Παρασκευή, Νοεμβρίου 11, 2011



Η μελαγχολία της βρόχινης μέρας είναι. Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.

7 σχόλια:

Ερατώ είπε...

Έτσι είναι...
Και μπορεί να φανεί και δημιουργική ,όπως συχνά γίνεται με τη μελαγχολία...
Καλή σου μέρα, εύχομαι γρήγορα να αντικαταστήσεις τη θλίψη με ένα χαμόγελο!

George είπε...

Ερατώ μου
ναι έχεις δίκιο. Η μελαγχολία πολλές φορές αποδεικνύεται περισσότερο δημιουργική. Ήδη μόλις "θυμήθηκα" πόσο πολύ μου αρέσει αυτή η "μουνταμάρα" της σημερινής ημέρας.

pretending είπε...

εννοειται οτι μου ελειψες...ακομα και στον ασπονδο κι ας μη το παραδεχτει ποτε...
η μελαγχολια ταιριαζει με την σιωπη..κι η σιωπη πολλες φορες λεει πιο πολλα...
φιλια πολλα

τωρα θα θελα μια μοναχικη βολτα στην ομορφη πολη σου,που θεωρω πατριδα μου...

George είπε...

κολλητούλα μου
η μελαγχολία ταιριάζει με την σιωπή, το κρατώ.Άλλωστε μου ταιριάζει αυτή η φράση.

μοναχική βόλτα στην πόλη μου δεν γίνεται. Μαζί θα την πάμε όταν έρθεις :-)

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ποτέ δεν θα παραδεχτώ πως μου έλλειψε ο άσπονδος!
Δεν μου το επιτρέπει ο εγωισμός μου...

Η σιωπή, όντως λέει πολλά μερικές φορές.
Και για να το πω και θεολογικά: «η σιωπή είναι θεάρεστη ομιλία»!

Κι εμένα μου αρέσει η Κανελλίδου.
Να κάθομαι μόνος με το ποτό μου σ’ ένα ήσυχο μπαρ, και να την ακούω μα τραγουδάει μ’ αυτή την παράξενη φωνή...

George είπε...

άσπονδε φίλε μου
εσύ μην το παραδέχεσαι γιατί είσαι εγωιστής, εγώ που δεν είμαι το παραδέχομαι πως σας έλειψα :-)

Όσο για την Κανελλίδου που ακούς είμαι βέβαιος πως θα ήθελες και μια καλή παρέα. Και δεν εννοώ την δική μου φυσικά :-)

George είπε...

Σελένα μου
υπέροχο το τραγουδάκι σου. Άκου και αυτό http://www.youtube.com/watch?v=HvSL-f8l2Mw