματα , όσα τους έλεγε ο ξεναγός τους. Στους μεμονωμένους όμως οι πληροφοριακές πινακίδες ήταν λιγοστές. Τέλος πάντων όλα καλά από εκεί και πέρα. Εξαιρετικό πάντως ήταν το μουσείο που νομίζω ότι είχε πολύ καλή οργάνωση των εκθεμάτων αλλά μάλλον με ένα μικρό πρόβλημα στον εξαερισμό του από τον πολύ κόσμο.(και όσο σκέπτομαι και την νέα γρίπη ανησυχώ).

Η εκδρομή τελείωσε με ένα γεύμα. Που δεν το περιγράφω καθόλου καθώς είναι σχετικά φυσιολογικό για τουριστική περιοχή.

KALOKAIRINES DIAKOPES

Βρίσκομαι ήδη στην δεύτερη μέρα διακοπών αλλά νομίζω πως δεν ήμουν έτοιμος για αυτές. Στις διακοπές όλοιψάχνουν να ηρεμήσουν και να γεμίσουν τις μπαταρίες τους. Εγώ πάλι έχω βαλθεί να μην θέλω ξεκούραση και το ακόμα χειρότερο να αισθάνομαι οτι οι μπαταρίες δεν γεμίζουν με τίποτα. Βαριέμαι να πάω για μπάνιο. Βαριέμαι την παρέα των ανθρώπων. Βαριέμαι τις καθημερινές βόλτες. Γενικά το μόνο που με ευχαριστεί είναι ο χρόνος που ειναι αρκετός και καθόλου δεσμευτικός. Χρόνος άπλετος μα διάθεση μηδέν. Τέλος πάντων ελπίζω και η διάθεση να με πλησιάσει κάποια στιγμή.

Ελληνική νοοτροπία.

Αύριο είναι γιορτή. Το ξέρατε?? Είναι του Σωτήρος. Έτσι λοιπόν μια και είναι η γιορτή του αγίου απο το εκκλησάκι που χαίρομαι όταν πηγαίνω εκεί, είπα να τον τιμήσω και εγώ τον άγιο.

Η εκκλησία αυτή δεν είναι μέσα σε πόλη ούτε κοντά σε κανένα μεγάλο μοναστήρι. Βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε ένα ύψωμα των Πιέριων όρεων και έχοντας στα ποδια του τον Αλιάκμονα ποταμό. Εκεί δίπλα έχει και ένα μικρό μοναστήρι που νομίζω οτι πλέον δεν έχει κανένα καλόγερο. Το μοναστήρι αν μπορώ να το πω έτσι, λέγεται Μονη Μουτσιάλη. Βρίσκεται περίπου 15 χιλιόμετρα μακριά απο την Βέροια, πέρνωντας τον δρόμο για την Σφηκιά ή για το Ελατοχώρι απο την μεριά της Ημαθίας. Η εκκλησούλα αυτή είναι μικρή αλλά πανέμορφη. Βρίσκεται μέσα σε δάσος. Τριγύρω βλέπεις μονο ψηλά δέντρα. Πλατάνια και δρυς. Δίπλα του έχει και κανα δυο κυπαρίσσια και κάτι συκιές απο ότι πρόσεξα σήμερα. Αν πας σε άσχετη ώρα θα είσαι κατα πάσα πιθανότητα μόνος. Εσύ ο ουρανός, ο ποταμός, το δάσος και ο θεός. :)

Ιδανικό για όλους τους ανθρώπους που θέλουν απερίσκεπτοι να αισθανθούν γαλήνη.

Σήμερα όμως καθώς αύριο είναι η γιορτή του είχε κόσμο πολύ. Και εκεί είναι που τα χάλασαν όλα. Η γαλήνη που περίμενα να αισθανθώ έγιναν νεύρα. Πολλά νεύρα. Νεύρα για την τόσο κακή νοοτροπία μας.

Όπως είπα είχε κόσμο πολύ. Αυτό λοιπόν συνεπάγεται και πολλά αυτοκίνητα. Καθώς είναι στην μεση του πουθενά οι υπεύθυνοι έχουν φροντίσει να έχουν άπλετο χώρο για στάθμευση αυτοκινήτων. Έλα όμως που δεν έχουν προβλέψει την βλακεία του κόσμου. Παρόλο λοιπόν τον μεγάλο χώρο για στάθμευση υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να λέγονται έξυπνοι και δεν μασάνε απο αυτά. Προσπαθούσαν να μπουν αν ειναι δυνατόν με το αυτοκίνητο τους μέσα στην εκκλησία. Τροχαία και λοιπά αστυνομικά όργανα δεν υπήρχαν. Αποτέλεσμα αυτοί οι έξυπνοι να παρκάρουν πάνω στους ανθρώπους στην κυριολεξία.

Επειδή η εκκλησία είναι μικρή ζήτημα να χωράει είκοσι άτομα μέσα ο περισσότερος κόσμος ήταν στο μικρό προάυλιο. Ε λοιπόν οι έξυπνοι οδηγοί ξέρετε τι έκαναν? Παρκάρουν ακριβώς έξω απο την εκκλησία σχεδόν πάνω στον κόσμο. Τα καυσαέρια απο τις εξατμίσεις τους μπερδεύονται με το λιβάνι και η ατμόσφαιρα αποκτά άλλη χάρη. Οι παπάδες θα μπορούσαν άνετα να μην θυμιατίσουν καθόλου. Όλο και κάποιος έξυπνος θα βρεθεί να μαρσάρει λιγάκι παραπάνω και η ατμόσφαιρα θα γίνει κατανυκτική.

Είμαστε απίστευτοι οδηγοί τελικά. Δεν πίστευα στα μάτια μου. Προσπαθούσα να δω φάτσες μπας και βγάλω κανένα συμπέρασμα για την νοοτροπία αυτή. Οι διαπιστώσεις μου?? Η εξυπνάδα δεν έχει ούτε όριο ηλικίας ούτε όριο κοινωνικού στάτους. Νέοι, γέροι, καλοντυμένοι, κακοντυμένοι, με φάτσα μορφωμένου, χωρίς φάτσα μορφωμένου, όλοι στο ίδιο καζάνι.

Μα τελικά τίποτα δεν υπάρχει να σεβαστούμε σε αυτόν τον τόπο??

Η φωτό είναι βγαλμένη απο το κινητό μου που δεν ειναι και τόσο σουπερ ντούπερ για να βγάζει φωτογραφίες.

Το βραβείο μου

Σήμερα είμαι χαρούμενος. Βραβεύτηκα. Ναί ένα ακόμα απωθημένο μου βρίσκει επιτέλους την γιατρειά του. Πρώτη φορά στην ζωή μου με βραβεύουν . Και μάλιστα παραλαμβάνω το βραβείο απο ένα πρόσωπο που χαίρει της εκτίμησης μου. Την καλή μου φίλη Freedula.

Freedula μου σε ευχαριστώ πολύ πολύ για την τιμή που μου έκανες να μου δώσεις αυτό το βραβείο. Βέβαια αντιμετωπίζω το πρόβλημα οτι στην αρχή δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα για το τι είναι ακριβώς αυτό το βραβείο, αλλά με μια αναζήτηση στον προσφιλή μου γκούγκλη βρήκα μια άκρη. Δεν σου κρύβω οτι μου άρεσε κιόλας. Το βρίσκω οτι τελικά μόνο με ένα τέτοιο βραβείο θα μπορούσα ποτέ να βραβευτώ. Το βραβείο της εγγύτητας. Περαιτέρω εξηγήσεις εδώ.

Πάντως για την απονομή δεν βάζω ούτε κουστούμια ούτε γραβάτες. Με το αγαπημένο μου τζίν και την μπλουζίτσα μου ήρθα. Άντε και λίγο απο το άρωμα που μου αρέσει.

Ιδού το βραβείο μου.

Και πάλι ευχαριστω και τώρα διαλέγω και τα δικά μου 8 βραβεία. Το ένα νομίζω οτι πρέπει να το ξαναχαρίσω στην Freedula (εμ εγγυτητας ειναι , τι να κάνω??) Τα υπόλοιπα 7 κατανέμονται ως παρακάτω:

1. Γλαρένια μου δυστυχώς έτσι ειναι αυτό το βραβείο. Το εννοώ ως το άτομο που αισθάνομαι κοντά.
2. Μαριλίτσα έρχεται η σειρά σου
3. Ψυχούλα μου πως θα μπορούσα να σε αποχωριστώ
4. άσκαρ ρε παλιόφιλε δεν σε ξεχνώ
5. Κοραλένια μμμμ πιο καινούργια αλλά πολλές φορές δένομαι ακόμα και απο ένα καλημέρα :)
6. Σοφία απο το μακρινό Λονδίνο (πάντως νομίζω οτι θα σου ταίριαζε ένα ταξιδιωτικό βραβείο. Βλέπεις με σενα ταξιδεύω. :) )
7. και τελευταίο το γκλομπαλάκι που έχει ένα υπέροχο χιούμορ και μια δυνατή γραφή

Επέλεξα αυτά τα ονόματα καθώς με κάποιους τους γνωρίζω περισσότερο καιρό. Για μένα αυτός ο περιορισμός των 8 με δυσκολεύει καθώς όλους όσους έχω στην λίστα μου τους θεωρώ οτι έχουν κάτι να μου πουν και φυσικά τους αισθάνομαι κοντά μου.