Χωρίς τίτλο

Απόψε θέλω να προτείνω το μπλόγκ ενός ανθρώπου που έχει δυνατή γραφή. http://stagones-drosias.blogspot.com/ Δές τε το αξίζει.

Μετά απο αυτό. Σήμερα μπόρεσα να ηρεμήσω λιγάκι. Η χθεσινή ήταν μια απαίσια μέρα.
Πάντως το "κόλλημα" μου δεν βλέπω να φεύγει.
Που είσαι νιότη που έδειχνες πως θα γινόμουν άλλος.

Εξομολόγηση

Η θλίψη μου μεγάλωσε.
Κατάλαβα οτι είμαι περισότερος αδύναμος απ’ ότι πίστευα για τον εαυτό μου.
Θεωρούσα τον εαυτό μου τουλάχιστον άνθρωπο με σύνεση και λογική. Γελάστηκα υπάρχουν άλλοι πολύ πιο λογικοί απο μένα. Άνθρωποι που μπορούν να κοντρολάρουν καλύτερα τις καταστάσεις . Ούτε αυτό δεν είμαι ικανός να κάνω σωστά.
Λυπάμαι. Για μένα .

Αναμνήσεις

Ακούγωντας το «Και συ θα φύγεις» του Τόλη Βοσκόπουλου .

Ξέρω οτι τώρα πλέον ούτε διαβάζει αλλά και ούτε γράφει κάποιος σχόλια εδώ.

Ως συνήθως. Απόμεινα μόνος που τόσο πολύ ζητούσα τον τελευταίο καιρό. Τι να κάνεις η ζωή μας κύκλους κάνει που λέει και η Χαρούλα. Κάποτε ίσως καταλάβουν αυτοί που πρέπει να το κάνουν.

Να πώ πάντως για αυτόν που έγραφε οτι είναι προτιμότερη η αλήθεια απο το ψέμα. Απο μικρός έμαθα δυστυχώς να λέω αλήθειες και ας είναι πικρές. Πάντως είναι κρίμα που δεν συνεχίζεις την γραφή σου.

Εσένα πάντως φίλε αναγνώστη τι άλλο να σου πώ παρά μονάχα καλή τύχη στα όνειρα σου.

 

Παράξενο και όμως αληθινό

Ανακοίνωσα οτι θέλω να αλλάξω το περιεχόμενο του blog μου. Δεν σημαίνει οτι θα σταματήσω να γράφω . Ούτε το περιεχόμενο του θα αλλάξει ύφος . Το μόνο που θέλω είναι να γράφω για ότι απασχολεί την σκέψη μου. Να περιγράφω πράγματα που ακούω σκέφτομαι κουβεντιάζω και γενικά καθε τι που μπορεί να βρίσκω ενδιαφέρον.

Έτσι λοιπόν σήμερα σαν θέμα θέλω να αναφερθώ σε ένα περιστατικό που άκουσα μόλις πριν λίγο ακούγοντας ειδήσεις.
Το θέμα .
Κάπου σε μία επαρχιακή πόλη της Εlλάδας ένας γαμπρός βρήκε μια πρωτότυπη ιδέα να εκδικηθεί τις απιστίες της συζύγου του (για κάποιες ώρες). Έτσι λοιπόν αφού έγινε ο γάμος μέσα σε χαρούμενη ατμόσφαιρα και ακολούθησε η καθιερωμένη γαμήλια γιορτή αποφάσισε να κάνει ένα δώρο έκπληξη σε όλους τους προσκεκλημένους. Εν μέσω συγγενών και φίλων πρόβαλε σε μεγάλη οθόνη τις ερωτικές περιπτύξεις της συζύγου του με πολλούς ερωτικούς παρτενέρ ταυτοχρόνως. Σόκ . Μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με καρδιακά προβλήματα ο πατέρας του γαμπρού και η νύφη. Υποσημείωση το περιστατικό των αρψτικών συμπλεγμάτων της νύφης έγινε κατά την διάρκεια του αραβώνα τους.

Ερώτημα : Πώς την βρίσκεται την αντίδραση του γαμπρού; Θα μπορούσατε να αντιδράσετε έτσι και εσείς;

Άποψη μου. Ίσως και να της χρειαζότανε της νύφης. Αλλά πάλι τέτοιο ρεζίλι σαν χοντρο μου φαίνεται. Άραγε αναρωτήθηκε ότι ίσως να φταίει και ο ίδιος. Πώς νέκρωσαν έτσι τα συναισθήματα του προς την μελλοντική σύντροφο του; Μου φαίνεται πολύ δύσκολη πάντως και η δική του αντίδραση. Προφανώς πρέπει να ήταν πολύ βαρειά πληγωμένος ο εγωισμός του. Τι να πείς τελικά η ζωή κρύβει πολλά που θα δούμε και θα ακούσουμε.

Εκλογές

Μας ζαλίζανε με τις εκλογές. Άντε ας γίνουν να ησυχάσουμε. Τι κακό σε αυτόν τον τόπο, η μοναδική περίοδος που παρατηρείς συνεχή εγρήγορση και κινητικότητα είναι η περίοδος των εκλογών. Δεν έχει σημασία το θέμα των εκλογών, -Νομαρχιακές ,Δημοτικές,Βουλευτικές,Ευρωεκλογές- εκλογές να είναι και οτι να ‘ ναι. Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις εργάτες να δουλεύουν με απίστευτη ταχύτητα. (Αναρωιτέμαι παίρνουν κανένα επίδομα επιπλέον; ) Είναι τόσο μεγάλη η κινητικότητα που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι θα γινότανε αν συνεχίζαμε με τους ίδιους ρυθμούς όλο τον χρόνο; τι θα μπορούσαμε να πετύχουμε;

Άσε βέβαια το άλλο κακό. Φοβάσαι να χαιρετήσεις τους γνωστούς σου. Δεν προλαβαίνεις να πείς καλημέρα και αμέσως σε πλησιάζουν για να σου προτείνουν το καλύτερο «παιδί». Τόση καλοσύνη μάλλον δεν την αντέχω. Κανένας δεν μιλάει για τυχόν ικανότητες που μπορεί να έχει.

Έλεος αφήστε τους πολίτες να ψηφίσουν με κριτήριο το ποιός είναι ικανός να προσφέρει κάτι σε αυτόν τον τόπο.

Αφήστε να ασκήσουν ελεύθεροι το δικαίωμα του ψηφίζειν. Δικαίωμα είναι μην το μετατρέπεται σε δοσοληψία.

Έλεος.

Αλλαγή

Τάση αλλαγής με συνεπαίρνει. Το blog με την μορφή που ήταν αλλάζει. Το πως θα γίνει θα αποφασιστεί σε ευθετότερο χρόνο.

Κομμάτια μιας μέρας

Συ μου χάραξες πορεία
εσύ γλυκειά μου αμαρτία

Πως την έπαθα δεν ξέρω
ξέρω μονο οτι υποφέρω
όλη νύχτα πάνω στο κρεβάτι μου
να ζητάω για φαντάσου τα παράνομα φιλιά σου
και να μην μπορώ να κλείσω μάτι.

-------

Καθε φορά που ανοίγει δρόμος στην ζωή
μην περιμένεις να σε βρεί το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά κάθε πρώι
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ

Αν κάποτε στα βρόγχια του πιαστείς κανείς
δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρές την άκρη της κλωστής
και αν είσαι τυχερός ξεκίνα πάλι.

--------

Φύγε και άσε με να απομείνω μόνος μου.

Απομόνωση

Βαρειά καρδιά. Δεν έχω διάθεση ούτε για δουλειά ούτε για τίποτε. Θλίψη σκεπάζει το μυαλό και την καρδιά μου. Το μόνο που επιθυμώ είναι να φύγω. Είναι στιγμές που ήθελα να μπορώ να πετάξω μακρυά. Να βρεθώ στο πιο ψηλό βουνό μακρυά απ' τα βλέματα των ανθρώπων. Να μη βλέπω και να μην ακούω τίποτα. Μόνο τον αντίλλαλο των σκέψεων μου.

Ερωτήματα

Πάλι μόνος εδώ μαζί σου. Τελικά ποιοί είναι αυτοί που γράφουν και διαβάζουν αυτά τα blog. Άνθρωποι μόνοι; καθημερινοί τύποι; ή ανοήτοι ρομαντικοί μιας άλλης εποχής; Αναρωτιέμαι πέρνοντας αφορμή απο το πόσα άτομα είδαν το προφίλ μου. Βρέθηκαν 270 άνθρωποι να μπούν να δούν το προφίλ μου και μόλις ένας να μπεί στον κόπο να απαντήσει σε αυτά που γράφω. Τι ψάχνανε; Τι πίστεψαν θα βρούν; Τι ήταν αυτό που τους οδήγησε εδώ; Άραγε διάβασαν αυτά που γράφω; Τι κρίσεις έκαναν;
Πολλά τα ερωτήματα. Συμφωνώ. Έστω και οι μισές απαντήσεις θα μου έφταναν για να ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω ή να σταματήσω.

Ασάφειες

- Τι κοιτάς;
- Τα μάτια σου. Είναι παράξενα. Αναδύουν το άρωμα του έρωτα. Αυτό, το θέλω μα δε θέλω. Το μυστήριο που χρειάζεται για να καλυφθεί η αγάπη. Το σύννεφο που σκεπάζει τον ήλιο.
- Αποκλείεται είναι πάντα σταθερά σε αυτά που θέλω. Δεν διαλέγουν αυτά αλλά ο νούς μου. Αυτός κουμαντάρει την ζωή μου. Και την καρδιά μου επίσης.
- Κι αυτός τι λέει;
- Τίποτα.

Τι άδικο να μην μπορώ να δώ τα μάτια σου. Εκεί φαίνονται όλα. Λαχταρώ να τα δώ να μου μιλούν. Είμαι βέβαιος ότι έχουν πολλά να πούν. Απο εκεί πηγάζει ο έρωτας.

Περί πολέμου

Μπήκα στον κόπο να περιγράψω πριν λίγο ένα πόλεμο. Δυστυχώς υπάρχει ένας ακόμα. Ο πόλεμος της ψυχής και του μυαλού μου. Ένας πόλεμος που όσο περνάει ο καιρός γίνεται και πιο αδυσώπητος. Ένα πόλεμο που δεν ξέρω ούτε μπορώ ούτε θέλω να μαντέψω τον νικητή. Ένα όμως γνωρίζω καλά. Όταν τελειώσει θα έχει καταστρέψει ότι υπάρχει απο μένα. Θα έχει γεννήσει ένα καινούργιο, "ελπίζω άνθρωπο".

Το παιχνίδι του ήλιου με τα σύννεφα

Σήμερα είναι μια μουντή μέρα. Παρατηρώ εδώ και ώρα ένα παιχνίδι, που αποφάσισα να σας το μεταφέρω. Είναι το παιχνίδι του ήλιου με τα σύννεφα. Απο το πρώτο χάραγμα της ημέρας, προσπάθησε ένας κατακόκκινος ήλιος να προβάλλει και να ρίξει τις ζωογόννες ακτίνες του πάνω στην γή, στην περιοχή μας. Λές όμως και κάποιος έχει θυμώσει δεν τον αφήνει. Πήγε και θρονιάστηκε μπροστά του ένα κατάμαυρο σύννεφο. Ήταν σαν του έλεγε "εγώ σήμερα δεν θα σ' αφήσω να κάνεις αυτό που θέλεις. Θα σε εμποδίσω και θα σε νικήσω." Έτσι λοιπόν μου μοιάζει λές και μαλώνουν δύο γίγαντες να δούν ποιός είναι ο ποιό δυνατός. Η μάχη γινότανε για ώρα. Μία ο ήλιος κατάφερνε να ξεπροβάλει ρίχνοντας τις ακτίνες του που αχνοφαίνονταν ανάμεσα απο το σύννεφο και μια το σύννεφο πήγαινε προς τα εκεί μην αφήνοντας τον ήλιο ούτε αυτές να ρίξει. Τελικά μάλλον ο ήλιος συμμάχησε με τον άνεμο και νίκησαν το σύννεφο. Αυτή την στιγμή ξεπρόβαλλε αρχοντικός και το καμαρώνει. Το μόνο δυσάρεστο για εμάς΄και για αυτόν είναι οτι πλήρώνουμε το τίμημα. Ο σύμμαχος του ο άνεμος μάλλον πήρε το αντάλαγμα του. Να μείνει και αυτός. Έστω όχι τόσο δυνατός ίσως γιατί κουράστηκε στην μάχη. Μα είναι εδώ και το απολαμβάνει. Καλή σας μέρα.

ΑΡΩΜΑ ΓΑΛΗΝΗΣ

Η αγάπη κυριαρχεί παντού


Ακριβώς έτσι είμαι και εγώ

΄΄Εχει πανσέληνο απόψε ...

Δέν έχω κουράγιο και ψυχή να γράψω σήμερα. Στέγνωσα.

Χαλαράάάάάάάάάάάάά΄.

Η ελληνική ψυχή δυστυχώς απέτυχε αυτή την φορά. Δέν πειράζει όμως. Την επόμενη φορά ίσως σταθούμε πιο τυχεροί και ψύχραιμοι. Μην στεναχωριέσται παιδιά εμείς θα ξαναπάμε να πιούμε το καφεδάκι μας αραγμένοι στις πολυθρονάρες μας, διηγούμενοι τα κατωρθώματα σας.
Καφεδάκι ή για την ακρίβεια το φραπεδάκι μας. Τον δικό μας καφέ. Απ' ότι γνωρίζω ένα είδος καφέ που δεν πίνεται πουθενά αλλού στον κόσμο, παρά μονάχα στην Ελλαδίτσα μας. Αφορμή για αναζήτηση. Εφευρέτης του ο Δημήτριος Βακόνδιος, το 1957 στην διάρκεια της Διεθνούς Εκθέσεως της Θεσσαλλονίκης. Λόγω του οτι δεν έβρισκε ζεστο νερό για να κάνει τον καφέ του δοκίμασε το κρύο νερό και του προέκυψε ο Φραπέ. Η ευρηματικότητα μας ορισμένες φορές είναι τόσο απλή που μετά απορούμε πως και δεν το είχε σκεφτεί κανένας άλλος μέχρι τότε. Τελικά ο φραπέ πρέπει να είναι δεμένος με την ζωή του Έλληνα. Γελάμε και είμαστε χαρούμενοι, με το φραπεδάκι το περνάμε. Θλιμένοι και στεναχωρημένοι πάλι στον φραπέ το ρίχνουμε. Ακόμα και όταν θέλουμε να ερωτευτούμε τον καφέ επικαλούμαστε - (Πάμε για ένα "καφεδάκι";)-. Ταιριάζει με την ψυχολογία μας τελικά. Αργά, απολαυστικά και χαλαρά. Φοβάμαι μάλιστα καμιά φορά οτι αν συμβεί νέα κατοχή θα πουλάμε την ψυχή μας για ένα φραπέ.
Τελικά μήπως η διαφήμιση ενός ουίσκι που ωριμάζει αργά μέσα σε δρύινα βαρέλια με τους εργάτες να παίζουν με τις τάπες των βαρελιών, έχει γυριστεί στην Ελλάδα; Μάλιστα μου είρθε το σκηνικό. Παραλία, ήλιος, τραπεζάκι, καρεκλίτσα, "χυμένοι" πάνω της και στην προέκταση του χεριού μας το ποτήρι με τον φραπέ.
Περιμένουμε να ωριμάσει το ουίσκι που έχουν παρασκευάσει οι βοηθοί μας, οι Αλβανοί και γενικά κάθε φυλή οικονομικού μετανάστη που υπάρχει στην Ελλαδίτσα μας.
Λοιπόν πολύ έγραψα πάω για φραπέ.

Έρωτας – Μίσος – Μοναξιά - Ενοχές – Πάθος – Μυστήριο.

Δισύλαβες και τρισύλαβες λέξεις που κρύβουν μέσα τους βασικά στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξης. Ποιός άραγε απο εμάς έστω και μια φορά στην ζωή του, δεν έχει γευτεί το νόημα αυτών των λέξεων. Πολλοί μάλιστα, η ζωή τους όλη, περιστρέφεται γύρω απ’ αυτές. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που έρχονται και φεύγουν χωρίς να τους αγγίξουν καθόλου. Πόσο ρηχή άραγε μπορεί να είναι η ζωή τους;
Στην ζωή πρέπει να βάζεις πολλά για να κερδίζεις και πολλά.
Πρέπει να κοιτάμε μπροστά χωρίς να ξεχνάμε αυτά που πέρασαν.
Πιο καλή η μοναξιά απο σένα που δεν φτάνω.
Έρωτας απόλυτα δεμένος με το πάθος.
Μίσος αντίθετο του έρωτα που πολλές φορές λειτουργεί συμπληρωματικά του.
Ενοχές για κάτι που κάναμε ή γι’αυτό που δεν καταφέραμε ποτέ να κάνουμε.
Μυστήριο δίνει το σασπένς στην ζωή μας.
Σεπτέμβρης μήνας Φθινοπωρινός. Μήνας περισυλλογής και κατάθλιψης τις περισσότερες φορές.