Last Rose

Είχα καιρό να νιώσω έτσι γεμάτη την ψυχή μου.
Την νιώθω έτοιμη να εκραγεί. Να σπάσει σε χίλια κομμάτια. Με γέμισες .
Πήρες τον νου μου στα χέρια σου και τον συργιάνισες σε λημέρια όμορφα. Μου έδειξες τι θα πει να έχεις ψυχή.
Είχα πάντα τον καημό της μονομερής αγάπης. Είναι μωρέ ποτέ μονομερής η αγάπη; Μιλούσα για αγάπη που κόντεψε να με πνίξει. Που δεν μπόρεσε να ξεδιψάσει ποτέ την ψυχή μου. Μα τώρα είδα την αγάπη που δεν πρόλαβε να ανθίσει.
Έξω έχει κρύο. Νιώθω το ξένο περιβάλλον παγερό, μα τα χέρια μου καίνε.
Κρυώνω, ριγώ.
Σ’ ευχαριστώ.

Υ.Σ. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη και επεξεργασμένη απο μένα. Μάλιστα μου άρεσε τόσο πολύ που αποφάσισα και την έστειλα σε διαγωνισμό αλλά δυστυχώς δεν κρίθηκε επαρκής.

Μαγεία

Ένα αριστούργημα. Δείτε το και θα καταλάβετε γιατί το χαρακτηρίζω έτσι.

Όποια και να ‘σαι όπου και να ‘σαι κάνε μου απόψε συντροφιά……
Δεν σου ζητάω να μ’ αγαπήσεις ……….

Μέσα σε λίγες λέξεις τόσα πολλά συναισθήματα, που θα χρειαζόσουν σελίδες για να μπορέσεις να εξηγήσεις. Συμπυκνώματα ζωής σε λίγα στιχάκια σε μια μελωδία και λίγες νότες που καταφέρνουν να χαϊδέψουν όχι μόνο τα αυτιά αλλά και την ψυχή. Πόσα άλλα πράγματα στην ζωή μας θα μπορούσαν να γεμίσουν την ψυχή μας τόσο πολύ.